Testrit met stroomlijnkap en ventilator

Uit de vorige test met de stroomlijnkap bleek dat het met de snelheid wel goed zit, ook tegen de wind in haal ik gemakkelijk een snelheid van zo'n 50km/uur. Alleen de ventilatie (of wel het gebrek aan ventilatie) is het grote probleem. Dat had ik al verwacht en daarom had ik al een kleine ventilator klaar liggen voor inbouw. Gisterochtend heb ik de ventilator zo ingebouwd dat hij onder het rijden kan worden versteld. Wanneer de ruit beslaat kan de luchtstroom naar boven worden gericht. Normaal gesproken richt ik hem op mijn gezicht.

Bij een eerste proefrit bleek de ventilator inderdaad een hele verbetering. De rit ging zo goed dat ik zelf nog even een stukje op en neer langs de nieuwe waterweg heb gereden. Bij de terugrit haalde ik een maximumsnelheid van 65km/uur met de wind dwars op de rijrichting.

Vanmiddag heb ik nog een ritje gemaakt waarbij ik eigenlijk hetzelfde traject wilde afleggen zoals ik dat vorig jaar juli al eens had gereden. Destijds reed ik vier keer langs Schipluiden waarbij de gemiddelde snelheid 47km/uur was. Een herhaling met de stroomlijnkap op zou een mooie vergelijking geven. Helaas liep het anders dan voorzien. Al bij de Rit naar het startpunt toe had ik het veel te warm. Of het nu aan de hoge temperatuur (25 graden) lag of aan het iets te dikke shirt dat ik droeg. Ik weet het niet maar ik kreeg het zo warm dat ik halverwege het geplande traject de snelheid drastisch moest verminderen. Opgeteld heb ik bij het stuk heen en het stuk terug 16km afgelegd met een gemiddelde snelheid van 50km/uur. Bij de rit gisteren had ik 30 km afgelegd met een gem. snelheid van 48km/uur.

Nadat ik de Quest weer thuis had gebracht ben ik een een stuk op mijn mountainbike gaan rijden om weer af te koelen. Hopelijk is het bij de wedstrijd van 1 September niet zo warm als vandaag!

succesvolle test van de stroomlijnkap

Gisteren ben ik voor de tweede keer deze week naar mijn werk in Dordrecht gefietst. Ik wist dat de kans op regen groot was en inderdaad kreeg ik voorbij Rotterdam een fikse regenbui over me heen. Stoppen heeft dan geen zin, je weet niet hoe lang het blijft regenen. Bovendien ben ik toch al nat van de transpiratie. Zowel de heen als de terugweg ging gesmeerd en ik voelde me er lekker fit door. Dit in tegenstelling tot de dagen dat ik niet fietste, juist toen voelde ik me moe. Misschien moet ik er naar streven om toch nog vaker te fietsen, ondanks de slechte weersvooruitzichten. Je kan ook duidelijk merken dat de dagen weer snel korter worden. Ik kan nu nog net heen en terug in het daglicht fietsen.

Vandaag heb ik voor het eerste een testrit met de stroomlijnkap op de Quest gemaakt. De bedoeling was om een heel klein rondje te maken, maar eenmaal onderweg werd het toch een wat langer stuk. Het is lastig te zeggen hoeveel voordeel de kap nu precies geeft. Het gevoel of het fietsen lekker gaat varieert van dag tot dag en zo'n kap kan ook de suggestie geven dat het veel makkelijker gaat. Maar ik moet zeggen dat ik er een redelijke snelheid in had toen ik over de dijk richt Maasdijk ging. Tegen de wind in (4 tot 5 Bft) haalde ik een snelheid van 50 km/uur zonder tot het uiterste te hoeven gaan. Het zicht is werkelijk prima, de ruiten lopen helemaal tot achteraan door en daardoor zie ik net zoveel als zonder kap. Bovendien laat deze kap veel meer licht door dan de standaard zwarte schuimkap. Wat wel duidelijk tegenviel is de ventilatie. Gaandeweg kreeg ik het steeds warmer en na zo'n 12 km ben ik maar weer omgekeerd. Als je stilstaat dan wordt je bijna bevangen door de hitte en beslaat de binnenkant snel. Met de wind mee ging ik nog wat harder al leek het verschil kleiner dan normaal. Ik denk dat ik bij deze snelheid een winst heb van ca 3km/uur, mits ik het ventilatie probleem kan oplossen. dat betekend dat ik bij de tijdrit op Texel zo rond de 50km/uur uit moet komen.

Halverwege naar Schipluiden moest ik zelfs een auto inhalen om de snelheid te kunnen handhaven. Bij Schipluiden draaide een auto met caravan voor me de weg op waar ik achteraan kwam te rijden. Deze bestuurder reed slechts 45 km/uur, hierdoor moest ik me ook inhouden.

Ondertussen was de temperatuur in de Quest tot een record gestegen en heb ik me verder maar rustig gehouden.

Morgen ga ik nog een poging doen met een verbeterde ventilatie.
Als ik er gelegenheid voor heb doe ik ook nog een vergelijkende test waarbij ik mijn hartslag constant hou over een bepaald traject (ik denk hierbij aan het fietspad langs de nieuwe waterweg). Dit traject doe ik dan twee keer terwijl ik mijn hartslag bijvoorbeeld op 160 houdt.
Normaal gesproken treedt er geen verval (dit hou ik gemakkelijk een uur vol) en de omstandigheden goed vergelijkbaar zijn.

Terug van vakantie

Vandaag begon het gewone leven weer, de vakantiedagen zijn helaas weer op. We zijn de afgelopen drie weken door Duitsland, Zweden, Noorwegen en Denemarken gereisd. Dit was de eerste keer dat we noordwaarts op vakantie gingen, normaal rijden we het warme zuiden tegemoet. Het was dus best wel een gok, want je hoort wel vaker dat het weer in deze landen vaak niet al te best is. Om het risico wat te beperken hadden we een reis geboekt en konden we meestal in vakantiehuisjes overnachten, alleen tijdens de terugreis door Denemarken hebben we gekampeerd.

De voorlopige conclusie is:
- Volgend jaar gaan we weer, dit is weer eens wat anders dan Frankrijk of Spanje.
- Dit zijn prachtige vakantielanden met een overweldigende natuur
- vooral geschikt voor mensen die een actieve vakantie willen.
- Minder geschikt om te kamperen, behalve wanneer je een caravan of camper hebt.

Ik had mijn mountainbike bij me dus gelukkig kon ik de fietsconditie een beetje op peil houden.
Verder hebben we heel veel gewandeld, gesport en bij het kampvuur naar de sterren gekeken.

Vandaag dus weer het gewone leven en dus naar Dordrecht met de Quest. Door het fietsen is het net of de vakantie nog even doorgaat. Het was prima fietsweer en het bleef droog.

Ik ben aan het puzzelen hoe ik de effectiviteit van de stroomlijnkap kan bepalen. Een idee is om een aantal keren in de Beneluxtunnel naar beneden te rijden (met en zonder kap) en ondertussen de snelheid van seconde tot seconde te registreren. Ik weet alleen niet of ik dit nog voor 1 September kan realiseren.

Vandaag 105km, 34 km/uur gemiddeld. totaal 14259km

Het geheime wapen

De afgelopen weken heb ik nogal wat tijd in een stroomlijnkap voor de Quest gestoken. Het is me bepaald niet meegevallen om hier iets moois van te maken. De minder succesvolle pogingen heb ik al eerder tot in detail beschreven. Maar als ik ergens aan begin, dan is opgeven geen alternatief. Kortom, ik heb mijn tanden erin gezet en dan moet het er ook komen. Ik denk dat het alles bij elkaar wel zo'n 50 uur werk heeft gekost.

Het resultaat mag er naar mijn idee wel wezen. Misschien verdient het geen schoonheidprijs, maar die zou je ook niet geven aan de stroomlijnkap die velomobiel zelf maakt. Als deze kap me goed bevalt in het gebruik dan maak ik misschien nog een mooiere variant met een veel grotere ruit aan de voorzijde (een beetje zoals de go-one).

In principe is de kap nu af. Ik werk nog wel aan een paar kleine verbeteringen zoals een verbeterde ventilatie. Ik wil ook nog ergens wat testjes gaan doen om te zien of ik inderdaad een beter stroomlijn heb. Het mooiste zou een heuvel zijn waar ik vanaf rij terwijl ik de snelheid registreer.

En nu maar kijken hoeveel ik in September bij de tijdrit op Texel van mijn PR af kan snoepen.

Naar Dordrecht en terug via omweg

Afgelopen donderdag was het prachtig fietsweer en ik kon de verleiding ook niet weerstaan om naar mijn werk te fietsen. Omdat ik vroeg was vertrokken had ik op de terugweg tijd voor een ommetje. Ditmaal zonder voorbereiding (geen GPS track geladen). Ik durfde ik het wel aan, ik had deze alternatieve route immers deels al eerder gereden.

Van Dordrecht tot voor knooppunt Ridderkerk was het bekend terrein. Ik had al op http://maps.google.nl/ gezien dat er een fietspad over een grote afstand dicht langs de A15 loopt. Toen ik daar was aangekomen leek het er even op dat het plan niet zou doorgaan, er waren asfalterings werkzaamheden aan de gang. Op zich prima, nieuw asfalt fietst weer een stuk beter. Maar nu stonden de machines nog op de weg en er reed ook een wals heen en weer. Toch waagde ik het er maar op en aanvankelijk het leek best wel goed te gaan. Ik kon de warmte van de weg voelen en na een paar honderd meter vroeg ik me af of dit wel zo slim was. Door de warmte loopt de druk in de banden flink op met het risico op een klapband. Ook ging het stroever naar mate ik verder de weg op reed, het asfalt kleefde nog behoorlijk. Gelukkig ging alles goed en een stuk verderop was de kleeflaag weer van de banden verdwenen.

Tot aan Rhoon reed het lekker door, een paar onvolkomenheden in de route van de vorige keer had ik nu weggepoetst. Bij Rhoon trapte ik in de zelfde val als de vorige keer, je kan dit dorp gewoon niet fatsoenlijk passeren. Er ligt een heel netwerk van snelwegen en spoorlijnen waardoor het heel lastig is om de juiste route te vinden. Ik vraag me zelfs af of het veel beter kan dan wat ik nu heb gefietst.

Na Rhoon was het ook weer bekend terrein en ging het vlot door de Benelux tunnel (70km/uur) richting Vlaardingen, Schipluiden en tenslotte Wateringen.

Voorlopig zal er door de vakantie wel niet zoveel van fietsen in de Quest komen, de komende tijd zal ik meer op de mountainbike gaan rijden.

gefietst 110km, totaal

Deurne Valkenburg vv

Ik had al een tijdje een afspraak staan om met een goede vriend van mij (Henk) van Deurne naar Valkenburg te rijden. Het kwam er steeds maar niet van om een geschikt moment te vinden.

Eigenlijk zouden we dan op zaterdag vertrekken om op Zondag weer terug te komen. Maar aangezien Francis op Zaterdag werkt is het erg lastig te realiseren. Als goed compromis zijn Henk en ik daarom maar op een dag heen en weer gereden. Toen we eindelijk de knoop doorhakten wisten we nog niet dat de temperatuur dit weekend in Limburg tropische waarden zou gaan bereiken.

Eigenlijk had ik gistermorgen heel vroeg moeten vertrekken, de autorit van Wateringen naar Deurne duurt immers al zo’n twee uur. Maar dat ging ook weer niet omdat het etentje van de Zaterdag avond wat uitliep. Daarom stapte ik om 7:00 uur uit bed en had ik dus toch nog een beetje nachtrust, dat heb je toch wel nodig voor zo'n fietstocht. Francis hielp me met het op het dak zetten van de Quest en twee uur later was ik in Deurne. Weer een uurtje later waren we op weg richting zuiden.

Ik had van te voren al een poging gewaagd om een route te plannen. Dat valt vooral in Limburg niet mee omdat je ook nog rekening moet houden met hoogteverschillen. Voor je het weet plan je een route die voortdurend op en neer gaat en dat is met een Quest geen goed idee. Henk had deze toch al eerder gemaakt en wist hierdoor al aardig de weg. Er stond bijna geen wind en de rit ging best wel voorspoedig, het fietspad loopt vaak naast de weg is meestal ook van goede kwaliteit. Na een kleine drie uur fietsen waren we bij de bestemming aangekomen. Veel tijd hadden we niet en dus gingen we na de lekkere lunch direct weer richting noorden. Vooral het eerste stuk kon je merken dat de weg daalt, er was weinig energie nodig om de Quest vooruit te krijgen en op een paar stukken liep de snelheid op tot een kleine 60km/uur.

Toen we nog zo'n 20km van Deurne waren hadden we het allebei wel een beetje gehad, blijkbaar ging de warmte ons toch wel parten spelen. Als ik nu de optelsom maak dan heb ik over de hele dag wel zo'n acht liter water gedronken, dat geeft ook wel aan dat het best warm was. Ook tijdens het fietsen kan je minder water drinken dan je nodig hebt, daardoor duurt het nog een hele tijd voor de dorst verdwenen is.

Na het avondeten takelde we de Quest weer op het dak en ging ik weer huiswaarts. Ik kan terugkijken op een heerlijk dagje fietsen in Limburg. De volgende keer komt Henk naar Wateringen en maken we een tocht door Zuid-Holland.

Allebei roodverbrand na een dagje in de Limburgse tropen.

Vandaag 170km, totaal 14019km

parijs-delft trike-tandem gespot

mte

de ta
Vandaag leek een gewone dag met een retourtje Wateringen-Dordrecht in de Quest te worden. Op de heenweg bleef het droog en had ik er wat moeite mee om de energie voor het fietsen op te brengen. Je hebt van die dagen dat het net wat minder gaat.. Vlak voor de Brienenoordbrug kwam ik een Surinaamse moeder met kindje tegen die naast haar fiets met platte band stond. Dan komt het wel van pas als je een full-size fietspomp bij je hebt. De band was in no-time weer opgepompt en ze kon haar reis hervatten. hopelijk voor haar liep de band nu niet al te snel leeg. Plakken was ook geen optie, zo'n klein gat vind je niet zonder een bak met water (en de Maas was net wat te ver weg, haha)

Op de terugweg zag het er gelijk al erg dreigend uit met dikke, zwarte wolken aan de hemel. Ik had geluk en het bleef bij een enkel spatje. Bij het oprijden van de brug over de Noord moest ik even denken aan de blikseminslag bij Kinderdijk. op zo'n hoge brug zou je dat ook gemakkelijk kunnen overkomen. dan heb ik wel het voordeel dat ik in een fiets van epoxy zit, een materiaal met een zeer hoge weerstand voor elektriciteit. Hoewel een wandje van een paar milimeter met een isolatiewaarde van 3000V/mm je ook niet echt help bij een blikseminslag met een spanning van meerdere keren 100000V. Om een lang verhaal kort te houden, ik heb het passeren van de brug overleefd!

Het fietsen ging nu beter dan op de heenweg, het paard ruikt de stal zal ik maar zeggen. In Rotterdam passeerde ik een wielrenner, die het er niet op liet zitten. Nu is dit niet echt terrein voor een Quest, wanneer ik stopte voor het verkeerlicht kon hij steeds weer tussen de auto's doorglippen. Vlak voor de Erasmusbrug haalde ik hem weer in, nu kon ik hem echt niet weer laten passeren. Brug op was ik in het nadeel van het veel hogere gewicht (van mij en de fiets: 90Kg+35Kg) maar ik had wel voordeel omdat er een straffe tegenwind was. Uiteindelijk kwam ik als eerste boven en toen had hij het nakijken.

Het stuk door het centrum ging erg moeizaam, veel fietser en lastige automobilisten. Rotterdam uit via Blijdorp gaat dan weer lekker snel. Op het stuk naar Delft zag ik plots een heel aparte fiets onder een viaduct staan. Daar wilde ik natuurlijk meer van weten en ik keerde direct om.
bij de fiets aangekomen bleek het de recordfiets voor de wedstrijd Parijs-Delft te zijn. Ik wilde alles weten over deze fiets, terwijl zij meer in mijn fiets interesseert waren. Dus ik maakte foto's van de trike-tandem en zij (de fotografe) maakte foto's van mijn Quest.





Ik vond het wel vreemd dat de fietsers ontbraken. Het bleek dat deze een normale race-tandem prefereerden en ze op dit punt op de trike zouden overstappen voor het laatste stukje naar Delft. Ik ben benieuwd of ze de beoogde tijd van 13 uur hebben gehaald.



Toen ik naar bovenstaande website zocht kwam ik een leuk artikel uit het blad NVHPV tegen over eerdere record pogingen van Derk Thijs en Ymte Sybrandi tegen. Deze laatste reed de afstand van Parijs naar Amsterdam in minder dan 13uur!!!!

vandaag 100km, totaal 13849km

richting oosterschelde kering

Het weer van de afgelopen tijd nodigt niet uit om lange fietstochten te maken. Vandaag was echter een uitzondering en ik heb gelijk van de gelegenheid gebruik gemaakt om een mooie route te fietsen. Deze route ken ik van de site snelfietsroutes.nl
Ik heb al eerder een poging gewaagt om hem uit te fietsen maar dat is steeds niet gelukt in de beperkte tijd die ik er voor neem. Ook vandaag kwam daar geen verandering in, ik wilde immers ook nog even met het gezin op stap. Vanmorgen was ik al om 7:00 uur op zodat ik een extra lange morgen had. Om 8:00 stond ik al bij het pontje in Maassluis voor de overtocht naar Rozenburg.

Tijdens de overtocht stelde ik de GPS in zodat ik de route in principe probleemloos kon rijden. Omdat ik op een aantal keer toch niet goed oplette was het niet helemaal probleemloos, maar dat komt dus niet door de GPS. Voor de rit had ik de moeren aan de rechterzijde van de achteras strak aangetrokken in de hoop dat het gekraak minder zou worden. En er was inderdaad een verbetering, in het begin hoorde ik niets meer, later kwam het deel weer terug. Ik kan natuurlijk niet door gaan met het steeds vaster draaien van de moeren, anders zit de as straks veel te vast.


Een stuk voorbij Ouddorp was ik over de helft van de beschikbare vier uren heen en maakte ik rechtsomkeer. Even verderop kwamen drie meisjes te paard me tegemoet. Alle drie de paarden maakten problemen. Uiteindelijk moiesten ze een stuk terug rijden om me door te laten, de foto die ik van ze nam is helaas niet erg goed gelukt.



De terugrit ging erg voorspoedig en op de pont had ik veel bekijks met mijn Quest. Een groepje wielrenners had mijn 's morgena al zien rijden en ze waren onder de indruk van de snelheid. Aan de overkant aangekomen besloot ik om via Hoek van Holland terug te rijden, zonde om te vroeg thuis te komen.


Het was behoorlijk druk op het fietspad door de duinen, niet gek natuurlijk gezien het prachtige fietsweer. Deze foto nam ik op het duinpad.

Vandaag 126km, totaal 13749km

De laatste dagen komt er weinig van fietsen, Ik heb geen tijd, geen zin of het is gewoon te slecht weer naar mijn zin. Het positieve daarvan is dat ik wel meer tijd voor andere dingen heb zoals bijvoorbeeld het maken van de race-kap voor de Quest waarmee ik de stroomlijn verder kan verbeteren.



De eerste poging heeft een weinig fraai resultaat opgeleverd, ik heb het mezelf gewoon veel te moeilijk gemaakt. Het is erg lastig om een driedimensionale negatieve mal te maken die bovendien nog goed aansluit op de contouren van het instapgat en bovendien voldoende ruimte voor mijzelf biedt. Ik heb er wel veel van geleerd en daarmee ben ik een tweede poging gestart.

Ik heb de kap nu in twee delen gesplitst: 1. het deel dat het instapgat afsluit en 2. het deel waar ik met mijn hoofd in zit. Na veel proberen en meten ben ik tot de conclusie gekomen dat het eerste deel eigenlijk heel simpel is, een enkelvoudig gebogen vorm. Om dit te maken heb ik een steun gemaakt waarin een acryl plaat kon worden gespannen. Daarop heb ik drie lagen glasvezeldoek gelegd en het geheel met epoxy bestreken. Daarna heb ik het geheel ingepakt in folie en luchtdicht afgeplakt. Met een aquariumpomp heb ik toen de lucht eruit gezogen zodat de vezel mooi tegen de mal werd aangetrokken. Na 24 uur drogen kon ik het eerste deel van de kap gemakkelijk uit de mal halen, zonder dat ik losmiddel hoef te te gebruiken. (losmiddel maakt het lastig om het epoxy in een later stadium weer te verlijmen). Nu moet ik de vorm alleen nog op maat knippen. Het resultaat is een erg strak gevormde gebogen plaat.




Het tweede deel heb ik opgebouwd uit stukken isolatieplaat (XPS hardschuim van 5cm dik) welke ik met speciale lijm op elkaar heb gelijmd. Over dat lijmen ben ik niet helemaal tevreden, de lijm droogt niet goed op omdat er geen lucht tussen de platen komt. Ik ben nu een proefje aan het doen met verschillende lijmsoorten. Niet ieder lijm is geschikt omdat sommige soorten het materiaal aantasten. De verschillende lagen heb ik voor het lijmen met een decoupeerzaag ruw op vorm gebracht. Na het lijmen heb ik de vorm verder verbeterd met zagen, raspen en een schuurmachine. Als laatste stap heb ik de mal met de hand geschuurd.



Morgen ga ik weer even langs bij polyservice om nieuwe materialen te halen, de epoxy en glsvezel is weer bijna op.

De volgende stappen zijn:
- mal van XPS met acrylverf aflakken. (polyurethaan tast het materiaal aan)
- tweede deel van de kap met glasvezel en epoxy maken.
- de twee delen aan elkaar vastlijmen (met epoxy).
- venster maken.
- schuren en aflakken.


- Er is wel wat fantasie voor nodig om te zien of dit wat wordt.

Hopelijk kan ik zaterdag weer een stukje fietsen, het weer lijkt in het weekend ook weer wat beter te worden.

Van Ymte (velomobiel) kreeg ik een mailtje dat hij (waarschijnlijk) een oplossing heeft voor het gekraak van de achteras. Ze brengen nu een coating van nikkel aan op de achteras waardoor de passing met het lager wat strakker wordt (en waardoor de as waarschijnlijk minder snel slijt, nikkel is een erg duurzaam materiaal). Dus ga ik binnenkort een keertje richting Dronten om de as te laten vervangen.

wordt vervolgt...

Quest en Panorama

Vandaag heb ik een rustig fietstochtje naar Dordrecht en terug gereden. Gisteravond had ik de moer van de achteras wat aangetrokken in de hoop dat het gekraak dat ik de laatste tijd hoor minder zou worden. Aanvankelijk leek het erop dat het was gelukt maar op de terugrit was het weer als vanouds. Misschien moet ik de as er maar eens uit halen en het lagervet vervangen.

Ik ben ook weer begonnen met de tweede poging om een stroomlijnkap te maken. Hopelijk heb ik voldoende van mijn eerste poging geleerd om het nu wel in een keer goed te doen. de foto's volgen nog.

Vorige week is mijn blog in de Panorama vermeld als winnaar van de my mobile blog wedstrijd. Eerst had ik geen enkel idee wie mijn hiervoor had opgegeven, later bleek dat mijn zus Eveline de dader was. Ik verwachtte eigenlijk een sterke stijging van het aantal bezoekers van mijn weblog maar dat is tot nu toe uitgebleven. Sterker nog, het zijn er sindsdien alleen maar minder geworden. Misschien komt dat alsnog wanneer de Panorama eenmaal in de wachtkamers bij dokter en tandarts komen te liggen. Nu maar hopen dat ik de prijs (een Sony Eriksson telefoon) ook nog een keer krijg.

Het wieler evenement van afgelopen zondag is alsnog niet doorgegaan. Er bleken te weinig aanmeldingen te zijn binnengekomen. Gelukkig had ik het het op Mart zijn website kunnen lezen anders had ik daar zondagmorgen voor de kat zijn viool gestaan. Ik vond al dat de organisatie weinig had gedaan om er een wedstrijd element in te brengen. Het was bijvoorbeeld veel leuker geweest als wielrenners per gereden rondje werden gesponsord. Nu leek het nogal saai te worden om acht uur lang rondjes te fietsen.


vandaag 102 km in 36km/uur, totaal 13623km

dordrecht en wielerbaan

Vandaag ben ik eerst naar Dordrecht gefietst, heb daar een dag gewerkt en ben toen weer terug gereden. Er zijn eigenlijk weinig bijzonderheden, behalve misschien die fietser die me begon uit te schelden omdat ik onverwachts op twee meter afstand passeerde. Ik had meer medelijden met de man die in deze warmte met zijn verfrommelde driedelig pak op de fiets zat. En dan waren er nog een paar automobilisten die me niet zagen en me daardoor tot een noodstop dwongen. Het positieve daarvan is dat ik er achter kwam dat mijn remweg weer wat lang wordt, dus de remmen moeten worden bijgesteld.

Ik ben op de heenweg speciaal voor mijn trouwe lezer Lidy een aantal keer gestopt om foto's te maken van de bruggen die ik passeer. Ze vond namelijk dat ik meer plaatjes in mijn blog moest plaatsen. Gelukkig was ik vanmorgen erg relaxed, normaal gesproken wil ik hier eigenlijk niet voor stoppen. Alles bij elkaar viel het nog mee, ik kwam na 1,5 uur aan op mijn werk

Brienenoordbrug
brug over de Noord
brug van Papendrecht naar Dordrecht

op de terugweg, de Erasmusbrug


Ik had op de site van Mart gelezen dat hij samen met Ed aanstaande zondag aan de acht uur van Maassluis mee gaat doen. Dit houdt in dat twee renners elkaar steeds aflossen en samen acht uur op de wielerbaan van Maassluis fietsen. De opbrengsten zijn voor een goed doel.

Toen ik dat had gelezen leek het me ook wel leuk om mee te doen, als vertegenwoordiger van de Quest rijders zeg maar. Op de website staat dat iedereen welkom is, ook ligfietsers:

http://www.fietsenwijk.nl/

Voor wie?
Toerfietsers,sportieve recreanten,trimmers,wielrenners,ligfietsers,aangepaste sporters, mountainbikers en een ieder die deze uithoudingsproef voor koppels aandurft.

De opbrengst van ‘de 8 uren van Maassluis’ komt geheel ten goede aan de gehandicapten sport ! Zie www.fondsgehandicaptensport.nl

Maar om zeker te zijn dat deze baan berijdbaar is met een Quest ben ik er vanavond even naar toe gereden. De baan blijkt twee kilometer lang te zijn en heeft een paar scherpe bochten, dus echt hard gaan kan ik niet. Maar dat is ook niet de bedoeling.

Eigenlijk moet ik nog een partner hebben, die niet meerijd maar wel meebetaald, de bedoeling is immers dat met twee man wordt gereden. Hij hoeft alleen het goede doel te steunen, ik doe het zware werk.

Toen ik het laatste stukje naar de wielerbaan reed viel me op dat het asfalt pas nieuw was aangelegd. Prima, maakt Maassluis een goede beurt bij de bezoekers aanstaande zondag. Maar wat ik nu weer ontzettend stom vond is dat het asfalt is afgedekt met een vervelende laag scherpe steentjes. Welk stom stuk ambtenaar verzint zoiets nu! Ik durf te wedden dat er de komende tijd menig fietser of skater flink zijn armen en benen mee open gaat halen. Wat is nu het nut van dergelijk asfalt, dat gebruiken ze op de snelweg toch ook niet. Misschien om wat meer grip te hebben in onze Siberische winters?

vandaag 152 km, totaal Quest 13494

dordrecht vv op de mountainbike

Na al die ritjes met de Quest moest ik toch ook eens ervaren hoe het is om met de mountainbike heen en weer te rijden. Ik had de wekker op 5:45 gezet maar besloot om me toch nog maar een keertje om te draaien, dat is dan dubbel zo lekker. Om 6:30 reed ik met mijn fiets de straat uit, ik merkte direct al het verschil met een Quest. Je bent veel eerder op snelheid en de wendbaarheid is veel beter. Daarentegen ligt de topsnelheid ook een stuk lager, bij 35km/uur is de rek er wel beetje uit.



Een ander groot nadeel van deze fiets is de minder comfortabele zit. Zo nu en dan moet je toch even uit het zadel omhoog komen om de bloedsomloop van bepaalde delen weer op gang te krijgen.

Ik koos de weg dwars door Rotterdam wat nu opmerkelijk gemakkelijk ging. Het tempo is met de Gazelle veel constanter. na 1:45 kwam ik op mijn werk aan, normaal doe ik daar rond de 1:30
over.

Terwijl de wind op de heenweg niet echt ongunstig was had ik hem terug hele stukken behoorlijk tegen (ZW4). Toch probeerde ik de snelheid rond de dertig te houden wat me duidelijk meer moeite kostte dan op de heenweg. Jammer genoeg gingen de meeste fietsers de ander kant op, het is wel fijn als je ergens achteraan kan scheuren. Pas in het natuurgebied ten zuiden van Delft passeerde ik twee racefietsers, helaas lieten ze het daarbij en kwam er geen wilde achtervolging. Even verderop was het even spannend toen een klein hondje naar mijn wiel sprong. Pas op het laatste moment bedacht hij zich en draaide hij om. Ik vraag me af of hij misschien zou zijn versnipperd als hij echt tussen de spaken was gekomen.



In Wateringen kwam een wielrenner me voorbij en ik haakte gelijk dankbaar aan. Daarop probeerde hij me af te schudden hetgeen jammerlijk mislukte. Ondertussen was de snelheid wel even mooi opgelopen richting 40. Op zo'n stimulans zat ik al een tijdje te wachten.

heen 49km in 27,9 km/uur, terug 49km in 28,2 km/uur, totaal Gazelle impulse 188km

nieuwe aanwinst

Sinds zaterdag ben ik de trotse bezitter van een Gazelle impulse mountainbike. Tijdens de braderie in Wateringen zag ik de fiets 's morgens al bij fietsenwinkel van Kesteren voor de deur staan. Een tweedehands fiets voor niet veel, maar ik vond dat ik eigenlijk geen fiets nodig had. 's middags stond hij er nog en toen ik van Francis hoorde dat alle fietsen met 40% korting werden verkocht ben ik toch maar een proefritje gaan maken. Eerst leek de fiets me veel te klein, maar nadat ik stuur en zadel een flink stuk hoger had gezet paste hij toch prima. Na een proefrit kon ik niet meer terug, ik moest hem hebben.

Ik ben er ontzettend blij mee, het is echt een prima fiets. Er mankeerde niets aan, wat je bij een tweedehands fiets nog maar moet afwachten. Nu heb ik al drie keer een ritje gemaakt na het avondeten en ben ik alweer 70km verder. Morgen ga ik eens een keer naar Dordrecht heen en weer, dat lijkt me voor een keer wel leuk. De Quest blijft natuurlijk de fiets voor de lange afstanden.

Wateringen-Den Helder-Wateringen

Toen ik vorige week in de blog van Mart ,de Baksteen uit Maasluis, las dat hij zondag de klassieker DenHelder-Wateringen zou gaan fietsen begon het bij mij ook te kriebelen. Er was natuurlijk nog wel een probleem, mijn Quest neemt veel plaats in als hij vervoert moet worden. Ik zou natuurlijk ook met de racefiets kunnen maar ik maak liever kilometers in mijn ligfiets. Eerst liet ik het idee weer varen maar later bedacht ik me dat ik hiermee een ander plan kon uitvoeren, mijn langste afstand record verbeteren. Dat zou namelijk kunnen door niet met de bus mee te rijden maar door 's morgens vroeg naar Den Helder te fietsen.

Een simpel rekensommetje leerde me dat ik om 3:00 uur moest opstaan en om 3:30 uur moest wegfietsen wilde ik om 8:00 in Den Helder zijn. Mocht ik vertraging krijgen dat werd het wat later, de bus zou ergens tussen 8:30 en 9:00 aankomen. Gisteravond lag ik daarom al om 22:00 in mijn mandje, slapen was wat lastiger met die warmte. Toch stond ik vanmorgen fit op en was ik volgens planning weg. Al snel ontdekte ik dat mijn kunstof ruitje niet bruikbaar was. Het was simpelweg te warm en te vochtig, het ruitje besloeg teveel. Een ander probleempje was de slechte GPS ontvangst, blijkbaar vanwege het dichte wolkendek. Bij het minste viel de ontvangst weg en moest ik zelf maar uitzoeken waar ik heen moest.

De geplande route voerde me vanaf KijkDuin door de duinen. Dat was al een hele belevenis op zich, om daar zo in het pikkedonker te rijden. Op sommige plaatsen wemelde het werkelijk van de Konijnen.Dat betekende voor mij oppassen geblazen, want regelmatig begonnen ze pas te rennen als ik vlak bij was om dan op het laatste moment voor mijn fiets langs te lopen. Ik kon niet meer doen dan om het konijn heen sturen en nu en dan hard te remmen. Dat haalde de vaart er natuurlijk wel uit, maar een konijn aanrijden wil ik natuurlijk ook niet.

Bij Wassenaar liepen er zelfs een paar keer een stel herten voor mijn fiets langs. Vlak voor Katwijk aan zee liepen er zelf herten op de rijbaan. Ik zag later dat er ook waarschuwingsborden staan.

Bij Bloemendaal ging het helemaal mis met de navigatie. Het signaal viel helemaal weg omdat hier veel bomen langs de weg staan. Ik miste de juiste afslag en kwam er 20 minuten later achter dat ik voor de tweede keer op hetzelfde stuk reed. Dat schiet natuurlijk niet erg op! Het kostte me nogal wat moeite om de juiste weg weer te vinden maar uiteindelijk kwam ik toch bij het pontje van Velsen aan. Het was een prettige verrassing dat de pont gewoon de hele nacht doorvaart en juist klaarstond om weer naar de overkant te varen. Zonder pont had ik de weg over het sluizen complex moeten vinden.

Ik had nu nog maar twee uur om naar Den Helder te rijden. Gelukkig is dit stuk erg eenvoudig en zitten er lange rechte stukken tussen. Hierdoor kon ik het tijdverlies weer goedmaken en kwam ik om 8:03 bij het station in Den Helder aan.

Ik had mijn vader een mailtje gestuurd van mijn fietsplannen. Prompt kwam hij om half negen met de bus aangereden om het allemaal met eigen ogen te zien. Even later kwam ook de bus uit Wateringen aan en kon ik met Mart en Ed kennismaken.

fotograaf: Jan Botter

Op de terugrit liet ik het tempo bepalen door de wielrenners, die voor mij uitreden. Dat leverde een tempo op dat best wel relaxed was voor mij. Niet dat ik het erg vond, ik kon immers nog genoeg kilometers maken. Bij de bosrand bij Bergen hadden we onze eerste stempel stop waar we gelijk een kopje koffie dronken.

Na een kwartiertje vervolgde we met een groepje van vijf onze tocht richting de pont naar Velsen. Nadat we waren overgestoken hadden we al bijna direct onze tweede stop waar we een banaan en een krentenbol kregen en de watervoorraad kon worden aangevuld.

Bij het kopje van Bloemendaal moesten we een best wel steile heuvel op, wat mij maar net lukte omdat ik niet gemakkelijk een kleiner voorblad kon schakelen. Naar beneden ging het natuurlijk als een speer er bereikte ik al gauw een snelheid van 70 km/uur. Naarmate we verder reden werd het weer ook beter. Toen we voor de derde en laatste stop bij een strandtentje in Katwijk aan zee stopten scheen de zon volop. Mooier weer konden we ons niet wensen. Ik had de zwarte kap van de Quest onder de stoel gelegd, het was nu veel te warm om het op de Quest te gebruiken.

Na de stop begonnen we aan de laatste etappe terug naar de Velohal in Wateringen. Bij een aantal van de stukken duin fietspad liet ik het groepje achter me om me even lekker uit te leven, heerlijk om met 50km/uur over de duinpaden te scheuren.

Een paar minuten voor vier waren kwamen we bij Velo aan waar ik een lekker biertje nam. We spraken gelijk af dat we hier maar een traditie van moeten maken. Volgend jaar mag iedereen die wil , mee, voor de bus uit naar Den Helder.

Vandaag (inclusief omrijden) 300km, totaal 13343km

gebroken ketting

Gisteren ben ik eindelijk weer eens op tijd naar bed gegaan en dus stond ik vanmorgen met gemak om 6 uur op. Normaal eet ik dan een bord Brinta maar met deze warmte krijg ik geen hap door mijn keel. Dat scheelde weer wat tijd en al snel was ik onderweg richting Delft. Het fietsen gaat lekker vlot zonder dat ik nu weer echt hard wilde gaan, vandaag maak ik er maar eens geen race van. Tot in Papendrecht waren er eigenlijk geen bijzonderheden, behalve dat ik nu weer via Kralingen ben gereden in plaats van door het centrum. Dat betekend ook dat ik tegen de helling van de Brienenoordbrug op moest zwoegen. Een fietser maakte aanstalten om me in te halen en dat kan natuurlijk niet. Tot op de top van deze Rotterdamse "col" wist ik hem voor te blijven. Boven aangekomen was de strijd beslecht en suiste ik naar beneden. Onder aan de brug bij Papendrecht sloeg het noodlot toe. Toen ik wilde optrekken hoorde ik pang en ik wist gelijk hoe laat het was: gebroken ketting. Om de schade beperkt te houden stopte ik direct met trappen. Ik hoefde nog maar een paar kilometer en dus stelde ik de reparatie maar uit tot de middag pauze. Van een ketting repareren krijg je ook ongelooflijke smerige handen en ik heb niets bij me om ze weer schoon te krijgen.

Nu ontdekte ik een ander feature van de Quest die bijvoorbeeld een Go-one of een Versatile niet heeft, je kan er mee steppen! Als je op de rand van het instapgat gaat zitten kan je met een been steppen terwijl de fiets goed bestuurbaar blijft. Ook de rem kan je nog goed gebruiken. Op deze manier was ik maar een minuut of tien langzamer dan bij een normale rit.

De ketting liet zich gemakkelijk repareren. Daarbij is het handig als je eerst een touwtje tussen de uiteinden bind zodat de ketting niet meteen onbereikbaar is als je hem een keertje laat schieten. Het ponsen op zich blijft lastig met een goedkoop pons apparaat. Ik heb me laten vertellen dat een goede ketting pons richting 100,- gaat en dat is een beetje teveel van het goede.

Op de terugweg door Rotterdam race-de ik weer met de auto's die daar maar 50 mogen. Blijkbaar wordt er scherp gecontroleerd want ze houden zich goed aan de snelheid. Op die manier is er voor mij ook nog lol aan als ik ze probeer in te halen. Vanaf Rotterdam ben ik een andere route gevolgd waardoor ik buiten het stedelijk gebied kon blijven. Alles ging letterlijk op rolletjes tot ik door Wateringen reed. Op de kruising van de dorpskade passeerde ik aan de linkerkant een fietser die duidelijk in een andere wereld verkeerde. Ik denk dat hij in gedachte nog op de vlakten van Afrika verkeerde toen hij links afsloeg. Gelukkig was ik er wel bij en kon ik hem nog net opvangen voor hij een grote deuk in mijn Quest was gevallen. Daarop trakteerde ik hem met een aantal verwensingen, maar de Nederlandse taal was hij ook niet machtig en dan deert het niet.


Gister avond heb ik mijn zelfbouw lage racer weer opgelapt. Het is een ligfiets, die enigszins is afgekeken van een Zephyr lage racer. Hij lijkt er een beetje op maar een aantal dingen heb ik zelf bedacht. Zo is de schaniering van het achterwiel gebouwd rond de trapas van een oude fiets. ook is het achterwiel met 27" , duidelijk groter dan bij de meeste ligfietsen. Je zou hem het beste een ZEBO (Zephyr-Botter) lage race kunnen noemen.

Toen ik hem een paar jaar geleden heb gebouwd had ik het voorwiel niet echt netjes gespaakt, dat stond iets schuin en had een lichte slag. Dat heb ik eerst gecorrigeerd wat onverwachts gemakkelijk ging. Eigenlijk is het spaken van een wiel niet zo moeilijk, je moet er even rustig voor gaan zitten. Daarna heb ik de remmen afgesteld, op het voorwiel zit een trommel rem en een V-brake. Uiteindelijk de stoelzitting er weer op en toen kon ik eindelijk weer fietsen. Het was grappig dat ik er zo weer mee wegreed, terwijl dit type fiets toch wel lastig is. Het is net als schaatsen, na een paar jaar haal je ze uit het vet en rij je er zo weer op weg. Het fietsen ging ook veel fijner dan ik had verwacht, de fiets is lekker licht en je versnelt heel makkelijk. Wel stuurt hij een stuk nerveuzer dan een Quest en je moet oppassen dat je niet omvalt in een bocht (wat me vroeger ook wel eens is gebeurt, auw!). Het omhoog houden van het stuurtje is nogal vermoeiend aan je armen, dat hou je geen dag lang vol.





Oeps, het is alweer 4 jaar geleden dat ik de fiets maakte, Timo zat toen nog bij de scouting.

Vandaag 103 km totaal 13043

Rustig herstelritje naar Dordrecht?

Zoals wel vaker gebeurt moest ik vanmorgen over een kleine drempel heen om mezelf in de Quest naar Dordrecht te krijgen. Dat deed ik door me een rustige rit te beloven, na de zware inspanningen van afgelopen weekend. Maar al snel merkte ik dat het wel heel gemakkelijk ging en het tempo ging langzaam verder omhoog. Voordat ik Wateringen uit was reed ik alweer met een flinke snelheid. Een Quest rijd nu eenmaal beter als het lekker hard gaat (vind ik). De wind was licht tegen 3NO en het ging allemaal erg voorspoedig, ook al omdat ik om 6:35 al op weg was zodat er relatief weinig automobilisten zijn. (Die kunnen later opstaan omdat ze in de file uitslapen). Zonder veel bijzonderheden kwam ik even voor achten op het werk aan. Daar bleek dat deze ochtend rit de snelste tot nu toe was geworden 1:21 over 50,5 km

Terug had ik er ook al weer veel zin in en hele stukken wist ik de snelheid net onder de 50km/uur te houden. Jammer genoeg is er dan altijd wel weer een of ander halve zool die er dan voor zorg dat ik flink in de remmen moet, weg hoog gemiddelde! Dat gebeurde op de terugrit (dwars door het centrum) zelfs een aantal keren. Maar het ging tot aan Wateringen erg lekker en ik kon er op het laatste stuk zelf nog een sprintje uitkrijgen waarbij ik richting 60km/uur ging. De tijd mocht er wezen 1:22 over 50,1 km

Ik kijk nu al erg uit naar de volgende wedstrijd, waarschijnlijk de tijdrit op Texel op 1 september. Als alles goed gaat ben ik dan nog beter getraind en heb ik een stroomlijnkap. De ingrediënten voor een mooi resultaat. Mijn snelheid van afgelopen weekend was al ca 1km/uur hoger, in vergelijking met bijvoorbeeld Hans of Ymte, dan mijn snelheid van destijds.

Vandaag 101 km, totaal 12940 km

Succesvol Cycle Vision 2007

Zaterdag was de eerste dag van het Cycle Vision, het evenement van de ligfietswereld waarvoor fietsers uit Nederland en de omliggende landen komen, om met elkaar om de eer te strijden. Ik had mijzelf voor de 1-uurs wedstrijd op Zaterdag en de 100km wedstrijd op Zondag opgegeven.

Gisteren moest ik daarom al vroeg op omdat de wedstrijd al om 9 uur van start zou gaan. Samen met Francis hees ik de Quest op het dak van de auto, in Sloten (Amsterdam) haalde ik hem met de hulp van een andere deelnemer weer vanaf.

Omdat ik ruim voor 9 uur aanwezig was kon ik het parkoers even verkennen. Het was lastig om met de Quest op de baan te komen, die was duidelijk voor racefietsen ontworpen. Maar toen ik er eenmaal opzat ging het erg gemakkelijk, je hoeft alleen maar rondje te rijden. Het asfalt had betere tijden gekend, maar vergeleken met wat ik normaal tegenkom was het prima te doen.

Nadat ik de transponder had gemonteerd kon ik me bij de start melden en mijn positie innemen. Ik probeerde gelijk in een constant tempo te gaan rijden, het heeft weinig zin om er hard vandoor te gaan en er dan snel achter te komen dat je het tempo niet vol kan houden.

Omdat ik geen horloge bij me had gebruikte ik mijn telefoon zo goed als het kon om de tijd te bepalen. Na ongeveer 1:03 dacht ik wel lang genoeg te hebben gereden en begon ik aan het uitrij rondje, als je te vroeg stopt wordt je gediskwalificeerd.

Het was een teleurstelling dat ik niet bij de eerste tien werd genoemd, later bleek dat ik op een 14-e plaats was geëindigd. (gemiddelde van 47,5 km/uur over de gereden 47,5 km) Toch niet gek want de meeste deelnemers voor me hadden beter gestroomlijnde fietsen of waren mensen die bijna niets anders doen dan fietsen. De winnaar was Ymte Sijbrandi, de tweede Hans Wessels, beide cracks op ligfietsgebied.

Vandaag kon ik wat langer slapen want de wedstrijd begon pas om 10:30. Ik had eigenlijk een beetje tegenzin om mezelf twee uur lang af te gaan beulen. Maar aan de andere kant is het toch ook weer een uniek evenement, zo'n kans moet je niet laten liggen. Mijn zoontje Timo ging mee, hij had wel zin in het dagje uit met pa. Een kwartiertje voor de start begon ik met het opwarm rondje, toen ik bij de start aankwam stonden er al een heel stel fietsen opgesteld en kon ik gelijk aansluiten.

Bij de start was het wel even dringen maar het deelnemers veld verspreide zich al snel. Toch was het soms best wel lastig om de groepjes renners, die tegen de regels in stayerden, in de bochten in te halen. Mijn techniek was er sinds gisteren wel op voorruit gegaan, nu bleef ik ook in de bochten doortrappen wat over de hele wedstrijd toch best wel wat tijd scheelt. Een aantal bochten zijn wel zo scherp dat het maar net goed ging, de Quest stond soms op het randje van kantelen.

Na een aantal ronden was ik de tel kwijt. Gelukkig had ik houvast aan het groepje van de drie koplopers die me iedere 8 ronden voorbij kwamen. Dit waren de drie winnaars van gisteren die nu weer om de eerste plaats vochten. Dit keer moest Ymte de eerste plaats aan Hans afstaan.

Ik eindigde op een 10-e plaats waar ik best wel tevreden mee ben (gemiddelde van 46,5 km/uur over de gereden 90km).

Nadat de winnaar (Hans) de 100 km grens had gepasseerd werd de race afgevlagd. Ik reed nog en rondje uit en stopte toen bij de finish. In tegenstelling tot eerder wedstrijden had ik nu echt het gevoel dat ik diep was gegaan (kortom ik was er best tevreden over).

Nadat ik me had omgekleed en de Quest weer op het dak was geplaatst ben ik met Timo nog naar de andere evenementen gaan kijken. Zo was er gelegenheid om verschillende ligfietsen uit te proberen, waren er allerlei nieuwe modellen ligfietsen uitgestald en was er nog een ligfietswedstrijd over 5 km voor de jeugd.

Ik kan terugkijken op een zeer geslaagd fietsweekend.

totaal dit weekend ca 145km, gemiddelde snelheid 46,5 tot 47,5 km/uur

Terug uit Texel

Helaas kwam er vandaag al weer een einde aan onze korte vakantie bij mijn ouders op Texel. De familie stapte in de auto en ik ging weer met de Quest naar Wateringen terug. Op het stuk van DenBurg naar de pont in het Horntje kwam Francis even naast me rijden, de wind stond gunstig en de teller gaf aan dat ik 60 reed.

Vanaf DenHelder naar Alkmaar probeerde ik de auto zolang mogelijk voor te blijven. Later bleek dat het zo druk was door de diverse weg werkzaamheden, dat ze me niet eens meer hebben ingehaald en ik eerder in Alkmaar ben aangekomen.

In Assum, Uitgeest was ik even de weg kwijt op een plek waar je eerst door een tunneltje gaat en daarna een scherpe bocht moet maken. Op het scherm van de GPS60 ziet dat er erg verwarrend uit. Ik zat voorover gebogen in de Quest om op de GPS uit te zoeken waaar ik nu eigenlijk heen moest tot ik iemand hoorde zeggen: meneer? Ik keek op en zag een jongen staan die duidelijk ontdaan was. Blijkbaar dacht hij dat ik niet goed was geworden, zo zal het er ook wel uit hebben gezien vanaf de buitenkant. Ik begreep gelijk waarom hij zo geschrokken was en verontschuldigde me door te zeggen dat ik naar mijn gps aan het kijken was. Gelukkig kon hij me vertellen hoe ik hier verder moest rijden.

Midden in de spits kwam ik bij het pontje over het Noordzee kanaal aan. Er stond 1 auto op en wel 100 fietsers zodat het een behoorlijk gedrang was. Tot nu toe was prima fiets weer geweest met een gunstige wind en geen regen. Daar kwam nu verandering in doordat het zachtjes begon te regen. Pas bij Zandvoort stopte het weer en begon de zon zelfs te schijnen, dat is nu echt veranderlijk weer! Bij Zandvoort reed ik langzaam over de boulevard om naar de onstuimige zee te kijken. Er waren meerdere kite survers op het strand, die handig van het weer gebruik maakten.

Het stuk van Santpoort tot Aerdenhout was nu veel slechter te fietsen dan op de heenweg, toen ik achter Bob aanreed. Gelukkig heb ik alles in de GPS opgeslagen en kan ik de volgende keer de verbeterde route fietsen.

Ondertussen vroeg ik mij af of de wind nog wel zo gunstig was. Begon ik misschien moe te worden of lag het aan de wind, misschien wel allebei. Had ik me maar niet zo moeten uitsloven.
Om 18:50 kwam ik thuis aan, de familie was al twee uur eerder terug gekomen. Op wind & Weather report van Hoek van Holland zag ik dat de wind eerst westelijk was maar later draaide naar zzw 6Bft. Niet zo vreemd dat ik het zwaar had.

vandaag 144km, totaal 12677

Staande gehouden

Vanmiddag ben ik nog even snel met de Quest op weg gegaan om een rondje Texel te fietsen. Vanaf het huis van mijn ouders wilde ik eerst naar Oude Schild om vanaf daar zoveel mogelijk de dijk rond het eiland te volgen. Er waren nogal wat fietsers op het fietspad dus nam ik de weg ernaast. Halverwege naar Oude Schild passeerde ik een polie auto, die direct omkeerde en achter mij aanreed. Ik vond het wel grappig en maakte extra snelheid, ik denk dat ik tegen de 60km/uur reed toen ik het stopbordje achter me aan zag gaan. Nadat ik aan de kant was gegaan stapte de agent uit. Hij wilde wat zeggen maar ik was hem voor: u denkt zeker dat ik hier niet mag rijden. Ik vertelde hem dat die fout vaker werd gemaakt en dat in het verkeers regelement is vermeld dat fietsen breder dan 75 cm en met meer dan twee wielen wel degelijk van de rijbaan gebruik mogen maken. Het was een aardige agent en ik geloof dat hij de situatie wel grappig vond. Volgens hem verwachten auto mobilisten geen klein voertuig als mijn Quest op een dergelijke weg (nou ja klein, 270 cm lang).

Hij noteerde mijn gegevens en beloofde de regels er nog eens op na te kijken. Ondertussen was ik ook gaan twijfelen, ik wist niet meer precies wanneer deze regel van toepassing was. Ik zou bijvoorbeeld nooit op de doorgaande weg (bijvoorbeeld de pontweg op Texel) gaan rijden die sterk lijkt op de weg waar ik moest stoppen. Op de wegen langs de dijk mogen auto ook 80km/uur rijden en daar is geen apart fietspad. Erg verwarrend allemaal.

De agent lette even op dat ik veilig naar het fietspad kwam en ging verder met zijn rondje. Vanaf hier ben ik volgens plan langs de waddendijk richting noorden gereden. Het weer was aan het verslechteren en het begon nu zachtjes te regenen. Na langs de vuurtoren te zijn gereden ging ik weer zuidwaarts door de duinen. Het was ondertussen behoorlijk gaan waaien en met de wind in de rug ging het lekker hard. Vanaf De Koog volgde ik het fietspad langs de pontweg naar Den Burg.

Thuis gekomen heb ik het RVV er eens op nagekeken en ik bleek het gelukkig bij het juiste eind te hebben gehad, ik citeer:

Artikel 5 punt 3. Bestuurders van fietsen op meer dan twee wielen en fietsen met aanhangwagen, die met ingebrip van de lading breder zijn dan 0,75 meter, mogen van de rijbaan gebruik maken.

Dus deze regel geldt, ook al staat er een bord dat fietsers verplicht zijn het fietspad te gebruiken.

Vandaag 45km, totaal 12533km

Van Wateringen naar Texel

Gisteren ben ik om 8:30 vanuit Wateringen met de Quest noordwaarts gereden. De bedoeling is om naar Texel te rijden waar we met de familie een paar daagjes bij mijn ouders logeren. Ondanks de slechte voorspelling is het prima fietsweer. Ik ben niet helemaal superfit, ik ben nog een beetje moe van het werk gisteren en het laat naar bed gaan. Toch gaat het erg voorspoedig en ik ben na een paar uur al 70km verder als ik vlak bij Bloemendaal een Quest spot. Het blijkt Bob Vroegh te zijn, ik herken zijn fiets direct want hij doet volgende week ook mee op de cycle vision.

We maken een praatje en rijden gezamelijk verder. Bob rijdt eerst vrij langzaam maar vraagt even verderop aan we wat mijn normale snelheid is. Ik vertel hem dat ik normaal ergend tussen de 40 en 45 km/uur rij. Daarna gaat het al een stuk vlotter. Ik IJmuiden gaan we onze eigen weg, ik naar het pontje, Bob naar optima cycles. Ik zal hem volgende week wel weer zien.

Bij het pontje heb ik weer de nodige aanspraak. Een man verteld dat zijn dochter op Texel in de horeca werkt en het razend druk heeft. Te weinig personeel en heel veel toeristen. Ik kom niet veel mensen tegen en kan daarom goed opschieten. In Alkmaar waar mijn route dwars doorheen gaat, is het wel erg druk. Als ik Alkmaar uit ben kan het tempo weer omhoog. Het valt me wel op dat het fietspad langs de weg Alkmaar-DenHelder bijzonder slecht is. Hier mag wel eens een nieuw laagje asfalt bovenop!

Even later ben ik al op Texel en moet ik een kwartiertje op de boot wachten. Weer komen er verschillende mensen naar me toe die me hebben zien rijden. Het is ze wel opgevallen dat ik een aardig tempo had. Op de boot neem ik een kopje koffie en appeltaart, jammer dat die ijs en ijskoud is. Vanaf de boot ga ik er nog even tegenaan en probeer ik de stroom auto´s zoveel mogelijk bij te houden. Als ik bij mijn ouders aankom is het pas 14:00 uur, zo snel ben ik hier nog niet eerder naar toe gereden.

vandaag 150km