Een rampzalige rondje drielandenpunt

Even snel een update van mijn fiets avontuur (vanuit Vejen in Denemarken waar ik voor mijn werk ben):

Zaterdag morgen was ik al om half vijf uit de veren. Om kwart voor vijf in de fiets richting Zoetermeer om een rondje drielanden punt van 600km te gaan rijden. Leo Forster en Guus zaten klaar met de stempelkaart. Een beetje jammer was wel dat er maar 11 deelnemers waren. Klokslag 6 uur gingen we van start. Twee jaar geleden was ik bij deze toch achter een groepje wielrenners blijven hangen tot cafe lombok. Daar hadden zij me het nakijken gegeven en kon ik alsnog alleen de Mergelland route rijden. Dit keer pakte ik het slimmer aan en reed ik voor de troepen uit met een kruissnelheid van ca 40km/uur. Dat zou me voldoende voorsprong geven om ook op de terugweg nog vooraan te rijden. Onderweg stond Leo steeds klaar met versnaperingen en voor de benodigde stempels. Door deze controles (voor het stempelen van de kaart) en enige hindernissen zakte mijn gemiddelde naar 31 km/uur. Ik zou het mooi vinden als ik boven de 30 km/uur gemiddeld zou rijden.

Dit jaar was het klimwerk in Limburg iets makkelijker, hoewel het in een Quest nooit echt prettig wordt. Bij Vaals ging de route eerst helemaal naar het dorp om daarna weer omhoog richting drielanden punt te klimmen. Eigenlijk ging het fietsen dit keer beter dan vorige editie, ik had nergens last van. Bij het drielandenpunt stuurde ik even een sms naar huis dat ik halverwege was gekomen. Daarna ging het met hoge snelheid naar beneden tot aan het eetcafe waar een controle post was. Ik wist nog dat ze daar heerlijke spaghetti hebben, dus dat nam ik deze keer opnieuw. na een half uurtje stapte ik weer in de Quest om verder te gaan. Er kwamen nog een paar klimmetjes maar het ergste was al achter de rug. 

In Simpelveld reed ik een afslag voorbij maar mijn gps wees me hoe ik weer op de route kon komen. Op een kruising zag ik een auto van rechts naderen. Het was een overzichtelijk punt en de auto stopte netjes voor de streep. Ik reed verder de heuvel op maar op het moment dat ik voor de auto was trok hij plotseling op. Ik kon niets anders doen dan de klap zoveel mogelijk opvangen. Mijn helm sloeg tegen het asfalt en mijn arm zat een beetje klem. De Quest rolde aan paar keer om en kwam toen op de zijkant tot stilstand. 

De bestuurder van de auto kwam aanlopen en riep al sorry en ik had je echt niet gezien. Blijkbaar had hij niet opgelet, hoe kon hij met niet hebben gezien? Ik nam het zekere voor het onzekere en maakte gelijk een paar foto's. Even later merkte ik op dat de auto weer weg was. De bestuurder en de dame die naast hem zat waren er gelukkig nog wel. Ik vertrouwde het gebroken kaartje dat het rijbewijs moest voorstellen niet en belde 112. gelukkig werkte de politie mee (vooral omdat ik ze vertelde dat de auto weer weg was gereden) en even later kwam de politie auto aanrijden. Ondertussen had ik al doorgegeven dat de auto op een parkeerplaats even verderop was gestald.

Gelukkig voor mij was er ook een getuige, die zich bij me kwam melden. Hij kwam vanaf de andere richting gereden en had juist tegen zijn dochter gezegd, kijk eens wat een aparte fiets daar aan komt rijden, toen ik door de auto werd geschept. Hij vond het ook een heel vreemd ongeluk.

De politie agenten controleerden de gegevens en vulden het schadeformulier in. Ik mocht met de getuige mee en kon de Quest bij hem stallen. Naast een krom linker wiel was de wielkast gescheurd, zat er een gat in de body en krassen rondom. Ik ben benieuwd hoe de Quest uiteindelijk uit re reparatie komt.

De getuige bleek heel meelevend en bracht me zelf naar het station. Na ruim 3 uur in de trein was ik weer thuis. Zondag heb ik de Quest opgehaald en maandag morgen bij velomobiel ingeleverd. Daarna heb ik een uitgebreid verhaal met foto's gemaakt voor de verzekering, in de hoop dat de procedure hiermee wordt versneld. Waarschijnlijk kan ik gewoon mee rijden met de tocht van 1400km in augustus, mijn uitvallen door materiaal pech levert waarschijnlijk toch een kwalificatie op. Ik baal natuurlijk enorm door dit stomme ongeluk. Maar er is niets aan te doen.

Het wordt nog wel spannend of ik op tijd mijn quest terug heb. waarschijnlijk wordt hij eerst provisorisch gerepareerd en na de tocht definitief (door de wachttijd bij velomobiel). De verzekering moet er nog van worden overtuigd dat ik geen 2 kilo plamuur en verf op mijn lichtgewicht carbon Quest wil. De enige goede oplossing is een nieuwe onderkap, maar dat gaat een hoop geld kosten.

wordt vervolgd

ps. Nog even over de Risse Astro demper.

- Ik denk niet dat ik er harder door rij (weet ik eigenlijk wel zeker).
- Op normale wegen geen merkbaar verschil.
- Op zeer slechte wegen betere wegligging, hoewel de Quest nog steeds erg lawaaiig is.
   Bij kinderhoofdjes dribbelt de achterkant nog steeds iets, maar duidelijk minder dan voorheen
- Heuvelop zeker beter met minder energie verlies.

Risse mag blijven

Na de slecht verlopen eerste test van de Risse schokdemper was vandaag eindelijk gelegenheid voor een tweede test. Dit maal met een nieuwe demper die Wim me had toegestuurd. Zaterdag had ik de demper al gemonteerd en een klein rondje gereden. Vandaag dus een echte testrit van twee keer 52km.

Op zicht merk ik weinig verschil, je moet geen wonderen verwachten van deze demper. De Quest rammelt net zo hard op slechte wegdekken. Op glad asfalt is het verschil tussen beide dempers waarschijnlijk te verwaarlozen. Wim denkt dat hij er harder door rijd, ik kan dat niet bevestigen. Ik moet wel zeggen dat de rit van vandaag lekker hard ging. Tussen Delft en Rotterdam reed ik bijna constant 50km/uur. Op de terugweg ging het weer zo snel. Ik kan me niet voorstellen dat de demper veel invloed heeft bij deze rechte stukken asfalt. De hoge snelheid zou ook kunnen komen doordat ik lekker lang had geslapen.Dan zou de Quest toch veel meer moeten deinen (en dat doet hij niet).

Op het slechte stuk bij Kethel bleef ik goed recht in het spoor, maar daar had ik ook met de oude demper geen problemen mee. Slechts een paar keer per jaar kom ik in een situatie waar de weg zo slecht is dat de achterkant van de Quest gaat dribbelen. Vooral in een bocht geeft dat een vervelende situatie. In het slechtste geval kan je erdoor uit de bocht vliegen.  Maar dat soort stukken (met kinderhoofdjes) heb ik hier niet in de buurt.

pluspunten:

• goede werking (demper veert trager uit dan de standaard demper, dit voorkomt waarschijnlijk het dribbelen van de achterkant).
• .demping is instelbaar door de druk te variëren. (sorry-klopt niet!  zie reactie van Peter. Alleen bij het duurdere model)

minpunten:

• moet worden opgepompt, pompje nodig, kan eventueel druk verliezen.
• prijs (toch weer zo´n e200)

Ik vind de voordelen groter dan de nadelen en ga de demper dus kopen. (Wel wil ik nog overwegen of ik misschien de Astro 5 neem.)

Deze tweede demper blijft dus wel goed op druk. Misschien staat hij iets harder ingesteld dan de standaard demper, maar dat vind ik geen probleem. Ik hoopte dat ook het sponzige trap-gedrag bij het heuvel-op rijden minder zou worden. Helaas heb ik dat nog niet goed kunnen testen. Misschien kan ik dat uittesten wanneer ik 23 juni het 600km rondje naar het drielandenpunt vanuit Zoetermeer rij. Dan zou ik de meer geavanceerde Risse Astro 5 demper in de "bergen" kunnen uitproberen. Deze heeft een instelmogelijkheid waarmee je de demping harder of zachter kan maken. (mits Wim het goed vind dat ik de demper nog even hier hou).

Ik heb ondertussen de eerste demper een nacht onder spanning gezet (lijmtang). Daarbij is hij niet leeg gelopen. Ik denk dat hij alleen leegloopt wanneer hij in gebruik is. Misschien zit er een beschadiging in de demperbuis waardoor hij bij iedere keer inveren een beetje lucht verliest.

Het raadsel van de Acu-fill adapter is ook opgelost. Toen ik de uitleg van Wim las werd me duidelijk wat ik verkeerd had gedaan. Je moet het binnenste deel in het ventiel schroeven. Ik heb nooit geweten dat er schroefdraad in het ventiel zit. Op die manier komt hij wel ver genoeg om de pin in het ventiel in te drukken. De demper problemen die ik had hebben hier niets mee te maken, ik kreeg de demper immers wel gevuld met mijn eigen adaptertje. Na het oppompen en monteren in de Quest heb ik gecontroleerd of de Quest goed inveerde,  dat deed hij aanvankelijk ook.

Ik heb nog een tip voor diegene die geen speciale  demperpomp willen aanschaffen (wanneer gebruik je zo'n ding nu eigenlijk?). Met het simpele 1 euro adaptertje is die niet nodig. In deze adapter zit namelijk een terugslagklep. Als je de demper op de juiste druk hebt moet je de pomp direct afkoppelen. Een gemiddelde fietspomp lekt altijd wel een beetje, misschien 1 bar per tien seconden. Als je hem eenmaal hebt afgekoppeld houdt de adapter de demper op druk. Bij het losschroeven van de adapter verlies je een minimale hoeveelheid lucht (net als bij het losschroeven van de acu-fill). Je bespaard dan e11,- voor de acu-fill en e30,- voor een special demper pomp.

Op de terugweg uit Dordrecht heb ik de toeristische route langs de oude Maas genomen. Wat is het hier lekker fietsen! Eenmaal bij het fietspad bij de verlengde A4 (in aanleg) vroeg ik me af hoe ze hier de fietspaden tijdens de bouw handhaven. Nu, dat doen ze dus niet. Een fietspad was gewoon simpelweg opgeheven. (waarom doen ze dat ook niet met stukken snelweg?) De eenzame fietser heeft gewoon geen prioriteit!

Acu-fill adapter probleem

Omdat er onduidelijkheid is of de demper problemen door de demper zelf of door de adapter worden veroorzaakt heb ik een foto gemaakt die alles verduidelijkt. De acu-fill adapter bestaat dus uit twee delen die in elkaar schuiven. het buitenste busje wordt op het ventiel geschroefd, de binnenste op de pomp. Normaal gesproken zou het binnenste busje de pin van het ventiel in moeten drukken. Bij mijn versie gebeurt dat niet. ik denk dat normaal gesproken de pin een beetje uit het ventiel steekt, bij mijn ventiel blijft de pin erbinnen. De adapter kan er dan niet bij!

Ik had ook al gelezen van een Quest rijder waarbij de demper leeg was gelopen omdat hij geen beschermkapje op het ventiel had geschroefd. Onder het fietsen had bagage in de Quest tegen de pin gedrukt, dat zou bij mijn demper-ventiel niet kunnen gebeuren. Helaas loopt hij bij mij om andere redenen leeg.

Het 1 euro adaptertje linksonder heeft dit probleem niet omdat hij wel tegen de binnenste pin kan drukken. Het binnendeel is dun genoeg om een stukje in het ventiel te kunnen steken. Hiermee kon ik de demper uiteindelijk wel oppompen.

Toen ik mijn demper had ontvangen was hij al leeg, dat terwijl de dempers voor verzending normaal op 5 bar worden gevuld.

Ik stuur de demper terug en hoop de volgende keer een goede te kunnen uitproberen.

wordt vervolgt...

Risse avontuur wordt klein drama

Vandaag zou ik eigenlijk niet met de Quest gaan want de weervoorspelling was slecht. Maar ik had een extra goede reden om toch te gaan fietsen, ik zou de Risse demper gaan uitproberen. Ik had natuurlijk al een klein tochtje gemaakt maar je moet een voldoende slechte weg hebben voor een goede test.  Op weg naar Dordrecht zitten een paar echt slechte stukken in de weg, bijvoorbeeld bij Kethel. Gisteren had ik de demper nog even rechtop gezet, hij moet natuurlijk optimaal kunnen werken. (hoewel het volgens mij erg weinig uitmaakt hoe je hem monteert). 

Ik was al voor zes uur op weg, dan zou ik ook weer vroeg terug kunnen om de regen zoveel mogelijk te ontlopen. Op weg naar Delft had ik al mijn twijfels of de demper het wel zo goed deed. Op een stuk met boomwortels bij Delft  werd ik aardig door elkaar geschud, misschien was 7 Bar toch teveel?

Bij Kethel wist ik het zeker, dit is niet normaal. Ik kreeg behoorlijke klappen te verwerken, dit was niet er confortabel. Na een verder voorspoedige rit zette ik mijn Quest op het werk aan de kant, in de middagpauze zou ik de druk in de demper wel wat gaan verlagen.

Om half een stond ik weer naast mijn Quest. Het ventiel zit best wel laag, daar kan je met een fietspomp niet makkelijk bij. Eerst duwde ik het ventiel pinnetje in, daar kwam wel erg weinig lucht uit. Bij het oppompen ging het niet naar wens, de demper kwam niet omhoog. Zou dat misschien aan mijn low cost vulnippeltje liggen? Dan de demper er maar weer uitschroeven. Nu kon ik er makkelijker bij. Daarna heb ik eerst het meegeleverde vulnippeltje nog eens geprobeerd, hiermee ging het vullen ook niet.

Na het ontwerp van dit nippeltje eens te hebben bestudeert kwam ik tot de conclusie dat dit ding nooit kan functioneren, ben ik de eerste die hem uitprobeert? Het bestaat uit twee busjes die in elkaar schuiven, met een soort afdicht pasta ertussen. De buitenste wordt op het ventiel geschroefd, de binnenste aan de pomp. Door de binnenste tegen de pompdruk tegen het ventiel pinnetje te schuiven zou het ventiel moeten openen. Dit binnenste busje is echter veel te dik en past niet binnen het ventiel en raakt daardoor het pinnetje niet. Dan heeft mijn low cost nippel een veel handiger constructie, hier zit een terugslagklepje in. Door het nippeltje op het ventiel te schroeven wordt het ventiel pinnetje ingedrukt en de terugslagklep zorgt ervoor dat er geen lucht ontsnapt. je hoeft het dus niet eens vast te houden bij het pompen.

Gelcoat heeft het zwaar gehad

 

Risse demper 

Ook met de banden vulslang op het bedrijf kreeg ik geen lucht in de demper, er was iets goed mis. Op het einde van de demper heb ik uiteindelijk een boutje geschroefd en met veel moeite kreeg ik de demper weer in de uitgeschoven positie getrokken. Nu kon ik hem ook weer met lucht vullen. Nu maar 4 bar proberen? Ondertussen begon ik er ook aan te twijfelen of de demper was gezakt toen ik hem leeg liet lopen, of was hij al omlaag? De terugweg zou het leren.

De start ging goed, maar hier heb ik ook voornamelijk strak asfalt. Naar mate ik dichter bij Rotterdam kwam begon ik meer te twijfelen of de demper nu wel functioneerde. In het centrum van Rotterdam reed ik over een drempel, zoals ik daar altijd doe. Op hetzelfde moment kwam er een vervelend schurend geluid van onder de Quest. Wat was dat nu weer?

Een stukje verderop heb ik de Quest aan de kant gezet en ja hoor, de demper was weer gezakt. Daarom kwam ik met de onderkant tegen de drempel aan. Daarmee had ik een groot stuk gelcoat van de tunnel afgetrokken. Daar moet ik een nieuwe laag op want een volgende keer gaat de tunnel zelf eraan!

Voorzichtig ben ik verder gereden. Op de vlakke stukken merk je er eigenlijk maar weinig van maar bij Kethel begon de hel opnieuw. Ik werd werkelijk heen en weer gegooid, hoe langzaam ik ook reed. Als je twijfelt aan het nut van de achterdemper moet je er maar eens een draadstang tussenschroeven. Je weet niet wat je meemaakt.

Thuisgekomen heb ik de Risse demper er weer uitgeschroefd. Helaas had meneer Risse het draadeind niet goed in de demper vastgezet en bleef dit achter in de Quest. En zie dan maar dat je het er weer uit krijgt, daar achterin de fiets. Na een kwartier tobben lukte het en zat de oude demper er in een mum weer in, maar goed dat ik hem nog niet had weg gegooid  (-:

Dit alles geeft wel stof tot denken. Lopen deze dempers vaker leeg? Zijn ze wel betrouwbaar? Moet je nu altijd een reserve demper meenemen op lange tochten? Je wilt zeker niet een tocht van een paar honderd kilometer rijden zonder achterdemper!

Ik stuur het hele zaakje maar weer terug naar velomobielonderdelen.nl of misschien fiets ik er binnenkort wel langs.

Risse demper er in gerist

 Ik had al zoveel mooie verhalen over de nieuwe dempers gelezen dat ik zelf ook wel nieuwsgierig was geworden. Ook al omdat wordt geclaimd dat je met deze demper minder last heb bij het inveren wanneer je heuvelop rijdt. De aandrijving van de |Quest wordt wel heel sponzig wanneer je in een laag verzet rijdt. Misschien geeft dit dus verbetering.

Ik zat nog wel een beetje tegen de kosten aan te hikken, het zijn tenslotte weer een dikke 200 euro's. En het zij al dure tijden met een paar studerende kinderen (-:

Toen ik las dat de dempers gratis op proef kunnen worden getest was ik om. Vrijdag besteld en vandaag al in huis. Klasse!

Zoveel moet het gat groter worden

Zo makkelijk als in het filmpje van Wim ging het helaas niet, hoewel het wel makkelijke begon. Maar toen de demper eenmaal op zijn plaats zat bleef de de demper na inveren achter de carbon rand hangen. Het was duidelijk dat het gat er omheen iets groter moest zijn. De aanpassing was een fluitje van een cent en daarmee was dit probleem opgelost. Een ander probleempje was dat ik geen lucht in de demper gepompt kreeg. Ik kreeg hem namelijk zonder vulling en dan functioneert hij niet. Ik had er nog wel  het speciale nippeltje bijbesteld. Prijzig, maar je wil het toch zo goed mogelijk doen. Uit ervaring weet ik dat er maar heel weinig lucht in zo'n demper zit. Als de de pomp loshaalt ben je de helft al weer kwijt. Maar goed, het werkte gewoon niet. Gelukkig had ik nog een ander nippeltje om de fietsbanden van Timo zijn mountainbike op te pompen (een verloop van autoventiel naar hollands ventiel). Dat dingetje kostte hooguit twee euro en het werkt uitstekend. Wat zeg ik, ze kosten maar 1 euro, zie deze website Hopelijk geldt voor de nippel ook de gratis test periode (-:
Met mijn halfords fietspomp was het nog lastig om de druk goed te doseren. Met twee slagen zit de demper al propvol. Ik heb er ongeveer 5 a 6 bar in gepompt en nu maar kijken hoe het gaat.

Het gat iets groter gemaakt

links 1 euro, rechts 12 euro

Quest met nieuwe windschermpje

Ik had (om maar eens luxe te doen) gelijk een windschermpje mee besteld. Prima verzorgt Wim! Alleen laat de stift die je gebruikt laat vervelende vlekken achter op de Quest. Zelfs met wasbenzine kreeg ik ze er niet makkelijk af. Misschien moest ik een ander oplosmiddel gebruiken?

Ik heb het schermpje nog niet behandeld tegen regendruppels en beslaan omdat ik mijn twijfels over deze middeltjes heb. Misschien maak ik er wel een strip achter om de rijwind langs de binnenkant te leiden, wat het beslaan tegengaat.

Vanavond heb ik gelijk maar een klein proefritje gemaakt. Ik wil er niet op mijn rit naar Dordrecht (6 uur in de morgen) achter komen dat er bijvoorbeeld te weinig druk in de demper zit. Alles leek Ok, hoewel ik nog niet kon zeggen of deze demper beter functioneert. De tijd zal het leren!

Mijn blog wordt gelezen!

Ik kreeg vandaag een mailtje van een oplettende lezer, Theo Zweers. Hij merkte op dat het Noordzee kanaal op mijn foto wel erg smal was. Nu ik de foto bekijk lijkt het inderdaad niet op het noordzeekanaal en er is zeker geen pontje. Ik ben wat te haastig geweest met het onderschrift.
Ik heb  de tijd, welke bij de foto is geregistreerd, vergeleken met de track. En ja hoor het is een brug over de Haarlemmer ringvaart. Via google earth heb ik bovenstaande foto erbij gezocht.

bedankt Theo!

Weekend naar Texel

Route naar Texel

Vrijdag bedacht ik me dat het wel leuk zou zijn om mijn ouders op Texel te bezoeken. En een Quest is natuurlijk het beste voertuig om naar dat mooie eiland te rijden.De weersvoorspelling was goed, beide dagen weinig kans op regen en een beetje zon. Toen wist ik nog niet dat het KNMI er later anders over zou denken.

Met de fietsrouteplanner van de fietsersbond heb ik een mooie route gepland. Deze planner had ik nog niet eerder gebruikt en eigenlijk bevalt hij me best wel goed. Het werkt niet zo mooi en interactief als google maps, maar nu weet je ook zeker dat je route over fietspaden gaat.

Zaterdag morgen ging de wekker om half vijf. Net wakker geworden twijfelde ik nog even aan mijn missie, maar de twijfel verdween gelukkig snel. Even na vijf uur was ik onderweg in mijn Quest. Als je de enige weggebruiker bent dan kan je natuurlijk gebruik maken van het mooie asfalt dat anders exclusief terrein voor de auto's is. En op dat asfalt rijdt het lekker door. In no-time was ik in de duinen en toen kon het fiets-feest echt beginnen.

 Toen ik het zo langzaam licht zag worden vroeg ik me af waarom ik dit niet vaker doe. Het is zo mooi en stil in de duinen en je ziet zoveel mooie natuur. Onderweg staken wel honderd konijnen stuk voor stuk het fietspad over wanneer ik aan kwam rijden. Ergens tussen Noordwijk en Ruigenhoek kwam ik zelf een groepje herten tegen, gelukkig had ik nu wel een goede camera meegenomen!

De route (van de fietsersbond) beviel erg goed. Maar soms ging de vaart er een beetje uit, bijvoorbeeld door de vele bochten wanneer de route door een park ging. Het is leuk dat je op paden komt waar je zelf niet zo snel een route zou maken.

Veerpont over het Noordzee kanaal

Bij het veerpontje  was het nog erg stil. Hij was net weg en ik moest dus twintig minuten wachten, een goede gelegenheid om een boterham te eten. Aan de overkant in het land van (Wim) Schermer kon het gas erop. Hier zijn de fietspaden lang en recht, ideaal voor de Quest. Wel jammer dat ik een fikse wind pal tegen had. Vooral op het laatste stuk tussen Alkmaar en Den Helder had ik het lastig en zakte de snelheid richting 35km/uur.

Op de pont naar Texel

Zaterdag heb ik op de computer van mijn pa de terugrit gemaakt, nu ook weer met de planner van de fietsersbond. Dit keer zoveel mogelijk door de duinen. De weersverwachting was ondertussen danig verslechterd, nu werd er volop regen voorspelt. Maar er was ook een lichtpuntje, na twaalf uur zou het beter worden. En vanmorgen was de verwachting gelukkig nog steeds dat het droger zou worden. Ondertussen viel de regen met bakken uit de lucht en kon ik dus lekker uitslapen. Om kwart over negen werd ik wakker, wat voor mij ongekend laat is. Meestal ben ik rond vijf uur al op.

Route van Texel naar Wateringen

Gelukkig was de wind niet gedraaid en had ik hem nu van achteren. Ook met een Quest scheelt daat behoorlijk. Nu kon ik hele stukken rond de 45 km/uur rijden. De route was weer erg mooi maar helaas zijn de duinpaden niet al te snel. Soms ligt er alleen een soort schelpen-pulp op de gron of anders zijn het wel klinkers wat ook niet lekker rijdt. Tot drie keer toe kwam ik door een duingebied waar je eigenlijk een kaartje moet kopen. daar kan ik natuurlijk niet aan beginnen, elke keer stoppen bij de kaart automaat. Bovendien vindt ik het wel een beetje absurd dat je tol moet betalen op deze weggetjes. Het is anders wanner je de hele dag in het gebied blijft, maar ik rij er in een kwartiertje doorheen. In een van deze gebieden kwam ik een groep koeien tegen die midden op de weg stonden. Ik zag het al voor me dat een van deze jongens   

een gaatje in mijn Quest ging prikken. Gelukkig waren ze erg mak en gebeurde er niets. Wat ook wel fijn was is dat ik geen parkwachter tegen kwam die me op de bon ging slingeren.

Op de pont bij Velsen

In de kennemerduinen lijkt het wel of de fietspaden nog door de Duitsers zijn aangelegd. Wat een puinhoop!  Je wordt werkelijk heen en weer geschud in je Quest. Het wordt wel eens tijd dat hier een vers laagje asfalt wordt aangebracht.

Helemaal droog hield ik het niet. ik heb een soort haat/liefde verhouding met de windschermpjes. Je kan niet met of zonder die krengen. wat ik er ook opsmeer, ze beslaan altijd. En als het regent worden ze vanaf twee kanten ondoorzichtig gemaakt. gelukkig is deze zo laag dat ik er ook overheen kan kijken. Soms besluit ik om hem er maar af te halen, dan verga ik weer van het wind/geruis. Ook het klittenband werkt op je zenuwen, het laat altijd los. klittenband is ontworpen voor gebruik in de ruimte, daar regent het nooit!

Dat heb ik altijd met die windschermpjes!

kopje koffie!