BRM300 - even naar de posbank

klik op het plaatje voor details

Gistermorgen ging om kwart voor 6 de wekker. Hoewel, hij ging eigenlijk niet. gelukkig werd ik zelf al op tijd wakker en kon ik even na 6 uur richting Zoetermeer vertrekken. Om 7 uur zou daar de BRM300 (300km randoneurstocht) van start gaan. Het weer was niet erg uitnodigend, de regen kwam met bakken uit de lucht vallen. Even had ik weer die twijfel, zou ik wel. Maar in augustus kan het ook regenen als ik de groter tocht ga maken, dus oefenen in de regen hoort er ook bij.

Er waren duidelijk minder rijders dan bij de vorige rit, zal wel aan het weer liggen. Na een kopje koffie te hebben gedronken gingen we om 7 uur van start. Deze keer zou ik wat meer op souplesse gaan rijden. Ook in augustus zal het bepaald geen race worden, ik ben al meer dan tevreden als ik de rit uitrij.

We waren nog geen 20 minuten onderweg of ik voelde een onheilspellend gezwabber aan mijn Quest - een lekke band. In de verte zag ik het viaduct van de HSL, als ik dat maar kon halen. Het zwabberen werd steeds erger maar ik heb het gehaald. Daar kon ik gelukkig even droog staan bij het wisselen van de binnenband. eer maar even goed zoeken wat het lek had veroorzaakt. Ik vond alleen een paar kleinen stukje glas, die ik uit de buitenband peuterde. De buitenband zat helemaal onder de modder, de ik er gelukkig  in een plas water eraf kon spoelen. Een kleine 10 minuten later kon ik weer op pad, hopelijk zou het bij deze ene band blijven.

Een half uur later haalde ik de eerste ligfietser al weer in, even verderop de tweede en vlak voor de controle post de rest van de renners. Het weer werd er niet beter op, wel jammer dat ik weinig van de prachtige omgeving kon zien, ik had al genoeg moeite om te zien waar ik reed. Op een punt zag ik op het laatste moment een paaltje in het midden van het fietspad staan. Daar baalde ik behoorlijk van.

Ondertussen kwam er een stevige wind van voren. daar had iedereen, zelf ik met mijn quest, last van.Nu ging de route door het open landschap en er was geen beschutting meer. Na een kleine 100km kwam ik bij de eerste stempelpost aan in restaurant "de ontmoeting". Dit is een restaurant die deels door mensen uit bijbehorende tehuis wordt ge-runt. Na een tijdje kwamen er meer renners binnen en het was erg gezellig. Maar er moest nog een stukje worden gereden en ik ging maar weer op weg.

Niet veel verder kwam ik door Rijswijk, dat was al de tweede keer vandaag.

De wind werd er niet minder om, ik denk dat het 5 a 6 Bft was. De route ging hier steeds net buiten de uiterwaarden van de Waal. Door het slechte weer was er bijna niemand op de weg. Slechts een enkele keer kwam er een groepje motor rijders voorbij, die kunnen met mooi weer een soort plaag vormen. Er stonden ook meerdere borden langs de weg waarop de motor rijders wordt gevraagd om niet in groepen te rijden en om de snelheid aan te passen.

Ik kwam al gauw het pad tegen waar Leo Forster me al voor had gewaarschuwd. Minder dan een meter breed en geen omweg te vinden. Gelukkig was het pad maar een kilometer lang en was er ook het een en ander te zien  (schapen).

Bij restaurant "Prins Heerlijk" in Rheden was de volgende controle. Ik wilde al weer in mijn fiets stappen toen Leo kwam aangereden. Het was te gezellig geweest in de vorige post. En je kan als enige controleur ook niet overal tegelijk zijn!

Ik was de bocht nog niet om of het werd klimmen. Hier begon de weg naar de top van de posbank. Op zich niet erg als je voldoende versnellingen hebt. Ik gebruik normaal allen het grootste voorblad van maar liefst 65 tanden (kleinste achter =9). Dat was dus eigenlijk niet te doen. Ik schakelde terug en gelijk liep de ketting eraf. Na een minuut of tien tobben zat hij er weer op en had ik vuile handen. Vervelender was dat bij deze actie het tussen tandwiel blijkbaar was beschadigd en er een rauw ratelend geluid in de Quest was te horen. Bij het tweede steile stuk moest ik duwen, voorblad schakelen probeerde ik niet meer.

Nu zat de helft er al weer op, dat maakt het fietsen makkelijker. Al met al duurde het toch al langer dan ik had gehoopt. Ik moest nog aardig  doortrappen om op tijd thuis te zijn, wat ik Francis had beloofd.

In Wijk bij duurstede zocht ik voor de tweede keer een AH op om extra limonade in te slaan. ik had ondertussen al zeker drie liter gedronken (en dat terwijl het niet eens erg warm was). Bijna vergat ik de stempel post en moest ik weer een kilometer terugrijden. Vanaf hier kon ik weer langs de waal rijden en schoot ik lekker op. de snelheid ging weer omhoog maar jammer genoeg begon het ook weer te regenen. Ik besloot zonder de schuimkap verder te rijden en dat ging maar net met maar 1 shirt aan. De temperatuur daalde ook maar stoppen om de kap op te zetten wilde ik ook niet.

In Schoonhoven zat Leo ook te wachten. Hij had al verteld dat hij hier een week eerde bij het uitzetten van de tocht om 5 uur 's morgens was langs gekomen. De eigenaar van het cafe zat toen nog te borrelen en had hem uitgenodigd voor een kop koffie. Hij hoefde ook niet te betalen want ze vonden het wel grappig dat iemand in de nacht langsfietsen. Nu was het gelukkig nog niet zo laat en we berekenden dat ik om half acht weer terug in Zoetermeer kon zijn.

Om klokslag half acht kwam ik binnen gestapt en weer zat Leo te wachten. De groep renners was zo uiteen gevallen dat hij het beste maar op het eindpunt kon blijven wachten. Hij verwachtte de laatste deelnemer pas om 12 uur terug. Ik vind het prachtig hoeveel tijd en moeite Leo in deze tochten steekt!

Ik kijk nu al uit naar de volgende tocht (25 mei voor het rondje IJsselmeer van 400km plus)