Dutch capitals tour 2012 - dag 2

Ik had er opgezien tegen de klim naar dit drielanden punt. Maar nu we eenmaal boven waren  konden we voorlopig lekker afdalen waarbij snelheden tot 75 km/uur werden gehaald. In Vijlen stond er een heerlijke pasta maaltijd op ons te wachten en als bonus een heerlijke douche. Alleen jammer dat ik geen schone kleren had!

Peter en Tom vroegen mij of ik wel mee wilde. Ze hadden zich er misschien al over verbaast dat ik nog steeds achter ze aan reed (en ik ook). Ik dacht dat ik er wel beter mee af was om ze gewoon weer te volgen. Dat volgen ging me eigenlijk best wel goed af.


Een stukje  later reden we door het beruchte Simpelveld waar een maand geleden mijn Quest werd aangereden. Ook nu hadden we moeite om de juiste route te vinden. Dat lukte nu uiteindelijk wel en tot mijn verbazing reden we de ramp-kruising ( waar ik was aangereden) op vanaf de weg waar ik was aangereden. Dat betekende dus dat wanneer ik destijds de route goed had gereden ik geen aanrijding had gehad.



Donderdag rond het middaguur kwamen we in Roermond aan. Tom gaf aan dat hij wel toe was aan wat rust. Dat klonk mij als muziek in de oren en ik ging in het park op een deken naast de Quest in het gras liggen. Binnen een paar seconden was ik in slaap. Ogenschijnlijk een paar seconden later hoorde ik de stem van Peter die me wakker maakte. Ik had een half uur geslapen! Gelukkig was ik goed uitgerust want ik zat er al aardig doorheen.

We gingen weer op weg met Venlo als volgende stop. Daar zijn we uiteindelijk ook bijna een uur blijven pauzeren, Tom had moeite op weer op snelheid te komen. Ook na deze langere pauze had hij nog steeds moeite met het tempo. We besloten op te splitsen en Peter en ik gingen samen verder. Helaas ging het nog steeds niet erg vlot.

Deuk in de Quest

Onze fijne verkeers regelaar

In Nijmegen was de halve stad op gebroken en moesten we spoorzoeken. Ook het Quackplein was opengebroken en was net opnieuw geasfalteerd. Iedereen fietste er  gewoon overheen  ik volgde. Aan de overkant was er echter een te hoge drempel waardoor ik moest uitstappen. Toen ik dat deed kwam er een verkeersregelaar (zo'n verkapte werkeloze) op me afgestapt en riep dat ik terug moest. Daar had ik weinig zin in en dat vertelde ik hem ook. Daarop wilde de beste man mijn Quest achteruit duwen en drukte hij op de kap die zo'n 15cm inzakte. Toen ik dat zag gebeuren had ik even een sterke  neiging de man ter plekke te wurgen.

Ik kon me gelukkig nog inhouden en er startte een discussie waarin de man beweerde dat hij mijn fiets nooit had aangeraakt. Gelukkig had ik een fototoestel paraat en kon ik direct foto's maken van de schade. De beste man wilde vervolgens niet zeggen wat zijn naam was en wie zijn werkgever was. Dit gaat nog een staartje krijgen als ik weer thuis ben! Voorlopig zit ik weer met een extra schade aan mijn Quest.

Hier kan je gewoon doorrijden

De rest van Nijmegen was ook opengebroken en we mochten de brug over de Waal eigenlijk niet over. Dat deden we toch maar en aan de andere kant moesten we de Questen de trap af dragen. Op dit soort oponthoud zaten we helemaal niet te wachten!

In Arnhem was er weer een stop waar we rond zeven  uur in de avond aankwamen rijden.

Nu gingen we de nacht weer in. Peter reed voorop, hij is duidelijk beter in het navigeren en sturen dan ik.  Verder zat ik nu en dan te kloten met mijn verlichting. Het idee was goed geweest, nadat de accu leeg was zou ik met sets batterijen verder gaan. Alleen was er een slecht contact waardoor nu en dan het licht helemaal uitviel. Als je dat in een donker bos overkomt dan is dat niet prettig. Zolang Peter voor me reed had ik dan nog een punt om naartoe te rijden. Mijn verlichting gebruikte ook teveel stroom voor meerdaagse ritten. Dat zal ik een volgende keer duidelijk ander moeten doen! Peter had gewoon twee accu's bij zich en een zuiniger verlichting. Het staat wel koel, die enorme lichtbundel die mijn lamp produceert, maar een smalle bundel is wel zo handig onder dit soort omstandigheden. Als je ogen eenmaal aan het donker zijn gewend dan heb je niet zoveel licht nodig.

In Heino bleek de weg door het centrum geblokkeerd door feestgangers. Het was niet verstandig om ons een weg door deze menigte te banen. We zochten een omweg en gingen verder. Toe ik Peter nareed zag ik rechts een politie auto staan. Ik ging extra hard verder om Peter in te halen en zag de auto achter mij aankomen. En jahoor, ze gebaarden ons te stoppen. We kregen een berisping, politie auto geen voorrang gegeven, verplicht fietspad genegeerd en wellicht wel erg hard gereden. We namen braaf de beschuldiging in ontvangst en hoorden nog dat deze fietsen wel 75km/uur konden rijden. Hierop werd geantwoord dat dat wel erg mooi zou zijn als dat kon.

Verzorgingspost Zwolle - goed werk jongens!

Via een stop in Hengelo reden we nu naar het verzorgingspunt in Zwolle. We stonden nogal verbaast te kijken toen we zagen dat Tom tien minuten eerder was aangekomen om vijf over twee. Hij had ons toch weer ingehaald. Na een heerlijk bord pasta en een glas limonade gingen we een paar uur slapen. We zaten nu op 842 km. Nog een stukje te gaan dus!
Vanaf hier gingen we weer gedrieën verder. Er werd me nog eens gevraagd of ik wel mee wilde rijden. Dat wilde ik wel. Het was wel afzien maar dat zou het ook zijn als ik alleen verder ging. Er werden voor het weekend tropische temperaturen verwacht, dus was het wel slim om deze toertocht zo snel mogelijk af te ronden.

Op sokken in het pomp station

In het buitengebied bij Zwolle kregen we nog te maken met een opdringerige wegwerker. De man reed in een bestelbus met aanhanger en vond dat we niet op de weg mochten rijden. Hij bleef een tijd luid toeterend achter ons rijden een haalde toen wild in waarbij hij uiteindelijk Tom bijna van de weg drukte.
Daarna probeerde hij ons tot stoppen te dwingen maar we waren langs hem voor hij het wist. Dat scheelde waarschijnlijk een paar klappen, hoewel wij natuurlijk wel in de meerderheid waren!



We reden via Ommen, Hardenberg, Coevorden, Emmen naar Assen. Vanaf Assen was het niet zo ver meer naar Groningen. Peter ging daar bij familie eten.  Ik reed achter Tom naar Leeuwarden. Voor Leeuwarden had ik in Garyp met mijn vriendin afgesproken. Zij zou een lekkere pasta maaltijd serveren en ik zou een dutje gaan doen.

Rond twaalf uur waren we in Groningen op 989km. Nog maar een dikke 400km!