maandag, oktober 26, 2009

windschermpje voor de Quest

In het verleden ben ik al eens in de weer geweest met een windschermpje. Op de een of andere manier is dit idee toch weer ondergesneeuwd, tot ik het onlangs opnieuw heb opgepakt. Een windscherm heeft een paar duidelijke voordelen:

- veel minder last van windgeruis (belangrijk als je naar muziek wil luisteren)
- makkelijk schoon te vegen wanneer het beslaat (indien nodig snel te verwijderen)
- Je blijft warmer wanneer je niet in de directe windstroom zit.
- je kan achter het scherm eventueel een zonnebril opzetten.

Een scherm kan direct aan de Quest, zonder schuimkap, worden bevestigd, maar mij leek het handiger om het scherm te combineren met de schuimkap. Op deze manier blijft je beter droog wanneer het regent en is het warmer in de Quest. In de winter kan de luchtstroom erg koud aan je gezicht zijn.

In de loop van de tijd heb ik ervaring opgedaan met het verwerken van plexiglas (stroomlijnkap), dat komt nu goed van pas.

De methode die ik volg om het scherm te maken is als volgt:

Eerst een mal van papier maken om de beste vorm te bepalen.

Daarna (eventueel) de mal van triplex maken, deze vorm is makkelijker over te trekken op plexiglas.

De contouren van de houten mal op het plexiglas overtrekken.

Het plexiglas (2mm polycarbonaat van de Hornbach) met een decoupeerzaag uitzagen. (figuur of lint-zaag werkt vast ook goed). Bij de decoupeerzaag werkt het het makkelijkst met een dun zaagje, daarmee is de kans op smelten van het plexiglas (door de wrijving) het kleinst.





Nu kunnen de ventilatie gaatjes (7mm metaalboor, het liefst met een kolomboormachine) worden geboord. Bij het boren niet teveel kracht uitoefenen en een stuk PDF onder het plexiglas leggen, anders scheurt het plexiglas. (oefen eerst op een afval stukje)

Het plexiglas in de oven opwarmen tot circa 100 graden Celsius tot het enigszins flexibel is.


Om het plexiglas te vormen heb ik een houten mal gemaakt, die de ronding van de schuimkap heeft. (voor,- binnen,- en achter-kant van mdf, ronding van triplex, gelijmt en geniet)

Het flexibele plexiglas vormt zich makkelijk op deze mal. Na een minuut of vijf is het scherm afgekoelt en vormvast.



Om de ventilatie lucht langs de binnenkant van het scherm te geleiden heb ik daar een stukje plexiglas vastgezet. Het was even puzzelen hoe dit het makkelijkst kon, uiteindelijk bleek dat goed te gaan met klittenband. Het klittenband plakt het best wanneer de lijmlaag even met een fohn wordt warmgestookt.

Ook aan de voorkant van het scherm heb ik stukjes klittenband en op de binnenkant van de schuimkap.




































Ik heb al eerder met een scherm zonder ventilatie gaten gereden. Dat beviel redelijk goed, maar een goede ventilatie maakt het schermpje nog handiger. Morgen ga ik het schermpje uitproberen op mijn rit naar Dordrecht.

wordt vervolgt....

zondag, oktober 25, 2009

LEL 2009



Vanmiddag heb ik voor de vierde keer de LEL (Lelystad Enkhuizen Lelystad over 51km) wedstrijd gereden. De omstandigheden waren voortreffelijk en dat is wel eens anders geweest. Het zonnetje scheen regelmatig en er stond een flinke wind (5-6Bft), deels de goede kant op. Volgens mij was er dit jaar ook een record aantal deelnemers (36).

Er was geen echte startvolgorde, iedereen kon aansluiten in de rij en kreeg daarmee zijn start plaats. Ik ging eerst even een stukje warmrijden en toen ik terug kwam was ik een van de laatsten in deze rij. Op zich geen probleem, daarmee had ik voldoende uitdaging om andere fietsers in te halen. Als snel na mijn start voelde ik dat mijn bovenbeen spieren protesteerden. Afgelopen week ben ik met de familie bij mijn ouders op Texel geweest. Op Vrijdag ochtend ben ik daar met Francis een rondje in de duinen en op het strand gaan hardlopen. Al tijdens het lopen merkte ik dat dit niet gemakkelijk ging, ik loop blijkbaar te weinig. Ik moest vaart minderen omdat ik kramp kreeg. Mijn benen waren de dagen daarna nog steeds pijnlijk, maar uiteindelijk voelde ik er vanmorgen niets meer van, tot ik de wedstrijd ging rijden.

Ik voelde dat ik niet te hard moest gaan, ander zou ik het bezuren. En het lijkt me erg vervelend als je een eenmaal gestarte wedstrijd niet eens uit kunt rijden. Uiteindelijk ging het best wel goed en ben ik op een 6-e plaats beland.

1
Ymte Sijbrandij














1
1
52:53.0
57.9
1
52:53.0
2
Alwin Visker














34
1
56:49.0
53.9
1
56:49.0
3
Theo van Andel














36
1
58:10.0
52.6
1
58:10.0
4
Jurgen Beekman














35
1
58:44.0
52.1
1
58:44.0
5
Bastiaan Welmers














8
1
59:00.0
51.9
1
59:00.0
6
Eduard Botter














30
1
1:00:54
50.2
1
1:00:54


Bastiaan, die ik op Texel nog voor kon blijven, staat hier voor me in het klassement.
Hieronder zie je foto's van de catering (erwtensoep) en de prijsuitreiking (de eer te worden genoemd).

dinsdag, oktober 20, 2009

Katjeskelder

Afgelopen Vrijdag ben ik ’s morgens naar mijn werk in Dordrecht gereden. En dat terwijl de regen met bakken uit de lucht viel. Normaal kies ik dan liever een andere dag, maar dit keer moest het wel. Het plan was namelijk dat ik na afloop van de werkdag door zou fietsen richting de Katjeskelder in west Brabant. Daar zaten we het weekend in een luxe vakantie huisje. Ook ’s avond miezerde het nog, niet echt ideale omstandigheden om een lekker stuk te fietsen Het stuk van Dordrecht naar Oosterhout had ik vorig jaar ook al gereden, dat maakte het navigeren een stuk makkelijker. Het laatste stuk weg, de Bredaseweg, was deels afgesloten en er was een omleiding voor fietsers ingesteld. Die omleiding was niet geheel duidelijk aangegeven, waardoor ik maar de voor fietsers verboden (auto)weg volgde. Een automobilist in een busje vond 50 km/uur (daar de maximaal toegestane snelheid) blijkbaar niet voldoende en zat me aardig op de hielen. Rond zeven uur kwam ik op het park, waar Francis ook net kwam aanrijden.




Zondag morgen maakten we eerst een prachtige wandeling op de nabij gelegen Vrachelse heide. Later op de ochtend ging de familie naar het zwembad, ik ging liever met de Quest op pad. Het was daar ook uitstekend weer voor, de kap hoefde er niet op want de temperatuur was lekker in het zonnetje. De GPS ging mee op weg zodat ik ook de weg terug makkelijk kon vinden. Mijn GPS (GPS60) heeft namelijk geen kaart, je kan alleen de geladen track, of een eerder gereden track volgen. Een GPS met kaartmogelijkheid staat nog op mijn verlang lijstje! Al fietsend probeerde ik zoveel mogelijk mooi asfalt te volgen. Er waren ook mountainbikers en wielrenners in de omgeving actief, die vormeden een extra uitdaging. Eerst reed ik tot vlak voor Tilburg om aan de stadsgrens rechts af te slaan. Weer later kreeg ik het bordje Baarle Nassau in beeld, daar wilde ik ook wel eens naar toe fietsen. Daar aangekomen kocht ik wat lekkers voor bij de koffie en ging weer terug richting Katjes kelder.

Maandag morgen had ik moeite met het op tijd vertrekken, terwijl de rest van de familie lekker kon blijven liggen. Uiteindelijk vertrok ik rond 8 uur, het voordeel was dat de zon nu al op was en ik niet ik het donker hoefde te fietsen. Het stuk langs de wegwerkzaamheden in Oosterhout ging nu veel voorspoediger en ik schoor lekker op. Deze route naar mijn werk staat wel in schril contrast met mijn normale route door Delft en Rotterdam. Terwijl ik normaak wel 30 keer voor een verkeerslicht moet stoppen en tientallen lastige kruisingen moet over steken bleef het aantal verkeerslichten nu beperkt tot hooguit vijf. Op de Moerdijkbrug aangekomen zag ik een wegwerkers busje staan. De man er naast mompelde iets dat eindigde op fiets. Ik kon het niet verstaan, volgens mij was de beste man een Pool die Nederlands probeerde te praten. Ik dacht we zien wel, desnoods moet ik strak even uitstappen. Toen ik bijna aan de andere kant van de brug was werd duidelijk wat me hij me probeerde te vertelen. Er kwam een veegwagen mijn kant op die het hele fietspad in beslag nam. Een gewone fiets had er nog niet langs gekunt. Er zat niets anders om dan de Quest te draaien (wat maar net paste) en terug te fietsen. De veegwagen deed er nog een minuut of tien over en toe kon ik pas weer verder. Nu was het nog maar een klein stukje naar mijn werk.

’s Avond ging het weer voorspoedig op weg naar huis. Ik merkte wel dat ik wat weinig had gegeten. Gelukkig kon ik zonder stoppen het stuk naar huis afronden.

woensdag, oktober 14, 2009

Mooi ochtendgloren

Eigenlijk wilde ik gisteren al naar mijn werk fietsen maar ik kon me er niet toe zetten om met de Quest te gaan. Op de een of andere manier staat het me tegen om in het donker op weg te gaan. Als ik eenmaal op weg ben dan gaat het als vanzelf. Dus stapte ik gisteren toch maar weer in de auto.









Vanmorgen ging het veel beter. Met het vooruitzicht op een mooie dag is het ook veel makkelijker. Het was best wel fris toen ik naar buiten ging, maar op weg was de temperatuur prima. In Delft moest ik een paar woonwijken door omdat het fietspad was afgezet voor het stallen van het bouwverkeer voor het nieuwe pers riool. Er stond een bordje voor de omleiding maar verder moest ik zelf uitzoeken, erg vervelend.

Op weg van Delft naar Rotterdam had ik een prachtig uitzicht over de velden. Er stond een laag mist boven het weiland terwijl de lucht oranje/roos kleurde. De zon was nog niet op, dat gebeurde pas toen ik al halverwege Rotterdam was.

In Rotterdam was het fietspad voor de tweede keer geblokkeerd, dat zou zich nog een keer of vijf herhalen tot ik in Dordrecht op mijn werk bij Krohne aankwam. In Papendrecht raakte ik vast in het natte gras naast het fietspad, hier waren ze de slechte stukken in het fietspad aan het asfalteren. Een bromfietster bood al aan om me een zetje te geven, maar voor ze in actie kon komen was ik toch nog los. Op de een of andere manier bleef het tempo voor mijn doen laag. Terwijl ik anders een kruissnelheid heb van zo'n 43 km/uur had ik nu moeite om 38km/uur te rijden. Misschien kwam het door de kou? (en hogere luchtdichtheid)

Op de terugweg ging het veel beter, deze rit deed ik in 1:27 uur wat voor mijn doen best een mooie tijd is. In de middag pauze had ik wel de banden opgepompt van 4 to 6 Bar, dat zal best veel weerstand schelen.

Gisteren heb ik mijn fietspomp achterin de Quest verstopt, geïnspireerd door de blog van Wim Schermer. Ook heb ik een vouwband innaast de pomp gelegd, ik ben nu op het ergste voorbereid.

Vrijdag weer in de Quest?