Vanmorgen ben ik vroeg opgestaan, althans voor een zondag. Het plan is om mee te rijden met een toertocht van FTCW (Fiets en Toer Club Wateringen). Er zijn twee afstanden, 80 en 100 km. Ik doe mee met de langste afstand en ik vertrek samen met een groep renners om 8:30. Natuurlijk ben ik een vreemde eend in de bijt van wielrenners, ze vinden het maar zo-zo dat ik meega. Toch is het niet echt een makkie voor me, het pad gaat nu en dan over smalle weggetjes met scherpe bochten. En juist dan gaat het er snel aan toe. Op de langere, rechte stukken kan ik ze heel makkelijk bijhouden. Dan is de snelheid zelfs lager dan ik normaal op mijn woon-werk fietstocht gewend ben.
Op een bepaald stuk zit ik tussen de kopgroep en een daar achter rijdende groep in en moet ik flink trappen om ze op een bochtig fietspad te volgen. een van de fietsers is niet zo sportief als hij roept: flikker eens op met dat gele kreng. Toch kan hij met nu zelfs niet bijhouden, ik denk: wat de boer niet kent vreet hij niet.
Wanneer we bijna halverwege zijn passeren we een bruggetje waar ik met de grootste moeite overheen kan vanwege een hekje en een groot stuk beton. Als ik eindelijk over ben is de groep foetsie. Gelukkig krijg ik ze even later weer in het zicht, ze rijden een paar kilometer voor me. We gaan nu tegen de wind over een goed fietspad langs het water. Dit is mijn terrein en nu loop ik weer snel in. Vlak voor het stoppunt zit ik weer in de kopgroep.
Na een kopje koffie te hebben gedronken gaan we weer op pad, nu met de wind mee. We gaan nog een brug over waar ik moeite heb de groep bij te houden, een Quest weegt toch minstens 20Kg meer dan een racefiets. In Rotterdam kom ik op een smal fietspaadje achter een familie te rijden. Wanneer ik eindelijk voorbij kan is de groep verdwenen. Vanaf hier maak ik mijn eigen route, ik ben hier immers op bekend terrein, dit is mijn woon-werk route. Nu kan ik lekker snelheid maken en na 108km ben ik terug bij Velo. Ik zie geen andere fietsers, het zou best kunnen dat ik nog voor de groep zit want het laatste stuk heb ik aardig doorgereden.
Gisteren heb ik start gemaakt voor het nieuwe onderkomen voor de Quest. Franciska heeft hem nu een jaar lang in de serre geduld maar nu moet hij er uit. Het is nog niet zo makkelijk om een goede plek te vinden, want een Quest is bepaald geen kleine jongen met zijn 280 cm lang, 85cm hoog en 85 cm breed.
Na lang wikken en wegen heb ik besloten om hem in de poort tussen ons huis en dat van de buren te stallen. Om de Quest gemakkelijk in en uit te verplaatsen is het huisje beweegbaar, het scharnierd als het ware aan een punt. De andere drie punten hebben een wiel zodat het openen makkelijk gaat. Op de foto's is het geraamte te zien dat ik volgend weekend met hardhout ga bekleden. De constructie moet sterk zijn omdat het gewicht aanzienlijk wordt en om vandalen buiten te houden.
Op de laatste foto poseren Timo en Anouk bij de geopende constructie. Het is vandaag heerlijk warm en de kinderen spelen met water ballonnen.
vandaag 110km, 33km/uur gem. totaal 10997km
Geen opmerkingen:
Een reactie posten