zaterdag, oktober 28, 2006

Quest verlichting nog beter ? deel I


Op zich ben ik wel tevreden over de Quest verlichting zoals ik die nu heb. Als je over werkelijk donkere paden rijdt dan functioneert de verlichting prima en kan je goed zien waar je moet rijden en hoe het pad is. Vooral hekken en verkeersborden met reflectoren zie je al zeker honderd meter van te voren. Maar wanneer er veel omgevingslicht is of wanneer ik tegemoet komend verkeer heb dan vind ik de hoeveelheid licht soms maar net voldoende.

Destijds heb ik wat onderzoek gedaan naar de mogelijkheden en geconstateerd dat er een aantal mogelijke bruikbare verlichtingsbronnen zijn. De conclusie was dat een HID lamp het meeste licht per Watt vermogen levert maar als nadelen heeft erg duur en kwetsbaar te zijn. Een goede tweede is een fluorescentie lamp (TL). Deze werkt echter pas efficiënt als hij voldoende groot is en heeft net als een HID lamp een omvormer nodig. Een goede derde zijn LED’s. Deze zijn zeer robuust en er wordt veel research verricht om ze nog beter te maken. Toen ik mijn lamp maakte was een 5mm LED verhoudingsgewijs de beste keus. Een enkele 5mm LED verbruikt slechts 70mW (0,070Watt) en je hebt er dus wel honderd nodig voor het ergens op begint te lijken.

Een dergelijke LED stuur je het beste met een stroom aan (in tegenstelling tot hem zomaar met een bepaalde spanning te voeden zoals je met een gloeilamp zou doen). Met dit het grote aantal LED’s is het erg onpraktisch en heb ik een alternatief gebruikt door ze met een nauwkeurig gestabiliseerde spanning aan te sturen (geschakelde voeding van 12V naar circa 3V). Omdat alle LED’s daarbij parallel staan voeren sommige meer stroom dan anderen. De LED’s die het meeste stroom krijgen worden het warmst en gaan dan nog meer stroom verbruiken. Tijdens het proefdraaien is de temperatuur wel eens te ver opgelopen en zijn er een aantal LED’s overleden. Gek genoeg is juist de koeling van de LED’s erg belangrijk. (ook een LED produceert warmte al is het rendement veel beter dan bijvoorbeeld een gloeilamp. Een gloeilamp kan echter ongestraft heel erg heet worden). Ze beginnen eerst te knipperen en gaan daarna definitief uit. Om dit in de hand te houden moet er een marge worden ingebouwd, de LED’s presteren dan minder dan optimaal. Bovendien zal er in de loop van de tijd veroudering zijn en verloop optreden.

Wanneer ik nu meet aan het vermogensgebruik van mijn Quest verlichting zie ik het volgende
Voorlicht 0,50 A bij 12,5 V voorlicht (6,25Watt)
Achterlicht 0,06 A bij 12,5 V

Als je bedenkt dat het rendement van de voeding circa 80% is komt er dus maar 5Watt bij de LED’s
Dit komt mede door de veiligheidsmarge. Als ik de spanning zou verhogen zal de levensduur sterk verminderen.

Momenteel scoort de 1Watt Luxeon LED nog beter dan de 5mm LED. Het is een beetje lastig vergelijken maar de prestaties kunnen in Lumen of in Candela worden vergeleken. Bij een vergelijking in Candela (Cd) wordt ook de reflector (gebundeld licht) in de vergelijking betrokken.

De 5mm LED’s hebben een uitstraling van 15 graden en een lichtsterkte van 20 Cd
Bij de 1Watt Luxeon star Led kunnen verschillende reflectors worden gebruikt. Bij een hoek van 10 graden heeft hij een lichtsterkte van 500 Cd (dus 25 keer meer dan een 5mm LED). Een ander voordeel is dat deze 1W LED’s een koelplaat hebben die eventueel op een groter koellichaam kan worden gemonteerd.

Mijn plan is om 12 stuks te gebruiken met een gezamenlijke lichtsterkte van 6000Cd (12 keer 45 Lumen = 540 Lumen, deze LED's geven 45 Lumen per Watt). Verlichtingssterkte wordt ook vaak in Lumen vergeleken:

Hier een stukje van de datasheet van de bekende 10Watt Welch Allyn HID lampjes die in diverse merken fietsverlichting worden gebruikt:

PERFORMANCE
These performance characteristics define the typical operation of this lamp at rated power – 10 Watts.
Technical Specifications @ 25C Ambient
Values are typical unless otherwise noted.
M10P001 M10P002 M10N001
Initial Luminous Flux 450 (Face Lumens) 500 (Total Lumens)
Correlated Color Temperature 6000K 7500K
Chromaticity (x, y) 0.309, 0.332 0.297, 0.323
Beam Divergence 613—
Center Beam Candlepower 13,000 (6 graden) 4,100 (13 graden)
Rated Median Life @ 1 hour on/15 minutes off 1000 Hours
Lumen Maintenance @ 350 hours Approx. 85% 90%
Lumen Maintenance @ 700 hours Approx. 75% 85%
Lumen Maintenance @ 1000 hours Approx. 70% 80%

De opgegeven levensduur varieert van enkele honderden tot circa 1000 uur

Ik heb 12 LED’s bij http://www.dotlight.de besteld, samen met lensjes (6 graden) en lenshouders. Hopelijk krijg ik ze begin volgende week binnen zodat ik er mee kan gaan knutselen. Als de cijfers kloppen dan komen deze LED’s aardig in de richting van de HID lampen.

De 3Watt en 6 Watt LED’s van hetzelfde merk scoren minder goed met een output van resp. 87lm (29 lm/Watt) en 140lm (23 lm/Watt).

Wordt vervolgd

zondag, oktober 22, 2006

LEL 2006




Vandaag was de dag van de race tussen Lelystad en Enkhuizen visa versa. Ik had er al een tijdje naar toegeleefd en vond het best wel spannend om er aan mee te doen. Vlak na elf uur vertrok ik vanuit Wateringen met de Quest op het dak vastgesnoerd. Er stond een beste wind maar de combinatie hield zicht prima en ik kwam even na half één aan bij de sluizen in Lelystad. Daar hadden zich al een heel stel andere ligfiets fanaten verzameld om aan de race mee te doen. Het ging er allemaal lekker informeel aan toe, iedereen kent iedereen en dan heb je geen startnummer nodig. Mijn starttijd was 13:22 dus ik had nog even om me om te kleden en in te rijden. Daar deed ik net iets te lang over want toen ik bij de start kwam was er een ander op mijn tijd gestart. Geen probleem, ik kreeg een nieuwe starttijd op 13:24 en kon gelijk plaatsnemen. De wind was vrij sterk ( ik denk windkracht 5) en uit zuidelijke richting. Ik ging niet al te hard van start want de spieren waren nog niet goed opgewarmd. Op het eerste stuk vloog ik al bijna uit de bocht, daar zitten een paar scherpe bochten en het asfalt is er erg slecht. Dan komt er een vrij lang stuk waar het wegdek ook al niet erg best is. Als je niet oppast stuiter je zo van de dijk af. Ik was mijn gps vergeten en de accu had ik uit de Quest gehaald als gewicht besparing. Daardoor kon ik niet goed zien hoe hard ik nu eigenlijk reed. Vlak na de eerste flauwe bocht tussen het eerste rechte stuk en het tweede rechte stuk haalde ik twee voorgangers in, een ligfiets en een Quest (Marjolein geloof ik). Daarna duurde het best wel een tijd voor ik weer iemand voorbij kon.

Een stuk voor het aquaduct bij Enkhuizen kwam een gele Quest me tegemoet. Later bleek dat het Ymte was (die deze race al zo’n 8 keer heeft gewonnen) die nu ook weer erg snel reed. Bij het keerpunt stond Allert die me hielp de korte draai te maken door de achterkant van de Quest op te pakken. Het stuk terug ging een stuk zwaarder omdat de wind nu deel tegen stond. Nu begon ik pas goed achterliggers in te halen, een paar keer een Quest en een stuk of vier roeifietsers. Het laatste stuk was flink doorbijten tegen de harde wind in. Toch kon ik het hele stuk in het hoogste verzet blijven rijden, de vaart zat er dus wel goed in. Bij de finish bleek ik op dat moment de tweede tijd te hebben achter Ymte Sijbrandij (div keren Europees kampioen). (op zo’n 8 minuten achterstand!). Later kwamen er nog drie snelle jongen bij en moest zelfs Ymte zijn eerste plaats nog afstaan aan Hans Wessels (wereld duurrecord houder ligfietsen). Al met al dus geen schande om van dit soort jongens te verliezen.

Blijkbaar was deze rit een stuk zwaarder dan de tijdrit op texel, mijn snelheid lag nu in ieder geval lager dan op Texel terwijl ik wel veel beter mijn best deed. Mijn concurenten van die rit (Guus van der Schoot, Harry Lieben en Wim Schermer) bleef ik minstens vijf minuten voor dus blijkbaar heb ik reletief gezien wel goed gepresteerd.
zie http://www.ligfiets.net/agenda/race.php?id=210 voor de uitslagenlijst!

Het duurde nog enige tijd voor alle renners binnen waren. Ondertussen maakte ik hier en daar een praatje met het gezellige groepje ligfietsers. Volgens mij is er een harde kern die bijna altijd weer present zijn bij dit soort evenementen. We zullen zien of ik er de volgende keer weer bij ben.


Op de terugrit over de A4 zag ik plotseling een aantal auto’s stoppen en een paar mensen stonden over de vangrail richting weiland te kijken. Er zou toch geen auto gecrashed zijn dacht ik, die ligt dan vast (en mogelijk op zijn kop) in de sloot langs de snelweg. Ik heb gauw mijn auto geparkeerd en ben over de vangrail gesprongen en naar de plaats gerend waar de auto lag om te kijken of ik kon helpen. Aan de overkant van de sloot lag een auto op zijn zijkant in het water. Het was heel vreemd om die auto daar te zien, hoe was dit toch mogelijk? Een man waadde door de sloot naar de auto. Twee kleine meisjes waren er al uitgekrabbeld maar de vader zat nog achter het stuur. Het ging allemaal heel snel en even later was de man ook op de kant geholpen. Hij leek ongedeerd maar was blijkbaar wel in een trauma. De meisjes hadden allebei een bebloed gezicht, misschien door rondvliegend glas gesneden. Ik wilde ook in de sloot springen om te kijken of er niet meer mensen uit de auto moesten worden gehaald. De man die al naar de overkant was gegaan riep dat dat niet nodig was en vroeg om dekens of een warme jas. Om toch nog te kunnen helpen heb ik toen mijn sweater uitgetrokken en naar de overkant gegooid zodat een van de meisjes het toch een beetje warm kreeg. Een minuut of tien later kwam de brandweer die via een ladder naar de overkant van de sloot klommen. Nog wat minuten later kwamen ook de broeders van de ambulance en sprongen een paar duikers in de sloot om ze naar de overkant te helpen. De kinderen werden met een nekkraag om op een brancard gelegd en met isolatiefolie toegedekt. Ik heb nog even mijn telefoon nummer aan een agent doorgegeven, misschien kon ik mijn sweater weer terug krijgen. En zoniet dan zou het geen probleem zijn, hij was al niet zo nieuw meer. Toen ik weer in mijn auto stapte hoorde ik gepiep en een paar harde klappen aan de andere kant van de weg. Daar waren een paar auto’s van toeschouwers op elkaar geklapt. Ze hadden wel het voordeel dat de brandweer er nu snel bij was.

Later vanavond werd ik door de politie gebeld. Ze vertelden dat de vader en de meisjes het goed maakten. Ze hadden werkelijk enorm geluk gehad, het had weinig gescheeld of ze waren frontaal op een boom geknald. Nu waren ze vlak voor het begin van de vangrail het talud afgereden en een meter of dertig doorgeschoten. Daarbij had de auto een boom geschampt en was hij na zo’n twintig meter over het water gevlogen om daar aan de andere kant van de sloot tot stilstand te komen. Je moet er ook niet aan denken als hij op zijn kop in de modderige sloot was gekomen. Ik las nu ook op http://www.elsevier.nl/nieuws/laatste_24_uur/nieuwsbericht/asp/artnr/121763/index.html dat er aan de andere kant negen auto’s van kijkers op elkaar waren gereden met weer twee gewonden.



Al met al een bijzondere dag.

51km in 1:06 (vijfde plaats) totaal gereden 8473 km

maandag, oktober 16, 2006

het wordt weer frisjes

Vanmorgen begon mij rit niet erg voorspoedig. Allereerst ging de wekker een half uur later af dan de bedoeling was. Zo’n achterstand haal je niet meer in. Toen ik zo’n 500 meter op weg was bedacht ik me dat ik mijn fietshelm was vergeten. Niet erg handig als je nog zo’n 110km moet. Even doorbijten en maar weer terugrijden om de helm op te halen. Het was trouwens behoorlijk fris vanmorgen, niet zozeer aan mijn benen of bovenlijf maar op mijn gezicht. Ik heb nog steeds een korte fietsbroek en een shirt met korte mouwen aan. Misschien wordt het tijd voor wat dikkere kleding. Vanaf hier ging het gelukkig een stuk voorspoediger, tot ik bij de open voetgangersbrug in het centrum van Delft aankwam. Er zat niets anders op dan te wachten tot het binnenvaartschip met containers voorbij was gevaren. Een paar bochten verder begint de Quest snelweg van Delft naar Rotterdam. Dit hele stuk is het heerlijk doorrijden en loopt de snelheid op tot 50km/uur, ik kan dus prima met de auto meerijden. Door Rotterdam was er niet echt veel oponthoud, een paar verkeerslichten werkten niet echt mee en gingen voor mijn neus op rood, maar die kom je altijd wel tegen.

Vanaf de Brienenoordbrug ging het weer gesmeerd. Ik kon wel zien dat ik later dan normaal was want de groepen schoolkinderen kwam ik eerder tegen. Altijd weer grappig als sommige meisjes gillen wanneer ik voorbij rij. Over het algemeen zijn de reacties positief. Op een enkeling na, die me overdreven hoofdschuddend op hun lullige brommertje voorbij rijden, ze zouden zichzelf eens moeten zien.

Op de terugweg was het helemaal heerlijk fietsen. Nu was het zomers warm, als dat de consequentie is van het broeikas effect dan vind ik het niet erg. Waarschijnlijk moeten de vervelende gevolgen nog komen (langdurige regenval, stormen en dergelijke). Ik had bijna ieder verkeerslicht mee (en ik kom er nogal wat tegen). Dat scheelt enorm in de rittijd! Tussen Rotterdam en Delft weer even lekker doortrappen. Ook door Rijswijk ging het heel goed, ook al omdat ik bij een heel stuk over de middenbaan rij waar ook een fietspad is. Op een gedeelte vanaf Sion naar Rijswijk staat een bord verboden voor fietsers dat ik maar negeer. Ik zie er nooit politie maar op een dag loop ik vast tegen de lamp. We zien wel of ik me er dan uit kan lullen.

Heen 53,5km terug 50km (36km/uur gemiddeld) totaal 8317km





Hier een plaatje hoe ik mijn GPS in de quest heb bevestigd. Geen fraaie oplossing maar het werkt prima. De GPS hangt aan de broekriemhouder die ik er destijds bijkreeg. Ik moet er nog eens een wat definitiever oplossing voor bedenken. Het voordeel van deze oplossing is dat het apparaat goed gedempt hangt en geen harde schokken maakt waarbij hij anders wel eens uitvalt doordat de batterijen kortstondig geen contact meer maken. De elektronica is ook nog provisorisch, lui als ik ben laat ik het voorlopig zo. Het werkt tenslotte goed en zo hou ik meer tijd over om te fietsen.

dinsdag, oktober 10, 2006

Herfsttreffen 2006




Vrijdag was de eerste dag van het herfsttreffen op camping de Woensberg in Huizen. Ik had al een paar weken geleden ingeschreven via de website van de ligfiets vereniging maar ik wist niet precies hoe laat we werden verwacht. Dus nam ik op de ochtend de tijd om mijn Quest nog even schoon te vegen, de bandenspanning te controleren en alle bagage in te laden. Om 11:00 was ik klaar en vertrok ik richting Huizen. De route kende ik deels al op mijn duimpje (het eerste stuk ging naar Breukelen, waar een goede vriend van mijn woont). Althans ik dacht dat ik de route kende, sinds de laatste keer hadden de heren wegenbouwer wat veranderingen aangebracht omdat bepaalde stukken fietspad blijkbaar ook goede bouwlocaties zijn. Wel jammer want de route wordt er niet sneller op met al die scherpe nieuwe bochten. Ook was de oude fietspad-afzetting bij oud-kamerik er nog, hier wordt je gewoon de wei ingestuurd. Die aanwijzing negeer ik dan maar en ga ik verder over de provinciale weg.

Ik had de route best wel mooi uitgezet, langs loosdrecht tussen de plassen door. Pas het laatste stuk reed ik fout, althans ik werd het bos ingestuurd waar ik aardig het spoor kwijt raakte. De GPS doet het gewoon niet onder een dicht bladerdak, zeker niet als de bladeren ook nog nat zijn. Na 3 uur en 100km kwam ik op de camping aangereden. Op dat moment was er niemand, ik was blijkbaar een van de eersten dus kon ik een bed uitzoeken om mijn bagage te dumpen. Nadat ik bij de Appie in Huizen wat boodschappen had gedaan waren er meer mensen gearriveerd. Op het zandpad naar de huisjes toe zetten ik wat kracht om door het rulle zand heen te komen. De ketting vond dat wat minder en knapte door het midden. Gelukkig stond Hayco (Moraal) paraat om met te helpen om de losse stukken weer aan elkaar te zetten. Hij had een veel betere kettingpons en een stukje ketting waarmee het lukte om hem weer netjes te krijgen.

In de loop van de middag kwamen er steeds meer ligfietsers bij. Om een uur of zeven werd de barbecue aangestoken en kon iedereen zijn meegebrachte eten bereiden.

Zaterdag hebben we met een groep een rondrit gemaakt. We hadden enorm geluk met het weer, de vooruitzichten waren niet al te goed en toch scheen de zon bijna de hele dag. Halverwege reden we Nijkerk in voor een kopje koffie met appelgebak. De serveerster leek niet echt blij met zo’n grote groep en zei dat er niet genoeg appelgebak was voor iedereen. Niet getreurd we haalden zelf nog wel een paar stukken bij de Hema . Toen we terug waren heb ik de ketting een slag moeten draaien, bij het repareren van de breuk was er per ongeluk een twist in gekomen. Daar had ik niet acht last van maar het leek me toch geen goed idee om hem erin te laten zitten. Hiervoor heb ik de snelschakel opgezocht, die kan je probleemloos met de hand openen en sluiten.







"gratis" op de pont






Die avond werd er door de hele groep gekookt, iedereen hielp mee met de bereiding van de nasi. Ik heb geholpen met het barbecuen van de satéstokjes, dat soort klusjes kan je wel aan mij toevertrouwen.

Zondag zat het er al weer op. Na het ontbijt (voor mij krentenbollen) begaf ik me weer huiswaarts. Dit keer liet ik me niet tegenhouden door fietsverbod borden en schoot ik lekker op. Toen ik bij Zoeterneer was maakte mijn ketting weer vervelende sprongen bij elke 4 a 5 omwentelingen. Toen ik hem helemaal had nagelopen bleek dat een schakel plotseling erg stroef was geworden. Na wat wrikken liep de ketting weer goed rond, nu had ik helaas wel weer zwarte handen. Daar moet ik nog wat op vinden.

Ps. Mijn word spellingchecker kent het woord ligfietsers niet maar wel liegfietsers (wat dat ook moge zijn!)



dinsdag heen en weer naar Papendrecht. geen bijzonderheden, behalve een enome trut die me bijna van de sokken reed bij het rechtsafslaan. Gelukkig zag ik het al heel ver van tevoren aankomen en kon ik haar met mijn toeter tot de orde ropen. Wat een muts!! Verder nog een paar automobilisten die het niet konder waarderen dat ik ze inhaalde waar zij maar 50km/uur mochten rijden. Ik had er lekker de vaart in en reed ze met 57km/uur voorbij. Misschien sloofde ik me ook wel uit voor de verkeerstellers die in grote getalen aanwezig waren. Jammer dat er nu geen file op de A13 stond, dan hadden ze pas veel auto's kunnen tellen. Vandaag was het er er weer lekker rustig, de blokkeer installatie doet goed werk!



Scheuren over de Rotterdamseweg van Rotterdam naar Delft. 50km/uur gem. over 7 km

250+110km, totaal gereden 8213km

woensdag, oktober 04, 2006

luchtvervuiling



Het is zo jammer dat niet meer mensen proberen om de auto eens te laten staan en met de fiets of desnoods met het openbaar vervoer naar hun werk te reizen. De steden lijken aan een groot auto infarct te leiden, waar je ook fietst, overal staan auto’s stil in lange files. Dat is morgens zo maar en in de middag zie ik weer precies hetzelfde beeld in omgekeerde volgorde.

Het lijkt alsof ik me steeds meer erger aan auto’s en bromfietsers. Vanmorgen reed ik op het fietspad langs de A16 toen een brommer me vanaf de andere kant tegemoet kwam. Op zo’n moment rij je enkele honderden meters in de walm die de brommer achter zich laat. Fietsen zou toch gezond moeten zijn!

Naast het fietspad langs het Kralingse bos staat een lange file auto die vanaf de snelweg zich de stad in proberen te wurmen. Op het fietspad rij je in de stank die de auto verspreiden. En dit houdt ook nooit op, elke dag is het weer hetzelfde beeld. Mischien komt er ooit een einde aan als de olie op is. Dan is het jammer dat we de kostbare brandstoffen niet voor belangrijker zaken, zoals het verwarmen van onze huizen, hebben bewaart. Het gebeurt ook vaak dat ik in de remmen moet omdat een auto bezig is zich in de file te persen en daarbij het fietspad volledig blokkeert.

Ik dacht een mooie route te hebben ontdekt langs de Rotterdamsweg van Rotterdam naar Delft. Op de Schieweg aan de andere kant van het water wordt ik steeds vaker verblind door de koplampen van de auto’s. Omdat de dagen steeds korter worden heb ik hier meer last van. De weg aan de andere kant leek een mooi alternatief, tot vandaag. Blijkbaar was het druk op de A13. Veel automobilisten nemen dan deze weg als sluiproute. Om dit tegen te gaan staan hier blokkeer installaties die slechts een auto per 30 seconden doorlaten. Daar trekt men zich niets van aan, de automobilisten gaan gewoon in de lange rij staan (vandaag wel 100 auto’s) en blokkeren daarmee het andere verkeer volledig. Eigenlijk zou er aan het begin van de weg een bord moeten staan met de te verwachten wachttijd, dan zou men deze weg misschien mijden.

Ik heb er zelf een gloeiende hekel aan om in de file te staan. Daarom ga ik eerder naar mijn werk of rij ik op tijden dat het niet zo druk is, of ga ik met de fiets…

Vandaag heerlijk gefietst naar Papendrecht en terug. Eerst had ik nog een beetje regen maar op de terugweg was het weer best wel lekker. Afgezien van een paar lastige automobilisten die met te vlug af probeerden te zijn door vlak voor me langs te rijden had ik geen oponthoud. De meeste verkeerslichten probeer ik te negeren, maar een enkel kruispunt is zo druk dat ik wel moet wachten. En soms duurt dat wachten erg lang. Dan gaat mijn fietsbril beslaan en zie ik al gauw niets meer. Als ik kan rijden verdwijnt de mist weer snel.




Vandaag 107 km met een gemiddelde van 34km/uur, totaal 7847

zondag, oktober 01, 2006

Groter tandwiel en kettingproblemen


Twee dagen nadat ik bij Ymte van velomobiel een groter tandwiel had besteld lag het pakketje al bij ons in de bus. Een tandwiel met 57t en een stukje ketting met de vijf extra benodigde schakels.







plaatje: direct vanuit de nieuwste versie van Google earth, nu nog mooier.
Sleutelen op het eind van de route bij de stormvloedkering



Ik vind het altijd moeilijk om aan mijn Quest te gaan sleutelen als die het nog perfect doet, het kan alleen maar minder worden. Toch wilde ik graag het grotere tandwiel gemonteerd hebben, dan is er nog voldoende tijd voor de wedstrijd van 22 oktober om er aan te wennen.

Het monteren was een eitje, oude tandwiel los nemen en het nieuwe er voor terug zetten. Alleen de voor derailleur moest wat hoger om plaats te maken voor het grotere tandwiel. De consequentie is wel dat ik voor niet meer naar een kleiner blad kan schakelen (wat ik toch al nooit deed). Ymte had me verteld dat het in principe nog wel mogelijk is om te schakelen, maar daarvoor moet de ketting geleider wat worden bijgebogen. Daar begin ik maar niet aan, straks buig ik naar de verkeerde kant en wordt het er alleen maar slechter op.

Bij de proefrit liep alles als een zonnetje, alleen het schakelen van het voorblad, zoals verwacht, niet. Toen kon ik ook wel een groter rondje fietsen om te kijken hoe het fietsen in het grootste verzet bevalt.

Op het stuk langs schipluiden had ik de wind pal tegen, teveel wind voor het hoogste verzet. Langzamerhand merkte ik dat de ketting achter soms van het blad sprong. Naarmate ik verder kwam werd dit erger en er was geen versnelling waarbij er geen probleem was. Nog een stukje verder merkte ik dat om de vier a vijf omwentelingen de retourketting niet doorliep en een lus vormde. Die lus werd dan groter en groter en schoot dan ineens weer verder. Soms schoot de ketting achter er geheel af en moest ik voorzichtig proberen om hem weer op het goede spoor te krijgen.

Bij de stormvloed kering kreeg ik er genoeg van en heb ik de Quest op zijn kant gelegd om te kijken wat er aan de hand was. Omdat dit probleem zo regelmatig optrad verwachte ik dat er een schakel niet goed scharnierde, vreemd want daar had ik bij het verlengen van de ketting goed op gelet. Na een half uurtje prutsen zat ik al aardig onder het kettingvet en was het probleem nog niet opgelost. In de tijd dat ik bezig was stopten er zeker drie hulpvaardige fietsers die hun hulp aanboden. Van een wielrenner kreeg ik een aantal vochtige doekjes waarmee ik mijn handen weer een beetje schoon mee kon maken.

Nadat ik het ketting schoon had gemaakt en hem voor de tiende keer schakel voor schakel had bekeken zag ik ineens het probleem. Eén schakel van het stukje dat ik had toegevoegd bleek slechts aan één kant vast te zitten, de andere kant was losgeschoten. Daardoor trok de ketting scheef en liep hij niet goed door de achter-derailleur. Toen was het leed snel geleden. De schakel heb ik eruit gehaald en de ketting opnieuw geponst. Daarbij bleek wel hoe kritisch dit is. Mijn lowcost kettingpons maakt het erg moeilijk om de ketting goed te monteren. Nu drukte ik het pennetje weer niet perfect in het tegenoverliggende schakeltje en dan wordt de schakel opzij gedrukt en zit het pennetje ook niet goed vast.



Het begin van de terugrit reed ik maar niet al te hard, ik had geen zin om weer te moeten sleutelen. Toen ik merkte dat het allemaal weer prima liep ging ik weer wat harder. Langs de weg richting Schipluiden zag ik plots een man met een camera en een statief staan. Toen ik dichterbij kwam zag ik dat het een agent met een lasergun was. Hij stond wat vreemd te kijken toen ik langskwam. Ik weet niet of hij mijn snelheid kon meten (heeft een Quest stealth eigenschappen?) maar ik reed net onder de 60 en was dus niet in overtreding.

Vanmorgen ben ik niet gaan hardlopen aangezien mijn hardloopmaat op reis is. Niet getreurd, fietsen is minstens even lekker. En bovendien was het weer boven verwachting goed. De aangekondigde verslechteringen laten nog even op zich wachten. Nu wilde ik niet zo lang wegblijven en ben ik slechts tot Maassluis gereden. Lekker hard en terug met wind mee nog wat sneller. Toch geen nieuwe snelheid record, ik voelde het nog in mijn benen dat ik vrijdag de hele dag trappen heb gelopen om allerlei spullen naar boven te sjouwen.

Voor aanstaande vrijdag heb ik mijn route al gepland naar camping de Woensberg in Huizen waar het Herfst-treffen plaatsvindt. De route is net onder de 100km, vrijdag heen en zondag weer terug. Nu maar hopen dat het weer goed is. Ik verheug me er wel op.



Gisteren 54 km, Vandaag 34,5 in 40km/uur gemiddeld, totaal 7740 km