zondag, oktober 19, 2008

Vierde plaats bij de LEL

Vanmiddag heb ik meegereden met de jaarlijkse ligfiets race over de dijk Lelystad-Enkhuizen. Hiermee wordt traditiegetrouw het fiets seizoen afgesloten. Vorig jaar was het erbarmelijk slecht weer, dit jaar prachtig fietsweer. Ik reed mee met mijn nieuwe blauwe racekap op de fiets, de kap voldeed gelukkig geheel aan de verwachting. In tegenstelling tot de proefrit vorige week was het nu niet te warm.





Bij het eerste stuk stond de wind (6Bft) gunstig en liep de snelheid op tot ver boven de 60. De eerste bocht onderaan de sluis haalde ik niet omdat ik te hard reed, ik ging daar even op twee wielen en moest via de berm corrigeren. Een stuk verderop, vlak voor het keerpunt gaat het fietspad van de noordkant van de dijk naar de zuidkant. Dat betekend dat je even vol in de wind, bovenop de dijk komt te rijden. Ik voelde daar een flinke windvlaag en het scheelde niet veel of de kap was weggewaaid. Later hoorde ik dat dit een andere Quest-rijder wel was overkomen.



Het fietspad is het afgelopen jaar flink verbeterd, vergeleken met zoals het vroeger was. Naar mijn idee is het nog steeds een beroerd stuk fietspad vol met hobbels. Blijkbaar worden voor dit soort asfalteer klusjes de wat mindere bedrijven uitgenodigd.








De terugweg ging niet zo hard als ik zou willen. Niet dat het slecht ging, maar ik had graag sneller gereden. De snelheid, tegen de wind in, bleef hangen rond de 52km/uur. Uiteindelijk leverde mijn inspanningen een vierde plaats op. Ymte en Hans waren ongenaakbaar 1e en 2-e. Bob Vroegh zat slechts zo'n 10seconden voor mij op de derde plaats.






Na de race was er, ook volgens traditie, erwtensoep. Toen ik net terug was moest ik er even niet aan denken maar na een half uurtje kreeg ik best wel trek.

Na de soep deelde Marjolein van Schoot zelfgebakken appelcake uit die prima smaakte.

Ondertussen ken ik de meeste andere deelnemers wel. Naast het fietsen is het ook een gezellige happening.

Mijn tijd was 58:54 over de 52km.

Er zit nog wel een stijgende lijn in mijn prestaties, zie ook de LigfietsPlaza uitslagenlijst

dinsdag, oktober 14, 2008

Aanwinst of prul?

Toen ik vanmiddag door de Lidl liep viel mijn oog op een klein fietspompje. Volgens een prijskaartje kostte het apparaatje e12,99 Niet veel geld maar als de pomp niet goed functioneert evenwel weggegooid geld. Ik dacht, terugbrengen kan altijd nog en rekende mijn boodschappen af. Toen bleek dat het superlichte pompje (250gram) slecht e2,99 kostte, nu ging ik echt twijfelen aan de kwaliteit.
Thuisgekomen ben ik gelijk aan het testen gegaan door de grote 26" achterband van de Quest leeg te laten lopen en hem direct weer tot 5 bar op te pompen. En dat ging verrassend goed. De pomp lekt minder (de manometer blijft een stabiele druk aangeven wanneer je stopt met pompen) dan mijn Halfords pomp die minstens 6 keer duurder en bovendien veel meer weegt (700 gram). Deze pomp raakt bovendien de laatste tijd versleten en klemt niet meer goed op het ventiel zodat het noodzakelijk is het ventiel met een hand vast te houden

Er zijn ook nadelen, de slang van het pompje is slecht 45cm dus moet het wiel echt op de grond staan, wat meestal geen probleem is. Het oppompen van een dergelijke grote band kost wel meer tijd dan voorheen, maar wanneer gaat de achterband nu lek! Een voorband oppompen gaat redelijk vlot en de pomp haalt de 6 bar makkelijk.

Kortom: een aanrader als pompje voor onderweg. Je moet er wel snel bijzijn want ik denk dat de voorraad bijna op is.

NB. in opgevouwen toestand is het pompje 14cm lang. Er wordt zelfs een opberghoesje meegeleverd.



naschrift: Ik ben vandaag nog even langs de Lidl gereden om nog een pompje te kopen (cadeautje). De prijs bij het schap was inderdaad e12,99 maar aan de kassa slechts e2,99


maandag, oktober 13, 2008


De afgelopen weken heb ik mijn vrije tijd deels besteed aan een verbeterde stroomlijnkap. Ik vond de andere kap een beetje lomp en bovendien was er nog teveel ruimte in de kap over. Kortom, hij kon nog kleiner en daarmee met minder frontaal oppervlak. Gisteren ben ik een proefritje gaan maken, ik moet immers weten of hij in de praktijk voldoet. Of ik er sneller mee ben weet ik niet, het zal hooguit enkele seconden schelen. Wat ik wel weet is dat het onder deze kap bloedheet wordt in het najaars zonnetje. na een kilometer of dertig was ik blij dat ik hem weer kon afzetten.

Ook heb ik mijn grote 65T tandwiel weer terug gemonteerd. Daarbij ontdekte ik dat de kunststof afdekdoppen, die op het einde van de voorwiel assen zijn geplaatst, helemaal zijn gesmolten. Ze zitten nu vastgeplakt aan de zwarte wiel-dekjes. Kan je nagaan hoe warm de remmen zijn geworden bij de afdalingen in Duitsland een paar weken terug.

Vanmiddag was ik redelijk vroeg thuis van het werk en kon ik na het avond eten mooi nog een rondje fietsen. Er stond een behoorlijk straffe wind, wind tegen haalde ik net 50, terug ging het veel harder. Vanavond ging het trouwens beter dan gisteren. Hopelijk kom ik nog in vorm voor de wedstrijd van aanstaande zondag (LEL).

30 + 65, totaal 23775km

zaterdag, oktober 11, 2008

Filevrije donderdag?

Afgelopen donderdag was er een extra stimulans om met de Quest naar Dordrecht te fietsen, het was immers filevrije donderdag. Ik zat een beetje te twijfelen, dat heb ik wel meer als ik langere tijd deze route niet heb gefietst. Maar dit feit duwde mij in ieder geval over de drempel. Bovendien was er mooi weer voorspelt, hetgeen zeker waar was.

Omdat ik woensdag pas laat was thuisgekomen van mijn zakenreisje naar Duitsland vertrok ik donderdag pas na 9:00 uur. Waar het nu aan lag weet ik niet maar ik ben nog niet eerder zoveel auto's tegen gekomen. Misschien dachten automobilisten dat het een belofte was dat er op deze donderdag geen files zouden zijn, wat weer een mooie reden was om met de auto naar het werk te gaan. Kortom, ik had deze dag veel meer oponthoud door de auto's die in de weg reden of op kruispunten de doorgang versperden. Vooral in het centrum van Rotterdam was er voor de automobilisten geen doorkomen aan en dan blijven deze irritante stukken blijk soms midden op het fietspad staan.

Ik lees net in een kranten artikel dat de lengte van de files zelfs groter was dan op een andere donderdag. Maar ik citeer uit dit artikel "Ook volgens Mark van der Vussen van Rijkswaterstaat zit de winst van de dag echt in de bewustwording.".

Ik vraag me af over welke bewustwording de beste man het heeft, ondertussen laat niemand zijn auto staan om eens lekker met de fiets naar het werk te rijden. Deze donderdag was daar uitermate geschikt voor. Voor mij in iedergeval een prachtig tochtje Wateringen - Dordrecht vv. 104km in drie uur

zondag, oktober 05, 2008

Tocht naar Wetzlar


Het is al weer een week geleden, maar door de drukte op mijn werk ben ik nog niet eens toegekomen met het bijwerken van mijn weblog over deze tocht. Hierbij dan maar een korte samenvatting (en kijk anders eens naar het uitgebreide relaas van Wim Schermer).

Woensdag avond ben ik na werktijd met de Quest op het dak van de auto naar de camping op de Appelweide bij Winterswijk gereden. Deze camping ligt op een heerlijk rustige locatie tussen de landerijen. De meeste andere fietsers waren er al, een aantal was nog onderweg. ik was een van de weinige die niet met de Quest naar de camping was gereden, had ik ook wel gewild, maar de tijd ontbrak. Ymte verzorgde volgens traditie een heerlijke pastamaaltijd. Om een uur of tien gingen we slapen wat me niet erg best afging op de harde vloer. Ik heb het grootste deel van de nacht wakker gelegen, volgende keer neem ik een luchtbed mee. Dat kon ook makkelijk omdat op de volgende locatie bedden aanwezig zijn.

Donderdag morgen stonden we om 7uur op en om 8uur waren we al onderweg. Ik ging met de eerste groep mee, achteraf bleek dit de snelle groep te zijn. Al snel reden we Duitsland in en begon het terrein al wat heuvelachtiger te worden. Tussen de middag stopten we om proviand in te slaan en om wat te eten. Naast de Lidl zat een broodjeszaak waar je heerlijk broodjes kon kopen, die smaakten nu dubbel lekker. Om circa 15:30 uur kwamen we als eerste op de camping in Sorpesee aan waar we een plaatsje in een van de trekkers hutten konden zoeken. na het douchen gingen we op de naastgelegen camping in het restaurant een heerlijke schnitzel met bier wegspoelen.

Vrijdag morgen ging de wekker weer om 7:00 uur en aten we een lekker eitje met gebakken spek, dat ging er wel weer in!! Al snel na het vetrek werd het terrein behoorlijk heuvelachtig, wat het fietsen met de Quest behoorlijk zwaar maakte. Tegenover de langzame beklimming stond steeds een snelle afdaling waar de snelheid flink opliep. De kunst was om de remmen zo min mogelijk te gebruiken. Toch rook ik regelmatig de warmgelopen remvoeringen. naar mate we dichter bij Wetzlar kwamen gingen de afdalingen sneller. Bij de laatste afdaling liep de snelheid op tot 97km/uur. We kwamen om 18:00 uuraan bij de jeugherberg, de tweede groep was te laat voor het avondeten, de keuken ging sluiten. Dit losten we op door voor iedereen van de tweede groep een bord eten klaar te zetten.

Zaterdag stond er aanvankelijk niets op het programma. Tocht werd er snel een rondrit geïmproviseerd zodat we samen met de andere deelnemers door de omliggende plaatsen konden fietsen. De zon scheen volop en het werd een prachtige rit. in een van de dorpjes stopten we op het marktplein om wat te eten. Hier hadden we erg veel bekijks van de aanwezigen, het was ook wel een bont gezelschap van allerhande velomobielen.

Zondag was het weer tijd voor de terugtocht, dat betekende dat er weer flink moest worden gewerkt. Het weer was langzaam minder geworden, in de ochtend was het zelfs erg fris. Na elf uur steeg de temperatuur en verdween de mist en dichte bewolking. In de middag was het zelfs behoorlijk warm, vooral tijdens de beklimmingen.

Uieindelijk bereikten we in de buurt van Winterberg een hoogte van 750meter na een beklimming van wel drie kwartier. Het tempo tijdens deze beklimming lag op een schamele 8km/uur. Wat wil je ook met zoveel bagage in een fiets die leeg ook al niet bepaald ligt is.

Maandag was de laatste dag al weer aangebroken. Toen we de camping afreden konden we gelijk met een klim beginnen, dat viel niet mee. Daarna werd het steeds makkelijke naarmate we dichter bij Nederland kwamen.

Om drie uur waren we al weer terug bij de Appelweide. De meesten van de groep moesten echter nog veel verder fietsen over afstanden variërend van 100 tot 230km. Ik kon in de auto stappen en was om 17:45 weer terug in Wateringen. Jammer dat het weer voorbij is, ik heb erg genoten van het fietsen en het gezelschap. ca 650km






Stop op het dorpsplein
















Rust na de beklimming tot 750 meter















Arjen heeft een gebroken ketting
















gereden track












Bijbehorende hoogte profiel van Winterswijk tot Winterswijk