Als snel hadden we de track bereikt en reden we richting Noorden. We wisten ondertussen dat vandaag ook de Amstel gold race toerversie zou worden verreden en deze wilden we eigenlijk zoveel mogelijk vermijden.
Na een kwartiertje fietsen bleek dat dit een onmogelijke opgave was, je kan 14000 wielrenners die kriskras door Limburg rijden niet zomaar negeren. En dus sloten we maar aan in de lange rij om illegaal aan de tocht deel te nemen.
Dat bleek geen slechte keuze, de sfeer was opperbest en het is een geweldige happening om met zovelen te fietsen.
Het leuke is dat er altijd wel een groepje is dat in een lekker tempo rijdt waar je achteraan kunt sluiten. Je hoeft bovendien absoluut niet op de aanwijsbordjes te letten want je kunt gewoon niet fout rijden. Zeker de eerste twee uren was het nog behoorlijk koud, het duurde vrij lang voor de lucht warm genoeg was om zonder jack te rijden. Vooral op stukken waar we door het bos reden of waar de weg steil naar beneden ging was het nog erg fris.
Ook deze rit voerde ons langs de randen van het plateau van Margraten. Het leek makkelijker te gaan dan de rit van gisteren, misschien is het ook wel een kwestie van wennen. Ik kan de organisatie wel een compliment geven, deze was erg goed, op de meeste kruispunten waren verkeersregelaars die ofwel de fietsers ofwel de auto’s tegenhielden tot het veilig was om verder te gaan.
Op het plaatje hierboven kan je mooi zien dat de route allesbehalve vlak is, met het hoogstepunt bij het drielandenpunt op ca 320m. Na dit punt storten de wielrenners zich naar beneden. Ik denk dat mijn specialiteit ook eerder dalen dan klimmen is, lekker hard zonder veel moeite!
Na zo’n zes uur fietsen kwamen we aan in valkenburg waar we nog even de kauberg op moesten fietsen. Dankzij het beperkte verzet van mijn fiets was dit nog een aardige zware opgave voor me. In zo’n situatie is de weg naar de top van de Kauberg toch nog wel heel lang. Jammer genoeg was het centrum en de weg naar boven niet autovrij, er stond een lange rij auto’s stil. Erg vreemd dat ze de auto’s hier toe lieten want deze konden immers nergens heen.
Zelfs voor de wielrenners was er geen doorkomen aan, iedereen moest door de fuik bij de finish om een herinnering op te halen. Wij hadden geluk en konden er zo langs fietsen aangezien we geen officiële deelnemers waren. Vanaf hier konden we nu rechtstreeks terug naar Maastricht terug rijden. Een stukje verderop zagen we de we een wielrenner die met zijn fiets tegen een betonnen randje langs het fietspad was gereden en daarbij ten val was gekomen. Het zag er niet best voor hem uit, een stukje verderop passeerde de ambulance ons.
Gelukkig hadden wij de rit zonder kleerscheuren afgerond, je moet er niet aan denken dat je in een snelle afdaling valt. Ik zag op mijn GPS dat de hoogste snelheid vandaag 62km/uur was geweest. Op een racefiets lijkt dat zoveel harder dan wanneer je in een Quest rijdt.
De gemiddelde snelheid was 23km/uur. totaal vandaag 156km
Geen opmerkingen:
Een reactie posten