Het duurde vanmorgen even voor ik klaar was om in mijn Quest naar Dordrecht te vertrekken. Ik had een extra (odlo) shirt aan, kniewarmers en overschoenen. In mijn schoenen de nieuwe schoenverwarmers met volle accu's. Voor de zekerheid had ik ook nog mijn Buff ingepakt (voor nek en hoofd). Buitengekomen leek de kou mee te vallen, wat wel tegenviel is dat er een verse sneeuwlaag was gevallen. Lang niet alle fietspaden worden sneeuwvrij gehouden. Het lijkt zelfs nogal willekeurig welk pad wel of niet wordt schoongehouden.
Ik had mijn schoenverwarmers al in de warme keuken aangezet en daarna nog wat gegeten. Ik denk dat ze een kwartier aanstonden voor ik vertrok. Wat me bevreemde was dat mijn voeten wel erg warm aanvoelen, heet zelf. Het leek er wel op of de zolen veel te warm werden, zou er iets defect zijn? Ik besloot maar te gaan fietsen, mijn voeten koelen vanzelf wel weer af. Na een paar kilometer was het bijna niet meer te harden, mijn voeten deden gewoon zeer. Toen ben ik maar even gestopt om de verwarming uit te zetten, afstand bediening heb ik niet.
Ondanks de sneeuw ging het fietsen redelijk voorspoedig. Door de windgeleiders op de voetengaten was het erg comfortabel in de fiets. Ik kon wel merken dat de ventilatie hierdoor minder was. Samen met de hoge luchtvochtigheid zorgde dit voor het beslaan van mijn schermpje. Droogmaken hielp niet echt omdat het daarna weer snel dichtzat. Nu bleek het kantelmechanisme wel erg handig. Door het scherm zo nu en dan omhoog te zetten verdween de condens snel. Dan merk je ook gelijk hoe koud het eigenlijk is. In Rotterdam reed ik over een verkeersdrempel, de bakjes onder de voetengaten doorstonden deze aanslag zonder probleem. Vlak voor de brug over de Noord viel één van de windgeleiders van de fiets, blijkbaar valt er aan de bevestiging nog wel wat te verbeteren. Nu hoefde ik nog maar een kilometer of tien, dus legde ik het bakje naast me in de fiets.
Oei, wat was dat ineens koud, de tocht ging helemaal langs me heen. Ik was blij dat ik niet ver meer hoefde. Op het werk aangekomen bleek dat ik over de hele rit 20 minuten langer had gedaan.
In de middagpauze heb ik de windgeleider weer terug gezet en gelijk mijn linker voorband even opgepompt. Er zat nog maar twee Bar luchtdruk in, ik had al het idee dat links zachter was.
Om zoveel mogelijk met daglicht te kunnen rijden ging ik wat eerder weg. Dat lukte tot in het centrum van Rotterdam, waar het ineens in rap tempo donker werd. Maar voor ik in Rotterdam was moest ik eerst de verwarming van mijn rechter schoen uitzetten, die werd weer veel te warm naar mijn zin.
Aan het einde van de Delshavenseweg klapte ik over een vervelende fietsdrempel, die beide windgeleiders deed indeuken. Ze doorstonden de klap weer zonder probleem en veerden snel weer terug naar hun oorspronkelijke vorm. Mijn voeten bleven warm tot ik thuis was. Op deze manier is de Quest wel heel comfortabel, zelfs met dit koude weer. Francis dacht dat ik wel half bevroren zou thuiskomen, zo koud leek het buiten.
Ik heb de schoenverwarmers nog even nagekeken en er mankeerde niets aan. Ik denk dat ik het vermogen iets terug schroef van 1,7 naar 1,3Watt. Dat komt het batterij gebruik ook ten goede. En dat is ook erg handig als we de schoenverwarmers bij de wintersport gebruiken.
102km
Ik heb vanavond de eerste bestelling per email binnen gekregen. Daarop heb ik besloten om ze ook voor geïnteresseerden te gaan maken, prijs e15,- inclusief verzendkosten. Dan moet je wel zelf voor de AA cellen zorgen (2 per schoen). Het gewicht per stuk is 24 gram, zonder de twee cellen. Met de cellen erbij wordt het dus 84gram per voet.
Ik verlaag het vermogen tot 1,3Watt. Dat blijkt genoeg te zijn, mits je overschoenen draagt. Doe je dat niet dan merk je niet veel van de verwarming omdat er teveel warmte verloren gaat. Bij dit vermogen gaan de twee cellen maximaal 5 uur mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten