maandag, maart 31, 2008

Mio steun voor de Quest

Zaterdag ontving ik een mailtje van een collega of ik zin had om op de ligfietsdag, in Dordrecht, mee te rijden. Op zich sprak het idee me wel aan, eerst 50km naar Dordrecht, dan een rondje van 70km en na afloop weer terug naar Wateringen. Alleen bleek het weer een grote spelbeker, er werd voor zondag veel regen verwacht. Zaterdag daarentegen was het prachtig fietsweer, daar maakte ik dankbaar gebruik van door een rondje Westland te fietsen. Ik had de zaterdag ochtend goed besteed door een steuntje voor mijn Mio GPS (c230) te maken. Nu kon ik gelijk in de praktijk uittesten hoe schokbestendig deze steun was.

Deze steun bestaat uit een dik aluminium plaatje met daarop een stukje kopen (15mm) pijp. Op de standaard Mio houder zit een bolvormige uitstulping die met een klemring aan de Mio kan worden vastgezet. Het buisje komt in de plaats van het bolletje, eigenlijk omdat ik zo'n bolletje niet kon vinden. Dit werkt ook best redelijk!

Achterop het plaatje zit klittenband, net als op de wielkast van de Quest, waar het erop passend stuk klittenband zit. OIp die manier kan ik de Mio weer makkelijk meenemen.

Halverwege viel de GPS van de houder. Na hem opnieuw stevig te hebben vastgezet bleef hij de rest van het rondje wel op zijn plaats zitten.


Helemaal vreemd is dat ook weer niet, soms stuiter je in de Quest van de ene naar de andere kant met die slechte fietspaden. Bij thuiskomst heb ik de rand van het kopen buisje een beetje opgebold, zodat de GPS wat vaster zit.

Het handige van deze GPS is dat hij routes kan plannen, rij je verkeerd dan wordt er gelijk een alternatief berekend. het nadeel is dat hij geen fietspaden kent, soms wordt je kilometers omgeleid omdat een bepaald pad domweg niet bekend is.








Vandaag ben ik naar Dordrecht heen en weer gereden. De weersverwachting voorspeld veel goeds. Helaas kreeg ik op de heenweg een paar flinke stortbuien over me heen, niet zo erg want ik ben toch nat van het zweten. De temperatuur was werkelijk perfect om met de kap op te fietsen. Gedurende de dag klaarde het weer op en tegen de tijd dat ik weer naast huis mocht rijden was het mooi zonnig. Het was wel jammer dat ik eerst mijn achterband mocht plakken, die was langzaam leeggelopen. Vreemd, toen ik mijn Quest vanmorgen stalde dacht ik al iets te merken aan de achterband, maar toch leek hij toen niet lek. Bij controle bleek er een klein stukje glas in de buitenband te zitten.





Vandaag en zaterdag 102km en 55km

woensdag, maart 19, 2008

Maartse buien

Vandaag reed ik mijn eerste rit naar mijn werk in Dordrecht sinds die fatale rit waarbij ik met de Quest omviel. De omstandigheden waren nu iets beter, de temperatuur was een paar graden boven het nulpunt zodat er weinig kans was op bevroren stukken weg. Toch had ik wat moeite met het snel nemen van bochten waar de weg nat was. Het is een kwestie van tijd, over een paar maanden ga ik weer zo hard als voor de duikeling.

Mijn benen wilden niet zo hard als afgelopen zaterdag, maar ja dat kan je zo vroeg op de ochtend ook niet verwachten. Het laatste kwartier reed ik bijna recht tegen de zon in, terwijl ik geen zin had om te stoppen zodat ik mijn zonnebril uit mijn tas kon opduikelen. Dit is toch nog beter dan in het donker rijden. Er waren verder weinig bijzonderheden, behalve dan dat ik uiteindelijk toch nog de 35 km/uur gemiddeld haalde.


Op de terugweg zag de lucht er dreigend uit. Het bleef niet bij dreigen want net voorbij Papendrecht viel de hagel met bakken naar beneden. Ik reed op dat stuk langs de snelweg net een kleine 50km/uur tegen de wind in om een achter me rijdende bromfietser voor te blijven. Gelukkig duurde de bui niet lang want het deed verschrikkelijk pijn aan mijn gezicht.

Het bleef droog tot voorbij Rotterdam, toen kreeg ik nog een klein regen buitje over me heen. Wat me deugt deed was dat het verschrikkelijk druk was op de weg, overal stonden auto's stil. Dat begon al in Dordrecht en ging door tot in Rijswijk. Het zal wel met het weer te maken hebben. Ik had er in ieder geval geen last van.

De terug weg deed ik iets sneller dan de heenweg: 36km/uur

vandaag 104 km


Mijn rolweerstand meter project ligt nu even stil doordat ik het erg druk heb met mijn werk. Wel zie ik zo nu en dan kans om te werken aan het programma voor mijn Quest computer. Veel stelt het programma niet voor, maar het kost toch nog wel wat tijd, vooral omdat ik het in assembler schrijf (voor de geïnteresseerden: dat is de basis taal voor microprocessors, compacter kan het niet. Het huidige pr0gramma bestaat uit ca 250 bytes)


Ik heb al een dergelijke computertje in mijn Quest zitten, maar nu heb ik er een mooi printje voor gemaakt.

De connectors rondom zijn voor het aansluiten van de 12V voeding, schakelaar en lampen (knipperlichten, achterlicht, voorlicht, remlicht en binnenlicht).

Alles gaat automatisch, vergeet je bijvoorbeeld de richtingaanwijzers dan gaan ze even later vanzelf weer uit.

De bediening gaat via druktoetsen: 1 keer indrukken = aan, 2-e keer indrukken = uit. Je kan ook snel wisselen van linker knipperlicht naar rechter knipperlicht (en andersom) zonder de eerste uit te schakelen: makkelijk als je twee bochten achter elkaar hebt. Als de richting aanwijzer aan is dan zie je dat aan de knipperende binnenverlichting.

De knipperleds kunnen rechtstreeks worden aangesloten, de stroom beperkend weerstanden zitten al op de print. Ook als je vergeet om de verlichting uit te schakelen dan gebeurt dat even later vanzelf, de computer gaat dan in de slaapmode en gebruikt bijna geen stroom meer. Indien de accuspanning te laag wordt dan geeft de computer een waarschuwing. In dat geval kan je de verlichting dimmen (100%, 40%, 20%, 10% of helemaal uit). De dimmer werkt met zogenaamde pulsbreedte modulatie, ongeveer zoals een huis tuin en keuken dimmer functioneert.

Het achterlicht brand alleen maar 100% of is anders uit. Als je remt gaat het achterlicht even aan, als het daarvoor al aan was gaat het juist knipperen. Wanneer de parkeerrem wordt gebruikt gaat het achterlicht na 15 seconden vanzelf weer uit.

Zaterdag rij ik misschien, in het kielzog van Mart (de baksteen), de zoetemelk klassieker (150km).

zaterdag, maart 15, 2008

Weer op stoom

Voor het eerst in lange tijd had ik vanmiddag dat gevoel weer dat het fietsen lekker hard gaat. Op de weg richting Maassluis, schuin tegen de wind in ging de teller regelmatig over de 50 heen. Op het stuk langs de nieuwe waterweg tikte ik zelfs een paar keer, met de wind in de rug, de 60 aan. En zelfs nu had ik niet het gevoel dat ik hierbij mijn maximum bereikte.

Of het nu aan het mooie weer ligt, het was uitzonderlijk warm onder de zwarte schuimkap, of dat mijn conditie beter is. Ik weet het gewoon niet. Hopelijk kan ik deze lijn vasthouden, dat zou wat moois beloven voor de wedstrijden later dit jaar!

Vandaag heb ik het standaard rondje Wateringen-Schipluiden-Maasluis-HoekvanHolland gereden en vanaf daar weer terug in omgekeerde volgorde. Bij de waterkering het verplichte nummer: naar boven sprinten en hierbij het liefst nog een wielrenner inhalen. Als dat lukt, dan zit het wel goed met de conditie! Ik moet immers heel wat meer gewicht naar boven brengen!


Op het plaatje een auto die ook op stoom moet worden gebracht. Hiermee zou in 2007 een poging worden gedaan om het record uit 1906 (205km/uur) te verbeteren. Ik heb begrepen dat men nog steeds bezig is met het voorbereiden van de poging. zie de website




Vandaag ca 70km., totaal 18199km

zondag, maart 09, 2008

Weer in het gareel

Afgelopen zondag zijn we teruggekomen van het heerlijk weekje wintersport (snowboarden en skiën). Het nadeel van zo'n vakantie is dat ik meestal weer moeilijk terug in het gareel kom. Opeens gaat alles weer als vanouds verder terwijl je het liefs nog langer vrij zou willen zijn.



Bij het snowboarden was ik een paar keer behoorlijk hard gevallen en daar had ik nogal last van. Vandaar dat ik eerst een week rustig aan heb gedaan met sporten om niets te forceren. Maar gisteren ben ik weer in de Quest gestapt, met de nodige moeite. Toen ik eenmaal weer comfortabel in het kuip stoeltje zat ging het weer prima. De bedoeling was om een rondje Westland te fietsen. Toen ik de N468 op wilde draaien kwam er net een heel peloton wielrenners langs. Ik wilde direct aanhaken maar een nors kijkend man met een hesje "verkeersregelaar" gebaarde me dat ik niet mocht. Even later kwam er nog een tweede groep renners langs, gevolgd door een lange rij volgwagens. Ik denk dat er voor iedere renners wel twee reserve fietsen meekwamen. Ik dacht dat ik nu wel verder kon en reed de weg op. Te vroeg! Een forse oom agent op de motor stuurde me direct weer naar de kant, blijkbaar kwam er nog meer aan. En jawel er kwamen nog een drietal ambulances (twee gele en een witte) en nog een hele stoet motor agenten en politieauto's. Ze waren nogal wat van plan! Nu mocht ik ook verder, maar het tempo was erg laag. De renners waren blijkbaar moegestreden want het ging nauwelijks harder dan 30 a 35 km/uur.

Na het tunneltje onder de A20 ging de hele club rechtsaf en kon ik mijn weg naar links vervolgens voor het standaard rondje langs de nieuwe waterweg. Het was lekker rustig, waarschijnlijk omdat het behoorlijk waaide. Toen ik een tijdje later door Kijkduin reed werd daar net begonnen met het afbreken van de finish van de wielerwedstrijd. Ik heb thuis nog op internet gezocht maar ik kon niet ontdekken welke wedstrijd dit nu moet zijn geweest.

Ik heb de Quest weer een beetje opgelapt door hem goed met autowas te poetsen. De diepe krassen krijg je er zo niet uit en hij wordt niet meer zo mooi als hij eerst was. Maar gelukkig zitten er geen gaten in de body en waarschijnlijk zie je er niets meer van als de fiets opnieuw in de lak wordt gezet.

vandaag ca 60km