vrijdag, december 29, 2006

Terug naar Wateringen




Vandaag heb ik met de terugtocht uit Texel weer wat kilometers gemaakt op weg naar de 10.000. Ik betwijfel of het ook echt gaat lukken want moet nog een behoorlijk gat worden gedicht en mijn agenda zit behoorlijk vol. Morgen werkt Francis en zal ik me over de kinderen ontfermen, zondag moeten er oliebollen worden gebakken.

Het weer was prima, allen stond er een ferme wind pal tegen (5 tot 6 bft, zag ik zojuist op het weerrapport). Ik had er niet zoveel last van maar collega fietsers zag verbeten tegen de wind in worstelen. Dat waren er helaas niet zoveel en dat is jammer want ik haal ze altijd graag in.

Het eerste stuk van Den Helder naar Alkmaar ging redelijk vlot. Niet zo snel als ik zou willen maar ja er stond ook een flinke wind pal tegen. Het is leuk dat sommige automobilisten op de naastgelegen weg toeteren of hun hand opsteken. Door Alkmaar heen gaat net wat minder snel want dan moet je goed op het drukke auto verkeer letten.

Het pontje was weer net aan de overkant dus had ik een mooie gelegenheid om moeders krenten boterhammen op te eten (dat smaakte wel!). Aan de overkant aangekomen maakte ik dezelfde route fout als ik iedere keer maak. Soms staat het ook zo onduidelijk aangegeven waar je heen moet.

Een stukje verderop leek het me wel leuk om eens de borden richting Haarlem te volgen (dom dom). Daar kreeg ik dus al snel spijt van omdat het bij 1 bord bleef. Ik werd een woonwijk ingestuurd en moest het verder zelf maar zien. Gelukkig had ik mijn GPS nog en vond ik de goede route weer snel terug. Ik denk dat zulke route borden ook zelden door fietsers worden geplaatst.

Omdat het zulk mooi weer was besloot ik om vanaf Noordwijk door de duinen verder te gaan. Dat ging goed tot in Katwijk waar de halve boulevard is opgebroken. Op het stuk door de duinen moet je als fietser ook nog goed oppassen want er zijn hier en daar verraderlijke drempels geplaatst. Wat daar het nut precies van is weet ik niet, maar als je er te snel over heen rijd heb je een goede kans van je fiets af geslingerd te worden. Sommige zijn van het type dubbele bult: kom je goed over de eerste dan zorgt de tweede wel dat je uit je koers raakt. Andere zijn zeer steil, zelfs met lage snelheid krijg je een behoorlijke klap.

Met Den Haag in zicht bedacht ik het plan om naar Hoek van Holland door te stomen, dit om extra kilometertjes te maken. Bij Kijkduin vond ik het wel welletjes en sloeg ik lekker linksaf, op weg naar een warme douche. Als de zon lager komt daalt de temperatuur snel.

Totaal 9678 km

donderdag, december 28, 2006

Barre route naar het hoge noorden


Eergisteren heb ik de grote tocht naar het hoge noorden van Noord Holland gemaakt. Niet de afstand maar de weersomstandigheden maakten het beste wel zwaar. Doordat het de hele tijd motregende moest ik voortdurend mijn schermpje losnemen en schoonvegen. En was het niet aan de buitenkant ondoorzichtig dan wel aan de binnenkant omdat ik zo zat te stomen. Ook mijn tenen hadden het zwaar, mijn voeten voelden aan alsof ze bevroren waren. Dat kon natuurlijk niet want de temperatuur was boven het vriespunt. De lucht was zwaar bewolkt en de omgeving grauw. Niet echt ideaal fietsweer dus.

Als variatie had ik een eerder dit jaar met de velo wielrenclub gereden route aan de normale route vastgeknoopt. Zo´n verandering is wel eens leuk ander wordt het nog saai. Wat wel tegenviel is dat het nu wel een erg toeristische route was geworden, het schoot dus niet zo op en de afstand was 15km langer dan normaal.

Tot aan de pont bij IJmuiden reed ik in een dun shirtje maar toen ik moest wachten tot de pont terug was werd het al snel te koud. Ik denk dat het gaandeweg ook kouder weer werd. Dit was ook een mooie gelegenheid om de meegebrachte boterhammen op te eten, ik was wel aan een eten toe. Vanmorgen had ik namelijk geen honger, het kerstdiner was nog tekort geleden.

Vanaf Castricum had ik ook een verandering ingepland door naar het centrum van Alkmaar te rijden. Dit beviel me erg goed, dus deze aanpassing hou ik erin. Vanaf Alkmaar is het bijna een rechte lijn naar Den Helder, alleen de kwaliteit van het fietspad laat nog wel eens te wensen over. Om kwart voor vier kwam ik bij de boot aan. Dat betekende dat ik drie kwartier moest wachten voor ik over kon.

Vanmiddag had ik wel weer zin in een ritje op het eiland. Niet te lang of te hard want morgen ga ik weer terug naar wateringen. De weervoorspelling is best wel goed. Althans minder slecht dan de heenrit.

Totaal 9530 km

maandag, december 25, 2006

kerstrondje


Vandaag kon ik me gelukkig even uit het kerstgebeuren losrukken om even een rondje lekker te gaan fietsen. Franciska vond het niet echt leuk dat ik alleen op stap ging, je moet op deze dag immers met het hele gezin op uit.

Ik ben blij dat ik het toch even heb gedaan. Ondanks de bewolking was het lekker fietsweer met een prima temperatuur. Ik fiets nog steeds in mijn thermo (onder) shirt, met meer kleding aan wordt het te warm.

Er was niet echt veel volk op de been, slechts een enkele fietser of wandelaar met hond. Een paar keer moest ik ondank mijn getoeter toch vol in de remmen.


Vandaag 77 km, totaal 9300 km

Nog maar 700 km te gaan (ahum, dat lijkt toch wel wat veel nu er nog maar 1 week resteerd. Het is mijn bedoeling om morgen naar Texel te fietsen en Vrijdag weer terug. Maar daar red ik het nog niet mee.

donderdag, december 14, 2006

Lekker ritje dordrecht en terug

Vandaag weer eens heerlijk gefiets. De afgelopen weken voelde ik me minder fit maar nu is de energie weer terug. Gisteravond ben ik met de mannen van Pauls hardloop groep wezen trainen. Om allerlei redenen was ik al een paar maanden niet meer van de partij geweest, maar gisteravond dus wel. Eigenlijk moest ik met Timo (mijn zoontje) naar het zuiderpark waar hij op atletiek zit (Sparta). Maar als alternatief hebben we er toen voor gekozen dat hij met mij mee ging. Het viel hem geloof ik wel een beetje tegen hoe hard zijn pa nog traint. Op het einde van de training werd hij wel een beetje stil, alhoewel hij dat natuurlijke nooit toegeeft.

En vanmorgen dus weer vroeg uit de veren voor een ritje met de Quest. Het is er prima weer voor, zelfs een beetje aan de warme kant. Wel beter dan het koude winterweer van vorig jaar december. Als de temperatuur onder het vriespunt daalt dan krijg ik weer van die problemen zoals koude voeten. Maar daar heb ik nu dus geen last van.

Op de heenweg over de Brienenoordbrug en terug door het centrum van Rotterdam.

De terugrit ging zelfs weer snel als vanouds, 50km in 1:32 uur

stand tot nu toe: 9220km

zondag, december 10, 2006

Quest of badkuip?


Nu ik het plan heb opgevat om de 10000 km dit jaar vol te rijden moet ik er ook wel aan gaan werken om extra kilometers te maken. Ik geef toe dat het nogal ambitieus is, zeker in december wanneer het weer bar slecht kan zijn. Vandaar dat ik vandaag een grote tocht wilde maken. Het begon al lekker, toen ik eindelijk alles gereed had en wilde instappen ontdekte ik dat mijn achterband plat stond. Er bleek een minuscuul gaatje in te zitten waardoor hij langzaam leeg liep. De band heeft er al aardig wat kilometers op zitten en dat is te zien aan het aantal beschadigingen en het dunne loopvlak. In principe kon hij nog wel even mee maar ik heb nu geen zin in extra vaak banden plakken en dus heb ik hem maar gelijk vervangen. Om tien uur was ik eindelijk op weg. Ik merkte gelijk al dat het fietsen niet echt lekker ging, het tempo ligt gewoon te laag. Daar heb ik de laatste tijd wel vaker last van. Een echte reden kan ik ook nu niet bedenken, ik ben uitgerust en aan de Quest mankeert niets. Misschien gaat het later in deze rit wel weer beter.

Als route heb ik de tocht naar de stormvloedkering (Brouwersdam) uitgezocht. Als ik bij de nieuwe waterweg aankom besluit ik om eerst nog even richting hoek van Holland te rijden, extra kilometers kan ik best gebruiken. Op het nieuwe asfalt snel ik een paar groepen wielrenners voorbij. Ondanks mijn lagere tempo lust ik ze nog rauw. Het snelheidsverschil is nog zo groot dat niemand ook maar een poging doet om me weer in te halen. Later zie ik dat ik hier toch nog tegen de 50 km/uur reed.

Als ik terugben bij de pont is deze net aan de overkant. Ik leg de Quest even op zijn kant om naar de banden te kijken, ik hoorde namelijk een tikje dat misschien op een bobbel in de band wijst. De linker voorband blijk niet helemaal goed om de velg te liggen, die moet ik maar even opnieuw omleggen. Als ik de pomp wil pakken blijkt dat die nog thuis staat. Daarmee komt er gelijk een einde aan het plan. Zonder fietspomp waag ik me niet te ver van huis. Helemaal ongelegen komt het ook niet want het gaat nog steeds niet lekker. Misschien dat het een volgende keer beter gaat.

Als afsluiting rij ik weer richting Hoek van Holland. Bij het strand aangekomen zie ik een paar plassen waarmee ik de onderkant van de Quest even goed schoon kan spoelen. Dat gaat prima tot ik een plas inrijd die eigenlijk meer een klein meertje is. Er komt een hele golf water naar binnen en ik ben gelijk helemaal nat. Ik heb al helemaal geen zin om hier uit te stappen dus ploeter ik maar verder. Dat valt niet mee met zo’n 50 liter water aan boord. Een stukje verder rem ik hard en het water golft er aan de voorkant weer grotendeels uit. De remmen zijn ook nat geworden en reageren sponzig. Ik probeer ze weer droog te krijgen door een lang stuk met ingeknepen remmen te rijden. Na een tijdje reageren ze weer normaal.

Op het stuk naar Kijkduin stop ik even om de schade op te nemen. Al de spullen die ik bij me heb zijn nat geworden, inclusief de GSM. Die ligt spontaan te rillen in mijn tas, hij heeft het zeker koud gekregen. Ik haal de accu er maar uit om de schade zoveel mogelijk te beperken. Terwijl ik daar stilsta wordt ik gepasseerd door een rolstoel tandem, twee rolstoelen aan elkaar vastgemaakt. Ze maken nog een flinke snelheid, zo’n 30 km/uur. Ik denk dat de achterste bestuurder misschien ook visueel gehandicapt is en daarom aan de voorste stoel is gekoppeld.

Na kijkduin ga ik weer richting Wateringen. Thuis wachten er nog een paar klusjes op me die af moeten (hout zagen voor de kachel, buitenlamp vervangen, er is altijd wel wat te doen). Maar eerst duik ik onder de warme douche, ik ben aardig verkleumt in mijn natte kleren.

Vandaag 78km, totaal 9118 km

woensdag, december 06, 2006

Dordrecht- Wateringen vv met beter licht


Vandaag was op papier de beste dag van de week, althans wat het weer betreft. En in werkelijkheid was het nog beter dan ik had gehoopt. Alleen op de terugweg had ik een paar spatjes regen.

De nieuwe koplamp presteert uitstekend, nu alle negen LED’s zijn ingeschakeld. Afgelopen maandag had ik al even een korte proefrit gemaakt naar de Lier en terug. Helaas kreeg ik het net voorbij het Woudt een lekke band. Ik ben nog maar een klein stukje met de platte band doorgefietst tot ik op een plek uitkwam waar ik een beetje uit de wind kon staan. De boosdoener was een piepklein stukje split dat met een scherp puntje door de band stak. Het was wel een mooie oefening om te kijken of ik alle spullen paraat had: regenjack, fietspomp met verloopnippel, plakspullen, zaklantaarn, reserve band. Als je plots uit je fiets moet om een band te wisselen dan is het wel handig als je iets warms hebt om aan te trekken.

Vandaag dus de eerste langere rit in het donker met de nieuwe lamp. Vooral op donkere stukken geeft hij een zee van licht. Wanneer je in de stad fietst dan valt het minder op, maar datzelfde effect heb je ook met autoverlichting. De lantaarn verlichting is gewoon nog feller!

De heenweg ging redelijk vlot, hoewel het niet zo snel gaat als in de zomer. Ik denk dat verschillende factoren hier een rol spelen, het weer, fietse in het donker en mijn conditie. De laatste weken voel ik me net wat minder fit, misschien ook wel omdat ik het erg druk heb.

Ik kwam tegelijk met een collega op het werk aangereden. Hij vond dat ik best wel hard reed (volgens hem 50, maar het was 45). Automobilisten denken altijd dat je harder rijd. Hij vond ook dat mijn verlichting “een bak licht gaf”. Ik wordt in ieder geval goed gezien.

Op de terugweg ging ik door het centrum van Rotterdam. Daar was het verkeer een grote puinhoop, een aantal; verkeerslichten werkten niet en dan gaat het direct fout. Alles stond werkelijk vast, wat is dat genieten als je er dan voorbij zoeft! Moeten ze maar gaan fietsen!

Ondanks mijn goede verlichting was er toch weer een grote ^%$ die vlak voor me moest oversteken. Ik heb hard getoeterd en hardop enige verwensingen geroepen. Ze leren het ook nooit.

Op het laatste stuk heb ik maar weer eens een oude variant geprobeerd door de donkere polder heen. Er waren veschillende groepjes aan het hardlopen, gelukkig allemaal goed zichtbaar. Het was namelijk een erg donkere avond.

Twee keer 53km (31 km/uur gem) totaal 9038 (nog 962 km te gaan voor het einde van het jaar)

woensdag, november 29, 2006

Testrit met nieuwe verlichting


Gisteravond Heb ik de nieuwe lamp na een testje in de Quest gemonteerd. Ik moest eerst zeker weten of de dimstand (zogenaamde pulsbreedte modulatie) goed samenging met de stroombronschakeling. Hiervoor heb ik eerst in plaats van de accu een regelbare voeding aangesloten. Hier kan ik namelijk de stroom beperken, zodat een fout niet gelijk desastreus is. De dimstand werkte precies zoals zou moeten en de weg was daarmee vrij om de lamp te monteren. Ik gebruik nu maar drie van de negen LED’s om het risico bij een fout te beperken. Deze drie LED’s blijken samen al meer licht te geven dan mijn oude lamp, dat ziet er dus hoopvol uit.

Na het monteren gisteravond heb ik een klein proefritje gemaakt om de juiste stand van de lamp te bepalen. Na een paar wijzigingen had ik de beste stand gevonden, niet te laag want het licht moet een flink eind voor de Quest op de grond schijnen.

Vanmorgen vertrok ik in het donker richting Dordrecht en ik kon gelijk al zien dat het een verbetering is. Ik ging niet zo hard als anders, blijkbaar heb ik een kleine dip. Normaal is de kruissnelheid op rechte stukken zo’n 43 km/uur, nu zat ik steeds onder de 40. Het scheelt ook als je een stimulans hebt zoals een bromfietsen of een racefietser, maar die waren er helaas niet. Het is ook niet zo erg als het een keertje wat langzamer gaat, het belangrijkste is immers dat ik met de Quest ga.

In Delft reed ik op een bruggetje langs een controle van oom agent (ze waren met vier man). In het voorbijgaan riep ik: en doet hij het goed? Hierop antwoordde hij dat mijn licht uitstekend werkte. Ik geloof zelfs dat ik hem behoorlijk verblinde toen ik de brug opreed waardoor mijn lamp nogal omhoog scheen, maar ja ik wordt wel goed gezien.


Na ca. 1:40 kwam ik in Dordrecht aan.

Op de terugweg koos ik ervoor om door het centrum van Rotterdam te rijden. Dat leverde me een noodstop op toen een fietser tegen het verkeer in op mijn weghelft kwam. Gelukkig stuurden we allebei de juiste kant op en ging het nog net goed. Verder moest ik nogal een aantal keren lang voor een verkeerslicht wachten voor ik weer verder kon. Soms tref je het gewoon slecht.

Wat me wel goed deed was om te zien hoeveel file ik heb gemist door met de Quest te gaan, het was weer een grote puinhoop op de snelwegen. Ook in Rotterdam was het enorm druk.

Op het stuk naar Delft kwamen meerdere auto’s achter elkaar me tegemoet zodat ik het idee kreeg dat de verkeer doseer installatie niet aan stond. Dat bleek verderop echter (gelukkig) wel het geval te zijn. Zouden die automobilisten het erop wagen om met meerder tegelijk over de blokker heen te rijden? In principe moet dat kunnen, een aanhanger mag immers ook mee. Het was file op de A13, dat kon je hier wel zien want er stonden wel honderd auto’s voor de installatie op hun beurt te wachten om door te rijden.

Terugrit 1:45 totaal gereden tot nu toe 8917 km




zondag, november 26, 2006

Lekker fietsen op een warme nazomerdag

Vanmiddag ben ik lekker met de Quest op stap geweest richting nieuwe waterweg. Het weer was zo mooi als de voorspellingen al aangaven, lekker fietsweer dus. Er waren niet veel fietsers onderweg maar dat zal wel met de stevige wind te maken hebben gehad. Het waaide met windkracht 6 uit het zuiden, maar daarvoor is de Quest gebouwd. Ik had geen last met instabiliteit zoals ik in het voorjaar wel had met deze wind. Ik denk dat er toen meer uitschieters waren terwijl de wind nu redelijk stabiel in sterkte was.



Ook het aantal auto's viel mee, dus had ik vrij baan over het asfalt richting nieuwe waterweg. Op het fietspad langs de nieuwe waterweg was het feest, er lag zowaar over de hele lengte tot aan de waterkering een nieuwe laag asfalt. Daar maken ze heel wat mensen mee blij!

Vanaf Hoek van Holland ging ik door de duinen met de wind mee naar Kijkduin. Eigelijk zonde dat ik nu al weer bijna thuis was, dus draaide ik mijn Quest 180 graden en reed ik de hele route nog een keer in omgekeerde volgorde. Zo recht tegen de stevige wind in ploeteren geeft prachtige snelheid verschillen met mountainbikers en racefietsers.

Richting Schipluiden werd ik nogal opgehouden door een tweetal zondagsrijders, die me eerst perse voorbij moesten maar me vervolgens 5 km langs in de weg zaten omdat ze zo langzaam reden. Het is ook altijd hetzelfde met die automobilisten!

Met zo’n twee en een half uur was ik weer thuis waar mijn eigengebakken appeltaart op me stond te wachten.

88 km in 2:26 uur (36 km/uur gemiddeld) totaal 8803km






Vanmiddag ben ik weer bezig geweest met de Quest verlichting, het begint nu ergens op te lijken. Ik heb negen 1Watt LED’s op een aluminium plaatje gemonteerd (met koelpasta tussen LED en aluminium). De manier waarop ze worden vastgezet is wel grappig, de pootjes van de lensjes steken door het aluminium heen en worden aan de achterzijde in het verwijdde deel van het gat gesmolten zodat ze vast blijven zitten. De LED’s heb ik in drie groepen verdeeld. (elke groep heeft drie LED’s in serie met een eigen stroombron van 350mA). De achterzijde van de bevestigingsplaat heb ik eerst glad geschuurd (overtollig plastic eraf) en daarna op een koellichaam gemonteerd (ook weer koelpasta ertussen). Een goede koeling is essentieel en vergroot de lichtopbrengst. Van het koellichaam heb ik eerst nog wat overbodige stukken afgezaagd, dat scheelt weer in gewicht.





























Bij een vergelijking met mijn huidige licht zag ik dat ik nu vƩƩƩƩƩl meer licht krijg, echt fantastisch!!

woensdag, november 22, 2006

Moeizame start


Het moest er weer eens van komen. Vorige week zorgden twee dagen op cursus en een dag naar Duitsland ervoor dat ik niet aan fietsen toe kwam. Op de momenten dat ik wel vrij was had ik teveel andere dingen te doen om zomaar een stukje te gaan fietsen. Maar vanmorgen had ik geen reden om niet te gaan fietsen, behalve dan dat het hondenweer is en donker en het zo lastig is om uit je bed te komen. Maar ja ik had besloten te gaan dus moest het er van komen. Toen ik mijn spullen aan het verzamelen was hoorde ik de regen op het dak van de serre kletteren, zou ik dan toch maar met de auto gaan?

Op het moment dat ik wegreed regende het zachtjes, niet echt heel vervelend, maar toch.. Wel vervelend is het slechte zicht dat je hebt door de matige verlichting en de druppels op het regenschermpje. Vooral bij tegemoet komende auto’s is het lastig. Na zo’n 500 meter klapte ik met het rechtervoorwiel op een vluchtheuvel, ik had hem niet zien aankomen. Ondanks dat het een harde botsing was bleef de schade beperkt, althans ik kon gewoon doorfietsen. Weer een paar honderd meter verder ging het weer mis, nu reed ik half over een glooiende vluchtheuvel waardoor ik op twee wielen kwam te rijden. Gelukkig weer zonder schade maar nu moest ik wel even binnensmonds vloeken. Als dat zo door gaat dan haal ik Dordrecht niet eens. Blijkbaar was ik nu voorzichtiger geworden of waren mijn ogen beter gewent aan het licht want vanaf dit punt had ik gelukkig geen problemen meer. Op de een of andere manier had ik ook niet zoveel energie vanochtend, normaal rijd ik wel tot 50km/uur maar nu bleef ik net boven de 40 hangen. De gemiddelde snelheid was dan ook de laagste tot nu toe, 30km/uur (52km in 1:44 uur)

De terugweg ging al niet veel beter, hoewel ik er wel veel meer zin ik had. Ik denk dat het verschil wordt gemaakt doordat ik dan met daglicht vertrek. Vlak voor Rotterdam dacht ik dat mijn accu leeg was, dat was gelukkig niet het geval. Het stekertje van de accu maakt geen goed contact. Dat kon ik snel verhelpen door de steker een paar keer rond te draaien. Voor de zekerheid zal ik toch eens testen hoe lang de accu meegaat met volle verlichting.

In het centrum van Rotterdam was het lastig fietsen door het grote aantal ander fietsers. Dit houd de snelheid ook echt laag.

31km/uur (49,5 km in 1:34 uur)

[ondertussen heb ik de test uitgevoerd, na ca 6uur vollast brand de verlichting nog en is de accuspanning na 11,75V. De accu heeft een capaciteit van 7AH]

De nieuwe LED verlichting vordert gestaag. Ik heb mijn ambities wel een beetje moeten terugschroeven, door de grotere lensjes passen er geen 12 LED’s achter het venster in de Quest. ( stuks is echter geen probleem. De stroombron (350mA) is ondertussen ook klaar en getest. Deze slimme variant “gebruikt” zelf slecht 0,7V dus blijft de verlichting werken totdat de accuspanning onder (3 keer 3,3V + 0,7) 10,6V is gezakt, dan is de accu ook echt leeg want de accuspanning varieert normaal tussen 12,5V (vol) en 11,5V (leeg). Hopelijk ben ik volgende week zover dat ik de verlichting in de fiets kan bouwen.

Totaal 8714km

dinsdag, november 07, 2006

Ritje zonder stress



Gek genoeg zag ik er best wel tegen op om weer een retourtje Dordrecht te rijden. De dagen worden snel korter zodat ik in de morgen in het donker moet vertrekken en ook op de terugweg blijft het niet lang licht. De temperatuur is de afgelopen week aardig gedaald en dat is vooral vervelend bij het instappen, als je eenmaal onderweg bent dan wordt je vanzelf warm in de Quest..

Volgens de voorspelling zou het vandaag de beste dag van deze week worden, dus het moest er maar van komen. Gisteravond was ik al bijtijds naar bed gegaan want na een korte nachtrust fietsen is niet fijn.

Bij de start om 6:45 was het best wel mistig maar niet zo dat ik er veel last van had. Na een paar minuten kwam het gevoel weer terug, fietsen in de Quest is heerlijk! Als je eenmaal over de drempel bent dan wil je niet anders meer. Ik had bedacht het maar rustig aan te doen omdat ik geen zin had om moe aan te komen, ik had immers al een tijdje niet meer gefietst. Door de mist bleek mijn schermpje snel te beslaan. Als ik maar eventjes in de richting van het scherm uitademde kwam er gelijk een laagje condens op dat niet snel meer verdween. De lucht was gewoon te vochtig om de condens weer te laten verdwijnen. Uiteindelijk vond ik een positie waarin het net goed ging. Op sommige stukken was er veel mist, op anderen juist helemaal niet.

Voor ik het wist was ik al bij de Brienenoordbrug aangekomen en begon ik aan de beklimming. Aan de andere kant is het een prachtig stuk fietspad, waren alle fietspaden maar zo goed. Normaal ben ik altijd redelijk gestresste en wil ik zo snel mogelijk verkeerslichten passeren, die houden alleen maar op. Nu maakte het eigenlijk niet uit, ik hoefde me niet te haasten, zo hiel ik mezelf voor. Toen ik in Dordrecht was aangekomen bleek dat ik de snelste tijd tot nu toe heb gereden 1:30 over 52km ofwel 35 km/uur. (soms gaan dingen sneller wanneer je juist geen haast hebt)


Op de terugweg was het weer verder opgeknapt en startte ik terwijl het nog licht was. In het begin kon ik de verlichting uit laten maar na een tijdje begon het al te schemeren. Bij de tijd dat ik Wateringen in reed was het donker.

Ik rijd de laatste tijd over de van der Kooijweg en de mgr bekkerslaan in Rijswijk waar fietsers niet mogen rijden. Maar ja, het schiet zo lekker op en het fietspad is erbarmelijk slecht. Juist vanavond vroeg ik me af hoelang dit goed zou gaan toen ik een politieauto passeerde. Even hield hij in maar toen reed hij gelukkig weer verder.. Op een bekeuring zit ik echt niet te wachten

Om half zeven was ik weer terug: 50km in 34 km/uur

O ja, vandaag ben ik jarig!! (47 alweer)

Totaal 8610km (dat wordt nog spannend of ik dit jaar de 10000 haal!)

zaterdag, oktober 28, 2006

Quest verlichting nog beter ? deel I


Op zich ben ik wel tevreden over de Quest verlichting zoals ik die nu heb. Als je over werkelijk donkere paden rijdt dan functioneert de verlichting prima en kan je goed zien waar je moet rijden en hoe het pad is. Vooral hekken en verkeersborden met reflectoren zie je al zeker honderd meter van te voren. Maar wanneer er veel omgevingslicht is of wanneer ik tegemoet komend verkeer heb dan vind ik de hoeveelheid licht soms maar net voldoende.

Destijds heb ik wat onderzoek gedaan naar de mogelijkheden en geconstateerd dat er een aantal mogelijke bruikbare verlichtingsbronnen zijn. De conclusie was dat een HID lamp het meeste licht per Watt vermogen levert maar als nadelen heeft erg duur en kwetsbaar te zijn. Een goede tweede is een fluorescentie lamp (TL). Deze werkt echter pas efficiĆ«nt als hij voldoende groot is en heeft net als een HID lamp een omvormer nodig. Een goede derde zijn LED’s. Deze zijn zeer robuust en er wordt veel research verricht om ze nog beter te maken. Toen ik mijn lamp maakte was een 5mm LED verhoudingsgewijs de beste keus. Een enkele 5mm LED verbruikt slechts 70mW (0,070Watt) en je hebt er dus wel honderd nodig voor het ergens op begint te lijken.

Een dergelijke LED stuur je het beste met een stroom aan (in tegenstelling tot hem zomaar met een bepaalde spanning te voeden zoals je met een gloeilamp zou doen). Met dit het grote aantal LED’s is het erg onpraktisch en heb ik een alternatief gebruikt door ze met een nauwkeurig gestabiliseerde spanning aan te sturen (geschakelde voeding van 12V naar circa 3V). Omdat alle LED’s daarbij parallel staan voeren sommige meer stroom dan anderen. De LED’s die het meeste stroom krijgen worden het warmst en gaan dan nog meer stroom verbruiken. Tijdens het proefdraaien is de temperatuur wel eens te ver opgelopen en zijn er een aantal LED’s overleden. Gek genoeg is juist de koeling van de LED’s erg belangrijk. (ook een LED produceert warmte al is het rendement veel beter dan bijvoorbeeld een gloeilamp. Een gloeilamp kan echter ongestraft heel erg heet worden). Ze beginnen eerst te knipperen en gaan daarna definitief uit. Om dit in de hand te houden moet er een marge worden ingebouwd, de LED’s presteren dan minder dan optimaal. Bovendien zal er in de loop van de tijd veroudering zijn en verloop optreden.

Wanneer ik nu meet aan het vermogensgebruik van mijn Quest verlichting zie ik het volgende
Voorlicht 0,50 A bij 12,5 V voorlicht (6,25Watt)
Achterlicht 0,06 A bij 12,5 V

Als je bedenkt dat het rendement van de voeding circa 80% is komt er dus maar 5Watt bij de LED’s
Dit komt mede door de veiligheidsmarge. Als ik de spanning zou verhogen zal de levensduur sterk verminderen.

Momenteel scoort de 1Watt Luxeon LED nog beter dan de 5mm LED. Het is een beetje lastig vergelijken maar de prestaties kunnen in Lumen of in Candela worden vergeleken. Bij een vergelijking in Candela (Cd) wordt ook de reflector (gebundeld licht) in de vergelijking betrokken.

De 5mm LED’s hebben een uitstraling van 15 graden en een lichtsterkte van 20 Cd
Bij de 1Watt Luxeon star Led kunnen verschillende reflectors worden gebruikt. Bij een hoek van 10 graden heeft hij een lichtsterkte van 500 Cd (dus 25 keer meer dan een 5mm LED). Een ander voordeel is dat deze 1W LED’s een koelplaat hebben die eventueel op een groter koellichaam kan worden gemonteerd.

Mijn plan is om 12 stuks te gebruiken met een gezamenlijke lichtsterkte van 6000Cd (12 keer 45 Lumen = 540 Lumen, deze LED's geven 45 Lumen per Watt). Verlichtingssterkte wordt ook vaak in Lumen vergeleken:

Hier een stukje van de datasheet van de bekende 10Watt Welch Allyn HID lampjes die in diverse merken fietsverlichting worden gebruikt:

PERFORMANCE
These performance characteristics define the typical operation of this lamp at rated power – 10 Watts.
Technical Specifications @ 25C Ambient
Values are typical unless otherwise noted.
M10P001 M10P002 M10N001
Initial Luminous Flux 450 (Face Lumens) 500 (Total Lumens)
Correlated Color Temperature 6000K 7500K
Chromaticity (x, y) 0.309, 0.332 0.297, 0.323
Beam Divergence 613—
Center Beam Candlepower 13,000 (6 graden) 4,100 (13 graden)
Rated Median Life @ 1 hour on/15 minutes off 1000 Hours
Lumen Maintenance @ 350 hours Approx. 85% 90%
Lumen Maintenance @ 700 hours Approx. 75% 85%
Lumen Maintenance @ 1000 hours Approx. 70% 80%

De opgegeven levensduur varieert van enkele honderden tot circa 1000 uur

Ik heb 12 LED’s bij http://www.dotlight.de besteld, samen met lensjes (6 graden) en lenshouders. Hopelijk krijg ik ze begin volgende week binnen zodat ik er mee kan gaan knutselen. Als de cijfers kloppen dan komen deze LED’s aardig in de richting van de HID lampen.

De 3Watt en 6 Watt LED’s van hetzelfde merk scoren minder goed met een output van resp. 87lm (29 lm/Watt) en 140lm (23 lm/Watt).

Wordt vervolgd

zondag, oktober 22, 2006

LEL 2006




Vandaag was de dag van de race tussen Lelystad en Enkhuizen visa versa. Ik had er al een tijdje naar toegeleefd en vond het best wel spannend om er aan mee te doen. Vlak na elf uur vertrok ik vanuit Wateringen met de Quest op het dak vastgesnoerd. Er stond een beste wind maar de combinatie hield zicht prima en ik kwam even na half Ć©Ć©n aan bij de sluizen in Lelystad. Daar hadden zich al een heel stel andere ligfiets fanaten verzameld om aan de race mee te doen. Het ging er allemaal lekker informeel aan toe, iedereen kent iedereen en dan heb je geen startnummer nodig. Mijn starttijd was 13:22 dus ik had nog even om me om te kleden en in te rijden. Daar deed ik net iets te lang over want toen ik bij de start kwam was er een ander op mijn tijd gestart. Geen probleem, ik kreeg een nieuwe starttijd op 13:24 en kon gelijk plaatsnemen. De wind was vrij sterk ( ik denk windkracht 5) en uit zuidelijke richting. Ik ging niet al te hard van start want de spieren waren nog niet goed opgewarmd. Op het eerste stuk vloog ik al bijna uit de bocht, daar zitten een paar scherpe bochten en het asfalt is er erg slecht. Dan komt er een vrij lang stuk waar het wegdek ook al niet erg best is. Als je niet oppast stuiter je zo van de dijk af. Ik was mijn gps vergeten en de accu had ik uit de Quest gehaald als gewicht besparing. Daardoor kon ik niet goed zien hoe hard ik nu eigenlijk reed. Vlak na de eerste flauwe bocht tussen het eerste rechte stuk en het tweede rechte stuk haalde ik twee voorgangers in, een ligfiets en een Quest (Marjolein geloof ik). Daarna duurde het best wel een tijd voor ik weer iemand voorbij kon.

Een stuk voor het aquaduct bij Enkhuizen kwam een gele Quest me tegemoet. Later bleek dat het Ymte was (die deze race al zo’n 8 keer heeft gewonnen) die nu ook weer erg snel reed. Bij het keerpunt stond Allert die me hielp de korte draai te maken door de achterkant van de Quest op te pakken. Het stuk terug ging een stuk zwaarder omdat de wind nu deel tegen stond. Nu begon ik pas goed achterliggers in te halen, een paar keer een Quest en een stuk of vier roeifietsers. Het laatste stuk was flink doorbijten tegen de harde wind in. Toch kon ik het hele stuk in het hoogste verzet blijven rijden, de vaart zat er dus wel goed in. Bij de finish bleek ik op dat moment de tweede tijd te hebben achter Ymte Sijbrandij (div keren Europees kampioen). (op zo’n 8 minuten achterstand!). Later kwamen er nog drie snelle jongen bij en moest zelfs Ymte zijn eerste plaats nog afstaan aan Hans Wessels (wereld duurrecord houder ligfietsen). Al met al dus geen schande om van dit soort jongens te verliezen.

Blijkbaar was deze rit een stuk zwaarder dan de tijdrit op texel, mijn snelheid lag nu in ieder geval lager dan op Texel terwijl ik wel veel beter mijn best deed. Mijn concurenten van die rit (Guus van der Schoot, Harry Lieben en Wim Schermer) bleef ik minstens vijf minuten voor dus blijkbaar heb ik reletief gezien wel goed gepresteerd.
zie http://www.ligfiets.net/agenda/race.php?id=210 voor de uitslagenlijst!

Het duurde nog enige tijd voor alle renners binnen waren. Ondertussen maakte ik hier en daar een praatje met het gezellige groepje ligfietsers. Volgens mij is er een harde kern die bijna altijd weer present zijn bij dit soort evenementen. We zullen zien of ik er de volgende keer weer bij ben.


Op de terugrit over de A4 zag ik plotseling een aantal auto’s stoppen en een paar mensen stonden over de vangrail richting weiland te kijken. Er zou toch geen auto gecrashed zijn dacht ik, die ligt dan vast (en mogelijk op zijn kop) in de sloot langs de snelweg. Ik heb gauw mijn auto geparkeerd en ben over de vangrail gesprongen en naar de plaats gerend waar de auto lag om te kijken of ik kon helpen. Aan de overkant van de sloot lag een auto op zijn zijkant in het water. Het was heel vreemd om die auto daar te zien, hoe was dit toch mogelijk? Een man waadde door de sloot naar de auto. Twee kleine meisjes waren er al uitgekrabbeld maar de vader zat nog achter het stuur. Het ging allemaal heel snel en even later was de man ook op de kant geholpen. Hij leek ongedeerd maar was blijkbaar wel in een trauma. De meisjes hadden allebei een bebloed gezicht, misschien door rondvliegend glas gesneden. Ik wilde ook in de sloot springen om te kijken of er niet meer mensen uit de auto moesten worden gehaald. De man die al naar de overkant was gegaan riep dat dat niet nodig was en vroeg om dekens of een warme jas. Om toch nog te kunnen helpen heb ik toen mijn sweater uitgetrokken en naar de overkant gegooid zodat een van de meisjes het toch een beetje warm kreeg. Een minuut of tien later kwam de brandweer die via een ladder naar de overkant van de sloot klommen. Nog wat minuten later kwamen ook de broeders van de ambulance en sprongen een paar duikers in de sloot om ze naar de overkant te helpen. De kinderen werden met een nekkraag om op een brancard gelegd en met isolatiefolie toegedekt. Ik heb nog even mijn telefoon nummer aan een agent doorgegeven, misschien kon ik mijn sweater weer terug krijgen. En zoniet dan zou het geen probleem zijn, hij was al niet zo nieuw meer. Toen ik weer in mijn auto stapte hoorde ik gepiep en een paar harde klappen aan de andere kant van de weg. Daar waren een paar auto’s van toeschouwers op elkaar geklapt. Ze hadden wel het voordeel dat de brandweer er nu snel bij was.

Later vanavond werd ik door de politie gebeld. Ze vertelden dat de vader en de meisjes het goed maakten. Ze hadden werkelijk enorm geluk gehad, het had weinig gescheeld of ze waren frontaal op een boom geknald. Nu waren ze vlak voor het begin van de vangrail het talud afgereden en een meter of dertig doorgeschoten. Daarbij had de auto een boom geschampt en was hij na zo’n twintig meter over het water gevlogen om daar aan de andere kant van de sloot tot stilstand te komen. Je moet er ook niet aan denken als hij op zijn kop in de modderige sloot was gekomen. Ik las nu ook op http://www.elsevier.nl/nieuws/laatste_24_uur/nieuwsbericht/asp/artnr/121763/index.html dat er aan de andere kant negen auto’s van kijkers op elkaar waren gereden met weer twee gewonden.



Al met al een bijzondere dag.

51km in 1:06 (vijfde plaats) totaal gereden 8473 km

maandag, oktober 16, 2006

het wordt weer frisjes

Vanmorgen begon mij rit niet erg voorspoedig. Allereerst ging de wekker een half uur later af dan de bedoeling was. Zo’n achterstand haal je niet meer in. Toen ik zo’n 500 meter op weg was bedacht ik me dat ik mijn fietshelm was vergeten. Niet erg handig als je nog zo’n 110km moet. Even doorbijten en maar weer terugrijden om de helm op te halen. Het was trouwens behoorlijk fris vanmorgen, niet zozeer aan mijn benen of bovenlijf maar op mijn gezicht. Ik heb nog steeds een korte fietsbroek en een shirt met korte mouwen aan. Misschien wordt het tijd voor wat dikkere kleding. Vanaf hier ging het gelukkig een stuk voorspoediger, tot ik bij de open voetgangersbrug in het centrum van Delft aankwam. Er zat niets anders op dan te wachten tot het binnenvaartschip met containers voorbij was gevaren. Een paar bochten verder begint de Quest snelweg van Delft naar Rotterdam. Dit hele stuk is het heerlijk doorrijden en loopt de snelheid op tot 50km/uur, ik kan dus prima met de auto meerijden. Door Rotterdam was er niet echt veel oponthoud, een paar verkeerslichten werkten niet echt mee en gingen voor mijn neus op rood, maar die kom je altijd wel tegen.

Vanaf de Brienenoordbrug ging het weer gesmeerd. Ik kon wel zien dat ik later dan normaal was want de groepen schoolkinderen kwam ik eerder tegen. Altijd weer grappig als sommige meisjes gillen wanneer ik voorbij rij. Over het algemeen zijn de reacties positief. Op een enkeling na, die me overdreven hoofdschuddend op hun lullige brommertje voorbij rijden, ze zouden zichzelf eens moeten zien.

Op de terugweg was het helemaal heerlijk fietsen. Nu was het zomers warm, als dat de consequentie is van het broeikas effect dan vind ik het niet erg. Waarschijnlijk moeten de vervelende gevolgen nog komen (langdurige regenval, stormen en dergelijke). Ik had bijna ieder verkeerslicht mee (en ik kom er nogal wat tegen). Dat scheelt enorm in de rittijd! Tussen Rotterdam en Delft weer even lekker doortrappen. Ook door Rijswijk ging het heel goed, ook al omdat ik bij een heel stuk over de middenbaan rij waar ook een fietspad is. Op een gedeelte vanaf Sion naar Rijswijk staat een bord verboden voor fietsers dat ik maar negeer. Ik zie er nooit politie maar op een dag loop ik vast tegen de lamp. We zien wel of ik me er dan uit kan lullen.

Heen 53,5km terug 50km (36km/uur gemiddeld) totaal 8317km





Hier een plaatje hoe ik mijn GPS in de quest heb bevestigd. Geen fraaie oplossing maar het werkt prima. De GPS hangt aan de broekriemhouder die ik er destijds bijkreeg. Ik moet er nog eens een wat definitiever oplossing voor bedenken. Het voordeel van deze oplossing is dat het apparaat goed gedempt hangt en geen harde schokken maakt waarbij hij anders wel eens uitvalt doordat de batterijen kortstondig geen contact meer maken. De elektronica is ook nog provisorisch, lui als ik ben laat ik het voorlopig zo. Het werkt tenslotte goed en zo hou ik meer tijd over om te fietsen.

dinsdag, oktober 10, 2006

Herfsttreffen 2006




Vrijdag was de eerste dag van het herfsttreffen op camping de Woensberg in Huizen. Ik had al een paar weken geleden ingeschreven via de website van de ligfiets vereniging maar ik wist niet precies hoe laat we werden verwacht. Dus nam ik op de ochtend de tijd om mijn Quest nog even schoon te vegen, de bandenspanning te controleren en alle bagage in te laden. Om 11:00 was ik klaar en vertrok ik richting Huizen. De route kende ik deels al op mijn duimpje (het eerste stuk ging naar Breukelen, waar een goede vriend van mijn woont). Althans ik dacht dat ik de route kende, sinds de laatste keer hadden de heren wegenbouwer wat veranderingen aangebracht omdat bepaalde stukken fietspad blijkbaar ook goede bouwlocaties zijn. Wel jammer want de route wordt er niet sneller op met al die scherpe nieuwe bochten. Ook was de oude fietspad-afzetting bij oud-kamerik er nog, hier wordt je gewoon de wei ingestuurd. Die aanwijzing negeer ik dan maar en ga ik verder over de provinciale weg.

Ik had de route best wel mooi uitgezet, langs loosdrecht tussen de plassen door. Pas het laatste stuk reed ik fout, althans ik werd het bos ingestuurd waar ik aardig het spoor kwijt raakte. De GPS doet het gewoon niet onder een dicht bladerdak, zeker niet als de bladeren ook nog nat zijn. Na 3 uur en 100km kwam ik op de camping aangereden. Op dat moment was er niemand, ik was blijkbaar een van de eersten dus kon ik een bed uitzoeken om mijn bagage te dumpen. Nadat ik bij de Appie in Huizen wat boodschappen had gedaan waren er meer mensen gearriveerd. Op het zandpad naar de huisjes toe zetten ik wat kracht om door het rulle zand heen te komen. De ketting vond dat wat minder en knapte door het midden. Gelukkig stond Hayco (Moraal) paraat om met te helpen om de losse stukken weer aan elkaar te zetten. Hij had een veel betere kettingpons en een stukje ketting waarmee het lukte om hem weer netjes te krijgen.

In de loop van de middag kwamen er steeds meer ligfietsers bij. Om een uur of zeven werd de barbecue aangestoken en kon iedereen zijn meegebrachte eten bereiden.

Zaterdag hebben we met een groep een rondrit gemaakt. We hadden enorm geluk met het weer, de vooruitzichten waren niet al te goed en toch scheen de zon bijna de hele dag. Halverwege reden we Nijkerk in voor een kopje koffie met appelgebak. De serveerster leek niet echt blij met zo’n grote groep en zei dat er niet genoeg appelgebak was voor iedereen. Niet getreurd we haalden zelf nog wel een paar stukken bij de Hema . Toen we terug waren heb ik de ketting een slag moeten draaien, bij het repareren van de breuk was er per ongeluk een twist in gekomen. Daar had ik niet acht last van maar het leek me toch geen goed idee om hem erin te laten zitten. Hiervoor heb ik de snelschakel opgezocht, die kan je probleemloos met de hand openen en sluiten.







"gratis" op de pont






Die avond werd er door de hele groep gekookt, iedereen hielp mee met de bereiding van de nasi. Ik heb geholpen met het barbecuen van de satƩstokjes, dat soort klusjes kan je wel aan mij toevertrouwen.

Zondag zat het er al weer op. Na het ontbijt (voor mij krentenbollen) begaf ik me weer huiswaarts. Dit keer liet ik me niet tegenhouden door fietsverbod borden en schoot ik lekker op. Toen ik bij Zoeterneer was maakte mijn ketting weer vervelende sprongen bij elke 4 a 5 omwentelingen. Toen ik hem helemaal had nagelopen bleek dat een schakel plotseling erg stroef was geworden. Na wat wrikken liep de ketting weer goed rond, nu had ik helaas wel weer zwarte handen. Daar moet ik nog wat op vinden.

Ps. Mijn word spellingchecker kent het woord ligfietsers niet maar wel liegfietsers (wat dat ook moge zijn!)



dinsdag heen en weer naar Papendrecht. geen bijzonderheden, behalve een enome trut die me bijna van de sokken reed bij het rechtsafslaan. Gelukkig zag ik het al heel ver van tevoren aankomen en kon ik haar met mijn toeter tot de orde ropen. Wat een muts!! Verder nog een paar automobilisten die het niet konder waarderen dat ik ze inhaalde waar zij maar 50km/uur mochten rijden. Ik had er lekker de vaart in en reed ze met 57km/uur voorbij. Misschien sloofde ik me ook wel uit voor de verkeerstellers die in grote getalen aanwezig waren. Jammer dat er nu geen file op de A13 stond, dan hadden ze pas veel auto's kunnen tellen. Vandaag was het er er weer lekker rustig, de blokkeer installatie doet goed werk!



Scheuren over de Rotterdamseweg van Rotterdam naar Delft. 50km/uur gem. over 7 km

250+110km, totaal gereden 8213km

woensdag, oktober 04, 2006

luchtvervuiling



Het is zo jammer dat niet meer mensen proberen om de auto eens te laten staan en met de fiets of desnoods met het openbaar vervoer naar hun werk te reizen. De steden lijken aan een groot auto infarct te leiden, waar je ook fietst, overal staan auto’s stil in lange files. Dat is morgens zo maar en in de middag zie ik weer precies hetzelfde beeld in omgekeerde volgorde.

Het lijkt alsof ik me steeds meer erger aan auto’s en bromfietsers. Vanmorgen reed ik op het fietspad langs de A16 toen een brommer me vanaf de andere kant tegemoet kwam. Op zo’n moment rij je enkele honderden meters in de walm die de brommer achter zich laat. Fietsen zou toch gezond moeten zijn!

Naast het fietspad langs het Kralingse bos staat een lange file auto die vanaf de snelweg zich de stad in proberen te wurmen. Op het fietspad rij je in de stank die de auto verspreiden. En dit houdt ook nooit op, elke dag is het weer hetzelfde beeld. Mischien komt er ooit een einde aan als de olie op is. Dan is het jammer dat we de kostbare brandstoffen niet voor belangrijker zaken, zoals het verwarmen van onze huizen, hebben bewaart. Het gebeurt ook vaak dat ik in de remmen moet omdat een auto bezig is zich in de file te persen en daarbij het fietspad volledig blokkeert.

Ik dacht een mooie route te hebben ontdekt langs de Rotterdamsweg van Rotterdam naar Delft. Op de Schieweg aan de andere kant van het water wordt ik steeds vaker verblind door de koplampen van de auto’s. Omdat de dagen steeds korter worden heb ik hier meer last van. De weg aan de andere kant leek een mooi alternatief, tot vandaag. Blijkbaar was het druk op de A13. Veel automobilisten nemen dan deze weg als sluiproute. Om dit tegen te gaan staan hier blokkeer installaties die slechts een auto per 30 seconden doorlaten. Daar trekt men zich niets van aan, de automobilisten gaan gewoon in de lange rij staan (vandaag wel 100 auto’s) en blokkeren daarmee het andere verkeer volledig. Eigenlijk zou er aan het begin van de weg een bord moeten staan met de te verwachten wachttijd, dan zou men deze weg misschien mijden.

Ik heb er zelf een gloeiende hekel aan om in de file te staan. Daarom ga ik eerder naar mijn werk of rij ik op tijden dat het niet zo druk is, of ga ik met de fiets…

Vandaag heerlijk gefietst naar Papendrecht en terug. Eerst had ik nog een beetje regen maar op de terugweg was het weer best wel lekker. Afgezien van een paar lastige automobilisten die met te vlug af probeerden te zijn door vlak voor me langs te rijden had ik geen oponthoud. De meeste verkeerslichten probeer ik te negeren, maar een enkel kruispunt is zo druk dat ik wel moet wachten. En soms duurt dat wachten erg lang. Dan gaat mijn fietsbril beslaan en zie ik al gauw niets meer. Als ik kan rijden verdwijnt de mist weer snel.




Vandaag 107 km met een gemiddelde van 34km/uur, totaal 7847

zondag, oktober 01, 2006

Groter tandwiel en kettingproblemen


Twee dagen nadat ik bij Ymte van velomobiel een groter tandwiel had besteld lag het pakketje al bij ons in de bus. Een tandwiel met 57t en een stukje ketting met de vijf extra benodigde schakels.







plaatje: direct vanuit de nieuwste versie van Google earth, nu nog mooier.
Sleutelen op het eind van de route bij de stormvloedkering



Ik vind het altijd moeilijk om aan mijn Quest te gaan sleutelen als die het nog perfect doet, het kan alleen maar minder worden. Toch wilde ik graag het grotere tandwiel gemonteerd hebben, dan is er nog voldoende tijd voor de wedstrijd van 22 oktober om er aan te wennen.

Het monteren was een eitje, oude tandwiel los nemen en het nieuwe er voor terug zetten. Alleen de voor derailleur moest wat hoger om plaats te maken voor het grotere tandwiel. De consequentie is wel dat ik voor niet meer naar een kleiner blad kan schakelen (wat ik toch al nooit deed). Ymte had me verteld dat het in principe nog wel mogelijk is om te schakelen, maar daarvoor moet de ketting geleider wat worden bijgebogen. Daar begin ik maar niet aan, straks buig ik naar de verkeerde kant en wordt het er alleen maar slechter op.

Bij de proefrit liep alles als een zonnetje, alleen het schakelen van het voorblad, zoals verwacht, niet. Toen kon ik ook wel een groter rondje fietsen om te kijken hoe het fietsen in het grootste verzet bevalt.

Op het stuk langs schipluiden had ik de wind pal tegen, teveel wind voor het hoogste verzet. Langzamerhand merkte ik dat de ketting achter soms van het blad sprong. Naarmate ik verder kwam werd dit erger en er was geen versnelling waarbij er geen probleem was. Nog een stukje verder merkte ik dat om de vier a vijf omwentelingen de retourketting niet doorliep en een lus vormde. Die lus werd dan groter en groter en schoot dan ineens weer verder. Soms schoot de ketting achter er geheel af en moest ik voorzichtig proberen om hem weer op het goede spoor te krijgen.

Bij de stormvloed kering kreeg ik er genoeg van en heb ik de Quest op zijn kant gelegd om te kijken wat er aan de hand was. Omdat dit probleem zo regelmatig optrad verwachte ik dat er een schakel niet goed scharnierde, vreemd want daar had ik bij het verlengen van de ketting goed op gelet. Na een half uurtje prutsen zat ik al aardig onder het kettingvet en was het probleem nog niet opgelost. In de tijd dat ik bezig was stopten er zeker drie hulpvaardige fietsers die hun hulp aanboden. Van een wielrenner kreeg ik een aantal vochtige doekjes waarmee ik mijn handen weer een beetje schoon mee kon maken.

Nadat ik het ketting schoon had gemaakt en hem voor de tiende keer schakel voor schakel had bekeken zag ik ineens het probleem. EĆ©n schakel van het stukje dat ik had toegevoegd bleek slechts aan Ć©Ć©n kant vast te zitten, de andere kant was losgeschoten. Daardoor trok de ketting scheef en liep hij niet goed door de achter-derailleur. Toen was het leed snel geleden. De schakel heb ik eruit gehaald en de ketting opnieuw geponst. Daarbij bleek wel hoe kritisch dit is. Mijn lowcost kettingpons maakt het erg moeilijk om de ketting goed te monteren. Nu drukte ik het pennetje weer niet perfect in het tegenoverliggende schakeltje en dan wordt de schakel opzij gedrukt en zit het pennetje ook niet goed vast.



Het begin van de terugrit reed ik maar niet al te hard, ik had geen zin om weer te moeten sleutelen. Toen ik merkte dat het allemaal weer prima liep ging ik weer wat harder. Langs de weg richting Schipluiden zag ik plots een man met een camera en een statief staan. Toen ik dichterbij kwam zag ik dat het een agent met een lasergun was. Hij stond wat vreemd te kijken toen ik langskwam. Ik weet niet of hij mijn snelheid kon meten (heeft een Quest stealth eigenschappen?) maar ik reed net onder de 60 en was dus niet in overtreding.

Vanmorgen ben ik niet gaan hardlopen aangezien mijn hardloopmaat op reis is. Niet getreurd, fietsen is minstens even lekker. En bovendien was het weer boven verwachting goed. De aangekondigde verslechteringen laten nog even op zich wachten. Nu wilde ik niet zo lang wegblijven en ben ik slechts tot Maassluis gereden. Lekker hard en terug met wind mee nog wat sneller. Toch geen nieuwe snelheid record, ik voelde het nog in mijn benen dat ik vrijdag de hele dag trappen heb gelopen om allerlei spullen naar boven te sjouwen.

Voor aanstaande vrijdag heb ik mijn route al gepland naar camping de Woensberg in Huizen waar het Herfst-treffen plaatsvindt. De route is net onder de 100km, vrijdag heen en zondag weer terug. Nu maar hopen dat het weer goed is. Ik verheug me er wel op.



Gisteren 54 km, Vandaag 34,5 in 40km/uur gemiddeld, totaal 7740 km

woensdag, september 27, 2006

twee keer papendrecht

Vandaag voor de tweede keer deze week naar Papendrecht en terug gefietst. Om de route verder te stroomlijnen heb ik een paar wijzigingen uitgeprobeerd. Die wijzigingen werk ik altijd eerst uit op mijn PC met de mapsource software, voorzien van de topo Nederland uitbreiding. Daar heb ik ondertussen al de nodige ervaring mee: een weg op de kaart is nog niet perse begaanbaar (het kan ook een pad door een weiland zijn waar alleen een koe profijt van heeft. Zo zijn er de nodige valkuilen, die haal je er pas uit als je de route ook daadwerkelijk fietst. Als ik dan vind dat ik een verbetering heb gevonden dan pas ik mijn route aan. In de praktijk blijkt maar een klein deel van wat ik uitprobeer ook tot een aanpassing te leiden.
Zo had ik gisteren een omweg bedacht waardoor ik een lastig stuk richting Kralingen dacht te omzeilen. Deels was de omweg een succes, maar er was ook weer een verslechtering bij waardoor ik hem niet kan gebruiken. De lastige zaken zijn kruispunten, al dan niet met verkeerslichten, uitritten en slecht wegdek. Soms begint een fietspad met mooi asfalt, maar is na een paar honderd meter het geld op en gaat de weg verder met een beroerd klinkerpaadje.

Natuurlijk levert dit uitproberen de nodige teleurstellingen op. Maar aan de andere kant is het ook een voortdurende uitdaging om de route verder te verbeteren. Ook voor de route terug had ik een paar mogelijkheden bedacht. De eerste die ik uitprobeerde was een grote flop. Dit deel van de route leidde me door Rotterdam zuid en niet door al te beste buurten. Uiteindelijk kwam ik bij het havengebied terecht. Het lijkt erop dat ze bij de ontwikkeling van dit gebied op een bepaald moment bedachten dat ze de fietspaden waren vergeten en ze toen alsnog maar met minimale middelen hebben aangelegd. De tegels in de paden liggen schots en scheef. Net toen ik een druk kruispunt was overgestoken zag ik een bord staan met de vermelding dat het fietspad was afgesloten. Zo van: zoek het zelf maar uit. Over de weg rijden was ook geen optie want het is er razend druk met allerlei grote vrachtwagens beladen met containers. Uiteindelijk kwam ik weer op een bekend stuk van de route uit. Wat een verademing!

Bij de volgende poging, een paar dagen later had ik meer succes, nu was de weg in orde. Wel jammer dat de route weer een kilometer of 5 langer werd maar ik weet nu dat er een alternatief is, misschien rij ik hem nog wel eens als variatie.

Vandaag ging het redelijk gestroomlijnd. De 115 km legde ik af met een gemiddelde snelheid van 34km/uur. Dat had wel sneller gekund maar ik had nog een beetje last van het hardlooprondje van afgelopen zondag. Mijn benen zijn momenteel meer geschikt voor fietsen dan voor hardlopen.

Ik heb me inmiddels ingeschreven voor de race Lelystad-Enkhuizen-Lelystad op 22 oktober. Voor die tijd wil ik nog een groter voortandwiel monteren, uiteindelijk wordt het een 57t tandwiel. Dat scheelt toch bijna 10% met het standaard tandwiel. En nu maar hopen dat er flinke wind staat op het traject LEL! Dan heb ik maximaal profijt van.

Volgende week (6,7 en 8 oktober) heb ik ook een uitje met mijn Quest, ik ga dan naar het velomobiel treffen in Huizen. Tot nu toe hebben zich zo’n 43 mensen gemeld voor dit evenement.

totaal aantal kilometers: 7645

zondag, september 17, 2006

Twee keer 200 km op de koga miyata


Dit weekend is het zover, ik ga met mijn vriend Ernst proefdraaien voor ons (race)fietsavontuur van volgend jaar. De bedoeling is om dan binnen twee weken van Nederland naar een locatie in Spanje te rijden (mogelijk naar Denia aan de Costa Blanca), een afstand van zo’n 2200km. Dit moet dan in dag-etappes van 200km. De vraag is of we dat langere tijd volhouden. Ik fiets nu twee dagen met Ernst, zondag is Timo jarig en kan ik niet fietsen. Ernst gaat Zondag nog een derde dag met zijn fietsclubje rond het IJsselmeer fietsen (over de dijk Enkhuizen-Lelystad en over de Afsluitdijk, zo’n 200km).

Ik heb een paar routes voorbereid en in mijn GPS gezet. Vrijdag rijden we ’s morgens om 8:15 uur weg voor een rondje Flevoland.



Als we tien minuten onderweg zijn halen we een meisje dat naar school fietst in. Ze slaat plots linksaf en Ernst kan er nog net omheen. Ik roep wat naar haar maar ze reageert niet. Er rest me geen andere mogelijkheid dan haar proberen te ontwijken en het struikgewas in te duiken. Dat gaat wonderbaarlijk goed, alleen mijn stuur staat scheef en heb ik een blauwe plek op mijn arm. Het meisje huilt vooral van schrik, ze heeft hooguit een zetje gekregen. Als we haar troosten komt opeens haar moeder aangelopen, ze heeft het allemaal zien gebeuren vanuit haar auto. Blijkbaar reed ze op een afstandje achter het kind aan. We zijn er allemaal goed afgekomen en vervolgen onze weg.

Even later rijden we de dijk op richting Urk. Een erg gezonde omgeving lijkt het niet, de aanwezige varkens boerderijen verspreiden een enorme stank. De weg is wisselend van kwaliteit. Sommige stukken zijn geasfalteerd, andere bestaan uit een soort klinkers die meestal niet best aansluiten. Na de Ketelbrug slaan we linksaf, tegen de wind in richting oosten. De strategie is dat we dan het zwaarste deel gelijk hebben gehad. Er staan een flinke wind, naar schatting windkracht vier en we moeten er flink tegenaan om nog een redelijke snelheid te halen. We rijden om beuretn aan kop en proberen de hartslag onder de 140 te houden. Als we aan de andere kant (bij Kampen) komen wordt het veel gunstiger en uiteindelijk krijgen we de wind van achteren. We rijden tot Almere haven door en eten daar een lekkere uitsmijter op een terrasje. Voor we verder gaan koop ik nog een twee liter fles jus de orange. Later blijkt dat een slechte keuze te zijn geweest, je krijgt er alleen maar verschrikkelijke dorst van. Als we de bocht om zijn bij Almere moeten we pal tegen de wind in. De wind lijkt nog verder toegenomen en het wordt een hele dobber om weer bij de Ketelbrug te komen. Vanaf daar wordt het al snel makkelijker en om half zes zijn we weer terug in Emmeloord.

Dag 1 207 km in 9:15 uur (ca 7:30 uur fietstijd)

’s Avonds nemen we het er lekker van en gaan we naar de sauna in Joure. Even de spieren verwennen want morgen moeten we er weer tegenaan.

Zaterdag morgen vertrekken we iets later. We proberen de eerste helft (100km) tegen de wind in te rijden zodat we het op de terugweg makkelijkere hebben. Nu heb ik geen kant en klare track, we rijden ruwweg oost richting Emmen.



Dat gaat best wel voorspoedig, we voelen ons prima en kunnen met een redelijk tempo rijden. We stoppen ongeveer om het uur voor een korte drink/strek pauze. De omgeving is prachtig en het weer kan niet beter voor een fietstocht.







Na een tijdje komen we in het bosrijke gebied onder Dwingelo. In het nationaal park “Dwingelderveld” gaat het een beet5je fout en rijden we een rondje. Het is wat minder warm dan gisteren, we zweten ongemerkt toch behoorlijk en het valt niet mee het vochtverlies te compenseren. Als je dit soort afstanden een elf dagen lang wil rijden dan is het nog niet zo makkelijk voldoende voedingstoffen binnen te krijgen. Tien uur fietsen betekend dat je zo’n 5000 Kcal verbrand. We eten voortdurend energie repen, bananen en dextrose snoepjes. Daarnaast drinken we AA drankjes en water met siroop. Toch hebben we allebei niet echt honger.

Sneller dan verwacht zijn we op het keerpunt en draaien we om. Het is jammer dat de wind bijna is gaan liggen. In Dwingelo eten we wat en dan gaan we weer verder richting Emmeloord. Omdat we meer in een rechte lijn fietsen dan op de heenweg komen we nog wat kilometers tekort. Om dat te compenseren rijden we nog even over de dijk naar Kuinre. Deze dijk ligt op de scheiding van het oude en het nieuwe land (ingepolderd). Moeilijk voor te stellen dat hier ooit het Ijsselmeer (Zuiderzee) ophield.

Om half zes zijn we weer thuis en we voelen ons beter dan na de eerste dag. Het was ook niet zo zwaar als gisteren, toen we zo tegen de wind in moesten ploeteren. Na een lekker bordje spaghetti keer ik weer huiswaarts. Voor mij zit het erop, ik ben benieuwd hoe Ernst de derde dag ervaart.

Dag 2 193km in 9:00 uur (ca 7:15 uur fietstijd)

woensdag, september 13, 2006

trainingsritjes via brienenoord


Vandaag was het weer een fantastische dag om een mooi rondje te fietsen. Als ik een dag oversla dan heb ik daar meestal later weer spijt van. Het is soms wel moeilijk om vroeg op te staan, vooral als je de avond ervoor te laat naar bed gaat en dat doe ik meestal. Gisteren lag ik er gelukkig vroeg in, dus kon ik om de warmte een beetje voor te zijn lekker vroeg vertrekken.

Het blijft lastig om een mooie route te vinden in de drukke randstad, maar ik weet er nog steeds stukjes van te verbeteren. Soms valt het tegen en dan haal ik dat stukje route weer uit mijn collectie gps tracks. Nu heb ik er juist weer een mooi stukje aan toe gevoegd. Het is jammer maar fietsroute planners zullen nooit goed genoeg zijn. De enige manier om mooie routes te vinden is de "trial and error methode", ofwel vallen en opstaan.

Vanmorgen stak ik om 7:25 de brienenoordbrug over en kon ik het niet laten om even een foto te maken. Eigenlijk was ik net een paar minuten te laat want de zon was al weer een tijdje op.

Na de brug kan je fantastisch doorrijden op het fietspad langs de A16. Waren er maar meer van dit soort paden. Eigenlijk zou het een verplichting moeten zijn om langs iedere snelweg een fietspad aan te leggen. Maar helaas, fietsers zijn van ondergeschikt belang.

Verderop kan je de A16 onderdoorijden en je weg vervolgen langs de A15, hier gaat het mooie fietspad weer verder.

Nu zal ik een paar dagen niet in de Quest rijden want ik moet mijn krachten sparen voor aanstaande weekend. Dan ga ik met mijn vriend Ernst oefenen voor de grote trip van volgend jaar. Het is de bedoeling om zowel op Vrijdag als Zaterdag 200km met de racefiets te rijden.

vandaag 108 km, gem snelheid 35km/uur totaal 7313km

zondag, september 10, 2006

Quest versus koga miyata.


Toen ik op de weblog van twee collega bloggers (Wim Schermer en de baksteen uit Maasluis) las dat ze aan de Gerrie Kneteman klassieker mee zouden doen begon het bij mij ook te kriebelen. Helaas een beetje te laat, ik kon er niet meer op het laatste moment tussen uit. Wel jammer want het leek me wel een mooie rit om aan mee te doen en ook het weer werkte goed mee.

Als pleister op de wonde heb ik mijn hardlooptraining voor de zondag morgen afgezegd en ben ik eens extra vroeg van start gegaan met de quest. Om pakweg 8:25 reed ik de straat uit richting Schipluiden. Het grote voordeel van een vroege rit is dat het heerlijk rustig is op de weg, zonder problemen en lastige automobilisten die hun territorium willen verdedigen kon ik gebruik maken van de rijbaan. De bedoeling was dat ik om 10uur weer terug zou zijn. Francis had vrijkaarten gekregen voor “Rembrand de musical in CarĆ©” waar we om 12 uur moesten zijn.

Het weer was perfect voor een fietstochtje, niet te warm en bijna onbewolkt. Al snel besloot ik dat ik maar eens flink moest uitpakken. Langs de nieuwe waterweg was het wel oppassen voor loslopende honden, ik wil niet meemaken dat ik een overstekend stuk wild ram. Dat lijkt me voor beide partijen geen aangename ervaring. Helaas was er weinig competitie op de weg, pas toen ik Hoek van Holland naderde kwam ik wat wielrenners tegemoet. De beslissing was snel genomen, rechtsomkeer en probeer er maar wat in te halen, vlak voor Maassluis had ik de meeste wel weer achterhaald.


Richting Schipluiden merkte ik dat er een wielerwedstrijd aan de gang was. Op de kruispunten stonden verkeersregelaars met oranje vestjes. Jammer genoeg reden de groepjes renners in tegengestelde richting en viel er dus weinig in te halen. Bij Schipluiden maakte ik rechtsomkeer om toch maar in de zelfde richting het parcours te kunnen rijden. Jammer voor mij kon ik geen enkel groepje achterop rijden in het stuk tot Maassluis. Dan maar weer terug, nu had ik meer geluk en reed ik een paar groepjes voorbij. Nu nog even doorbijten tot aan Wateringen, het hoge tempo begon ik nu toch wel te voelen.













"voorbeeld van een overstekende hond"

65km, 41km/uur gemiddeld

De musical was werkelijk zeer indrukwekkend. Prachtige kostuums en mooie decors. Er was bovendien een soort mix gemaakt met projecties op half doorschijnende doeken. Zeer de moeite waard! Jammer dat de zaal maar voor een derde was gevuld. Misschien kwam het door het mooie weer want het leek wel een zomerse dag in Amsterdam.

Teruggekomen uit Amsterdam vond ik dat ik nog wel een ritje op de racefiets kon maken. Volgend weekend ga ik twee dagen fietsen met mijn vriend Ernst en ik wil toch niet helemaal onvoorbereid zijn. Fietsen op een racefiets is toch wel iets anders dan in de quest. Zo zal ik deze week nog even een fietsbroek (met zeemleren kruis, nietwaar?) moeten aanschaffen, die heb ik niet. In de quest draag ik gewone hardloopbroeken. De gebogen houding zal ook nog wel even wennen zijn. En dan nog de ongemakken van het fietszadel, na een uur krijg ik al last van gestremde bloedtoevoer in bepaalde delen. Misschien is het een kwestie van de juiste zadel-stand vinden of misschien moeten we volgend jaar een masseuse in de bezemwagen meenemen..

Dus toch nog maar even op de fiets gesprongen. Het viel niet tegen maar het scherpe had ik er vanmorgen al afgefietst. Ook heb je als racefietser beduidend meer last van de wind. (vanmorgen windkracht 4 oost, nu windkracht 3 zuid-oost). Toch was het heerlijk fietsen en vond ik het jammer dat ik maar een uurtje “mocht” wegblijven.
Een uurtje bleek net genoeg voor een retourtje Wateringen-Maassluis.


29 km, 30km/uur gemiddeld
totaal in de quest 7202km

vrijdag, september 08, 2006

drie keer fietsen

Helaas heb k deze week niet veel tijd gehad om te schrijven, gelukkig wel tijd om te fietsen.

Dinsdag ben ik bij een vriend langs geweest in Papendrecht. Ik had van tevoren al bekeken dat ik de A16 over kon steken en zo langs de A15 zou kunnen fietsen waar een prachtig fietspad ligt. In theorie mooi maar de praktijk bleek anders. Ik nam een brug te vroeg en kwam niet langs de A15 te rijden, die was nergens te vinden. In plaats daarvan reed ik richting Maas en moest ik de kaart erbij pakken om weer op het goede spoor te komen. Uiteindelijk kwam ik bordjes Gorinchem tegen en zat ik weer op de goede route. Het laatste stuk ging inderdaad over het fietspad langs de A15 zodat ik lekker vaart kon maken.

Op de terugweg ging het al iets beter, hoewel het nog niet echt vlekkeloos verliep. Nu wilde ik mijn oude route door Rotterdam rijden. Hoe snel vergeet je een route eigenlijk! Maar aan de andere kant zijn deze tochtjes dwars door een grote stad misschien ook best wel lastig. De doseer installatie langs de zweth doet zijn werk fantastisch. Er zijn nu bijna geen automobilisten meer die hier langs willen, een hele verbetering voor fietsers en wandelaars! Toch blijft het oppassen als een auto je tegemoet komt. De meeste geven weinig ruimte zodat ik toch elke keer sterk moet afremmen.

112km, 29km/uur gemiddeld

Woensdag avond is eigenlijk mijn hardloop avond bij Pauls hardloopgroep. Alleen wist ik niet meer waar we zouden starten en bovendien was het prachtig fietsweer. Stiekem ben ik ook een beetje aan het trainen voor de LEL race (Lelystad-Enkhuizen-Lelystad) van 22 oktober. Als ik hier aan meedoe wil ik wel eerst een groter voortandwiel monteren. En dan geen wiel met 55 tanden maar gelijk een met 60 tanden, anders is het verschil met het originele tandwiel te klein. Dat ik dan niet meer kan overschakelen met het middelste tandwiel dat neem ik voor lief. Zolang ik niet in de bergen rij is dat geen probleem.

Een mooi doel van dit avond ritje is het verkennen van een route die boven Rotterdam Airport langs gaat, onder de A20 door gaat naar het Kralingsebos en uiteindelijk bij de Brienenoordbrug uitkomt. Zover kom ik niet. Het is al donker wanneer ik verstrikt raak in een gebied langs een nieuw stuk weg (later blijkt het de N203 te zijn). Er staan weinig borden maar aan het type weg kan ik wel zien dat ik hier beter niet verder kan fietsen. Op de terugweg rij ik door de polder bij Delft. Ik kan niet voluit rijden omdat er dichte mistflarden over de weg trekken. Ook moet ik de koplamp tot 25% dimmen omdat deze e anders verblind. Thuisgekomen blijkt dat hier ook geen doorgang was, de weg houdt op bij de spoorweg, ik moet mijn route dus een stukje verleggen.

47km, 27km/uur

Vandaag ben ik weer een rondje gaan rijden, richting Papendrecht. Nu heb ik me beter voorbereid en ontdek ik dat er inderdaad betere wegen zijn om naar de Brienenoordbrug te fietsen. De heen weg gaat redelijk goed, terug lukt het nog een stuk beter. Wat is het toch mooi fietsen op een nieuw stuk asfalt.

115km, 32 km/uur gemiddeld totaal 7137

zaterdag, september 02, 2006

Nederlands kampioenschap tijdrijden op texel



Vandaag is het zover. Ik doe mee aan de tijdrit op Texel. Gisteravond heb ik mijn Quest op het dak van de auto gezet en ben samen met Anouk (mijn dochter) naar Texel gereden. We vertrokken om 19:00 uur en om 21:00 uur waren we al op het eiland. Ondertussen hadden we mijn ouders al gebeld, dus de koffie stond klaar toen we bij hun huis in Den-Burg aankwamen. Om fit aan de wedstrijd mee te kunnen ben ik maar lekker vroeg onder de dekens gekropen.

Vanmorgen ben ik na het ontbijt een deel van de route gaan verkennen, niet de hele route want dan kost me dat misschien teveel energie. Bij elkaar heb ik 30km gereden als ik weer in Den-Burg terugkom. Dan drinken we weer een bakkie en vertrek ik met Anouk naar het dorp om nog wat rond te kijken tussen de touristen. Texel is een echt vakantie eiland en bijna iedereen die je tegenkomt is dan ook goedgehumeurd.

Vanmiddag om half twee vertrokken we na de lunch richting Oudeschild, ik met de Quest en de rest met de auto. De Quest had ik wat sneller gemaakt door de accu eruit te halen en de spiegel te demonteren. Bij de start kwam ik een aantal andere Quest wedstrijdrijders tegen (Wim Schermer, Marjolein van der Schoot, Harry Lieben, Guus van der Schoot en Rene Boon (Texelaar met een Mango)). Het was wel leuk al deze mensen eens te ontmoeten. De namen kende ik al van de verschillende blogs op internet.

Om 3 uur vertrok ik om nog een stukje warm te rijden. Ik had echt geen idee hoe ik zou gaan presteren. Je kan het woon-werk verkeer niet vergelijken met een wedstrijd, ook een trainingsrit is anders. Hoewel ik al lang van plan was deze wedstrijd te rijden was het er de laatset tijd niet van gekomen om er gericht voor te trainen. Het plan was om in ieder geval binnen het uur terug te zijn, dat moest toch wel lukken! Om 3:11 vertrok ik. Het eerste stuk tot het keerpunt had ik flink de wind in de rug. Waar ik al bang voor was gebeurde ook, ik kon gewoon niet snel genoeg trappen omdat het hoogste verzet te klein was. Om me niet teveel te vermoeien stopte ik zo nu en dan maar met trappen om de Quest een stukje uit te laten rollen. Na een kilometer of tien reed ik mijn eerste voorganger voorbij, een tandem.

Ik was op het keerpunt voor ik het door had. Eerst dacht ik dat ik nog verder moest rijden maar uiteindelijk zag ik dat ik hier weer terug moest. Door de verwarring kon ik alleen nog maar een voet losmaken en achteruit steken tot ik de draai weer kon maken.Bovendien stond de Quest in de verkeerde versnelling en ging het weer op gang komen niet makkelijk. Later zag ik dat het draaien me bij elkaar 16 seconden had gekost.

Nu had ik de wind pal tegen en was het hoogste verzet weer ruim toerijkend. Het was nu een kwestie van stug doortrappen. Een stuk verderop moest ik rechts afslaan voor de extra lus in het parkoers. Hier reed ik weer een aantal tandems en racefietsers voorbij, blijkbaar was mijn snelheid wel in orde. Het begon nu een beetje te regenen en ik moest het schermpje regelmatig schoonvegen. Hoe moest dat gaan met de stroomlijnkappen van Harry en Guus?

Na de lus kwam ik weer op het rechte stuk langs de dijk te rijden. De omstandigheden waren de Quest op het lijf geschreven. Hoe zwaar zouden de andere fietsers zonder stroomlijn het wel niet hebben. Later las ik dat het weer van vandaag een soort herhaling was van het weer van de race van vorig jaar. Typisch Hollands fietsweer!

Op het laatste stuk had ik nog een extra uitdaging door een paar racefietsers en een tandem in te halen. Toen ik door de finisch reed zag ik dat dat de klok op 4:01:56 stond, dat zou betekenen dat ik de rit in 50:26 minuten had gereden. Toen ik even later terug kwam vertelde Marjolein me dat ik op de eerste plaats stond met een hele beste tijd. Ik vond het maar vreemd want ik had helemaal niet het idee dat ik zo hard had gereden, bovendien had ik nog best wel wat harder kunnen rijden. Omdat ik niet wist hoe ik presteerde had ik me er vooral op gefocused om de race uit te rijden.

Na mij wist alleen Harry mijn tijd te verbeteren. Guus deed er 40 seconden langer over en kwam daarmee op de derde plaats terecht.


Harry Lieben 0:49:58 (49,23 km/uur)
Eduard Botter 0:50:26 (48,78 km/uur)
Guus van der Schoot 0:51:06 (48,14 km/uur)
Wim Schermer 0:52:41 (46,69 km/uur)
Marjolein van der Schoot 0:59:42 (41,21 km/uur)









Snelheidsverloop tijdens de race
(stilstand bij het keerpunt)



Nadat iedereen binnen was gekomen startte de prijsuitreiking. Voor alle categorien waren er drie medailes, bovendien kregen de verschillende winnaars een T-shirt.
Nu heb ik de smaak te pakken, misschien doe ik bij een volgende ligfiets wedstrijd wel weer mee.





vandaag 88km , totaal 6860km

maandag, augustus 28, 2006

Rondje met accupech


Het is al weer een tijdje geleden dat ik hier een stukje schreef. Hopelijk kan ik er vanaf nu weer wat meer regelmaat in krijgen. Vrijdag start het “normale” leven weer en moet ik weer van maandag tot vrijdag werken. Nu heb ik eigenlijk vrij maar het komt er op neer dat ik nauwelijks tijd heb om te fietsen.

Gisteravond had ik de gelegenheid om een rondje te fietsen. Ik moet wel wat trainen want aanstaande zaterdag rij ik een tijdrit op Texel en dan wil ik toch wel redelijk voor de dag komen. Een recordtijd zit er niet in maar dat geeft ook niet, het is meer een eerste verkenning met een wedstrijd in de Quest.

Ook reed ik gisteren weer voor het eerst sinds lange tijd met de kap op de fiets. Tot nu was het daar eigenlijk veel te warm voor en zelf nu levert het aardig wat extra zweetdruppeltjes op. Toch het me direct op dat je met de kap een stuk sneller kan. Op het stuk lang de nieuwe waterweg haalde ik nu wel een snelheid boven de 60km/uur, hetgeen me de vorige keer niet lukte (opm. er was nauwelijks wind). Het viel me nu op dat ik best wel een wat groter verzet kan gebruiken. Bij 50km/uur is de trapfrequentie behoorlijk hoog. Misschien laat ik ook wel eens een 55-tands voortandwiel plaatsen (ipv de huidige 52-tands).

Ik twijfelde of ik vanaf Hoek van Holland de omgekeerde route terug zou rijden of mijn weg vervolgen door de donkere duinen. Uiteindelijk koos ik voor het laatste en dat heb ik ook geweten. Halverwege naar Kijkduin begon de binnenverlichting te knipperen en tien seconden later viel alles uit. Dat was mijn eigen schuld want toen ik de Quest voor de rit naar buiten reed merkte ik dat ik was vergeten de accu los te koppelen, blijkbaar was 80% van de energie uit de accu verdwenen.

Daar stond ik dan midden in de duinen zonder licht. Gelukkig had ik wel een zaklantaarn en een knipperlichtje. Deze laatste weigerde dienst dus moest ik er even aan prutsen om hem weer werkend te krijgen. Het ding viel half uit elkaar en het kostte me wat moeite om hem weer goed te krijgen. Met een elastiek bevestigde ik het lampje op mijn helm (is die helm toch ergens goed voor). Zelf had ik er niets aan want ik kon de weg nog steeds niet zien, maar anderen konden me nu wel zien aankomen. Met de zaklantaarn kon ik het fietspad weer enigszins volgen. Ik koos de kortste weg naar de “bewoonde wereld” waar de fietspaden verlicht zijn. Vanaf hier ging ik zo snel mogelijk weer terug naar huis. In Kwintsheul passeerde ik een politieauto, die wel even inhield maar gelukkig niet stopte. Anders waren ze gegarandeerd over het ontbrekende achterlicht begonnen.

Hopelijk kan ik morgen nog een ritje maken zodat ik zaterdag toch nog enigszins voorbereid kan starten.

50km, totaal 6772km

zaterdag, augustus 12, 2006

Hartslagmetingen en uitrichten voorwielen.



Vanavond heb ik een stukje gefietst met de hartslagmeter om. Dat had ik al eens eerder gedaan en toen was mijn indruk dat de meter in de Quest niet goed functioneerde. Achteraf was dat misschien te danken aan een lege batterij want nu functioneerde hij prima (ik moest wel de batterij vervangen).


Het weer is uitstekend geschikt voor deze meting want er staat geen wind en de temperatuur is net lekker met een graad of 18. Ik heb op de heenweg naar Maasluis metingen gedaan en op de terugweg weer. Metingen is misschien een groot woord want om het goed te kunnen doen moeten de omstandigheden zeer stabiel zijn zoals bijvoorbeeld op een hometrainer. Maar ja het is slechts een indicatie:



snelheid Hartslag
35 km/uur 120
45 km/uur 145
50 km/uur 155
55 km/uur 170

Uit ervaring met hardlopen weet ik dat ik een hartslag van 150 lang kan volhouden. Indien ik de hele dag wil doorfietsen zal ik iets rustiger moeten doen met bijvoorbeeld een hartslag van 140.

Afstand vanavond 32 km 40km/uur gemiddeld, totaal 6660 km

Zondag heb ik de uitlijning van de voorwielen gecontroleerd. Hiervoor heb ik twee aluminium L profielen van twee meter gekocht. Deze zijn licht en voldoende recht en buigen niet door onder het eigen gewicht. Aan een zijde van beide profielen heb ik twee gaatjes geboord met een tussenafstand van 24,5 cm. Door de gaatjes steek ik schroefhaakjes welke elk om een spaak heenklemmen. Met twee vleugelmoeren trek ik het profiel tegen de velg aan.



Tussen de velg en het profiel leg ik een stukje aluminium met een dikte van twee millimeter om te compenseren voor het verder uitstekende rubber van de buitenband. Door de afstand tussen de profielen op twee plaatsen te meten zie ik of de wielen goed staan uitgelijnd. Op het moment dat ik de metingen deed dacht ik dat de belasting van de fiets ook nog een rol speelde, achteraf blijkt dit bij een Quest een te verwaarlozen factor te zijn.




Bij mijn Quest staan de wielen perfect parallel, over een afstand van een meter is er geen afwijking te zien. Ik besef dat dat een gelukstreffer is want de uitlijning kan niet erg precies worden ingesteld. Bij de Quest is de kleinste aanpassing op de uitlijning het een slag verdraaien van een kogelkopje (1mm?)