Vrijdag ben ik om kwart voor negen op weg gegaan naar Velomobiel om mijn achteras door een dikker exemplaar te laten vervangen. Ik begon met het volgen van de snelfietsroute tot voorbij Woerden. Dit deel ken ik al aardig en het ging dan ook erg vlot, alleen na Woerden maakte ik een foutje en belande ik bijna aan de verkeerde kant van het spoor. Gelukkig had ik het al snel door zodat ik maar een paar kilometer om reed. Thuis had ik de route al zitten plannen maar zoals meestal loopt het toch anders dan je verwacht. Een richtingsbordje voor fietsers wees me de richting naar Breukelen, het stoppunt. Even leken wegwerkers nog roet in het eten te gooien met een bordje “fietspad gestremd” terwijl de rijbaan niet voor fietsers toegankelijk was. Heel leuk, er stond geen alternatief vermeld dus koos ik voor de rijbaan. Na de stremming kon ik het fietspad weer op al snel was ik in Breukelen. Frans Grotepass had me al op de koffie uitgenodigd, althans bij zijn vriendin Marjolein want hij was aan het werk. Helaas moest ze net weg maar net getreurd, des te sneller zou ik in Dronten zijn. Volgens Frans zijn aanwijzingen ging ik verder langs de kanaalweg west richting A1. Frans had me al gewaarschuwd dat je een bepaalde verkeersdrempel met hooguit 20km/uur kon nemen. Ik zat me al af te vragen waar die drempel dan wel zou zijn toen ik hem plots voor me zag. Het was al te laat om te remmen, hoewel ik toch nog een poging deed en ik knalde er met zo’n 35km/uur overheen. Welke idioot laat nu een dergelijke drempel in een fietspad aanleggen? Gelukkig had ik geen schade. Een stukje verder ging ik via de brug het kanaal over een reed ik naar de andere kant van de A1. Via Muiden en het pittoreske Muiderberg kwam ik bij de Hollandse brug terecht. Aan de andere kant ging het verder richting Almere-haven. Na nog een stukje langs het gooimeer te hebben gereden sloeg ik af naar het Noorden richting Dronten. Niet voor niets wordt de Quest in de flevopolder gemaakt, voor dit soort wegen lijkt hij wel ontworpen. De fietspaden zijn hier lang en lopen rechtuit zodat je lekker snelheid kan maken. Een stuk voor Dronten passeerde ik een brommer dus moest ik de snelheid er nog even inhouden. In Dronten moest mijn GPS me vertellen hoe ik moest rijden, hier verdwaal ik iedere keer. Bij Velomobiel werd ik gelijk door Ymte geholpen. Het achterwiel werd verwijderd waarna het gat in de naaf kon worden vergroot tot 15mm. Daarna kon het wiel weer worden terug geplaatst, samen met het freewheel dat ook op de grotere as was aangepast. Het lager moest worden vervangen omdat er een braampje in bleek te zitten, dit was nog een gevolg van de vorige asbreuk. Toen alles weer in elkaar zat werden de versnellingen nog even gecontroleerd. De versnelling achter liep niet helemaal goed hetgeen door een beschadiging in de buitenkabel werd veroorzaakt. Even later bij een proefritje schakelde de Quest weer als vanouds en was ook het vreemde geluid in de linkerbochten verdwenen (het lager was blijkbaar ook van binnen beschadigd). Nogmaals mijn complimenten voor de goede service!!
Na een lekker kopje thee vervolgde ik mijn weg richting Emmeloord waar ik bij onze beste vrienden Ernst en Barbara zou overnachten.
Zaterdag morgen vertrok ik weer vroeg samen met Ernst die op zijn racefiets een stuk met me mee zou rijden. Ernst had zich al eens afgevraagd waarom ik zo idolaat was van de Quest. Na dit ritje begreep hij dat beter want terwijl ik in een voor mijn doen heel rustig tempo reed moest hij al aardig zweten. We reden op de langere stukken ongeveer 33km/uur terwijl ik zelf al snel 45 a 50km/uur rijdt. In Bant stapten we af (uit) en dronken we samen een kopje koffie. Ernst ging weer terug naar Emmeloord en ik vervolgde mijn weg richting de afsluitdijk. Dat ging echter niet helemaal gesmeerd en een aantal keer was ik het spoor aardig bijster. Dat was wel jammer voor de snelheid maar aan de andere kant valt hier ook veel te zien, wat een prachtig stukje Nederland is dit toch. Met behulp van mijn kaart, mijn GPS en een paar fietsers lukte het me toch om bij de afsluitdijk te komen. Daar moest ik ook weer even zoeken voordat ik begreep dat het fietspad aan de waddenkant loopt, ze hebben niet de moeite genomen om fietsers die kant op te wijzen! Toen ik eenmaal op het fietspad zat toen kon ik weer lekker voluit gaan. Even later viel me op dat er een soort rookpluim boven het fietspad hing, het leek wel of een verderop een autoband in brand stond. Het was echter geen brand maar de “rookpluim” bleek te worden veroorzaakt door de miljoenen muggen die boven het fietspad vlogen. Er was om de paar meter een kolom van misschien wel tienduizend muggen en dit herhaalde zicht over de hele dijk. Als je er dan van één kant tegenaan kijkt lijkt het op een rookkolom. Ik heb nog nooit zoveel muggen gezien. En daar moest ik doorheen rijden! Gelukkig steekt alleen mijn hoofd gedeeltelijk uit maar toch was het niet echt een lekker gevoel om zoveel tienduizenden muggen een kopstoot te moeten geven. Later zat mijn helm en de Quest ook aardig vol met dode muggen. Vanaf de afsluitdijk was ik al vrij snel in Den Helder waar ik mijn ouders belde om door te geven dat ik eraan kwam. Toen ik bij de veerboor stond te wachten kwamen verschillende mensen de quest bewonderen. Iemand vroeg me, was jij dat die we daarstraks op de afsluitdijk zagen rijden, dan ben je ook snel hier! Van de veerhaven op Texel naar het huis van mijn ouders in Den Burg was het nog maar een kort ritje (9 km).
Vanmorgen heb ik lekker uitgeslapen tot half negen. Ik merk dat de kilometers toch wel voelbaar zijn. Mijn ouders gingen mee naar de boot om me uit te zwaaien. Het eerste stuk was erg gemakkelijk en gaat langs de weg Den Helder – Alkmaar. Dit fietspad is behoorlijk snel, er zijn maar een paar lastige stukken met scherpe bochten of slechte bestrating. Voor Alkmaar sloeg ik rechtsaf door Schoorl omdat ik weet dat de route door Alkmaar niet erg prettig is. Het stuk tot het pontje bij het Amsterdam rijnkanaal ging redelijk volgens planning. Uit ervaring weet ik dat je de fietspaden moet mijden en gewoon met de auto meet moet rijden. Vooral op zondag hebben veel automobilisten niet zo’n haast en willen ze zich wel een keertje aan de maximum snelheid houden door rustig achter mij te blijven. Ik doe dan op mijn beurt mijn best en zit dan net onder de 50km/uur. Na 1:50 uur en 70 km stond ik bij het pontje te wachten voor de oversteek. Ook hier waren weer een paar geïnteresseerde mensen die vragen stelden over de Quest. Ik ben nooit zovaak gefotografeerd als in de laatste drie dagen, regelmatig gaan auto naast me rijden voor een foto.
Aan de andere kant ging ik snel weer verder. Steeds wanneer ik weer op het fietspad ging rijden (waarom doe ik dat dan ook) had ik problemen met fietsers die niet luisteren zodat ik of sterk moet remmen of de berm in moet. Op een bepaald moment reed er een stel voor me dat ook niet opzij ging terwijl ik de toeter continue gebruikte. Nu was de maat vol en ik stopte om de man eens flink uit te schelden, niet erg netjes van me maar dit was immers de zoveelste keer. De fietser reed naar me toe en ik iets onvriendelijks. In plaats van terug te schelden, wat ik had veracht, verontschuldigde hij zich dat hij me niet had gehoord door de motorfiets die net vol gas langsreed. Ik voelde me gelijk schuldig en gaf de man een hand en bood mijn excuus aan, hij deed het immers ook niet expres.
Bij Wassenaar kwam ik weer een leuk staaltje van bewegwijzering tegen. Terwijl ik nu zoveel mogelijk de fietspaden mijd stond er een bord verboden voor fietsers op de weg. Ik dacht dat zal wel een weg zijn waar echt wordt gejakkerd zodat het voor fietsers echt niet veilig is. Omdat ik de weg al bijna was opgereden moest ik flink manoeuvreren om op het fietspad te komen. Vijftig meter verder zakte mijn broek bijna af (figuurlijk), de fietsers werden naar de andere kant van de weg geleid (wat echt link is) en het fietspad ging daar op de rijbaan verder. De wegen van een verkeersambtenaar zijn echt ondoorgrondelijk!! Dit soort situaties kom je voortdurend tegen, ook worden fietsers vaan over de ventweg geleid waar dan om de vijftig meter een verschrikkelijke verkeersheuvel wordt geplaatst.
Nu was ik al snel in Den-Haag waar ik eerste een lekker kopje koffie met cake ging nuttigen, dat had ik denk ik wel verdient.
Dag 1 191 km
Dag 2 152 km
Dag 3 140 km het gemiddelde ligt steeds net onder 30km/uur
totaal van drie dagen 485 km , totaal van de quest 4203km
Geen opmerkingen:
Een reactie posten