Naar Deurne of niet naar Deurne, dat is de vraag!

Het was allemaal zo mooi gepland. Ik zou van Wateringen richting Deurne rijden en mijn vriend Henk, van Deurne richting Wateringen. Ongeveer bij Kaatsheuvel zouden we elkaar tegenkomen (een rit van 100km). Althans, dat was het plan. Toen ik vanmorgen alles gereed had en mijn Quest naar buiten wilde rijden merkte ik al iets vreemd. En ja hoor, een lekke achterband. Ik wilde niet simpelweg een nieuwe band erom leggen met het risico dat deze weer snel lek zou gaan, daarom haalde ik de binnen en buiten band van de velg voor inspectie. Het gaatje was minuscuul klein en werd veroorzaakt door een even groot stukje glas dat nog steeds door de buitenband prikte. Nu ik toch bezig was verwijderde ik ook wat andere stukjes glas die mogelijk in de toekomst ook een probleem kunnen geven. Hierna plakte ik de binnenband en zette ik het geheel weer in elkaar. Tot nu toe ging alles gesmeerd, het enige wat het lastig maakte was al het zand dat uit de wielkast in de buitenband viel.

Bij het op pompen ging het goed tot 4 bar, toen ik verder pompte klonk er ineens een harde knal. De buitenband was van de velg gesprongen en de binnenband was hierdoor geklapt. De vrijkomende lucht had de zwarte wielkap van zijn plaats gedrukt en hierbij ook nog de fiberglas versteviging-ring gebroken. Dat leverde wel een probleem op aan gezien deze wielkap aan de as-zijde van het wiel zit., ik kon de rand stuk knippen of proberen de versteviging weer te repareren, dat laatste heb ik gedaan door het verbindingsbusje uit te boren om opnieuw een ring van de fiber te maken. Helemaal lekker zat de wielkap niet omdat hij nu net iets te klein was geworden. Later bleek hij ook weer los te raken en heb ik hem met tie-wraps definitief vastgezet, ik moet bij een andere gelegenheid maar een nieuwe monteren.

Toen ik klaar was had ik nog te weinig tijd om de afgesproken plek op tijd te bereiken. Henk was gelukkig nog niet op weg zodat onze rendez-vous kon worden gecancelled. Begin Augustus gaan we een weekje samen met onze Quest op pad en kunnen we de schade ruimschoots inhalen.

Om toch nog wat te fietsen heb ik maar een rondje gedaan. Erg veel inspiratie had ik echter niet, het ging ook niet echt lekker, blijkbaar nog door het tochtje van vorig weekend.

Eerst ben ik langs de weg richting Maassluis gereden op het stuk waar ik onlangs nog de tijdrit had gereden. Heen had ik wind pal tegen maar terug kon ik toch nog aardig doortrappen, zonder dat er echt de vonken vanaf vlogen, mijn benen wilden niet echt hard gaan. Toch zagen enkele automobilisten nog kans me vervelend in de weg te rijden. Ik bleef noodgedwongen achter een vijftal auto’s aankarren met een gangetje van net onder de 60km/uur. Inhalen was natuurlijk uitgesloten, daar mistte ik snelheid en kracht voor. Plots echter haalde een of andere muts in een volvo me in om pal voor me weer in de remmen te gaan. Ik vond dit wel zo’n debiele actie dat ik een poging waagde om de trut weer in te halen. Dit verhinderde ze door snel naar links te gaan om me zo de doorgang te versperren. Toen ben ik er maar achter gebleven maar maakte haar wel duidelijk dat ik het er bepaald niet mee eens was door mijn toeter even lekker te laten klinken.

Verder geen wilde dingen meegemaakt.

Vandaag 68 km, totaal 6264 km (voorlopig komt hier niets bij omdat we nu eerst op vakantie gaan)

Terugrit uit Texel per LF1

Bij het bedenken van de terugrit twijfelde ik welke variant ik zou nemen, de LF1 route of een zelfbedachte route via Alkmaar. Omdat ik me niet wilde haasten reed ik om 6:20 al richting veerpont, zo had ik alle tijd en kon ik toch nog naar de high-tea van Michelle haar school welke om 16:00 uur als afsluiting van het schooljaar werd gegeven. Op de boot schreef ik nog wat plaatsnamen op van de route waarvan het eerste stuk me tot in het centrum van Alkmaar zou brengen. Toen ik echter van de boot afreed wist ik dat het toch de LF1 route zou worden, ik had immers alle tijd en op deze manier was er ook minder kans op foutrijden aangezien ik de track in mijn gps had geladen.

Op zich is de LF1 ook een unieke route, je gaat van noord naar zuid en komt bijna niemand tegen, zeker niet als je vroeg vertrekt. Het is echter geen snelle weg want het schiet natuurlijk niet op als je over schelpenpaadjes met veel bochten moet rijden. Andere stukken zijn weer een lust om te doen, bijvoorbeeld als je met 50 km/uur naar beneden zoeft op een perfect stukje asfalt met mooie bochten.

De track had ik gevonden op de website gpstracks.nl Het bleek dat de track niet helemaal overeenkwam met de aanwijzing door de ANWB bordjes. Op sommige plaatsen ontbraken ook de bordjes en moest ik weer op de gps vertrouwen (wat moet ik toch zonder dat ding). Het is wel jammer dat ik maar 500 punten kan opslaan, de originele track had veel meer punten. Zo’n duinroute heeft zoveel zijwegen, sommige aanwijzingen gaan bij het vereenvoudigen van de track verloren wat de kans op missers vergroot.

Naarmate de dag vorderde kwam ik meer fietsers tegen, je kan wel merken dat het nog geen vakantietijd is, anders was het nog veel drukker geworden. Vlak voor Bergen aan zee reed ik een mooi strak stuk asfalt op dat blijkbaar net gelegd was. Na twee kilometer kwam ik bij een strandafslag uit en kon ik alleen nog terug. Waren alle paden maar zo mooi als deze!

Het beleid (of wan-beleid) van Rijkswaterstaat is me toch een raadsel. Je komt werkelijk allerlei soorten paden tegen: strak asfalt, hobbelig asfalt, betonplaten, schelpenpaadje, klinker paadjes, enkele drempels, dubbele drempels (waar de quest de drempel raakt) en hekken waar geen quest doorheen kan (een rolstoel of scootmobiel misschien ook wel niet). Waarom wordt er niet overal goed asfalt gebruikt, dit is niet alleen voor fietsen veel beter maar ook voor skaters bijvoorbeeld. Het lijk me ook goedkopen dan bestraten.

Ik was nu beter voorbereid op het watergebruik en had daarom een fles bevroren water meegenomen. Zo kon ik nu en dan een slokje heerlijk koud water drinken. Misschien dat ik ook beter aan de warmte gewent was, naar mijn idee was het niet zo warm als afgelopen zondag.

Ik was weer thuis na circa 6,5 uur. Afstand 169km, totaal 6182 km

Omrit naar Texel

Ik heb een tijdje het plan om een lange fietsrit te maken. Op andere weblogs lees je wel verhalen van tochten van vele honderden kilometers. Daar steekt mijn dag-record van 190km schril bij af. Het rijden van een lange tocht moet je naar mijn idee ook in stappen aanpakken, niet gelijk starten met een mega afstand. Als je een lange tocht wil rijden moet je naast voldoende tijd ook een doel hebben.

Momenteel heb ik voldoende tijd omdat ik net tussen twee banen in zit, bij de ene werkgever heb ik ontslag genomen, bij de andere ga ik in augustus weer aan de slag. Een mooi doel is: een paar daagjes bij mijn ouders op Texel langs gaan. En als ik dan ook nog eens via een flinke omweg rij dan is alles compleet.

Vanmorgen heb ik de banden nog even opgepompt, want je hoort vaak van fietsbanden die langzaam leeglopen. Het vreemde is dat mijn banden eigenlijk nauwelijks druk kwijtraken, maar dat weet je pas als je het probeert, wat ik wel regelmatig doe! Verder nog even alles ingeladen en een 1,5 liter fles met limonade gevuld, dat moet maar genoeg zijn en ander haal ik nog wel extra bij een tankstation supermarkt.

Als leidraad had ik een tweetal routes aan elkaar geknoopt (de rivierentocht van gpstracks.nl en de tocht Den-haag haaksbergen van snelfietsroutes.nl). Een deel van deze routes sloten naadloos op elkaar aan. Verder heb ik het stuk vanaf Weesp zelf samengesteld met het programma mapsource met de kaart van Nederland.

Het eerste stuk ken ik al goed want dat heb ik al een paar keer gereden. Op een bepaald punt zag ik aan mijn gps dat ik verkeerd was gereden, ik had natuurlijk met het tweede deel van de route verder moeten gaan maar ik was zonder na te denken richting haaksbergen gereden. Via de rivierentocht kom je op werkelijk schitterende plekjes. Het is wel een enorme slingerweg, er zit bijna geen recht stuk in. Bovendien rijdt het enorm om, maar dat was ook de bedoeling.
Op een bepaald stuk reed ik per abuis aan de verkeerde kant van een sloot, dat is soms lastig om te zien op de gps. Na een paar kilometer hield de weg op en kon ik niets anders dan omkeren.

Bij Abcoude zag ik ineens een Quest me tegemoet rijden. Nee, niet één er kwam nog een tweede en een derde, een alleweder en een aantal ligfietsen. Toen zag ik dat een Quest me nogal bekend voorkwam (met een parapluutje van een kinderwagen), ik wist gelijk dat dit Wim Schermer moest zijn. Dit was wel een ongelooflijk toeval dat ik die jongens nu net tegenkwam, ze waren blijkbaar onderweg voor hun tocht van 270 km. Er werd nog geroepen, dat ik de verkeerde kant opging maar ze waren weer weg voor ik kon reageren.

Bij het IJsselmeer werd het wel steeds drukker, meer mensen op de fiets en meer mensen in de auto of op de motor. Ik begrijp niet wat er leuk is aan het stapvoets rijden met een auto of motorfiets langs de rand van het IJsselmeer. Voor mij was het zeker nu en dan behoorlijk vervelend omdat ik die auto’s niet kan passeren als ze me in de weg rijden.

Ondertussen had ik er al een 1,5 liter fles spa bijgekocht en een blikje limonade. Wat smaakt dat toch heerlijk als je zoveel dorst hebt. Uiteindelijk heb ik het daar ook niet mee gered en heb ik de fles nog een keer laten vullen. Samen met nog wat blikjes en glazen water heb ik over de hele dag zeker 7 liter gedronken.

Na Medemblik kreeg ik wat moeite met de benen. Ook mijn rechterknie begon te protesteren. Maar over de hele rit lukte het toch om het gemiddelde op 30km/uur te houden. Hier ben ik eigenlijk wel tevreden mee, het rijden van een flinke afstand was immers de opgave.

Bij de boot naar Texel hoefde ik maar kort te wachten. Op Texel volgde ik weer de kustlijn richting Oude Schild. Hier stopte ik even om een lekkere vette patat met mayo te eten, hoewel ik de hele dag eigenlijk geen honger heb gehad. Rond 6 uur was ik bij mijn ouders.

Rit 282 km, 30km/uur gemiddeld totaal 6014 km