Rondje Texel

Na mijn fietstocht naar Texel van afgelopen vrijdag heb ik een paar dagen niet gefietst om mijn benen weer een beetje rust te geven. Zondag hebben we met ze allen een lange strandwandeling rond de slufter, een natuurgebied, gemaakt. Gistermorgen ben ik eerst met Francis gaan hardlopen, Michelle ging mee op haar skeelers.

Gistermiddag was het weer zodanig opgeklaard, in de morgen was er nogal wat bewolking en leek het te gaan regenen, dat ik zin had ik een ritje met de Quest. Ik had hem al eerder goed uitgesopt, hij ging er niet frisser door ruiken met al dat zweet. Eerst richting Oudeschild en vanaf daar Noord over het traject dat wordt gereden bij de wedstrijd voor het Nederlands kampioenschap tijdrijden. Ik heb me al weer ingeschreven voor de wedstrijden in September.

Op het eerste stuk, zo'n beetje tot aan De Cocksdorp, had ik de wind van achteren. Vanaf De Cockdorp loopt het fietspad door de duinen. Je kon wel zien dat er veel toeristen op het eiland zijn, een aantal keer moest ik flink remmen voor ik een groepje fietsers kon passeren.
Het is prachtig om zo in de natuur te fietsen. Bij de standafslagen paal 28 en paal 9 maakte ik even een lusje naar het strand toe.

Vlak voor het dorp Den Hoorn reed ik naar de camping om er daarna achter te komen dat er alleen een prive weg in de goede richting liep. Met de quest kan je niet door smalle doorgangen, dus nam ik het zekere voor het onzekere en keerde ik maar weer om.

Op de weg richting Het Horntje stapte ik nog even uit de Quest om wat foto's te maken van de schapen die daar massaal met hum lammetjes op de weg lopen, dat is wel een heel schattig gezicht.

Na het de veerponthaven Het Horntje kon ik over de dijk richting Oude Schild rijden. Dat die dijk zo'n slecht fietspad is had ik niet eerder gemerkt. Boven een bepaalde snelheid krijg je veel last van de hobbels in het wegdek. Op een bepaalde plek hadden de meeuwen schelpen op het fietspad laten vallen die harde knallen gaven toen ze tegen de binnenkant van de wielkasten sloegen. Vanaf dat punt probeerde ik ze zoveel mogelijk te ontwijken, een lekke band heb je snel te pakken.

Na Oude Schild ging ik weer richting Den Burg.

Na 75km en een kleine twee uur was ik weer terug.

Ruim 1 op 100!

Gisteren ben ik vanuit Wateringen naar mijn ouders op Texel gefietst. Dit keer niet via de kortste route, nee ik wilde er een mooi tochtje van maken. Als voorbeeld had ik een route, die ik twee jaar geleden al eens in twee dagen had gefietst, waarbij ik bij Velomobiel in Dronten bezoek.

Ik had al globaal uitgerekend dat ik 330km moest fietsen en daar zou ik dan circa 11 uur over doen. De laatste boot naar Texel gaat om 21:30 en die wilde ik ook niet missen. Dus besloot ik om 7:45 te vertrekken, dan had ik nog wat speling voor onvoorziene omstandigheden.

Die onvoorzien omstandigheden begonnen al toe ik langs Zoetermeer wilde fietsen. Normaal gesproken kan je langs de A12 rijden en ben je in no-time Zoetermeer gepasseerd. Nu stond er een hek op het fietspad met de melding "fietspad afgesloten". Geen omleiding, niets! Nu begon de ellende pas goed. Ik denk dat ik zeker een half uur lang heb geprutst waarbij ik steeds in andere nieuwbouwwijken vastliep. Uiteindelijk was ik het zat en heb ik mijn Mio GPS uit mijn tas gepakt en heb ik een escaperoute laten plannen. Prachtig, hoe zo'n GPS routeplanner je weer op het juiste pad brengt.

Even later zat ik weer op de GPS track en kon ik met mijn Garmin GPS60 verder navigeren.
Nu ging het weer gesmeerd en kon ik vlot doorrijden tot de Hollandsebrug. Ik had niet gelijk door dat de brug nog steeds voor fietsers gesloten was, tot ik op de brug langs een bord reed waarop stond dat je je bij de uitvoerder moest melden. Toen ben ik maar teruggereden en ontdekte ik dat er even verderop een pontje stond te wachten. Ik was er nog maar net opgereden toen hij al naar de overkant vertrok.

Aan de overkant gings ik langs Almere haven en even verderop weer noordwaarts over de lange rechte fietspaden naar Dronten. In Dronten moest ik even zoeken, aangezien de situatie hier behoorlijk was veranderd sinds mijn vorige bezoek. Ik zag Velomobiel al liggen, alleen zat er nu een brede vaart tussen. Een stukje verderop kon ik oversteken en verder was het makkelijk. Bij Velomobiel heb ik mijn boterhammen opgegeten, daar was ik ondertussen wel aan toe. Na een kort praatje te hebben gemaakt ging ik weer op pad, ik moest immers nog een stuk.

Onderweg naar Emmeloord berekende ik of ik genoeg tijd had om een stop te maken bij vriend Ernst. Dat moest wel lukken, ik had nog twee uur speling. Ik dronk een paar kopjes koffie terwijl we ons fietstochtje van volgende week bespraken. dan ga ik met Ernst en zijn zoon Gijs en mijn zoon Timo op de veluwe kamperen. Vandaar uit maken een tochtjes op de mountainbike. We verheugen ons er erg op, de kinderen ook!

Vanaf hier ging de tocht door het prachtige Friese landschap dat grenst aan het Ijsselmeer. De route loopt door verschillende oude plaatsje en er valt veel te zien. Niet veel later reed ik de afsluitdijk op waar ik de straffe wind pal tegen had. Een paar keer zag ik een fietser in de verte, waardoor ik weer energie kreeg om het tempo te verhogen. Inhalen is altijd leuk! Hiermee kreeg ik de snelheid net weer op een kleine 40km/uur, meer zat er niet in.

Aan de andere kant van de afsluitdijk was het niet zo ver meer naar de haven van DenHelder. Met nog tien minuten speling haalde ik de boot van 20:30 Op de boot dronk ik nog een kopje koffie, dat werkt prima als opfrisser. Daarna kan je er weer even tegenaan.

Op Texel moet ik nog een kleine 15km naar het huis van mijn ouders in Den Burg. Langs de pontweg probeerde ik de auto's bij te houden, die vastzaten achter een grote trekker. Ik merkte dat de gemeente Texel kans had gezien dit fietspad, voorheen het mekka van de fietser, goed te verkloten door bij iedere bushalte een verhoging op het fietspad te maken. Die kan ik niet meer oversteken zonder mijn snelheid te verlagen tot circa 30km/uur. Wat hier het nut van is ontgaat mij ook helemaal.

Bij mijn ouders aangekomen ging ik gelijk onder de verfrissende douche en toen ik weer beneden kwam stond er een heerlijke pizza voor me klaar. Beter dan een hotel, Wat wil je nog meer?

Mijn voornaamste brandstof voor deze rit was drie liter karvansevitam siroopmet water, waarmee ik dus beter dan 1 op drie honderd reed. Dat doet geen auto me na!

De tripteller stond op 343km, blijkbaar heb ik in Zoetermeer 10km omgereden, het gemiddelde over het hele rit was 33km/uurtotaal van de Quest is 19565 km

PS. Wim, ik heb het knopje reactie verwijderen nu ook gevonden. Nu kan je weer gewoon een reactie plaatsen, als ik ze eerst moet beoordelen vergeet ik ze misschien weer en duurt het veel te lang. PS2. Mijn bril beslaat ook alleen als ik moet stoppen, zodra ik weer rij is de mist verdwenen!

Voorne-Putten met FTC Westland

Toen ik vorige week zondag zag dat er voor vandaag een rondje Voorne-Putten op het programma stond besloot ik al om mee te rijden. Ik weet al hoe mooi het fietsen is op dit Zuid-Hollandse eiland.

Helemaal zeker was ik niet want na woensdag had ik behoorlijk spierpijn. Gelukkig was dat vanmorgen helemaal verdwenen en kon ik prima meekomen.

Het plaatje laat zien hoe de route er ongeveer uitzag. Ik heb hem deels met de hand moeten invullen omdat ik bij de stop in Hellevoetsluis ontdekte dat de GPS uitstond. In het begin, toen we tegen de wind in moesten, dacht ik dat het eigenlijk allemaal veel te langzaam voor me ging. Terwijl de fietsers tegen de wind in zwoegend hooguit 33 km/uur reden, zat ik maar een beetje om me heen te kijken. Later veranderde dat toen de wegen bochtiger werden en ik regelmatig flink moest trappen om de groep bij te houden.

In het begin was het best wel fris, maar naarmate de ochtend verstreek werd het steeds beter weer. Om kwart voor een was ik weer terug na een tocht van 120km. Voor aanstaande vrijdag heb ik een grote fietstocht naar Texel op het programma. We gaan namelijk een lang weekend bij mijn ouders logeren. Ik weet het nog niet zeker, maar misschien rij ik naar Texel met een flinke omweg.

Route langs de Delfshavensche Schie

Afgelopen woensdag ben ik op een andere manier door Rotterdam gereden. Nadat ik dit alternatief vorig jaar voor het eerst had "ontdekt" was achtereenvolgens de brug in onderhoud en een weg waar ik langs moet afgesloten. Deze weg (de Delfweg) nog lang niet klaar, maar het lukte me om over de houten platen langs de wegwerkzaamheden te rijden. Uiteindelijk bleek deze route even lang en scheelt hij in "gemak van fietsen" niet veel van de gewone routes. Maar het is wel leuk om wat alternatieven achter de hand te hebben. Na het bestuderen bleek dat ik deze route ook nog niet helemaal goed heb gereden, maar het begin is er.

Tijdens het fietsen bleek dat mijn benen niet echt wilden. Dat heb ik zoveel mogelijk genegeerd en ik reed zodoende in een redelijk scherpe tijd heen en weer. Dezelfde avond moest ik het al bezuren, bij mijn beide knieën branden de spier aanhechtingen. Ik hoop dat het a.s zondag over is als ik mee fiets met FTC Westland aan het rondje Voorne-Putten.


Woensdag 102 km gereden

Kaagtocht met FTC Westland

FTC Westland organiseert ieder jaar verschillende toertochten. Vorig jaar ben ik al een aantal keer met de wielrenners meegefietst en vanmorgen dus weer, dit maal voor de Kaagroute. Om 8:30 ging de eerste groep renners naar buiten en ik sloot gelijk aan. Wanneer we door een snellere groep werden gepasseerd dan sloot ik me daar weer bij aan. Ik kan vanuit mijn lage positie de pijlen op de weg niet goed zien, dat laat ik aan de wielrenners over die ik op een tiental meters afstand volg. Ik doe ook mijn best om ze niet in de weg te rijden, als er achtervolgers aanhaken laat ik me even een stukje terugzakken. Ik haal ze immers toch wel weer in (zolang ik nog weet waar ze heen zijn gereden).

Het tempo lag lekker hoog, soms wel tot 45 km/uur. Vooral in kleine plaatsjes, met smalle weggetjes en krappe bochten, moest ik nog aardig aanpoten om bij te blijven. Wanneer we dan weer op de langere wegen kwamen had ik het weer erg gemakkelijk. Halverwege stopten we een half uur voor koffie en appeltaart. Een paar wielrenners merkten op dat ik wel erg hard kon. Ik had een paar keer de afstand tussen twee groepje in korte tijd ingehaald, daarbij haalde ik een snelheid van zo'n 60km/uur. Dat scheelt nogal wat met de groep die ik achter me liet die misschien 45 reden. Maar ja, het is ook geen eerlijke vergelijking tussen een racefiets en een Quest met zo'n mooie stroomlijn.















Na de koffie ging haakte ik bij een alleen rijdende wielrenners aan, die al snel het spoor bijster raakte. Gelukkig kwamen we vijf minuten later weer andere deelnemers tegen die wel goed waren gereden. Nu ging het tegen de wind in, dat was duidelijk aan het tempo te zien.

In kijkduin wist ik zelf wel hoe ik weer terug moest naar Velo en ging ik mijn eigen weg. Na een kleine 3 uur fietsen was ik weer thuis (33 km/uur gem).

nieuwe route dordrecht-wateringen

Gisteren had ik onverwachts wat tijd om aan de Quest te hobby-en. Althans, aan het windschermpje voor de Quest. Het nadeel van een bril, welke je echt wel nodig hebt wanneer je 90 minuten door de kou rijdt, is dat hij steeds beslaat. Vandaar dat ik gisteren een nieuw, krasvrij, schermpje heb gemaakt. Nu had ik de pech dat het vanmorgen verschrikkelijk vochtig was, op sommige plekken was het zicht minder dan tien meter. Dat leverde wel hele mooie plaatjes op. Ik bleef het schermpje maar schoonvegen, het water droop er vanaf. In Delft reed ik zoals gewoonlijk door het rode licht over een kruising waar het heel rustig was. In het midden stond een automobilist een die zich nogal vreemd gedroeg. Toen ik de tweede keer door het rood reed toeterde hij en riep iets door het zojuist geopende raam. Ik zag het direct: een onopvallende agent (type zeiksnor) die mij de les wilde lezen. Bij het volgende kruispunt naderde ik (heel tactisch) erg langzaam om een confrontatie te vermijden. De beste man wilde er toch nog even een punt van maken en riep weer van alles in mijn richting. Ik heb een goed advies voor deze overijverige agent (in een tijd dat half Nederland door het rode licht fietst): ga boeven vangen (of terroristen als je met je tijd meegaat).


Het ging niet zo snel als ik gewend ben, misschien de terugslag van drie keer in een week 100km fietsen, of zou het aan de lage temperatuur en hoge luchtvochtigheid liggen? Wat wel frappant is, is dat ik drie keer in een week om exact 8:33 uur heb ingeklokt. En dat na 90 minuten fietsen!

In de middag pauze ben ik nog even met de Quest op stap geweest voor een boodschap, toen ging het al weer veel beter. Omdat het zulk prachtig weer was besloot ik om de zuidelijke route om Dordrecht heen uit te proberen. Van een paar collega's kreeg ik adviezen over de optimale route. Uiteindelijk ging het allemaal erg voorspoedig en binnen no-time was ik al weer bij de Kiltunnel. Vandaar ken ik de route op mijn duimpje van de tijd dat ik in het industrie gebied naast de tunnel werkte.

In de tunnels maak ik er een sport van om er zo hard mogelijk doorheen te fietsen. bij de Kiltunnel en de Heijenoordtunnel gaat dat perfect, daar kan je in,- en uit fietsen. De Beneluxtunnel is lastiger want daar moet je aan weerskanten met de lift. Het resultaat van vandaag is als volgt:

Kiltunnel 76km/uur, Heijenoordtunnel 84km/uur, Beneluxtunnel 68km/uur

Het is jammer dat deze route veel langer is dan de "normale" route (66km ipv 52km) want het is een erg mooie tocht door diverse natuurgebieden. Alles bij elkaar kom je maar een handvol verkeerslichten tegen, dat is ook wel een omweg waard. Ik vind het wat veel om twee keer op een dag te fietsen, maar voor een terugrit ga ik het zeker herhalen. De heenweg ging in 33km/uur de terugweg in 36km/uur.

Ik heb vandaag mijn GPS60 maar weer eens meegenomen in een nieuwe steun die ik ook met klittenband kan vastzetten. Dat werkt beter dan hem aan de bedrading ophangen ( wat ik de afgelopen twee jaar heb gedaan

vandaag 52,10,66km totaal 18902km

knallende ketting

Vandaag ben ik zoals ik al van plan was naar Dordrecht en terug gefietst. Het lijkt wel alsof het steeds gemakkelijker gaat naarmate ik meer fiets. Jammer dat ik morgen andere verplichtingen heb. Als het weer blijft goed blijft dan ga ik donderdag weer fietsen.

Gisteren hoorde ik een vreemd geluid wanneer ik in de lagere versnellingen fietste. Uiteindelijk bleek dat de versnellingskabel de tandwielen raakte, hetgeen makkelijk was te verhelpen door de bevestiging tyrap te verschuiven. Het valt me op dat steeds vaker de ketting overspringt wanneer ik flink kracht zet. Het lijkt me niet al te best voor de tandwielen en bovendien is het een rotgeluid. Waarschijnlijk heb ik binnen niet al te lange tijd een nieuwe ketting en tandwielen nodig, niet vreemd na een kleine 20000km. Misschien moet ik maar eens een afsprak met velomobiel maken voor een "kleine beurt".

vandaag 102km, totaal 18774km


N.B. waarschijnlijk doe ik aanstaande zondag weer een mee met een toertocht van FTCW
(De Kaag route van 100km)

Quest navigatie met Mio

Afgelopen donderdag ben ik voor de tweede keer in die week met de Quest naar Dordrecht gereden. Bij deze rit heb ik mijn Mio c230 meegenomen, deze heeft de track haarfijn vastgelegd. Omdat deze GPS een veel groter geheugen heeft dan mijn Garmin GPS60 kan de route met veel meer detail worden bewaard. Maar als de route in de Mio zit kan je hem alleen nog met dit zelfde apparaat bekijken en daar heb je niet al te veel aan. Na een zoektocht op internet kwam ik een site tegen waarop werd beschreven hoe je een opgeslagen track naar de ingebouwde geheugenkaart lezer kan exporteren. Het komt erop neer dat je een functie activeert die al in het apparaat zit maar die normaal niet toegankelijk is. Als de track eenmaal op de geheugenkaart staat kan je hem op de computer verwerken (Google earth, Garmin mapsource, etc).



Bij dit plaatje is er 1 coordinaat per 10 seconden vastgelegd wat een totaal geeft van circa 540 punten. De Garmin GPS60 gaat wat slimmer om met zijn beperkte geheugen door vooral die punten op te slaan waar je bijvoorbeeld de bocht omgaat of van richting veranderd.











Op het plaatje hiernaast is een kruising te zien waar een auto vlak voor mij het fietspad kruiste. Direct erachter stopte een tweede auto en er was net genoeg ruimte tussen om ze te passeren. Erg slim was deze opstelling niet van de twee bestuursters. Toen ik nog maar enkele meters van de doorgang was verwijderd zag ik de achterste dame gebaren maken. wat bleek nu, de tweede auto werd gesleept! Dat werd dus een noodstop. Ik stond nog niet stil of de sleepkabel werd strak getrokken.


Gisteren wilde ik een rondje door het westland gaan fietsen, maar ik moest eerst even kijken of mijn Quest nog helemaal in conditie was. Bij beide voorwielen ontdekte ik twee gebroken spaken, dat werd dus sleutelen. Helaas had ik nog maar drie spaken in voorraad, de laatste moet nog maar even wachten. Het was heerlijk om zo in het zonnetje aan de Quest te kunnen sleutelen maar toen ik klaar was was het al weer flink aan te afkoelen en had ik geen zin om nog te gaan fietsen. Daarom ben ik vandaag weer naar Dordrecht gereden. Op de heenweg moest ik stoppen voor een stadsbus die passeerde. Daarbij vergat ik op tijd te schakelen en toen ik weer verder wilde trapte ik de ketting naast de derailleur. Dat is pas de tweede keer dat de ketting bij mijn Quest eraf loopt. Door de Quest op zijn kant te leggen en voorzichtig met de hand het voortand wiel te draaien kwam de ketting weer op de goede plek en kon ik verder fietsen.Dat beviel zo goed, het is perfect fietsweer, dat ik morgen weer ga fietsen. Ik merk dat mijn conditie ook beter wordt, op de terugweg kon ik flinke stukken de 50km/uur vasthouden.

vandaag 102, totaal 18672km

GPS houder verbeterd

Ik was nog niet helemaal tevreden met de houder van mijn Mio navigatie systeem. Zoals ik al had opgemerkt moet de Mio eigenlijk aan een bol van 15mm worden geklemd. De bol past in een klemconstructie welke met een ring wordt vastgeschroeft. Deze klem werkt niet goed op een buisje zoals ik dat ik nu heb. bovendien kan de klem worden beschadigd. De oplossing heb ik nu gevonden in de vorm van een houten kraal, aan de aluminium plaat bevestigd met een M4 boutje. Een bijkomend voordeel is dat ik de GPS nu in alle mogelijke standen kan vastzetten.


Waarschijnlijk ga ik donderdag met de Quest weer op en neer Dordrecht, gelijk een mooie gelegenheid om de duurzaamheid van deze constructie te testen.


N.B. Op deze foto zie je ook hoe ik mijn drinkfles vastzet. In de fles schroef ik een slangetje (Kruidvat e5,0) met een drinkstuk aan het uiteinde. De onderkant van de Spa-fles staat in de standaard houder zoals die door velomobiel wordt geplaatst. Bovenaan heb ik een Tyrap zodat de fles niet kan omvallen (de houder klemt niet genoeg om dat te voorkomen!)



Waarschijnlijk red ik het niet met de interne accu, dan kan ik de Mio aansluiten op de 12V accu van de Quest. Daar heb ik een mooie adapter voor gekocht bij een rommelwinkeltje in Den Haag. Voor de kosten hoef ik het niet te laten (e1,-)




N.B. De eerste reactie onder dit bericht is SPAM. Helaas is er blijkbaar geen mogelijkheid om hem nog te verwijderen, negeer hem dus en click niet op de link (er wordt geprobeerd om je een of andere virusscanner aan te smeren). Vanaf nu staat de functie "reactie moderaten" aan en kan ik een dergelijke reactie wijgeren!