nog betere stroomlijn

Het afgelopen weekend ben ik druk in de weer geweest met een verbeterde uitvoering van een stroomlijnkap voor de Quest. Ik merk wel dat het maken van de kap nu veel makkelijker gaat dan de vorige pogingen terwijl het resultaat eigenlijk steeds beter wordt. De bedoeling is de kap een betere stroomlijn te geven, de ventilatie te verbeteren en bovendien het uiterlijk te verfraaien. Kortom, de lat ligt hoog.

De nieuwe kap is 5cm lager en een stukje smaller, dit kon mede door het iets lager zetten van de stoel van de Quest.

Het vizier van de kap is nu een stuk groter en heeft een lastiger vorm. Het vorige vizier kon ik nog maken met de hulp van een hete lucht föhn, dat lukte nu niet meer. Het ruitje is te groot en de vorm te complex voor deze werkwijze. Om het kunststof in de juiste vorm te buigen heb ik een soort buigmal gemaakt. Het kunststof ruitje warm ik eerst op in de oven (80 á 100 graden) en wanneer het week begint te worden leg ik het in de mal. Door de ondersteuning in de mal krijgt het vizier de juiste vorm.

De mal voor het epoxy gedeelte heb ik deels aangepast, het is nu in zijn geheel een positieve mal. Hiermee kan ik in één keer de hele epoxy kap vervaardigen. Dit bleek bovendien veel sneller te gaan dan de vorige keer. Bij het van de mal losmaken kwam een stuk van de mal mee., ik denk dat de beschermende verflaag niet lang genoeg was gedroogd. Het beschadigde stuk heb ik later weer met plamuur gerepareerd.

Daarna moest ik de kap in de juiste vorm knippen, wat over het algemeen prima ging. Om gewicht te besparen en de kap wat flexibeler te maken heb ik de kap grotendeel van twee lagen glasvezel gemaakt. Alleen een paar delen die meer sterkte nodig hebben bestaan uit drie lagen glasvezel.

Uiteindelijk heb ik gisteren het vizier op de kap gezet en het geheel in de Quest uitgeprobeerd. Dat viel niet bepaald tegen, de ruimte is goed en het grote vizier laat veel daglicht door. Enige minpuntje is dat het vizier enigszins vervormend werkt. De kap is in de eerste plaatst bedoeld voor wedstrijden en daar neem je dat nadeel voor lief.

Gisteren heb ik ook nog een het bekend rondje westland gefietst. Eerst langs Schipluiden richting nieuwe waterweg. Daar aan gekomen kon het gas erop tegen de wind in. Het bleek dat ik er toch nog een kleine 50km/uur uit kon persen. Bij de waterkering ben ik maar liefst vijf keer naar boven gesprint, mede omdat ik de strijd aanging met een paar racefietsers. Het zit wel goed met de vorm want ik bleef ze, ondanks het feit dat de Quest toch wel een stukje zwaarder is dan de gemiddelde racefiets, toch mooi voor.

Daarna ben ik verder gereden richting Hoek van Holland, waar ik werd gehinderd door het deels ontbreken van het fietspad. Het “werken aan de weg” houdt ook nooit op.

Terug in wateringen bleek ik 67km te hebben gefietst

Totaal 15136km