Ernst had tijdens ons uitstapje naar de heuvels van Limburg al verteld dat hij met zijn wielergroep een rondje IJsselmeer zou gaan rijden. Ze noemen dit groepje ook wel de groene trein, vanwege de groene, door Nedfox gesponsorde, shirts die zij dragen. Een paar dagen later ontspon zich een plan in mijn hoofd om het groepje tegemoet te gaan rijden op de dijk Lelystad-Enkhuizen. Ik zou ze onmogelijke kunnen mislopen, er is daar op de dijk namelijk maar één fietspad. Toen ik Ernst een tijdje later polste over het schema dat ze zouden volgen (ze moesten me natuurlijk wel tegemoet rijden anders zou ik ze nooit tegenkomen), bleek dat het hele verhaal niet door ging omdat de dijk tijdelijk voor fietsers is afgesloten.
Maar … er was een alternatieve route gekozen. De groep zou namelijk van Emmeloord langs de westkant van de IJssel naar Zutphen rijden, daar omkeren en aan de andere kant weer terugrijden. Dat betekende wel dat ik een stukje verder zou moeten rijden. Daar had ik geen moeite mee, fietsen is immers mijn hobby en hoe meer kilometers hoe beter.
Nadat ik de route had bepaald (deel vanaf de site snelfietsroute.nl en deel zelf verzonnen) bleek dat ik een kleine 180km enkele reis zou moeten fietsen voor ik in Zutphen zou belanden. Een simpele rekensommetje gaf aan dat ik, uitgaande van een gemiddeld snelheid van 35km/uur, ongeveer 5,5 uur onderweg zou zijn. Mijn streven was om 12:00 uur in Zutpen aan te komen, ongeveer gelijk met het groepje renners dat vanaf Emmeloord 110km moest rijden.
Zaterdag avond vierden we de verjaardag van Timo, dus vroeg naar bed gaan was er niet bij. Zondag morgen stond ik om 6:15 naast mijn bed en 6:45 was ik al onderweg. Je kan dit soort tochten uitgebreid plannen maar de praktijk is echter weerbarstig en bij Voorburg ging het al fout. Het fietspad langs de A12 was verdwenen en de argeloze fietser werd naar links verwezen. Als een weg voor auto wordt afgesloten staat iedereen op zijn achterste benen maar voor fietsers gelden blijkbaar andere regels.
Tot Utrecht herhaalde dit scenario zich nog wel een keer of zes. Het leek wel of alle aannemers die tot voor kort met de Betuwelijn bezig waren nu in de randstad aan het werk zijn gezet. En elke keer wordt de fietser met een kluitje in het riet gestuurd. Kortom, ik kwam te laat in Zutphen aan. Toen ik Ernst om 12:30 belde bleek dat ze alweer op de terugreis waren. Ik dacht er nog even aan om de achtervolging in te zetten, maar dat zou weinig kans van slagen hebben omdat ik hun route niet kende.
Niet getreurd, het was immers een prachtige dag om te fietsen en even later fietste ik alweer op de brug over de IJssel. Op de heenweg was ik een stukje van de geplande route afgeweken, dit kon ik nu een keer goed doen. Het fietspad dat ik volgde was wel erg slecht en even later blokkeerde een hek de doorgang. Voor de echte fietsen was er een smalle doorgang maar daar kon ik natuurlijk niet langs. Een paar aardige fietsers hielpen me door het hek open te doen. Een paar kilometer verderop was de situatie helaas minder rooskleurig, het hek zat op slot!
Snel overzag ik de mogelijkheden, teruggaan , of… Ik vroeg een passerende fietsen of hij me even kon helpen en dat wilde hij wel. Ik zetten de Quest op het hek en de man hield hem in evenwicht. Daarna liep ik naar de andere kant en samen tilden we de Quest er weer af. Je moet toch wel creatief zijn in een dergelijke situatie. En de onderkant van de Quest kan wel wat hebben. Dat moet ook wel want regelmatig bots ik tegen een obstakel aan.
Op de dijkweg van Zutphen naar Deventer kwam ik een groep van wel 100 motorrijders tegen, die vormen een soort plaag in dit soort gebieden. Nadat je ze bent gepasseerd hap je nog zeker een kwartier lang benzine houdende lucht. Als de ene groep voorbij is komt de volgende alweer aan. Teug in Deventer ben ik op een camping naar het toilet gegaan en heb ik de waterfles weer gevuld. Ondertussen begon het immers aardig warm te worden. Daarna keek ik nog een beetje rond voor ik weer op weg ging.
Terugrijden ging verrassend goed. Alleen op het stuk tussen Apeldoorn en Amersfoort had ik het (net als op de heenweg) wat zwaar. De weg stijgt en daalt hier behoorlijk. Bij het naar beneden rijden tipte ik de 80km/uur zelfs even aan. Tussen Amersfoort en Utrecht ben ik even bij een tankstation gestopt om een gevulde koek een twee flesjes AA te kopen. Ik moest mijn energie nodig aanvullen, de vier krentenbollen waren duidelijk niet genoeg. Daarna kon ik weer lekker vaart maken en regelmatig reed ik weer boven de 40km/uur.
Zo’n twee uur voor de geplande thuiskomst begon ik het wat zwaar te krijgen. Langzamerhand kreeg ik ook meer last van een tintelend gevoel in mijn voetzolen, dit schijnt veel voor te komen bij lange afstand fietsers. Het blijft echter niet bij tintelen, later gaat het over in een zeurderig gevoel.
Bij Zoetermeer besloot ik om Voorburg te omzeilen, wat resulteerde een het volgende van een nog veel slechtere weg. Om 19:00 was ik weer thuis, een half uur later dan ik had doorgegeven aan Francis. Gelukkig hadden ze eten voor me over gelaten en kon ik direct (na het douchen) aan tafel. Daar had ik wel trek in.
Volgende keer 500km??
Vandaag 360km (in 12 uur), totaal 15496km
