via een ommetje naar huis

Vanmorgen ben ik super relaxed naar Dordrecht gereden. Om te beginnen was ik al een half uurtje langer in bed blijven liggen, toen voor de verandering met het gezin ontbeten en rustig van start gegaan. Ik merkte wel dat het drukker dan normaal was, er waren veel fietsers onderweg.

De consequentie was dat ik ook pas later weer terug naar huis kon. Het was zo mooi weer dat ik al snel besloot dat de route verlengt moest worden. Tevens wilde ik wel iets nieuw uitproberen, erg onverstandig zonder de route te plannen. Gelukkig verliep het allemaal voorspoedig, behalve bij die automobilist die dacht dat hij de rotonde voor mij kon verlaten. Hij had duidelijk mijn snelheid niet goed ingeschat en we moesten beiden in de remmen. Daarbij merkte ik dat mijn rechterwiel slipte (was al eerder gebeurt, toen dacht ik dat het aan het grint op de weg lag). Daar moest ik snel eens naar kijken voordat het me een band kost.

Nabij Barendrecht reed ik over de brug naar de andere kant van de snelweg, op zoek naar een mooie alternatieve route. Deze starte in een park met veeroosters in het fietspad. De er naast staande bord gaf aan dat fietsers moesten afstappen, dat deed ik maar toch maar niet. Even verderop kwam een man, type woonwagenbewoner, me tegemoet. Twee gigantische, vervaarlijk uitziende, honden kregen me in de gaten en sprintten op me af. Gelukkig waren ze te zwaar om hard te lopen, dus ze gaven het al gauw weer op.

De afslag naar de Benelux tunnel reed ik bewust voorbij en in de aanloop naar de brug haalde ik nog een klein wielerpeloton in. Over de Botlekbrug moest ik improviseren, gelukkig kwam ik al snel bordjes Rozenburg tegen.

Daar aangekomen nam ik een afslag te vroeg en moest door een woonwijk heen ploeteren. De pont kwam al snel aangevaren. Op de boot benutte ik de tijd door de remmen af te stellen. De rechter rem stond veel strakker afgesteld dan links. Niet gek dat het wiel slipte! Rond half acht was ik weer thuis.

120km, totaal 1098km