zondag, december 28, 2008

Oliebollentocht 2008

Vandaag heb ik mee gereden met de jaarlijkse velomobielen oliebollentocht. Terwijl ik nu al bijna drie jaar in een Quest fiets was het voor mij toch de eerste keer dat ik met deze tocht mee ging. Misschien hield het doorgaans niet al te beste weer op de laatste zondag van het jaar me wel tegen. Vandaag hadden we echter niets te klagen, behalve misschien dat de wind snijdend koud aanvoelde, maar dat mag je eind december wel verwachten. Ik heb nog even overwogen om naar Almere te fietsen, gelukkig heb ik dat niet gedaan want het zou toch wel heel erg koud zijn geweest. om zo'n stuk in het donker en kou te rijden.



Enkele andere waren wel zo dapper geweest om afstanden tot 100km naar Almere te rijden (petje af!). En dan te bedenken dat ze 's avonds ook weer terug moesten.

Bij binnenkomst in de kantine van Almere90, een fietsclub in Almere, kregen we koffie en heerlijk zelfgebakken cake. (Ik denk dat Marjolein van Schoot hier heel druk mee bezig is geweest). Om 10:30 ging de eerste groep van start om het uitgestippelde rondje door Almere en omstreken te rijden. Bij de schouwburg stopten we zodat de aanwezige fotografen zich lekker konden uitleven.


Zelf de plaatselijke TV was met een ploeg vertegenwoordigd om dit heugelijke feit te verslaan. Gelukkig werd er niet al te lang stilgestaan, want mijn voeten voelden aan als ijsklompen (misschien is Hotronic voetverwarming toch iets voor mij Wim?).

Even later was er al weer een stop voor de lunch (nou ja, voor zover je taart een lunch kan noemen), die ons prima smaakte.




Ik ben niet de enige die de Quest op het dak vervoerd




Na de lunch reden we weer verder, het grootste deel van de route voerde ons door de prachtige natuur. Het prachtige weer maakte het allemaal nog veel mooier. Ik hoorde dat het vorige jaren soms erbarmelijk slecht was geweest met hagel, sneeuw of regen.

Overal waar we mensen passeerden kregen we veel belangstelling, wat niet vreemd is als je in zo'n grote groep rijdt.

Na terugkomst waren daar de traditionele oliebollen, broodje en soep. Mijn complimenten voor de organisatie! Volgend jaar weer!


sanitaire stop bij de Oostvaarders plassen
















terug in het clubhuis aan de oliebollen


de "fotoshoot"

maandag, december 15, 2008

Rondje in de winterkou

Het is me al een paar keer overkomen dat het op zondag prima fietsweer en ik uiteindelijke te lang wacht om te gaan fietsen. Als ik met een of andere klus bezig ben wil ik dat immers eerst afmaken en dan komt het fietsen in het gedrang. Zondag realiseerde ik me dat al te goed, het was immers een buitenkans om lekker te gaan fietsen. Niet dat ze zon uitbundig scheen, nee maar het weer was beter dan het de afgelopen week was geweest.

Eenmaal op weg was het weer genieten als vanouds, lekker cruisen in het daglicht. Op de langere stukken liep de snelheid weer aardig op, ik kwam al snel weer in het ritme. Ik merk het wel dat ik niet zo veel heb gefietst de laatste tijd. Er waren niet veel andere renners op weg, als je geen Quest hebt dan is het toch wel erg fris..

Het tochtje monde weer uit in een nogal standaard rondje richting nieuwe waterweg, hoek van Holland, Kijkduin en dan weer richting huis.

Na een kleine twee uur was ik weer terug met zo'n 60km extra op de teller. Ik moet de voet van de teller eens met contactspray inspuiten. Het gebeurt de laatste tijd vaker dat de verlichting in de Quest aangaat wat betekend dat de sensor de magneet ziet voorbij komen. De teller reageert echter niet. Als ik de teller in het voetje heen en weer beweeg wordt hij weer wakker en geeft hij de snelheid weer aan. (mijn Questcomputer-tje zit namelijk direct op de kabel gesoldeerd en heeft daardoor geen last van contact problemen.)

dinsdag, december 09, 2008

Eindelijk weer in de fiets!

Het is al weer bedroevend lang geleden dat ik met de Quest naar Dordrecht ben gereden.

Daar zijn allerlei redenen voor, druk met het werk, slecht weer, donker en geen zin.

Zondag vond ik dat het er nu maar weer eens van moest komen.

Alle benodigde spullen lagen klaar en gisteren morgen reed ik met mijn Quest richting Dordrecht.

Het was wel weer wennen om in het donker te vertrekken, dat was een tijd geleden!

De weersvoorspelling gaf aan dat het een zonnige dag zou worden, alleen daar had ik op het vroege tijdstip niet veel aan. Ik vorderde vlot, hoewel de conditie niet meer optimaal was.

Ik heb de afgelopen weken wel vaker hardgelopen, ik ben zelfs weer twee keer met Paul’s hardloopgroepje meegeweest. Maar fietsen en hardlopen zijn toch verschillende dingen en dat merkte ik nu.

Vlak voordat ik Rotterdam binnenreed viel me op ik dat het fietsen steeds zwaarder ging.

Even verderop begon de Quest te kwispelen en hoorde ik het kenmerkende geluid van een lekke band.

Jahoor, dat moest mij weer overkomen, een lekke band in het donker repareren.

Gelukkig had ik een warme trui meegenomen, want je koelt snel af buiten de Quest.

De reserve band had ik vrij snel omgelegd alleen niet helemaal naar mijn zin.

Het ventiel zat een beetje scheef, dus ik pompte de band maar niet te hard op.

Toen ik weer weg reed merkte ik dat er iets aanliep, wat een tikkend geluid gaf.

Dit zorgde er samen voor dat ik nu nog verder in snelheid terugzakte.

Met moeite kon ik een kruissnelheid van 37 km/uur aanhouden

Ondertussen vraag je je af of dat door de matige fietsconditie komt of door andere oorzaken.

In de middag pauze plakte ik de band en zorgde ik er voor dat de binnenband goed om het wiel lag.

Het tikkend geluid bleek een gebroken spaak te zijn, die bij iedere omwenteling van het wiel tegen de ophanging aan kwam. Dat kost inderdaad energie!

Terug ging het vlotter dan op de heenweg. Maar een toptijd zat er zeker niet in, wat je in de winter ook niet hoeft te verwachten. De heenrit was wat teleurstellend, terug kreeg ik er weer zin in.


Hopelijk volgende week weer!