Toertocht de grienden van carnisselande

Gisteren heb ik Francis gezelschap gehouden bij het wandelen van de duinenmars. Zij liep deze 40km tocht bij wijze van oefening voor de vierdaagse van Nijmegen. We hadden er een lekker tempo in en liepen de tocht in 6uur. De laatste kilometers waren wel zwaar, zulke afstanden loop ik normaal nooit in een stuk. Bij thuiskomt had ik een behoorlijk stijve spieren en een pijnlijke knie. Gelukkig was alles vanmorgen hersteld en had ik bijna geen last meer, het fietsen ging trouwens gisteren ook nog een stuk beter dan lopen.

Ik moet ook training kilometers maken en daarom heb ik vanmorgen weer een toertocht bij FTCW gereden. Om klokslag half negen reed ik achter het eerste vertrekkende groepje aan. De vroege groepen rijden de langste afstanden, later vertrekken de groepjes die de kortere afstand rijden.

Het was mijn bedoeling om 110km te rijden. Onderweg viel het me op de de wielrenners die ik volgde een andere koers volgden dan ik op mijn papier had staan. We kwamen dan ook verrassend snel bij de koffie-stop bij de oude Maas aan.

Na de koffie werd het helemaal vreemd, in plaats van richting Heijenoord tunnel te rijden gingen we rechtstreeks terug naar Wateringen. Toen begon het me te dagen, de groep reed de 80km route.

Dat kwam niet slecht uit, want thuis had ik nog genoeg te doen. Het schilderwerk van ramen en kozijnen is aan een beurt toe en dat levert de nodige uren werk op.

Morgen lijkt het een mooie fietsdag te gaan worden, dus die kans pik ik ook mee.

80km

BRM200 gereden-het begin is er!

In de aanloop naar het echte werk, de 1425km tocht in Augustus, heb ik gisteren de 200km BRM gereden. Dat betekende vroeg het bed uit en om 6:45 al op weg naar Zoetermeer. Door al de bouw
activiteiten herkende ik de juiste afslag niet en moest ik puzzelen voor ik bij het startpunt aankwam. Tot overmaat van ramp wilde mijn Garmin GPSmap62s ook even niet verder, hij was te druk met zijn interne berekeningen. Gelukkig loste dit probleem zich weer op en kon ik hem gewoon gebruiken voor het vinden van de fietsroute.

Om acht uur gingen we van start. Gelukkig niet in zo'n hels tempo als ik in andere jaren wel heb meegemaakt. Wij Quest rijders doen wel eens schamper over racefietsers, maar voor sommige van deze jongens kan je rustig je petje afzetten. Ze rijden urenlang in een heel hoog tempo en dan heb je het zelfs in een Quest lastig om ze bij te houden, vooral als de weg smal en bochtig is.

Nu ging het dus niet al te hard en kon ik het goed bijbenen.

Op het fietspad in de Groendijkpolder reden we over een hoog bruggetje. Het was wel erg stijl want bij het eraf rijden scheelde het maar een haar of de neus van de Quest was tegen de grond geslagen.

Bij de Woerdense verlaat stond Leo Forster (heeft al meer dan 500000km gereden!) klaar met een flesje sportdrank en een reep. Nadat we een stempel op de kaart hadden gekregen ging het weer verder. Met de zon zo nu en daan door de wolken was het aflezen van de gps erg lastig. Het contrast is gewoon te groot, volgende keer monteer ik de GPS op het stuur en hoop ik dat dit beter werkt.

Bij een BP tankstation in Weesp haalden we (ik en de twee racefietsers) het vereiste tweede stempel en dronken we een kopje koffie. Vanaf hier was het niet zo ver meer naar de rust in Theehuis 't Bluk op de Zuiderheide in Laren. Van rusten was echter geen sprake want na een minuut of tien gingen we met z'n vier verder (een ligfietsers was nu ook bij het groepje aangesloten).

Ik had al een tijdje het idee dat mijn Quest nogal door de bochten dweilde. Even later bleek dat ik een leeglopende band had en moest ik de groep laten gaan. Na het vervangen van de band moest ik zeker een half uur hard doorrijden voor ik de ligfietser weer in het vizier had. Na een tiental minuten achter hem aan te hebben gereden ging ik voor om de kopgroep te zoeken.

Nadat ik ze had gevonden ben ik achter deze twee jongens aan blijven rijden. Ik merkte wel dat het tempo iets was terug gelopen. Iedereen heeft dus moeite om na de winterstop weer op gang te komen.

In cafe Goejanverwelle in Hekendorp was de laatste stempelpost. De jongens gingen wat eten en ik ging snel verder om op tijd thuis te zijn. Een kilometer verderop reed ik verkeerd en terug op de track reed de ligfietser weer voor me. Hij gaf aan dat de fut er een beetje bij hem uit was en daarom ging ik alleen verder.

Even na half vier was ik weer terug in Zoetermeer. Na een flesje cola te hebben gedronken ben ik rustig verder gereden richting Wateringen. Over drie weken de BRM 300 km

Hitland-IJsseltocht met FTCW

Na een rustige winterperiode ben ik mijn Quest fiets-conditie weer aan het opbouwen. Afgelopen maand ben ik al weer een aantal keren naar mijn werk in Dordrecht gefietst en vandaag voor het eerst dit jaar een wat langere rit. Omdat ik via mijn werk een flinke korting kon krijgen heb ik een abonnement op de sportschool genomen. Daar doe ik dan naast fietsen ook wat veelzijdiger training zoals roeien en apparaten training. Zo komen ook andere spieren aan bod!

Dit jaar wordt de "Dutch capital toertocht" verreden. Met deze tocht wil ik een lang gekoesterde wens in vervulling laten gaan: Een echt lange fietstocht maken. Deze tocht kan ik natuurlijk niet rijden zonder voorbereiding. Daarom rij ik eerst de andere randoneurs ritten (200, 300, 400 en 600km). Als dat allemaal naar wens verloopt ben ik klaar voor de grote tocht: 1425km.

Maar zover is het nog lang niet. Vandaag heb ik de eerste stap gezet met een tocht van 100km.

We vertrokken om 8:30 vanaf velo in wateringen. Halverwege zou er een koffiestop zijn, maar die werd om onduidelijke reden overgeslagen. Mij maakte het niet uit!

Het grootste deel van de rit ging me makkelijk af, op een paar lastige stukken na waar ik flink moest doorrijden om de groep op slingerende landweggetjes bij te houden. Bij Rotterdam raakte ik toch de groep kwijt toen we een onmogelijk steil bruggetje overstaken. Ik kon niet meer naar een kleiner voortandwiel terug schakelen dus ik moest flink krachtzetten.

Dat is op zich geen probleem want op de sportschool druk ik zo 200Kg weg met mijn benen. Maar ik was wel de aansluiting kwijt. Gelukkig ken ik de omgeving op mijn duimpje en was ik snel weer thuis.

100km in precies 3 uur

Volgende week zaterdag rij ik de eerste randoneurs rit vanuit Zoetermeer (200Km)

Hier onder de tocht van 15 augustus (1425 km - max tijd 110 uur)

Tweede bij NK tijdrijden op Texel

Het is een tijdje stil gebleven op mijn weblog. Dat kwam vooral doordat we drie weken op vakantie zijn geweest in Frankrijk. Helaas kon de Quest niet mee, maar een mountainbike doet het ook veel beter op de Mt Ventoux. We hadden daar met vrienden afgesproken om met een groepje fietsers de berg op te rijden. Dat is wel even iets anders dan fietsen in de Quest. Dat betekend gewoon twee uur heel erg afzien als je deze jongen op wil rijden. De weg stijgt vanaf 300 meter tot op 1911m met een stijgings percentage van gemiddeld 7,6%

Na dit gezellige weekje zijn we met de familie nog naar twee andere campings geweest, steeds in sterk heuvelachtig gebied waar ik me lekker met de mountainbike kon uitleven.

Vorige week ben ik weer begonnen met het rijden in de Quest om me weer een beetje voor te bereiden op de tijdrit op Texel. Ik merkte eerst wel wat onwennigheid omdat een Quest tog een heel andere spierbelasting geeft dan een Mountainbike. Maar na twee keer naar het werk te zijn gefietst ging ik weer als een speer.

Vrijdag heb ik de Quest op het dak van de auto gezet en ben ik richting Texel gereden. Diezelfde avond heb ik nog een rondje gereden om zoveel mogelijk te genieten van het mooie Texelse landschap. Op het parcours langs de waddendijk merkte ik dat het met mijn conditie wel goed zat.

Zaterdag morgen ben ik op mijn gemak richt Oudeschild gereden. Het was weer een gezellig samenzijn van het gebruikelijke clubje Quest rijders. Ymte was wel naar Texel gekomen maar zou niet meerijden vanwege een blessure aan zijn archillespees. Dat betekende dat de eerste plaats weer beschikbaar kwam voor andere fietsers (-:

Ik had alleen mijn stroomlijnkap meegenomen en had eigenlijk ook geen zin in als die andere "stroomlijnfratsen" zoals wielkappen, voetengaten dichtmaken en de stroomlijnpunt verlengen. Ik had bij het cycle vision al het idee dat mijn eigen (haastig gemaakte) aanpassingen geen voordeel hadden opgeleverd. Ik denk dat dergelijke aanpassingen ook alleen werken als je ze perfect uitvoert.

Nadat ik het startnummer had opgeplakt ging ik nog even rijden. Mijn horloge liep blijkbaar toch iets anders dan het horloge van de starter, ik kon namelijk direct door toen ik bij de start terugkwam.

Deze keer had ik voor het eerst een horloge met hartslagmeter om zodat ik steeds kon controleren of ik wel op het maximum zat. Dat werkte prima en ik kon mijn hartslag de hele rit tussen de 170 en 175 houden, een waarde die ik langere tijd kan volhouden.

Omdat ik redelijk achterin het veld startte en de onderlinge tijd slechts 30 seconde was kon ik voldoende andere Questen inhalen. Vlak voor het keerpunt werd het nog spannend, je wil immers niet tegelijk met een andere Quest aankomen. Vlak na het keerpunt kwam Wim me tegemoet. Ik kon niet goed inschatten of hij nu korter of langer dan 30 seconden achterstand had. Ook had ik geen spiegel waardoor ik geen idee had wat onze tussenafstand was. Ik kon niets anders doen dan zo hard mogelijk fietsen.

Zo halverwege de terugrit kwam Alvin me voorbij. Dat betekende dat hij in ieder geval een snellere tijd had. Ik probeerde hem zo dicht mogelijk te volgen wat ook aardig lukte. Uiteindelijk kwam ik vier seconden na hem over de finish.

Terug gekomen bleek dat ik Wim te snel af was geweest en daarmee de tweede plaats had veroverd. Dat betekend dat ik er weer een mooie medaille bij heb.

Hopelijk hebben we volgend jaar weer zulk fantastisch weer!

Ligfietsen met stroomlijn Naam Woonplaats: Eindtijd Snelheid 1 Alwin Visker SCHILDWOLDE 0:29:21 58,26 2 Eduard Botter WATERINGEN 0:30:26 56,19 3 Wim Schermer DE WOUDE 0:30:45 55,61 4 Cees Roozendaal HIPPOLYTUSHOEF 0:32:02 53,38 5 Swanette Tempelman DRONTEN 0:32:51 52,05 6 Jeroen Koeleman TER AAR 0:33:13 51,48 7 Geert van der Steeg DE COCKSDORP 0:36:42 46,59 8 Yvonne van der Stok BURGERBRUG 0:37:23 45,74 9 Rene Boon DE COCKSDORP 0:37:40 45,40 10 Theo van Goor KOUDHOORN (PUTTEN) 0:40:08 42,61 11 Willem Verhage DIRKSLAND 0:40:15 42,48 12 Norbert Boon DE COCKSDORP 0:41:50 40,88 13 Marjolein Van Schoot - Eijgenraam ALMERE 0:42:25 40,31 14 Marjon van der Kraats SCHILDWOLDE 0:42:52 39,89

Napluizen van de uitslagen van vorige jaren toont dat ik gisteren mijn snelste rit bij het NK heb gereden. (voorlopig gaat mijn conditie er dus nog op vooruit -:)

2011 56,19km/h

2011 52,16km/h (hier had ik duidelijk mijn dag niet!)

2009 55,07km/h

2008 55,83km/h (parcours verkleint van 41 naar 28,5 km)

2007 52,60 km/h

2006 48,80 km/h (zonder stroomlijnkap)

Cycle vision 2011

Vrijdag ben ik nog de hele morgen met de voorbereidingen voor de wedstrijden bezig geweest. Zo moest de achterwielkast nog zo goed mogelijk worden dichtgemaakt en er moest een beschermrand om de racekap. ik wilde immers geen krassen op de Quest. Om een uur of drie zijn we richting Lelystad gereden. Achteraf wel een goed keuze om vroeg weg te gaan want in de loop van de avond werd de snelweg afgesloten vanwege een verkeers ongeluk. Bij de baan aangekomen ging ik al gauw een proefrondje maken om er gelijk weer vanaf te worden gestuurd. Pas na half zeven mocht er gereden worden. En dat terwijl er verder niemand op de baan was! (wat een ambtenaren bij de rdw!)

Om half acht startte de eerste groep. Ik maakte van de gelegenheid gebruik om weer een rondje mee te rijden. Het is een mooie baan voor dit soort wedstrijden. Je hoeft niet bang te zijn dat je te hard gaat, als je wil kan je in de bocht de hoogte in. Zo is er een baan voor 50, 80 en 120km/uur.

Om half negen startte de tweede groep. Ik probeerde Wim Schermer na de eerste ronde in te halen. Dat lukte ook maar even later moest ik hem weer laten passeren. Hij trapt nog aardig door voor zo'n oude baas -:) Misschien zijn de verbeteringen die hij heeft gedaan beter gelukt dan mijn gepruts.

Gedurende de rit raakte hij steeds een stukje verder voor op mij. Toch kon ik ook nog genoeg andere rijders inhalen. Ik moet altijd eerst op stoom komen, dat zie je ook aan mijn ronde tijden. Langzaam gaat de snelheid iets omhoog, terwijl dat bij de meeste andere juist andersom is.

Ik kan in ieder geval zeggen dat ik alles heb gegeven. Na het uur was ik aardig afgepeigerd. Hoewel dat gevoel na een paar minuten al weer was verdwenen. Achteraf blijkt ik in een uur zo'n 54 km te hebben afgelegd, niet veel meer dan zonder de extra stroomlijn verbeteringen (?). Of de wielkappen daar echt aan hebben meegedragen betwijfel ik. De vorm was immers niet goed en het oppervlak veel te ruw. Volgende keer beter!

's Avonds zijn Timo en ik gezellig wezen stappen met mijn oude vriend Ernst en zoon Gijs. Ernst was ook bij de baan wezen kijken, hij vond het erg imposant om al die snelle fietsen voorbij te zien zoeven. We konden gelukkig ook blijven slapen zodat de tent in de auto kon blijven liggen. Het weer nodigde ook niet erg uit voor kamperen.

Zaterdag waren we weer present in Biddinghuizen. Het was wel een verregende boel! Om twee uur stond ik klaar bij de start van de 200m wedstrijd, verder was er nog niemand, behalve een groep steppers. Uiteindelijk duurde het nog wel uur voor er meer deelnemers waren en we van start konden. Er was nauwelijks ruimte om warm te fietsen en het wegdek was erg matig. Het was ook jammer dat er geen toeschouwers waren. Die hadden natuurlijk geen zin om 1,5 km te lopen naar het startpunt. Het was ook erg koud en nat. Ik reed zo hard als ik kon ik ik was ook helemaal aan het einde van mijn latijn toen ik over de eindstreep reed. Toch was mijn snelheid maar 59km/uur. Dat rij ik normaal met twee vingers in mijn neus.

Ik had geen zin om nog langer te wachten voor een tweede run. Veel beter zou het waarschijnlijk ook niet worden. We aten nog even een (zeer matige) hamburger in de kantine en gingen weer huiswaarts. We hadden het wel gehad met dat #^%# weer!

Hopelijk volgend jaar weer in Sloten! (betere baan, dichterbij, gezelliger en meer binnenruimte)

300km woon-werk verkeer

Het is er even niet van gekomen om steeds in stukje te schrijven. Daarom maar even de afgelopen dagen in het kort samengevat. Zaterdag was het een nogal stormachtig ritje. Het was spectaculair om te zien hoe de grote zeeschepen met een vaart van zo'n 30km/uur tegen de wind in over de nieuwe waterweg richting zee varen. Ik haalde maar net een snelheid van zo'n 40km/uur tegen de wind in.

In de verte zag ik een zeemeeuw op het fietspad landen en iets laten vallen dat snel wegliep. Toen ik dichterbij kwam zag ik dat hij een krab had gevangen. Hij pakte hem snel weer op en vloog er mee weg. Zoiets maak je toch nooit mee! prachtig gewoon..

Op de dijk in Hoek van Holland hield ik mijn hart vast. Links en recht gaat het steil naar beneden en als je eenmaal op de dijk rijdt dan is er geen weg meer terug. De wind rukte stevig aan de Quest maar uiteindelijk bleven alle wielen veilig op de grond.

Het stuk door de duinen had ik de wind van achteren en ging het erg hard. alleen jammer dat het fietspad hier niet echt geweldig is.

Maandag heb ik mijn woon-werk ritje gereden. Nu voor het eerst weer met een schermpje om het windgeruis te verminderen. Zondag heb ik het 65T tandwiel weer gemonteerd, dat maakt het fietsen voor mij wel iets relaxter. Ik hou van een laag trap-tempo!

Op de terugweg heb ik een nieuwe route uitgeprobeerd. Althans het stukje van de Brienenoord naar de erasmusbrug heb ik aangepast. In de nieuwe variant ga ik over de Brienenoordbrug en rij ik langs de Maasboulevard en dat bevalt erg goed! Het is 2 kilometer langer dan mijn normale route, maar er zijn veel minder verkeerslichten en het fietspad is strak, breed en lang. Ideaal voor de Quest! Wel blijft het oppassen met de andere fietsers die soms drie dik over het fietspad zwalken en erg slecht naar mijn toeter luisteren. (een toeter werk wel 100% beter dan een bel, daar wordt helemaal niet op gereageerd).

Ik heb ook mijn route door de Overschiese dorpstraat aangepast. Hier loopt een zogenaamde snelfietsroute, althans dat zou het ooit moeten worden. Enkele stukken asfalt zijn enige jaren geleden rood geverft, de kleur begint al aardig te vervagen. Maar in deze route zit ook een hele vervelende drempel die ik niet kan nemen zonder de onderkant van de Quest er langs te laten schrapen. Uit arremoede rij ik maar een paar straten om.

Deze snelfiets route is zowiezo een aanfluiting. Er zitten zeer slechte stukken tussen waar je als fietser van links naar recht stuitert. Ik denk niet dat het ooit wat wordt, er is gewoon geen ruimte voor fietsers! Dat hadden de heren ambtenaren-planners ook van tevoren kunnen bedenken, maar dan hadden zo niet in de subsidie pot kunnen graaien.

Op een van de slechte stukken hebben ze wat rood asfalt op de putdeksel gedaan. Om je het idee te geven dat je op de snelfiets route zit. De automobilisten zien dit als een mooie sluiproute en scheuren links en recht voorbij.

Ook het smalle stukje asfalt langs de rij breeduit geparkeerde auto's nodigt niet uit om overheen te rijden. Te smal en te gevaarlijk als iemand plots zijn portier opengooit. ik stel voor dat deze route van de lijst snelfietspaden wordt gehaald!

Mijn nieuwe Quest rijdt heerlijk maar ik vond vanaf het begin al dat hij wat minder scherp de bochten neemt. Bij snel genomen bochten glij je als het ware wat meer naar buiten en bij snelle links-rechts bochten zwabbert hij wat meer. Gisteren kwam ik achter wat daar de oorzaak van is. De voorbanden bleken slechts 2 a 3 bar druk te hebben. Ik was er steeds van uit gegaan dat ze bij Velomobiel goed op druk waren gezet. Nu staan ze weer op 8 bar en dat is goed te merken. Ik kan harder door de bochten maar het comfort op slechtere paden is ook wel iets minder. Maar dat vind ik geen probleem, gezien de voordelen die de hogere bandenspanning oplevert.

Dit weekend rij ik mee op het cycle vision. Tegenwoordig tel je niet meer mee als je alleen maar een stroomlijn kap hebt. Ik zat er al een tijdje tegen aan te hikken, maar eergisteren ben ik begonnen een paar wielkappen te maken. Of het allemaal nog gaat lukken in mijn spaarzame tijd is nog de vraag, maar het is zeker leuk om weer met glasvezel en epoxy te knutselen.

Ik heb vanmorgen de rit naar Dordrecht in een record tijd gereden.

Ondanks dat het via de Maasboulevard 2 kilometer langer is heb ik de rit van huis tot aan het werk in 90 minuten gereden. Inmiddels zit er al weer 600 kilometer op de teller.

Ik ben aan de tweede stroomlijn wielkap begonnen. De kap is wat slapjes, ik denk dat ik de epoxy niet voldoende heb gemengt. Hopelijk wordt de tweede beter. Het ziet er naar uit dat de carbon Quest gevoeliger is voor beschadigen. Aan de onderkant was er een stukje gelcoat losgespongen en bij de wielen zie ik kleine scheurtjes in de gelcoat. Daar had de oude Quest veel minder last van. Ik denk dat de hechting van de gelcoat wat minder goed is.

Morgen maar weer eens een rustdag, ik ben deze week al drie keer met de Quest naar Dordrecht gereden. Ik moet wel energie overhebben voor de wedstrijden van dit weekend.

Eerste rit met Quest 513

Gisteren ben ik met Timo naar Velomobiel gereden om de carbon Quest te gaan halen. Toen we nog twee minuten te gaan hadden belde mijn vader. Hij was vanaf Texel naar Dronten gereden omdat hij het ophalen niet wilde missen. Ruim twee jaar geleden was hij er ook toen ik mijn huidige Quest ging halen.

Het begon al aardig druk te worden. Van één Quest moest het een en ander worden aangepast, er kwam een man in een Quest proefrijden en zo waren er nog een paar mensen. Ik maakte een proefritje en concludeerde er weinig mis was, alleen de trapafstand was iets te groot. Dat zou ik

thuis zelf wel oplossen. Er was maar één jongen aanwezig (ik geloof dat hij Rob heet), de rest van het personeel was naar diverse evenementen (Monza-wereld kampioenschappen, elfstedentocht en nog een ander evenement).

Hij bleef er kalm onder. Ik had het crankstel van mijn oude Quest meegenomen om na te laten kijken. Er zat een kraakje in dat ik niet helemaal vertrouwde. Uiteindelijk bleek het trapas lager in orde, het kraakje werd blijkbaar veroorzaakt door de klemconstructie. (na terug monteren met wat vet tussen de aluminium delen was het gekraak verdwenen)

De fiets werd op de auto gebonden en we konden weer huiswaarts.

Bij Lelystad werd de lucht steeds donkerder en er waren een aantal grote bliksem schichten in de verte te zien. Even later barstte er een enorme hagelbui los. Binnen seconden was de weg met een centimeters dikke laag ijs bedekt en moest het verkeer stapvoets rijden om niet te gaan glijden

Het begon ook steeds harder te waaien. Voor de

zekerheid had ik een extra spanband door de voorwielen gehaald. Ik had al eens meegemaakt dat een dakdrager spontaan los ging, dus erg veel vertrouwen heb ik niet meer in die dingen.

Thuisgekomen moest ik eerst het crankstel in mijn oude Quest terugplaatsen. een proefritje leerde me dat het kraken was verdwenen. Daarna was de carbon Quest aan de beurt. De trapas afstand was bij velomobiel goed ingesteld maar ze hadden er geen rekening mee gehouden dat het stoeltje in de carbon Quest 1,5cm verder

naar achteren staat. Dat moest ik even

corrigeren. Ik had nu gelijk een mooie gelegenheid om beide Questen op de foto te zetten. Van de buitenkant verraad alleen de iets lichtere kleur en de naam op de zijkant het verschil in de glasvezel en de carbon uitvoering.

Nu moest ik gelijk maar de elektronica in orde gaan maken. De bedrading was volgens mijn schema uitgevoerd, ik moest nog wel even alles controleren. Al snel ontdekte ik dat bijna alles in order was. Alleen rechts achter deed één LED van het knipperlicht het niet. Jammer dat ze

deze niet eerder hadden getest, nu moet de kap er weer af. Ik kan me niet voorstellen dat iemand er anders nog bij kan!

Verder bleek een draad naar de toeter niet juist gecodeerd en één LED van het knipperlicht links voor heeft een iets andere kleur dan de rest. Als de kap er dan toch af moet kan deze ook wel vervangen worden.

Bij deze Quest is de accu op de linker wielkast gemonteerd. Vroeger nam ik de accu los om hem op te laden, dat gaat nu wat minder makkelijk.

daarom heb ik een laadsteker contact gemaakt.

Nu is het nog een kwestie van inpluggen en opladen. Omdat de accu nu permanent vastzit heb ik ook een hoofdschakelaar gemaakt. Die is normaal gesproken niet nodig omdat de elektronica vanzelf uitschakelt bij inactiviteit.

Op de console heb ik twee druktoetsen voor binnenlicht en voor de koplamp. Daarnaast een LED als indicatie voor de verlichting en een LED om te laten zien dat de knipperlichten aan zijn.

(deze laatste LED heb ik ook op de valreep nog in

mijn oude Quest gemonteerd).

Via de laadsteker kon ik de elektronica veilig voeden (met een stroom begrenst voedingapparaat) bij de eerste test. Daaruit bleek dat de knipperlichten links/rechts waren verwisseld, wat snel was hersteld.

Vanmorgen was het druilerig weer in Wateringen, een mooie gelegenheid om eerst de elektronica helemaal af te maken.

Uiteindelijk heb ik nog het stroom verbruik gemeten. Daarbij viel op dat het nieuwe achterlicht nog wat veel stroom verbruikt in de "dagstand". Dit komt door de grotere LED's. Dat kan ik nog even met een software update rechtzetten.

Vanmiddag om drie uur was het uiteindelijk tijd voor een eerste ritje Westland. Wel spannend met zo'n gloednieuwe fiets! Marc van de Riet had me gebeld dat hij vandaag nog tijd had om zijn Quest bij me op te halen. Ik moest dus voor zes uur terug zijn.

Het viel me direct op hoe stil de carbon Quest is. De carbon stroomlijn is duidelijk stijver dan de glasvezel uitvoering. De fiets reageert directer en stuurt iets strakker en trekt sneller op (door het lagere gewicht). Zeker de eerste kilometers kon ik mijn oren gewoon niet geloven, zo stil was het. Gek genoeg begon na een kilometer of twintig het vertrouwde raspende geluid van het ketting tussenwieltje weer terug te komen. Wil je het echt stil hebben dan moet je de o-ringen iedere twintig kilometer vervangen -:)

De afgelopen dagen heb ik me wel afgevraagd of

ik er goed aan had gedaan. Deze grap heeft me immers wel zo'n e3000,- gekost. Na deze rit weet ik het zeker, deze Quest is nog beter dan de oude, prachtig zo mooi als hij loopt.

Alleen begrijpt niemand (van de niet ligfietsers) waarom ik een nieuwe Quest heb gekocht, maar deze ziet er net zo uit als de oude! Gelukkig weten wij Quest kenners wel beter.

53km

In de auto terwijl het noodweer losbreekt

Quest 311 verkocht

Gisteren heb ik mijn Quest verkocht aan een enthousiaste jongen uit Zeeland. Hij reed al langer op een M5 ligfiets maar door nekproblemen was hij op zoek naar een meer comfortabele ligfiets. Hij wil de Quest vooral voor woon-werk verkeer gaan gebruiken (20km). We zijn samen naar een rustig industrie terrein gegaan waar hij wat proefrondjes kon maken. Na twee rondjes was hij helemaal verkocht. Volgende week komt hij de quest ophalen.

Vanavond kreeg ik prompt een vraag van een andere geïnteresseerde. Maar de deal was al beklonken. De opbrengst valt me tegen, maar ik ben blij dat ik een ander er weer een groot plezier mee kan doen.

Morgen ga ik (met de auto) mijn carbon quest nr 513 ophalen.

Quest 311 bijna verkocht!

Na enige biedingen te hebben ontvangen is de prijs opgelopen tot 4500,-

Dat is ongeveer wat ik er bij velomobiel.nl ook voor zou kunnen krijgen.

Een beetje teleurstellend, maar de markt is blijkbaar wat slapjes.

Voor de koper is het natuurlijk een mooi koopje, zeker als je bedenkt dat de fiets twee jaar terug nog ruim 6000,- heeft gekost. En de Quest ziet er nog prachtig uit. Het valt soms niet mee om je Quest schadevrij te houden, een ongeluk zit in een (heel) klein hoekje.

Morgen avond komt de koper de Quest nog bekijken. Hij wil hem voornamelijk voor woon-werk verkeer gaan gebruiken. En op die manier zijn conditie op peil houden.

Dus mochten er nog aspirant kopers zijn, wees snel met je bod want morgen is het definitief!

Vandaag naar Dordrecht heen en weer gereden.

Het ging als een speer, ik had er duidelijk zin in.

100km

Natte tocht door het groene hart

Gistermorgen heb ik de tiende (alweer) toertocht van FTCW van dit seizoen meegereden. Volgende week is de afsluitende tocht alweer. De tocht van gisteren, de smaakmaker van het groene hart genoemd, ging om 8:30 van start. Groot is de opkomst niet want de vooruitzichten zijn niet gunstig. Er zijn verschillende afstanden te rijden, ik neem de langste van 135km.

We rijden in een groepje van een man of tien als eerste weg, misschien volgen er later nog meer

renners? Het eerste stuk is bekend, zo starten er hier wel meer tochten richting noorden. Ik rij een kwartiertje aan kop en laat dan de renners passeren. Als de pijlen moeten worden gevolgd kan ik beter achteraan rijden.

Ondertussen houdt het op met zachtjes regenen. Ik zit de hele tijd te twijfelen of ik de schuimkap maar tevoorschijn moet halen. Uiteindelijk stop ik en pak ik de kap. een goede beslissing want het wordt best fris door de aanhoudende regen. Ik moet even doortrappen maar dan rij ik weer achter de wielrenners. Ook zij hebben moeite met de pijlen en rijden prompt verkeerd. Dan besluit de groep om Alphen voorbij te gaan en direct naar Ter Aar te rijden. We blijven ploeteren met de route en missen daardoor de koffiestop. Ik had ondertussen al zitten fantaseren van een lekker stuk appeltaart! Dat gaat helaas niet door. De groep stopt uiteindelijk bij een woonadres en gaat daar bij kennissen koffie drinken. Ik rij maar door en eet ondertussen een krentenbol. Even verderop probeer ik een route naar huis te plannen. De Garmin software kan echter geen routes van 50km en langer plannen, dus zet ik

eerst een route uit naar een punt halverwege naar huis. Ik rij gestaag door en komt uiteindelijk om een uur of één weer thuis.

De totale afstand is minder dan de beloofde 135 km, het worden er 124.

Het ging vandaag door het vele stoppen en zoeken, de aanhoudende regen en mijn maag (toch teveel taugé gegeten?) wat minder vlot dan ik gewend ben.

Ik heb vanavond een nieuw beugeltje gemaakt voor de richting aanwijzer drukknoppen van mijn nieuwe Quest. Velomobiel heeft de bedrading aangebracht, volgens het schema dat ik ze heb

toegestuurd.

Vrijdag of zaterdag ga ik naar Dronten om mijn Quest te halen. Woensdag komt er iemand naar mijn Quest kijken, dus het is niet zeker of ik naar Dronten kan fietsen. Als hij de Quest koopt moet ik met de auto!

Nieuwe zitmatje is een succes

Ik had al gespannen verwachtingen van mijn nieuwe zitmatje. Maar zoals dat altijd gaat met deze dingen, eerst zien en dan geloven. Zondag heb ik al een redelijke test uitgevoerd en het matje is met vlag en wimpel geslaagd. Het bleef goed op de stoel liggen, had precies de juiste maat, zachtheid en dikte en (het belangrijks) ik had helemaal geen zit-problemen.

De kosten van dit matje zijn ook beperkt, het polyether was 9,- (een reststuk van het Polyetherpaleis in Den Haag, genoeg voor drie matjes) en de stof 5,- op de Haagse markt. De naaimachine mocht ik gratis gebruiken van mijn vrouwtje -:)

Vanmiddag heb ik mijn windschermpje anders vastgezet, nu met de klittenband aan de voorzijde. Dat blijft net even beter zitten omdat er dan voornamelijk trek-krachten op worden uitgevoerd. Bedankt voor het advies Wim!

Een andere ontwikkeling is dat het bieden op mijn Quest eindelijk op gang komt. Ik kreeg het al een beetje benauwd, maar nu gebeurt er tenminste iets. Ik hoop op tenminste e4500,- dat is wellicht een redelijke prijs op dit moment. De afschrijving is dan wel groter dan ik gehoopt had (e1500,- in twee jaar), maar zo is nu het eenmaal.

Ik zet binnenkort nog een Duitse vertaling van mijn Quest advertentie op de ligfiets website, misschien dat er ook nog Duitse kapers op de loer liggen!

Morgen lekker in de Quest naar Dordrecht!

Op molentocht met majoor Kees

Vanmorgen ging de wekker al om half vijf. Ik heb me een paar dagen geleden aangemeld voor de Molentocht, deze tocht start echter voor de Waerdse tempel bij Heerhugowaard. Dat betekend dat er een stukje gefietst moet worden.

Het plannen van de route is een succes, het fietsen gaat als een trein. Slechts een paar keer rij ik een klein stukje verkeerd, maar dat is omdat ik niet zit op te letten. Je kan de invloed van de fietsrouteplanner zien, ik kom over prachtige fietspaden. Voor ik het weet kom ik bij de pont over het Noordzeekanaal aangereden. ik ben tien seconden te laat en zie de boot wegvaren.

Ik moet 20 minuten wachten voor ik over kan.

Het laatste stukje gaat ook rap en even na achten sta ik bij Wim voor de deur. Die doet niet gelijk open, hij moet namelijk nog even wat aantrekken (gelukkig maar). Ik krijg een lekker kopje koffie van Wim en ga de krant lezen. Dat is wel een erg relaxed tochtje!

Om kwart over negen rijden we weg en de snelheid gaat al gauw richting 50 km/uur met de harde wind schuin van achter. Bij de Waerdsetempel zijn er al een vijftal Questen en de rest van de groep komt ook gauw. Uiteindelijk vertrekken we met 10 velomobielen en twee roeifietsen. Ik moet wel even wennen aan de snelheid, normaal ga ik iets harder. De consequentie is ook dat we worden ingehaald door wielrenners, dat vergt enige discipline om er niet achter aan te gaan!

Na zo'n 50km is er een koffiestop bij de familie Kastelein. Dat smaakt erg goed!

Na een half uurtje gaan we weer op pad. Twee Quest-rijders gaan al naar huis. Zij vertrouwen de harde wind niet. Ik vind het wel prima, het is heerlijk fietsen onder deze omstandigheden.

Majoor Kees voer de groep aan en we volgen hem trouw. Dat gaat niet altijd goed, eerst rijden we een doodlopende weg in waar we dan maar een plaspauze houden. Later komen we nog voor een pont te staan die niet vaart (dat gebeurt anders nooit!). Maar verder gaat het van een leien dakje

We stoppen nog een keer bij een theehuis. Ze hebben ook koffie en kippen. Die lopen onder tafel door en trekken zich niets van ons aan. Dat levert een paar leuke foto's op.

Als we weer verder gaan blijkt dat het weer wat harder waait. Gelukkig nog niet te hard. Ik zal niet zo snel last hebben met mijn 90Kg, maar de dames zijn een stukje slanker en hebben daarom minder wegligging bij deze storm.

Als we vlak bij de Woude zijn ga ik achter Wim en Katinka aan, de rest gaat richting Heerhugowaard.

Even later is Wim thuis, Katinka en ik rijden gelijk verder.

Een kwartiertje later ben ik weer alleen en kan het gas er weer op. heerlijk om zo schuin tegen de wind in te rijden. In no-time ben ik bij de pont en nu hoef ik maar een minuut of vijf te wachten.

Ik maak nog even een foto van de woelige baren. Later zie ik dat het nu windkracht 6 is.

Mijn route gaat om Schiphol heen. een stel op een brommer komt van achteren aanrijden en wilo me met 45km/uur passeren. Ik sloof me uit en haal hen weer in. gelukkig moet ik een kilometer verderop afslaan en kan ik weer normaal doen.

Bij Leidschendam haal ik een wielrenner in. Even later stop ik om een foto te maken van deze mooie molen, dit is de laatste molen voor vandaag. Ondertussen komt de fietser weer voorbij. Ik ga achter hem rijden en zie hem steeds achterom kijken om te zien of ik ga inhalen. Ik zet aan en ga hem met fors snelheid verschil voorbij. Hij wordt snel klein (in mijn spiegel).

Een paar minuten voor half negen ben ik weer thuis. Ik kan terugkijken op een heerlijk dagje fietsen. Erg gezellig en zeker voor herhaling vatbaar.

309km

creatief met polyether

Het standaard matje van de Quest stoel beviel me niet zo goed, ik kreeg ik er snel kramp mee in mijn zitvlak (om het netjes te zeggen). Daarom rij ik al ruim een jaar met een eenvoudig schuim matje zoals ze vroeger met de Quest geleverd werden. Dat matje begint nu echt uit elkaar te vallen en dat lever weer schaafplekken aan mijn rug op. Daarom ben ik vanmiddag op pad gegaan en heb een stuk polyether en stof gekocht. Na wat advies van het vrouwtje ben ik met de naaimachine van start gegaan en een uurtje later was mijn nieuwe zit matje klaar. Het ziet er goed uit en morgen kan ik het uitgebreid testen met de geplande rit van zo'n 320km

Vanmiddag heb ik nog even een testritje gemaakt nadat ik de restanten van het stuk fietsband op het terracycle wieltje had verwijderd. Tijdens het fietsen dacht ik dat het raspende geluid dat het wieltje maakt sterker werd. Thuisgekomen nog maar even gekeken en tot mijn schrik waren de drie boutjes zich uit het terracycle wieltje aan het werken. Ze staken al zeker 5mm uit en het wieltje viel bijna uit elkaar.

Ik heb snel maar even Bison lock bond

borgmiddel gehaald en daarmee de drie boutjes opnieuw gemonteerd. Dus wie ook het wieltje wil demonteren, wees gewaarschuwd!

Ik heb de route naar het startpunt van de molentocht morgen uitgebreid gecontroleerd. Ik wil echter geen route hebben maar een track. (een route kan elk moment door de gps ontvanger worden veranderd, of de gps loopt vast in het her-plannen en je kan niet verder). Maar dat is zo

gemakkelijk nog niet. Ook als je de Mapsource route omzet in een gpx file is het nog steeds een route. Ook het programma Gpsbabel gaf geen uitkomst, het programma liep vast met een foutmelding. Dat zag er dus niet geweldig uit! Na verder zoeken kwam ik het programma WinGDB3 tegen. Hiermee was het omzetten van een mapsource route naar een mapsource track een fluitje van een cent. Gelukkig maar.

Al met al is het plannen en gebruiken van een fietstocht met de gps ontvanger een behoorlijk gedoe. Ik denk dat deze route me wel twee a drie uur heeft gekost. maar nu gaat het fietsen hopelijk gesmeerd. Wordt vervolgt.