donderdag, november 19, 2009

Postorder bedrijf Botter

Ik ben de hele week al bezig met mijn "bestellingen". Gelukkig hou ik niet echt van TV kijken, want daar heb ik even geen tijd voor gehad. Er komt best wel wat voor kijken om alles in goede banen te leiden.

Daarnaast wilde ik de verbetering, voor de ventilatie, toch nog met deze schermpje meesturen. En dat betekende extra werk.




- adressen bestandje maken (alles moet wel op de goede plek terecht komen)
- montage instructie (lullig als je niet weet wat je ermee moet)
- verpakkingsmateriaal (het moet toch heel aankomen)
- inpakken en opletten dat alle bevestiging materiaal erbij zit
- pakjes duidelijk adresseren
- mail sturen dat pakje is verzonden

Gelukkig kon ik op mijn werk oude doosjes vinden om de schermpjes te versturen. Het is verbazingwekkend hoeveel karton je achter in je Quest gestouwd krijgt. En dan nog een groot stuk schuim-deken om het materiaal in te verpakken.

Zoals je op de foto boven ziet staat alles klaar om te worden opgestuurd.


Vandaag ben ik met de Quest naar het werk geweest. Terwijl het gisteren bar en boos was, kon je vandaag heerlijk fietsen. Ik heb de 8 uur niet helemaal vol gemaakt, zodat ik nog wat langer met daglicht kon rijden.

dinsdag, november 17, 2009

Verbeterde ventilatie

Vanavond ben ik druk bezig geweest met de "productie" van de bestelde schermpjes. ook heb ik nu een model van het binnen-scherm, dat er voor zorgt dat de rijwind achter het ruitje omhoog gaat.

Het is natuurlijk meer werk dan ik had ingeschat, mijn tijd-schattingen zijn altijd te optimistisch. Ook werkt het niet mee dat twee voltooide schermpjes een barst hadden en dus de prullenbak in konden.


Ik plak zelf de buitenste klittenband op het scherm, het binnendeel lever ik als bouwpakket met de benodigde stukjes klittenband. Anders wordt het te bewerkelijk.

Morgen weer fietsen?
Volgens het KNMI gaat het hard waaien, windkracht 9 is wat te veel voor een Quest

maandag, november 16, 2009

Testrit.

Vandaag reed ik voor de eerste keer een langere rit met het nieuwe windschermpje. De vorige rit was eigenlijk te kort om goed over het scherm te kunnen oordelen. Toen ik thuis vertrok was het droog, de lucht was niet erg koud en het was bewolkt. Tot in Delft functioneerde het scherm prima, maar toen ik op temperatuur begon te komen zag ik dat er condens begon te vormen. Dat is op zich niet zo vreemd want ik produceer gewoon een hoop waterdamp. Als ik op mijn werk aankom zijn zelfs mijn sokken drijfnat.

Toch was het wel een tegenvaller omdat ik had verwacht dat het ruitje ver genoeg van de opening in de schuimkap zat om dit te voorkomen. Moeten er dan toch weer gaatjes in worden gemaakt, dat betekend een hoop werk en nieuwe aanpassingen.

Misschien is de oplossing niet zo ingewikkeld. Ik schoof het schermpje aan de voorkant een halve centimeter omhoog en maakte het opnieuw vast met het klittenband. Hierdoor heeft het scherm een soort kierstand. Toen ik weer op weg was zag ik dat de oplossing prima voldeed. De lucht stroomt onder het scherm door en wordt dan door de schuimkap rand omhoog gestuwd. Ik hoefde de hele rit geen enkele keer het scherm te wissen.

Verder doet het scherm perfect waar het voor bedoeld is, je ogen en oren uit de wind houden. Zelf de gewone oordopjes van de MP3 speler geven nu voldoende geluid. (Toch prefereer ik de in-ear dopjes omdat die veel beter in mijn oren blijven zitten, de andere ploppen er uit door het zweet).

Zoals het scherm nu op de kap is gemonteerd ziet het er ook veel natuurlijker uit (vergeleken met de vorige oplossing)

Ik wil nog wel experimenteren met:
- de positie op de kap (verder van mijn hoofd af).
- anti condens middeltjes.
- misschien nog een luchtgeleider dicht achter het scherm

Deze laatste optie zorgt er dan ook voor dat het schermpje iets boven de kap blijft hangen, zodat de lucht toevoer gegarandeerd is en kan worden versteld.

De terugrit ging als een speer, ik had sterk het idee dat ik wind mee had. Nu ik terugkijk op windfinder blijkt het dat ik de wind schuin tegen had.

Halverwege Rotterdam en Delft in het dorp "de zweth (heet het wel zo?)" stond het verkeer helemaal vast. Deze weg is een sluiproute voor automobilisten die de A13 vermijden. Slim is dat niet want er staan hier van die zogenaamde "blockers" en toevallig functioneerde ze vandaag uitstekend. Dat is ook wel eens anders,dan rijden ze je hier als gekken voorbij. In het dorp is geen ruimte om elkaar te passeren, maar het wordt toch geprobeerd, vandaar die enorme puinhoop. Op zich allemaal geen probleem, ik geniet er zelfs van als ik langs fiets. Maar in dat laatste zat nu juist het probleem, in de ijver van de automobilisten om elkaar te passeren vergaten ze dat de fietsstroken alleen voor fietsers zijn. Ik probeerde een paar keer over de fiets-strook de stilstaande auto's te passeren, tot ik over het randje op de schuine helling naast de weg terechtkwam en bijna van het talud afdonderde. Toen ben ik heel kwaad uitgestapt en heb de automobilist even gezegd wat ik ervan vond (ik zal het hier niet herhalen). Daarna ben ik links langs de rijd gegaan, zover dat lukte. Bij elkaar kostte het me wel een minuut of tien voor ik weer gang kon maken.

Een deel van mijn fietsroute staat beschreven op de website fiets filevrij. Als je ziet wat men daar een goede fietsroute vind dan blijkt dat we nog een lange weg te gaan hebben.


Thuisgekomen zag ik dat er al vijf bestellingen voor het schermpje zijn. Nu moet ik nog een verpakking vinden waarin ik het scherm heelhuids kan versturen.

Op mijn werk gebruiken ze PUR schuim om producten in te verpakken. Dat lijkt me ook in dit geval de beste oplossing.

Wordt vervolgt

zondag, november 15, 2009

Schermpjes op bestelling

Vandaag had ik eindelijk gelegenheid om een paar van de schermpjes te maken. Een aantal lezers heeft me laten weten dat ze wel interesse hebben voor een dergelijk scherm. Ik heb ze laten weten dat ik dit wel voor een kleine vergoeding wil doen. (zolang het niet te gek wordt natuurlijk). Zeker nu het kouder wordt is dit een aangename uitbreiding voor op de Quest.

Gisteren was ik al langs de Hornbach gereden voor een stuk polycarbonaat. Thuisgekomen zag ik dat ik toch het verkeerde materiaal had gekocht, dit spul is met 2,5mm dikte net wat te zwaar. Dus ben ik gisteren nog een keer naar de bouwmarkt gereden, nu naar de Praxis waar ze plexiglas van 2mm dik verkopen. Gisteravond ben ik eerst met een tekenprogramma bezig geweest met als doel de vorm van het scherm uit te printen. De eerste vorm had ik met de hand getekend en dat kon nog wel iets strakker. Uiteindelijk ben ik maar gestopt, het lukte simpelweg niet deze vorm in een document te krijgen. Met een oude tekenmal ging het wel en had ik al snel een perfect voorbeeld op papier.
Met dit papier kon ik bij het eerste exemplaar de vorm op het plexiglas overnemen in
plexiglas maken. Jammer genoeg ging er iets fout met het decoupeerzagen en scheurde het kunststof. Niet getreurd, dit exemplaar kan nog als voorbeeld dienen, om de vorm opnieuw op een plaat over te nemen. De volgende stap was het in handzame stukken zagen van de plaat van 1x1m.

Na het overtekenen van de vorm kon ik met de decoupeerzaag aan de gang. Om het zagen makkelijke te maken had ik de decoupeerzaag in de bankschroef geklemd. Daardoor had ik beide handen vrij en meer controle over het zagen.

De op maat gezaagde stukken plexiglas warm ik op in de oven op iets meer dan 100 graden celcius. Zo nu en dan controleren of het materiaal al flexibel is, te lang verwarmen zorgt ervoor dat de bescherm folie gaat inbranden en dat is niet de bedoeling. Als het materiaal voldoende flexibel is kan het uit de oven en op de buigmal. Tijdens het afkoelen goed aangedrukt houden met twee ovenhandschoenen.

Daarna kan ik de bescherm folie eraf peuteren en de stukjes klittenband bevestigen. Ik maak eerste de lijm warm met de verfstripper, dat maakt de lijmverbinding veel sterker. Bij het lijmen goed oppassen dat er geen lijmdraden op het scherm vallen, die laten zich niet zomaar verwijderen.

Nu nog een antwoord vinden op het verzend probleem. dat het eerste schermpje heel bij Wim Schermer is aangekomen wil niet zeggen dat het altijd goed zal gaan. Ik heb op mijn werk wel eens een pakje ontvangen waarbij het leek alsof de vorkheftruck erover heen gereden was. Voorlopig heb ik de prijs van het schermpje op e20,- gesteld (daarbij komen nog de verzendkosten a e6,75). Niet dat het materiaal zoveel kost maar in de praktijk gaat het nogal eens fout waardoor er een hoop extra materiaal nodig is (ik heb al zoveel materiaal verpruts). En dan zijn er nog de kosten van het gereedschap waarvoor ik een klein stukje in rekening breng.

donderdag, november 12, 2009

Schermpje, scherm, schermer

Een dag nadat Wim Schermer zijn windschermpje van mij had ontvangen stond zijn "recensie" al op zijn weblog. Omdat dit ritje onder gunstige omstandigheden had plaatsgevonden was zijn reactie ook erg positief. Een paar dagen later heeft hij een wat minder goede ervaring, met mist beslaat het scherm toch nog en wel aan beide kanten. Ik realiseer me dat hier weinig aan is te doen, ook een fietsbril ondergaat hetzelfde lot. Vorig jaar heb ik ook onder soortgelijke omstandigheden gefietst en dan zit er niets anders op dan om de paar honderd meter je bril met een tissue droog te maken.

Hoewel dit schermpje een grote verbetering is ten opzichte van de eerdere uitvoeringen is er toch nog wel wat op aan te merken. Wat ik vervelend vindt is dat het scherm wel erg dicht bij mijn gezicht is. Verder beslaat het nog als je stil staat, bijvoorbeeld voor een verkeerslicht (en dat gebeurt nogal eens). Als ik dan weer op gang kom is de condens snel weg, maar de eerste meters zie je niet veel. Een ander klein nadeel is dat dit scherm nogal bewerkelijk is om te vervaardigen. Het boren van de gaatjes moet met veel beleid gebeuren, het plexiglas scheurt makkelijk. Ook het extra ruitje aan de binnenkant geeft extra werk. Stiekem hoop ik erop dat er meer Questrijders zijn die wel een dergelijk schermpje zouden willen hebben. Niet dat ik eraan zou willen verdienen, de eer alleen is al voldoende.

Wim stuurde me gisteren een mailtje waaruit bleek dat hij toch nog niet helemaal tevreden was met deze uitvoering. Ik had niet anders van Wim verwacht, de man is toch een echte perfectionist. Hij stelde voor om het ruitje meer naar voren te plaatsen, eventueel in combinatie met een dakje. Voor dat eerste idee had ik wel oren, maar een dakje is me een station te ver. Ik had een tijdje terug ook al nagedacht over een schermpje dat gebruikt kan worden als je zonder schuimkap rijd. Maar daar heb je momenteel weinig aan, mij is het nu in ieder geval te koud.

Zo'n suggestie is wel een goede stimulans voor mij om er mee verder te gaan, zelf heb ik al eerder het idee dat het wel goed is. Het werkt toch!

Nadat ik Wim zijn idee een dag had laten borrelen wist ik hoe ik het ging doen. In eerste instantie wilde ik het scherm met een platte rand aan de onderzijde uitrusten. Nadat ik de mal voor het vormen van het plexiglas had aangepast kwam ik er achter dat dit geen goede oplossing was. Het plexiglas laat zich wel makkelijk buigen, maar complexe vormen zijn niet makkelijk. De oplossing was simpel, gewoon het bestaande schermpje vergroten en aanpassen zodat het iets naar voren op de schuimkap past. Daar zet ik het met een stukje klittenband vast en klaar is Kees (Eduard). Het resultaat mag er wel wezen.

Ik heb daarstraks snel even een rondje in het donker gereden en het scherm functioneert fantastisch. Ik moet nog een rit onder minder goede omstandigheden maken (morgen wellicht) maar ik denk dat het oordeel positief blijft.






Nu zit het scherm met slechts 1 stukje klittenband vast. Dat zal onder de meeste omstandigheden wel voldoende zijn, maar als er harde wind van achteren komt klapt het vast om. Ik denk dat is daarom nog twee stukjes aan weerszijden toevoeg.






Dit schermpje zit ongeveer 8 cm meer naar voren, daardoor is de kans op beslaan veel kleiner. Het verminderen van windgeruis en het uit de wind houden van de ogen gaat nog steeds even goed.







Met dank aan fotomodel Timo Botter.

woensdag, november 11, 2009

Delft, wegomleiding-stad

Vandaag zou het qua weer het hoogtepunt van de week zijn. Helaas was de werkelijkheid iets anders. Soms is de realiteit beter, op een andere dag is het slechter dan de voorspelling.

Toen ik vanmorgen vertrok was het nog droog. Omdat het nog donker was kon ik niet zien dat er regen in de lucht zat. Ik maak de beslissing om te gaan fietsen meestal al de avond van te voren. Terugkrabbelen is dan niet de bedoeling.

De laatste tijd is het een kleine ramp om door Delft te fietsen. Op de ene doorgaande weg zijn ze een nieuwe hoge druk riool aan het aanleggen. Het fietspad wordt als opstelplaats van het bouwmateriaal gebruikt. Even verderop, bij de andere doorgang, wordt de komende jaren aan een verdubbeling van het spoor gewerkt. Dus het blijft voorlopig tobben.

Toen ik Rotterdam naderde begon het flink te regenen. Gelukkig begon het al wat licht te worden, de combinatie van druppels op het windscherm en weinig licht maakt het niet gemakkelijker om er doorheen te kijken. Ik ga binnenkort een proefje doen met een middeltje dat de druppels sneller van het scherm laat vallen, misschien dat dit helpt.

Op het klinkerweggetje over de Overschiese dorpstraat hoorde ik dat ik de fietspomp, met klittenband achterin de Quest vastgezet, beter moet isoleren. Hij maakt een hoop kabaal door tegen de wand aan te stoten. Inmiddels heb ik hem met een soort schuimdoek omwikkeld en ben ik van het lawaai af.

Op de terugweg hoopte ik beter weer te krijgen. Dat bleek nauwelijk waar, een groot deel van de rit regende het. Gelukkig kreeg ik geen lekke banden, wat met deze nattigheid makkelijk kan gebeuren.

Net toen ik dacht slim door Delft heen te rijden liep ik weer vast in een nieuwe omleiding voor fietsers, leuker kunnen ze het blijkbaar niet maken, wel lastiger.

zondag, november 08, 2009

Zondagsritje

Het was even moeilijk om vanmorgen het warme bed te verlaten maar toen ik eenmaal onderweg was in de Quest bleek het meer dan de moeite waard.

Het zag er buiten koud uit, met rijp op de daken. En onderweg bleek het ook fris, maar dankzij mijn windscherm was het in de Quest lekker warm. Alleen op mijn voorhoofd voelde ik aan de windstroom hoe koud de lucht was.




Eerst dacht ik naar Maassluis en terug te rijden, maar daar eenmaal aangekomen vond ik dat ik het rondje wel helemaal kon rijden. Nu kon ik ook mijn favoriete fietspad langs de nieuwe waterweg meepikken.









Op het strand bij Hoek van Holland aangekomen stapte ik even uit om een paar foto's met mijn nieuwe camera te maken, een Sony DCS-290W. Ongelooflijk hoeveel camera je tegenwoordig voor je geld krijgt.









Na de korte pauze stapte ik snel weer in de Quest, de familie zat immers op me te wachten voor het ontbijt. Tijdens het stuk door de duinen kwam ik nog aardig veel wielrenners tegen, meer mensen hadden besloten dat het goed fietsweer was.








Ook op deze relatief vochtige morgen, gisteren had het immers de hele dag geregent, bleek de ontwaseming van het scherm prima te functioneren. Bij wijze van test haalde ik het stukje plexiglas aan de binnenkant even weg.

Je krijgt dan meer lucht in je gezicht geblazen maar het scherm gaat dan al weer licht beslaan. Zodra het plexiglas is terug geplaatst verdwijnt het condens ook weer. Ook bij een korte stop begint het scherm te beslaan, hetgeen direct verdwijnt nadat je weer op gang komt.

Even na half elf was ik weer terug na een heerlijke rit.