zaterdag, april 28, 2007

drie keer is scheepsrecht

De titel slaat eigenlijk nergens op, behalve dat ik deze week drie keer naar Dordrecht en weer terug ben gefietst. Ik heb de smaak dus goed te pakken en vind het eigenlijk wel een beetje jammer dat er een onderbreking komt op maandag en dinsdag (vrije dagen).

Heen ging gesmeerd, in een van de kortste heen-rit-tijden tot nu toe (1:26). Terug is een ander verhaal. Ik had er zin in en probeerde eens een alternatieve terugrit. Zonder voorbereiding en dan vraag je ook om puzzelwerk! Ondanks dat ging het nog redelijk vlot. Over het algemeen reed ik op goed wegdek, behalve in Rhoon waar het duidelijk achtergebleven gebied is. Voorbij deze plaats is het voor mij bekend terrein zodat ik al weer snel bij de Benelux tunnel uitkwam. Gelukkig hoef ik hier niet meer langs (mijn optimale woon-werk rit gaat door het centrum van R'dam) want het is eigenlijk verschrikkelijk smerig om door deze tunnel te fietsen. Allereerst stond de lift nog vol benzinedamp van de brommer die er voor mij uitkwam. De rit door de tunnel was al even smerig. En de afstand is te lang om je adem in te halen! Het feit dat je je zo inspant maakt het allemaal nog eens extra vies.

Thuisgekomen bleek dat de rit tien kilometer langer was dan normaal. Met wat aanpassingen misschien wel vatbaar voor herhaling.



vandaag 110km, totaal 12095km

met dank aan Jack Dekker, hoe maak ik een link

woensdag, april 25, 2007

bijna crash



Vandaag ben ik voor de tweede keer deze week naar mijn werk in Dordrecht (en terug) gefietst. Ik heb de smaak nu echt te pakken! Lekker relaxed vertrekken en dan toch nog een mooie snelheid maken, dat is super!

Op de heenweg, door het centrum van Rotterdam, reed ik de 50km in 1:28. Op de terugweg ging het nog iets sneller, in 1:24. Als die stomme stadsbus me niet voor de wielen had gereden dan was had ik er misschien nog een minuut minder over gedaan. En als die automobilist in Rotterdam er niet was geweest en en .. Er zijn maar weinig dagen dat werkelijk alles meezit, dat heb je met een route die door een druk gebied met zoveel andere weggebruikers en verkeerslichten gaat. Maar ik mag eigenlijk niet klagen, er zit nog steeds vooruitgang in. Ik realiseer me al te goed dat dat niet ten koste van de veiligheid mag gaan.

Over veiligheid gesproken, vanmorgen was het bijna raak. Ik was net de brug over de Noord overgestoken en reed weer naar beneden. Daar zag ik de verkeerslichten onder aan de brug op groen staan en dus deed ik er een schepje bovenop. Bij het verkeerslicht reed ik ongeveer 65km/uur toen ik opeens van rechts een quad-brommer aan zag komen. Ik toeterde en toeterde nog een keer en ik hield uiteindelijk de toeter de hele tijd ingedrukt. Maar die eikel zag of hoorde niets en reed recht op het kruispunt af. Het is daar een wat vreemde situatie dat je eerst het fietspad kruist voor je bij het verkeerslicht stopt. Ik neem aan dat de persoon die groen heeft voorrang heeft, maar zeker weet ik het niet. Fatsoenshalve zou ik een ander voorraang geven maar die %&^$ niet dus. Hij reed veel te hard (ik misschien ook wel, maar ja ik mag het ook). Ik zag in dat nu stoppen het verkeerde effect zou hebben en reed dus maar door. Hij miste me op een haar na en reed achter me langs.

Een stukje verderop reed ik zo hard over een bruggetje dat ik met alle drie de wielen van de grond kwam. Bij het neerkomen stonden de voorwielen blijkbaar iets scheef wat een spannend moment opleverde.

(de quad reed rechts onder op het plaatje naar boven. Ik ging van links naar rechts. Als je op het plaatje klikt dan zie je dat de opstel strook voorbij het kruisende fietspad is. Daarmee bezuinigen ze op verkeerslichten! Het is niet voor niets dat er minder slachtoffers in de auto vallen en meer op de fiets.

Soms moet je ook gewoon een beetje geluk hebben.

Ik heb me gisteren ingeschreven voor twee wedstrijden op de cycle vision van 2 en 3 juni te Sloten (Amsterdam). Op zaterdag de 1 uurs race en zondag een wedstrijd van 100 km. Ik zie wel hoe het gaat, hoewel ik toch een goede tijd hoop te maken. Ik zou denken dat ik toch minstens 45 km in een uur moet kunnen rijden, maar ik heb geen idee hoe dat gaat op zo'n baan van 2,5 km.

zie ook: http://www.cyclevision.nl
en ook: http://www.ligfiets.net/fotoboek/index.php3?type=evenement1841

nb: het invoegen van een link lijkt niet erg best te werken, misschien ligt het aan mijn browser?



vandaag 100 km, totaal 11985km (misschien morgen weer??)

maandag, april 23, 2007

snelste rit terug uit Dordrecht?

Vorige week maandag had ik er behoorlijk spijt van dat ik niet met de Quest naar Dordrecht was gereden. ’s Morgens is het even doorbijten maar op de terugweg gaat het veel beter. Ik vindt het vooral moeilijk op vroeg te vertrekken, daarom ben ik vanmorgen lekker relaxed van start gegaan.

Dat blijkt een goed strategie voor mij te zijn, ik vertrok om 7:15 en was om 8:45 al op mijn werk. Het voelt goed aan toch maak ik nog een behoorlijke snelheid. Het leek wel of de korte vakantie van het weekend nu weer verder ging. Het is fantastisch om zo lekker in je Quest te zitten als je door de polders zoeft. En dat terwijl menig automobilist zit te stressen om op tijd op zijn werk te komen.

Omdat het toch een rustig ritje was ben ik zelfs door het centrum van R’dam gereden. Op het vlakke stuk na de Erasmusberg (om hem maar even met de Limburgse termen aan te duiden) zag ik een politieauto schuin achter me rijden. De meeste automobilisten rijden hier opvallend rustig, blijkbaar is er een streng snelheids beleid. Het leek mij we leuk om eens te kijken hoe zij op mijn snelheid reageerden.

Mijn benen waren natuurlijk niet helemaal fris meer na de kilometers van het afgelopen weekend maar ik wist er toch nog 55 echte km/uur uit te persen.
De politie auto bleef het hele stuk naar me rijden maar er gebeurde verder niets.

Ik had er wel een boete voor over gehad…

De rest van de rit ging vlotjes, behalve op een kruispunt waar een zeug in een dikke auto het nodig vond om naar haar hoofd te wijzen. Ik geef toe dat ik me niet helemaal netjes gedraag als ik een kruispunt met verkeerslichten op rood oversteek, maar om nu gelijk zo te reageren!

Meer mensen zouden met dit prachtige weer de fiets moeten pakken, dat is voor alle partijen veel beter. Het is toch eigenlijk waanzin dat een automobilist 20 keer zijn eigen gewicht aan auto meesleept en hiermee zoveel energie verspilt. Naar mijn idee is energie ook veel te goedkoop, maar daar komen we wel achter tegen de tijd dat het werkelijk opraakt.


De terugweg ging helemaal boven verwachting goed. Ik had gedacht dat mijn spieren nu wel eens zouden gaan protesteren tegen de mishandeling van de laatste dagen, maar ne het tempo zat er weer lekker in. Gaandeweg merkte ik dat er mogelijk een nieuw record inzat en dus ging ik steeds sneller fietsen. Uiteindelijk reed ik op het laatse stuk zelfs bijna 50km/uur.

gemiddelde snelheid 36km/uur, totaal vandaag 100km, totaal van de Quest 11885km

amstel gold race 2007

Zaterdag morgen vertok ik met Ernst al vroeg uit het hotel met de bedoeling om de route van “limburgs mooiste 2005” te gaan rijden waarvan ik de track had meegenomen.





Als snel hadden we de track bereikt en reden we richting Noorden. We wisten ondertussen dat vandaag ook de Amstel gold race toerversie zou worden verreden en deze wilden we eigenlijk zoveel mogelijk vermijden.

Na een kwartiertje fietsen bleek dat dit een onmogelijke opgave was, je kan 14000 wielrenners die kriskras door Limburg rijden niet zomaar negeren. En dus sloten we maar aan in de lange rij om illegaal aan de tocht deel te nemen.
Dat bleek geen slechte keuze, de sfeer was opperbest en het is een geweldige happening om met zovelen te fietsen.


Het leuke is dat er altijd wel een groepje is dat in een lekker tempo rijdt waar je achteraan kunt sluiten. Je hoeft bovendien absoluut niet op de aanwijsbordjes te letten want je kunt gewoon niet fout rijden. Zeker de eerste twee uren was het nog behoorlijk koud, het duurde vrij lang voor de lucht warm genoeg was om zonder jack te rijden. Vooral op stukken waar we door het bos reden of waar de weg steil naar beneden ging was het nog erg fris.

Ook deze rit voerde ons langs de randen van het plateau van Margraten. Het leek makkelijker te gaan dan de rit van gisteren, misschien is het ook wel een kwestie van wennen. Ik kan de organisatie wel een compliment geven, deze was erg goed, op de meeste kruispunten waren verkeersregelaars die ofwel de fietsers ofwel de auto’s tegenhielden tot het veilig was om verder te gaan.



Op het plaatje hierboven kan je mooi zien dat de route allesbehalve vlak is, met het hoogstepunt bij het drielandenpunt op ca 320m. Na dit punt storten de wielrenners zich naar beneden. Ik denk dat mijn specialiteit ook eerder dalen dan klimmen is, lekker hard zonder veel moeite!

Na zo’n zes uur fietsen kwamen we aan in valkenburg waar we nog even de kauberg op moesten fietsen. Dankzij het beperkte verzet van mijn fiets was dit nog een aardige zware opgave voor me. In zo’n situatie is de weg naar de top van de Kauberg toch nog wel heel lang. Jammer genoeg was het centrum en de weg naar boven niet autovrij, er stond een lange rij auto’s stil. Erg vreemd dat ze de auto’s hier toe lieten want deze konden immers nergens heen.

Zelfs voor de wielrenners was er geen doorkomen aan, iedereen moest door de fuik bij de finish om een herinnering op te halen. Wij hadden geluk en konden er zo langs fietsen aangezien we geen officiële deelnemers waren. Vanaf hier konden we nu rechtstreeks terug naar Maastricht terug rijden. Een stukje verderop zagen we de we een wielrenner die met zijn fiets tegen een betonnen randje langs het fietspad was gereden en daarbij ten val was gekomen. Het zag er niet best voor hem uit, een stukje verderop passeerde de ambulance ons.

Gelukkig hadden wij de rit zonder kleerscheuren afgerond, je moet er niet aan denken dat je in een snelle afdaling valt. Ik zag op mijn GPS dat de hoogste snelheid vandaag 62km/uur was geweest. Op een racefiets lijkt dat zoveel harder dan wanneer je in een Quest rijdt.

De gemiddelde snelheid was 23km/uur. totaal vandaag 156km

zondag, april 22, 2007

Korenwolf track met Ernst



De afgelopen week heb ik een mooie track van internet gedownload om deze vrijdag met vriend Ernst te gaan fietsen. We hebben er zo een gewoonte van gemaakt om elk jaar een weekendje samen te gaan (race)fietsen. Meestal komt dat neer op een weekend in Maastricht, soms gaan we ook wel naar Nijmegen.

Dit weekend hebben we het wel uitzonderlijk goed met het weer getroffen, mooier kan je het niet wensen. De route die ik voor de Vrijdag heb uitgekozen is een echte kuitenbijter, zo stond ook als commentaar op de website (gpstracks.nl) en het is niets overdreven. Over de hele route wordt maar liefst 1000m geklommen en dat is nogal wat als je gewend bent om je rondjes in het Westland te rijden

Vanaf het hotel aan de markt rijden we Vrijdag middag richting Oost en al snel bereiken we de track. Deze slingert zich rond het plateau van Margraten, we gaan voortdurend heuvel op om er dan even verderop weer vanaf te suizen. De snelheid loopt daarbij op tot een kleine 60km/uur.

We komen uitzonderlijk veel andere wielrenners tegen, later bleek dat dat komt omdat morgen en zondag de Amstel gold race wordt gereden, zo'n happening trekt altijd veel fietsers aan.

Ernst maakt de eerste grote rit op zijn nieuwe racefiets, een echte Jan Janssen. Ik moet het met mijn ouwe trouwe Koga Miyata doen, die zich gelukkig kranig weert. De enige handicap die ik heb is het beperkte aantal versnellingen (2x6) en daar komt ik echt achter als ik de Keutenberg op wil rijden. De weg begint met een stijgingspercentage van 4% dat al gauw overgaat in 20%. Ernst wordt ook verrast en moet ook afstappen. We horen later dat ook de renners van de Amstel Gold race de eerste keer werden overvallen door de steilheid en de meeste moetsen afstappen. Zo'n steile heuvel in Nederland, dat kan toch niet!

We klimmen de een na de andere berg op (zo noemen ze de heuvels in Limburg) en komen uiteindelijk op de Cauberg aan waar de finish van de Amstel Gold race wordt opgebouwd. Nu realiseren we pas welk evenement hier de komende dagen wordt gereden.

Vanaf hier rijden we verder richting Maastricht. De teller staat bij het einde van de rit op 75 km

zondag, april 15, 2007

rondje zuid holland zuid



Pas vanmorgen vroeg nam ik het besluit om niet met de FTCW mee te toeren maar om mijn eigen weg te zoeken. Dat is minder gezellig maar dan kan je wel de wegen opzoeken waar een Quest zich thuisvoelt (en ik dan ook natuurlijk). En zo kwam het dat ik vanmorgen richting het pondje Maassluis-Rozenburg ben gereden. De basis van mijn uitstapje was een route die ik van de website gpstracks.nl had geplukt van ca 88 kilometer.

Omdat de vooruitzichten al aangaven dat het warm zou worden had ik de kap maar thuisgelaten. Achteraf een goede beslissing want zelfs zonder kap liep de temperatuur aardig op.

Op het kaartje geeft de zwarte lijn de track aan die ik moest volgen, de gele is de werkelijk gereden route. Op een paar plaatsen ging het dus een beetje fout.

De reacties van van andere fietsers blijven wel heel verschillend. Een paar kerels op een mountainbike wezen naar hun voorhoofd toen ze me tegemoet kwamen. Wie zijn hier nu eigenlijk gek. Zij waren veel te dik aangekleed, lange broek shirt, jack handschoenen en helm. En ik zat lekker in een korte broek met T-shirt te genieten van het mooie weer. Ik was mijn helm vergeten en dat kwam eigenlijk ook wel heel goed uit. Een paar andere wielrenners (op het pondje en bij een verkeerslicht) vertelde me juist dat ze de Quest zo'n fraaie fiets vonden (en gelijk hebben ze).

Vandaag 123km in vier uur (uit en thuis), totaal 11785 km

maandag, april 09, 2007

100km paastocht op de koga miyata

Om me voor te bereiden op een fietstocht met vriend Ernst aan het einde van deze maand ben ik vandaag eens op de racefiets gestapt. Om 8:30 vanmorgen vertrok ik achter een grote groep wielrenners aan vanaf de Velo hal in Wateringen. Ze gingen er tegen de wind in gelijk hard tegenaan, de snelheid liep op tot ca 36 km/uur. Ik vroeg me na 10 minuten al af waar ik eigenlijk aan was begonnen. Ik ben geen kuddedier en hou er niet van om in een (grote) groep te fietsen. Maar een eind achter de groep aan fietsen kost veel meer energie dan wanneer je er vlak achter zit. Dit waren ook duidelijk de snellere jongens, eenmaal op achterstand haal je ze niet meer in.

Gelukkig voor mij waren er wat navigatie problemen bij de wielrenners, verschillende groepjes reden van hot naar her. Na 58km bleek ik nog steeds vlak achter een van de eerste groepjes te zitten toen we stopten voor een kleine pauze.

Je kan duidelijk merken dat je op een ligfiets je spieren anders belast dan op een racefiets. Het lijkt dezelfde beweging maar toch zijn er verschillen. Ook de rechtop houding maakte het voor mij extra lastig, na een tijdje begon ik last te krijgen van een pijnlijke rug en een stijve nek.

Na de pauze vertrok ik direct achter het eerste groepje maar moest ik ze al gauw laten gaan omdat ik het niet bijhield. Even later werd ik door een andere groep gepasseerd en kon ik me er op richten om hun te volgen. De route aanduiding bleek niet overal even goed te zijn maar zij hadden hier toch meer ervaring mee.

Om 12:30 was ik weer terug na een vermoeiende rit waar ik toch met voldoening aan terug denk.

96 km, gemiddeld 26 km/uur totaalstand Quest ongewijzigd.






Hier een paar foto's van de (bijna) voltooide Quest stalling.
Nu nog een stopcontact, verlichting en alarm.

dinsdag, april 03, 2007

gewoon retourtje Dordrecht

Vandaag ben ik volgens plan gewoon naar Dordrecht heen en weer gefietst. Eigenlijk een gewone rit, behalve dan dat de tram in Rotterdam mijn pad kruiste. Ik had hem niet gezien tot ik de bel hoorde. Het enige dat ik kon doen was hard remmen en naar links sturen. Dat is natuurlijk het gevaar als je bij ieder verkeerslicht gewoon door (rood) rijdt.

Mijn benen waren nog wat vermoeid van de onverwachtse rit van gisteravond. Toch was het tempo niet laag, na 1,5 uur kwam ik in Dordrecht aan. Het weer bleef naar mijn idee wat achter bij de verwachting. Pas halverwege de terugrit brak de zon door. Toen ik Wateringen binnenreed was het bijna helemaal opgeklaard. Toen ik thuis kwam bleek dat ik op de terugweg tegen windkracht 6 had ingefietst, een goede verklaring waarom ik het wat zwaar vond gaan!



100km in drie uur, totaal 11162km

maandag, april 02, 2007

rondje Zuiderpark en rondje westland


Ik was vanavond lekker vroeg thuis. We aten sandwiches dus ik kon al snel verder met het derde wiel voor het het huisje van de Quest. Alle drie de wielen draaien als het ware om het ene scharnierpunt. Dat ziet er vreemd uit want het dichtsbijzijnde wiel staat dan heel scheef tov de andere twee. Maar als het derde wiel is gemonteerd blijkt het allemaal heel soepel te werken. Ik ben benieuwd of dat zo blijft als er 100Kg hardhout tegen aangeschroefd zit.

Francis gaat met vriendin Jet in het Zuiderpark hardlopen terwijl Timo daar bij Sparta traint. Als ze net op weg is bedenk ik dat het leuk zou zijn om ook eens een rondje in het park te rijden. Dat plan voer ik uit en even later zie ik de beide dames lopen. Ik rij twee rondjes en ga dan mijn eigen weg. Eerst richting duinen en dan door de duinen naar Hoek van Holland. Het is heerlijk koel fietsweer en de zon is aan het zakken. Uit zee komt een mist opzetten die het extra mooi maakt. Op de pier aangekomen stap ik snel uit om een paar foto's te maken.




De zee is onstuimig en er slaat zo nu en dan een golf over de pier. Ik moet oppassen dat het dekje van de Quest niet wegwaait. Ik stap weer in en nu gaat de tocht tegen de wind in (5Bft) verder naar Maasdijk. Ik heb er echt zin in want de snelheid loopt op tot 45km/uur. Mijn conditie is veel beter dan zondag, toen zat ik denk ik tegen een griepje aan en voelde ik me duidelijk niet helemaal top.



Na Maasdijk ga ik met een stevig tempo verder naar Schipluiden. Na een kleine twee uur ben ik weer terug.

65km, 35 km/uur gem totaal 11062km (nb dit is al weer mijn 100-e post in deze blog)

zondag, april 01, 2007

Toertocht met FTCW



Vanmorgen ben ik vroeg opgestaan, althans voor een zondag. Het plan is om mee te rijden met een toertocht van FTCW (Fiets en Toer Club Wateringen). Er zijn twee afstanden, 80 en 100 km. Ik doe mee met de langste afstand en ik vertrek samen met een groep renners om 8:30. Natuurlijk ben ik een vreemde eend in de bijt van wielrenners, ze vinden het maar zo-zo dat ik meega. Toch is het niet echt een makkie voor me, het pad gaat nu en dan over smalle weggetjes met scherpe bochten. En juist dan gaat het er snel aan toe. Op de langere, rechte stukken kan ik ze heel makkelijk bijhouden. Dan is de snelheid zelfs lager dan ik normaal op mijn woon-werk fietstocht gewend ben.

Op een bepaald stuk zit ik tussen de kopgroep en een daar achter rijdende groep in en moet ik flink trappen om ze op een bochtig fietspad te volgen. een van de fietsers is niet zo sportief als hij roept: flikker eens op met dat gele kreng. Toch kan hij met nu zelfs niet bijhouden, ik denk: wat de boer niet kent vreet hij niet.

Wanneer we bijna halverwege zijn passeren we een bruggetje waar ik met de grootste moeite overheen kan vanwege een hekje en een groot stuk beton. Als ik eindelijk over ben is de groep foetsie. Gelukkig krijg ik ze even later weer in het zicht, ze rijden een paar kilometer voor me. We gaan nu tegen de wind over een goed fietspad langs het water. Dit is mijn terrein en nu loop ik weer snel in. Vlak voor het stoppunt zit ik weer in de kopgroep.

Na een kopje koffie te hebben gedronken gaan we weer op pad, nu met de wind mee. We gaan nog een brug over waar ik moeite heb de groep bij te houden, een Quest weegt toch minstens 20Kg meer dan een racefiets. In Rotterdam kom ik op een smal fietspaadje achter een familie te rijden. Wanneer ik eindelijk voorbij kan is de groep verdwenen. Vanaf hier maak ik mijn eigen route, ik ben hier immers op bekend terrein, dit is mijn woon-werk route. Nu kan ik lekker snelheid maken en na 108km ben ik terug bij Velo. Ik zie geen andere fietsers, het zou best kunnen dat ik nog voor de groep zit want het laatste stuk heb ik aardig doorgereden.


Gisteren heb ik start gemaakt voor het nieuwe onderkomen voor de Quest. Franciska heeft hem nu een jaar lang in de serre geduld maar nu moet hij er uit. Het is nog niet zo makkelijk om een goede plek te vinden, want een Quest is bepaald geen kleine jongen met zijn 280 cm lang, 85cm hoog en 85 cm breed.

Na lang wikken en wegen heb ik besloten om hem in de poort tussen ons huis en dat van de buren te stallen. Om de Quest gemakkelijk in en uit te verplaatsen is het huisje beweegbaar, het scharnierd als het ware aan een punt. De andere drie punten hebben een wiel zodat het openen makkelijk gaat. Op de foto's is het geraamte te zien dat ik volgend weekend met hardhout ga bekleden. De constructie moet sterk zijn omdat het gewicht aanzienlijk wordt en om vandalen buiten te houden.





Op de laatste foto poseren Timo en Anouk bij de geopende constructie. Het is vandaag heerlijk warm en de kinderen spelen met water ballonnen.

vandaag 110km, 33km/uur gem. totaal 10997km