Terug uit Texel

Helaas kwam er vandaag al weer een einde aan onze korte vakantie bij mijn ouders op Texel. De familie stapte in de auto en ik ging weer met de Quest naar Wateringen terug. Op het stuk van DenBurg naar de pont in het Horntje kwam Francis even naast me rijden, de wind stond gunstig en de teller gaf aan dat ik 60 reed.

Vanaf DenHelder naar Alkmaar probeerde ik de auto zolang mogelijk voor te blijven. Later bleek dat het zo druk was door de diverse weg werkzaamheden, dat ze me niet eens meer hebben ingehaald en ik eerder in Alkmaar ben aangekomen.

In Assum, Uitgeest was ik even de weg kwijt op een plek waar je eerst door een tunneltje gaat en daarna een scherpe bocht moet maken. Op het scherm van de GPS60 ziet dat er erg verwarrend uit. Ik zat voorover gebogen in de Quest om op de GPS uit te zoeken waaar ik nu eigenlijk heen moest tot ik iemand hoorde zeggen: meneer? Ik keek op en zag een jongen staan die duidelijk ontdaan was. Blijkbaar dacht hij dat ik niet goed was geworden, zo zal het er ook wel uit hebben gezien vanaf de buitenkant. Ik begreep gelijk waarom hij zo geschrokken was en verontschuldigde me door te zeggen dat ik naar mijn gps aan het kijken was. Gelukkig kon hij me vertellen hoe ik hier verder moest rijden.

Midden in de spits kwam ik bij het pontje over het Noordzee kanaal aan. Er stond 1 auto op en wel 100 fietsers zodat het een behoorlijk gedrang was. Tot nu toe was prima fiets weer geweest met een gunstige wind en geen regen. Daar kwam nu verandering in doordat het zachtjes begon te regen. Pas bij Zandvoort stopte het weer en begon de zon zelfs te schijnen, dat is nu echt veranderlijk weer! Bij Zandvoort reed ik langzaam over de boulevard om naar de onstuimige zee te kijken. Er waren meerdere kite survers op het strand, die handig van het weer gebruik maakten.

Het stuk van Santpoort tot Aerdenhout was nu veel slechter te fietsen dan op de heenweg, toen ik achter Bob aanreed. Gelukkig heb ik alles in de GPS opgeslagen en kan ik de volgende keer de verbeterde route fietsen.

Ondertussen vroeg ik mij af of de wind nog wel zo gunstig was. Begon ik misschien moe te worden of lag het aan de wind, misschien wel allebei. Had ik me maar niet zo moeten uitsloven.
Om 18:50 kwam ik thuis aan, de familie was al twee uur eerder terug gekomen. Op wind & Weather report van Hoek van Holland zag ik dat de wind eerst westelijk was maar later draaide naar zzw 6Bft. Niet zo vreemd dat ik het zwaar had.

vandaag 144km, totaal 12677

Staande gehouden

Vanmiddag ben ik nog even snel met de Quest op weg gegaan om een rondje Texel te fietsen. Vanaf het huis van mijn ouders wilde ik eerst naar Oude Schild om vanaf daar zoveel mogelijk de dijk rond het eiland te volgen. Er waren nogal wat fietsers op het fietspad dus nam ik de weg ernaast. Halverwege naar Oude Schild passeerde ik een polie auto, die direct omkeerde en achter mij aanreed. Ik vond het wel grappig en maakte extra snelheid, ik denk dat ik tegen de 60km/uur reed toen ik het stopbordje achter me aan zag gaan. Nadat ik aan de kant was gegaan stapte de agent uit. Hij wilde wat zeggen maar ik was hem voor: u denkt zeker dat ik hier niet mag rijden. Ik vertelde hem dat die fout vaker werd gemaakt en dat in het verkeers regelement is vermeld dat fietsen breder dan 75 cm en met meer dan twee wielen wel degelijk van de rijbaan gebruik mogen maken. Het was een aardige agent en ik geloof dat hij de situatie wel grappig vond. Volgens hem verwachten auto mobilisten geen klein voertuig als mijn Quest op een dergelijke weg (nou ja klein, 270 cm lang).

Hij noteerde mijn gegevens en beloofde de regels er nog eens op na te kijken. Ondertussen was ik ook gaan twijfelen, ik wist niet meer precies wanneer deze regel van toepassing was. Ik zou bijvoorbeeld nooit op de doorgaande weg (bijvoorbeeld de pontweg op Texel) gaan rijden die sterk lijkt op de weg waar ik moest stoppen. Op de wegen langs de dijk mogen auto ook 80km/uur rijden en daar is geen apart fietspad. Erg verwarrend allemaal.

De agent lette even op dat ik veilig naar het fietspad kwam en ging verder met zijn rondje. Vanaf hier ben ik volgens plan langs de waddendijk richting noorden gereden. Het weer was aan het verslechteren en het begon nu zachtjes te regenen. Na langs de vuurtoren te zijn gereden ging ik weer zuidwaarts door de duinen. Het was ondertussen behoorlijk gaan waaien en met de wind in de rug ging het lekker hard. Vanaf De Koog volgde ik het fietspad langs de pontweg naar Den Burg.

Thuis gekomen heb ik het RVV er eens op nagekeken en ik bleek het gelukkig bij het juiste eind te hebben gehad, ik citeer:

Artikel 5 punt 3. Bestuurders van fietsen op meer dan twee wielen en fietsen met aanhangwagen, die met ingebrip van de lading breder zijn dan 0,75 meter, mogen van de rijbaan gebruik maken.

Dus deze regel geldt, ook al staat er een bord dat fietsers verplicht zijn het fietspad te gebruiken.

Vandaag 45km, totaal 12533km

Van Wateringen naar Texel

Gisteren ben ik om 8:30 vanuit Wateringen met de Quest noordwaarts gereden. De bedoeling is om naar Texel te rijden waar we met de familie een paar daagjes bij mijn ouders logeren. Ondanks de slechte voorspelling is het prima fietsweer. Ik ben niet helemaal superfit, ik ben nog een beetje moe van het werk gisteren en het laat naar bed gaan. Toch gaat het erg voorspoedig en ik ben na een paar uur al 70km verder als ik vlak bij Bloemendaal een Quest spot. Het blijkt Bob Vroegh te zijn, ik herken zijn fiets direct want hij doet volgende week ook mee op de cycle vision.

We maken een praatje en rijden gezamelijk verder. Bob rijdt eerst vrij langzaam maar vraagt even verderop aan we wat mijn normale snelheid is. Ik vertel hem dat ik normaal ergend tussen de 40 en 45 km/uur rij. Daarna gaat het al een stuk vlotter. Ik IJmuiden gaan we onze eigen weg, ik naar het pontje, Bob naar optima cycles. Ik zal hem volgende week wel weer zien.

Bij het pontje heb ik weer de nodige aanspraak. Een man verteld dat zijn dochter op Texel in de horeca werkt en het razend druk heeft. Te weinig personeel en heel veel toeristen. Ik kom niet veel mensen tegen en kan daarom goed opschieten. In Alkmaar waar mijn route dwars doorheen gaat, is het wel erg druk. Als ik Alkmaar uit ben kan het tempo weer omhoog. Het valt me wel op dat het fietspad langs de weg Alkmaar-DenHelder bijzonder slecht is. Hier mag wel eens een nieuw laagje asfalt bovenop!

Even later ben ik al op Texel en moet ik een kwartiertje op de boot wachten. Weer komen er verschillende mensen naar me toe die me hebben zien rijden. Het is ze wel opgevallen dat ik een aardig tempo had. Op de boot neem ik een kopje koffie en appeltaart, jammer dat die ijs en ijskoud is. Vanaf de boot ga ik er nog even tegenaan en probeer ik de stroom auto´s zoveel mogelijk bij te houden. Als ik bij mijn ouders aankom is het pas 14:00 uur, zo snel ben ik hier nog niet eerder naar toe gereden.

vandaag 150km

Vorderingen van de stroomlijnkap

Vandaag heb ik niet gefietst. Eigenlijk was ik best nog wel moe van de inspanningen van gisteren en ben ik veel te laat naar bed gegaan om er weer vroeg genoeg uit te komen. Een bijkomend voordeel is dat ik nu wat meer tijd heb om aan mijn stroomlijnkap te werken. Dit moet mijn geheime wapen worden voor de wedstrijden op de cycle vision volgende week (2 en 3 juli te Sloten). Ik realiseer me nu wel dat de bruikbaarheid van een dergelijke kap nogal beperkt is. Wanneer de temperatuur boven een graad of twintig komt of wanneer het bijvoorbeeld regent dan kan ik hem wel thuislaten. Een gebrek aan koeling levert meer nadelen op dan het voordeel van een betere stroomlijn.

Dit is mijn eerste experiment met epoxy en glasvezels. Een volgende keer zou ik het ook wel anders doen, maar dat is gemakkelijk praten achteraf. De methode die ik heb gevolgd is nogal omslachtig, dat kan je op de foto's wel zien.



- ruwe mal maken met doorsnedes van stukjes MDF
- deze vorm bekleden met strippen dun hout
- hierop kranten papier plakken om de mal af te dichten
- de achterzijde opvullen met PUR schuim
- voorkant schuren en plamuren
- nogmaals schuren en plamuren
- met PU lak verfen
- met wax inspuiten
- mal met glasvezeldoek bekleden en dit insmeren met epoxy

tussen de handelingen zit steeds een droogtijd (uithard tijd) van 24 uur!

Morgen kan het resultaat uit de mal halen. Ik weet nu al dat het niet zo glad is als ik graag zou willen. Hopelijk is de pasvorm op de Quest wel goed, dan kan ik hem tenminste wel gebruiken.


update: Omdat het zulk mooi weer is heb ik toch nog even een klein rondje gemaakt. Francis was met de camera in de weer en maakte een paar foto's van me voordat ik op pad ging

Kip in de pan?

Vandaag mocht ik me wel weer gelukkig prijzen dat ik met mijn fiets naar het werk kan rijden. In plaats van in de file stressen reed ik in het prachtige ochtend zonnetjes relaxed naar Dordrecht toe. Ik was al om 6:15 op weg en kwam ook lekker vroeg in Dordrecht aan, daar bleek dat ik de rit in de snelste tijd tot nu toe had gereden (1:23 50km). En dat terwijl ik helemaal niet het idee had dat ik me erg had moeten inspannen. Het vroege uur zorgde er wel voor dat ik minimaal last had van andere weggebruikers.

Gelukkig schoot het werk goed op en kon ik om 16:00 al weer richting Wateringen. Voor het geval ik er zin in zou hebben had ik gister avond nog even een alternatieve route langs Barendrecht en Rhoon in de gps geladen. Het was nog steeds prachtig weer en ik had er duidelijk zin in. Na de tunnel onder de A16 ging ik nu niet rechtsaf richting Rotterdam maar rechtdoor naar Barendrecht. De fietspaden zijn hier waardeloos maar het asfalt waar de auto's rijden is prima in orde. Ik ben al een paar keer een politie auto tegengekomen in een dergelijke situatie, zelf een keer waar het voor fietsers verboden was op de rijbaan te rijden, maar tot nu toe zonder problemen.

Al gauw reed ik in het prachtige natuurgebied langs de oude Maas. Afgezien van een paar fietsers en een paar krappe bochten kan je hier ongehinderd racen. En dan is er opeens die kip die voor me langs de weg wil oversteken. Zij twijfelt, links of rechtsaf, ik moet hard remmen en het gaat maar net goed. Hadden we bijna kip gegeten vanavond.




Het is nu bekend terrein voor me en het gaat in vliegende vaart richting Benelus tunnel. Ik heb nog wel een akkefietje met een SUV. Ik denk dat deze naam op de bestuurders slaat, SUV-kop, SUV-zak, SUV-... Het zijn een apart soort weggebruikers die denken dat ze overal overheen mogen denderen. Zij zitten immers hoog en droog.

Door de benelux gaat het hard naar beneden, een paar keer trappen en ik rijd al over de 70km/uur. De lift uit is lastig als er een fietser staat die niet wil begrijpen dat je een grote draaicircel hebt. Vlak bij Wateringen moet ik nog een keer vol in de remmen als een eikel in een tegemoetkomende bestelwagen denkt dat hij op Zandvoort is en de bocht aan de buitenkant neemt. Hij zit helemaal aan mijn kant als hij me op het laatse moment ziet en een ruk aan het stuur geeft om het tot een goed einde te brengen.

De terugrit s ook snel, 61km in 1:45

Vandaag 111km, totaal 12338km

Deurne-Deurne 2007

>Ik had al een tijd geleden met Henk, een goede vriend van mij, afgesproken dat we samen de toertocht Deurne-Deurne zouden fietsen. Wij in de Quest, de andere deelnemers op hun racefietsen. Zaterdag avond was ik al naar hem toe gereden, want zondag moesten we vroeg uit de veren. Ruim op tijd kwamen we in het centrum van Deurne aan waar we ons konden inschrijven. Voor we van start gingen werden er eerst nog foto’s gemaakt. Van de verschillende groepen fietsers en een foto van Henk en mij in de Quest. We hadden van tevoren al geprobeerd of we de track van de fietsroute konden krijgen. Dat was jammer genoeg niet gelukt en nu moesten we toch gewoon de pijlen op de weg volgen. Uit ervaring weten we dat dat erg lastig is vanuit de lage ligfiets, daarom bleven we voorlopig maar achter de wielrenners aanrijden. Na een ruim anderhalf uur kwamen we in Broekhuizen waar we met het bij het pontje de Maas over moesten steken. De pontbaas moest nog van huis komen, in de tussentijd sloten zich steeds meer wielrenners bij de wachtende groep aan. Uiteindelijk waren het er zoveel dat we er nog maar net met zijn allen op de pont pasten.

Aan de overkant gingen we gelijk achter de voorste groep rijden. De wegen waren van goede kwaliteit, vooral nadat we de Duitse grens waren gepasseerd.

Hier zijn bijna geen aparte fietspaden, welke in Nederland soms slecht worden onderhouden. De andere wegen zijn daarentegen meestal van goed kwaliteit, vandaar. Veel van de wegen waarover we fietsten waren niet toegankelijk voor doorgaand autoverkeer, lekker rustig dus.

Na zo’n 60 km was er een controlepost in een Duits natuurgebied. Hier kregen we drinken en een versnapering. Al na een kleine vijf minuten vertrokken de eerste wielrenners weer, zodat wij ook weer aan het werk moesten.


De fietsroute was erg mooi en ging over een flinke afstand lang de uiterwaarden van de Maas. Op een punt was een bocht zo scherp dat Henk en Ik bijna het struikgewas inreden en moesten manoeuvreren om weer verder te kunnen. De wielrenners maakten hier dankbaar gebruik van en waren even later in geen velden of wegen meer te bekennen. Een lastig verkeerslicht op een druk kruispunt maakte het af, nu hadden we een flinke achterstand opgelopen.

Er zat niets anders op dan de pijlen te volgen, hetgeen met zijn tweeën nog aardig goed lukte. Soms mistten ik een pijl en zag Henk hem, of juist andersom. Na een kleine kwartiertje jagen kregen we de groep weer in zicht. We reden gelijk door want nu hadden we het kunstje geleerd en konden we het wel alleen af. Bovendien was het nog maar zo’n 30km naar Deurne terug. Op een rotonde vlak voor het eindpunt stopte Henk plots voor me. Ik schatte de afstand verkeerd in en botste op zijn Quest. Ondanks dat het allemaal niet erg hard ging deukte de bolle voorkant flink in. Later bleek dat de voorkant toch wel aardig iwas gehavend, de vorm zit er nog wel in maar van de gelcoat zijn stukjes afgesprongen. Toen we na 1 uur terugkwamen bleek dat we als eersten de 150km hadden afgerond. Na zo’n tien minuten kwamen ook de eerste wielrenners weer terug.

Als we volgend jaar de track hebben dan kunnen we er nog een schepje bovenop doen.

Vanavond ga ik maar eens met glasvezel en epoxy in de weer om de neus van de Quest van binnenuit te verstevigen, door het indeuken is de sterkte van het materiaal verminderd. Toevallig heb ik de materialen in huis omdat ik ook bezig ben om een stroomlijn kap voor de Quest te maken. Dit wordt mijn geheime wapen voor de wedstrijden op 2 en 3 juni (mits ik het op tijd afkrijg). Ik ben er nu zo’n twee dagen mee bezig geweest en het blijkt toch een behoorlijke klus. Ook al omdat ik er nul ervaring mee heb. Het is wel een erg leuk karwei. Hopelijk wordt het resultaat ook naar mijn zin.

Gisteren gereden 160km, totaal 12227km

(door een telfoutje klopte de totaalstand niet, bij deze is dat weer gecorrigeerd)

Gewoon woon-werk ritje

Vandaag was het een prachtige fietsdag. Op een klein regen buitje na in de middag is het de hele dag droog en redelijk zonnig gebleven. Dat is wel weer een mooie onderbreking van die reeks dagen met regen. Op de heenweg ben ik langs het Kralingsebos gereden. De 53 km werden in 1:30 gereden.

Op de terugweg kwam een ruiter me tegemoet. Vlak voordat ik kon passeren sprong het paard opzij en maakte rechtsomkeer. Om de zaak niet te laten escaleren kneep ik vol mijn remmen in waarbij mijn rechter wiel blokkeerde. Later bleek dat hierbij de buitenband een fraaie slijtplek heeft opgelopen, die moet ik dus gauw vervangen. Het paard kalmeerde al snel en ik kon er alsnog rustig langs rijden. Het helpt altijd wanneer je het paard (of de berijder) aanspreekt. Dat werkt kalmerend voor het paard.

Ik kon over het algemeen lekker doorrijden, op een paar situaties na waar een automobilist de doorgang versperde en ik noodgedwongen moest wachten. Ik baal altijd enorm van dat soort situaties, het liefst rij ik gewoon door.

de terugrit duurde 1:25 over 50km

Stormachtig rondje westland

De afgelopen week was het niet echt lekker fietsweer. Daarnaast had ik een aantal excuses om niet naar Dordrecht te fietsen, te moe, te slecht weer, geen tijd, enz. Vandaag had ik weer van alles te doen en het leek er niet op dat ik dit weekend nog met de quest op weg zou gaan. Tot Francis vanmiddag zei: jij zou toch gaan fietsen. Toen heb ik de knoop maar door gehakt, heb mijn fietskleding aangetrokken en ben ik ondanks de harde wind in de Quest gestapt. Soms moet je gewoon een schop voor je kont hebben om uit een impasse te komen. En het was best wel spectaculair. De wind was zo krachtig dat het het fietsen in de quest nog maar net ging, een beetje meer wind en het zou te gevaarlijk zijn geworden.

Met dit weer merkt hoe goed de stroomlijn functioneert. Recht tegen de wind in (6-7 Bft) rij je toch maar eventjes 45km/uur. Aan andere fietsers zie je dat het wel degelijk hard waait, die zwoegen met een laag tempo tegen de wind in. Er waren trouwens niet veel fietsers, dat komt misschien ook omdat ik pas vrij laat vertrok (17:30). Om 19:00 was ik weer terug en had ik het rondje van 56km er weer op zitten.

Toen ik in Wateringen reed en een onoverzichtelijk bocht moest nemen kwam er een fietser vanaf de andere kant. Ik moest vol in de remmen en het ging maar net goed. In het voorbijgaan riep de fietser "hee Eduard!" Het bleek Paul te zijn, onze hardloop trainer. Ik moet de draad weer eens oppakken met hardlopen, ik heb nu al een paar maanden niet meer meegelopen.

vandaag 56km in 37km/uur.

Hoelijk volgende week weer op de fiets naar het werk

Royal van zanten toertocht

Vanmorgen meldde ik me om 8:15 bij de Velo om me in te schrijven voor de wekelijkse FTCW toertocht. Voor slechts 2,- kan je dan de uit gepeilde route volgen, bij de tocht van vandaag was er zelfs een koek met koffie inbegrepen. Vandaag kon er worden gekozen tussen de afstanden 70, 120 en 135km. Ik koos voor de langste afstand.

Om 8:30 ging het peleton ervandoor met mij in de Quest in hun kielzog. Uit ervaring weet ik dat ik gewoon achter de kopgroep moet aanrijden. Inhalen heeft geen nut, dan kan ik net zo goed mijn eigen tocht gaan rijden. Bovendien ben ik dan in no time het spoor bijster. Zo nu en dan valt er een groepje wat in snelheid terug, dan haal ik in en ga achter de nieuwe kopgroep aanrijden.

In het begin was het wat fris, met alleen een shirt aan maar gaandeweg werd het warmer en aangenamer. Het tempo lag behoorlijk hoog, ook al doordat we de wind mee hadden. Ik kon merken dat de renners zich behoorlijk hadden ingespannen want na een paar uur begon het tempo wat in te zakken. Na zo'n 70 km waren we bij het stop-punt (het bedrijf Royal van Zanten, een bloemenkweker vlak bij Schiphol). Er waren koeken genoeg maar de koffie was er even doorheen. Toen er na een paar minuten een groep vertrok propte ik de koek naar binnen en sprong ik weer in de Quest, dan maar geen koffie.

We hadden nu wind tegen, voor mij geen probleem maar voor de wielrenners blijkbaar toch wel erg zwaar. Vlak bij Zoetermeer kreeg een van de mannen een lekke band op een stuk waar aan de weg werd gewerkt, dat vol split lag. De hele groep wachtte op hem terwijl hij zijn band verwisselde. Ondertussen maakten een paar mannen een praatje met mij over de Quest. Leuk want meestal heb ik het idee dat ze het maar niets vinden. Zo'n praatje doet het ijs smelten en daardoor krijgen ze misschien ook wat meer begrip voor dit type fietst. Een van de mannen vroeg wat mijn langste tocht was geweest en vertelde me dat hij wel eens de race Trondheim -Oslo (540km) had gereden.

Op de website van velomobiel.nl staat een verhaal van twee jongens die met een C-Alleweder (een soort voorganger van de Quest) via Engeland naar Trondheim rijden, de race van 540km naar Oslo winnen in een recordtijd en daarna weer naar Nederland terugfietsen. De organisatie was niet blij met de ligfietsers en sindsdien zijn deze van deelname uitgesloten (ze kregen ook geen prijs uitgereikt).

vandaag 137km (33,3km/uur gemiddeld)

Wil die gele banaan niet door het rood rijden!

Dat hoorde ik vanmorgen uit de luidspreker van een politieauto die een stuk achter me stond te posten. Ik had al links, rechts, links en achter me gekeken maar blijkbaar niet goed genoeg. Gelukkig lieten ze het hierbij en kon ik gewoon verder rijden. Bij het volgende (rode) verkeerslicht ben ik maar braaf gaan staan wachten tot het weer groen werd. Wat duurt dat lang zeg!

Op de terugweg heb ik ook maar wat vaker op groen gewacht, het wordt al snel zo´n slechte gewoonte om overal maar gewoon door rood te karren.

Heen had ik de wind 4-5 pal tegen, terug was de wind gedraaid en nu schuin tegen 5-6

Naar Dordrecht in 1.29 uur 50km, terug 1.30 uur 53km

Kleine beurt voor de Quest

De afgelopen dagen heb ik niet met de Quest gefietst aangezien we bij onze schoon familie in Frankrijk te gast waren. Heerlijk een paar dagen er tussenuit. Hun huisje ligt in Solre la Chateau, bepaald geen gebied waar je met een Quest heen moet. Het heuvelachtige gebied is wel heel geschikt voor wandelingen, dat is natuurlijk ook lekker om te doen.

Vandaag had ik nog een vrije dag, het hele bedrijf is op 1 mei dicht. Vanmorgen heb ik wat klusjes gedaan en vanmiddag kon ik mooi wat klein onderhoud aan de Quest doen. De constructie is doordacht en eenvoudig, onderhoud kan je dan ook makkelijk zelf. Eigenlijk was het niet eens nodig, ik zie het dan meer als preventief. Zo heb ik de kogel kopjes van vet voorzien, de rem trommels schoon gemaakt en de fiets gewassen en in de (auto)was gezet. Wat me trouwens opviel is dat er hier en daar wat blaasjes in de coating komen, ik hoop dat het niet erger wordt want het geen mooi gezicht.

Om half vijf ben ik nog even een rondje Westland gaan fietsen, om zes uur was ik weer terug met een extra 54km op de teller. Geen bijzonderheden behalve een bijdehante automobiliste die vond dat ik het fiets paadje naast een wegversmalling moest nemen. Dat doe ik dus nooit want dat zijn een soort glasbakken waar nooit geveegd wordt en allerlei troep zich verzameld. Bovendien hoef ik daar niet te rijden, ik heb ook recht op goed asfalt!

Langs de nieuwe waterweg liep een al wat oudere eikel, die dacht dat hij het recht moest doen zegevieren door mijn verdere doorgang te weigeren. Blijkbaar had hij het idee dat mijn fiets gemotoriseerd was. Toen ik geen aanstalten maakte om te stoppen kon hij niet veel anders dan toch maar opzij te gaan. Ik wil nooit veel tijd verspillen aan dit soort gezever.

Het was niet druk onderweg, misschien kwam dit door de best wel harde wind (5 Bft)

totaal 12149 km