dinsdag, juni 27, 2006

Snelle trainingsrit



Op de terugweg van mijn werk was ik zo moe dat ik achter het stuur van mijn auto zat te knikkebollen. Mijn werkgever is verhuisd naar België en vind het maar gewoon dat ik nu twee keer per dag anderhalf uur in de auto zit. De lange rit breekt me nu, na de eerste twee werkdagen, al op. Niet dat ik het erbij laat zitten, ik ben al aardig succesvol bezig om een nieuwe baan te zoeken.

Om wat tegengas te geven aan dat geluier achter het stuur van de auto besloot ik om vanavond maar eens flink hard te gaan fietsen in de Quest. Als parkoers heb ik eerst een warming-up tot vlak voor schipluiden, dan een snel recht stuk over de Gaagweg dat ik vier keer rijdt, en tenslotte een cool-down.

Althans dat is de theorie. In de praktijk ga ik in het eerste en laatste stuk al veel te snel en laat ik me niet inhalen door wielrenners. Maar dat is de aard van het beestje.

Het leuke van de Gaagweg is dat het redelijk rechte weg is met maar één lastig punt daar waar de Molenweg op de Oostgaag uitkomt en over gaat in de Westgaag. Dat punt is onoverzichtelijk vanuit mijn lage gezichtspunt en dus moet ik wat snelheid terugnemen. Maar verder kan ik zo hard fietsen als ik wil. In enkele glooiende bochten moet ik me een klein beetje inhouden.

In de grafiek kan je de verschillende stadia mooi onderscheiden:

- Ca 10 minuten opwarmen
- Rit van ca 9 minuten. In het eerste stuk sloof ik me nogal uit om een tweetal wielrenners in te halen. Hier haal ik de top van 61km/uur.
- Aan het einde keer ik om en herhaald het stuk zich. Hier rij ik een heel peloton wielrenners (man of twintig) voorbij die allemaal dezelfde outfit dragen. Ik denk dat het een wielerclub is.
- Tweede keer richting Maasluis
- En laatste keer weer terug naar startpunt. Een wielrenner die ik inhaal zet aan en komt eerst nog dichterbij. Hij ziet al snel in dat hij niet kan aanhaken en valt weer terug naar zijn maatje.
- Veertig minuten in een rustiger tempo om wat af te koelen.














Resultaat:

Hele rit 56,5 km in 1:27 uur (39 km/uur gemiddeld). Totaal 5732 km
Snelle stuk 28,5 km in 0:37 uur (46 km/uur gemiddeld)

De wind stond bij het snelle stuk steeds dwars op de rijrichting. (6 km/uur NW).

Ik wil in September meedoen aan de wedstrijden op Texel. Ik denk dat dit daar een goede training voor is. Bij die rit had de winnaar een snelheid van meer dan 50km/uur over 41km




zondag, juni 25, 2006

Van de drup in de regen.


Eigenlijk wilden we vanmiddag naar Parkpop gaan maar omdat de weersvooruitzichten zo slecht waren hebben we dit plan laten varen. In plaats daarvan ben ik in de Quest gestapt voor een heerlijk rondje fietsen. Een uitgedachte route had ik nog niet, die komt hopelijk onder het fietsen wel boven dwarrelen. Het gevaar is dan wel dat ik me snel ergens in een woonerf vastrij en dan lijkt het snel meer op een puzzelrit met weinig snelheid.

Vanaf wateringen kwam ik al snel op het trace van de A4 uit, op deze manier vermijdt ik het autoverkeer. Vanaf daar ging het langs de rand van Delft richting Schiedam. Toen ik vertrok regende het slechts heel matig maar nu kwam er al meer en meer uit de lucht vallen. Boven een bepaalde snelheid stuiteren de druppels op de Quest en krijg je ze recht in je ogen. Om dat te voorkomen hield ik mijn zonnebril maar op, alleen moet ik dan voldoende vaart houden ander beslaat hij.

In Schiedam reed ik door het park richting Kethel, een klein dorpje dat geheel door Schiedam is omsloten. Na het dorpje kon ik nog een stukje door het groen rijden maar uiteindelijk was dat ook op en kwam ik in Rotterdam uit. Voor de verandering is dat wel leuk maar snel is het niet en je moet voortdurende op je hoede zijn voor de automobilisten. Door de Maas een stukje te volgen kwam ik bij de Erasmusbrug uit welke ik daarna ook overstak. Aan de andere kant van de brug kon ik simpelweg de borden richting Brielle volgen. Het valt op dat er in Rotterdam toch nog heel veel groen is. De fietspaden lopen nu en dan door het groen heen, maar dat duurt natuurlijk nooit echt lang.

Na Rotterdam zuid kwam het me opeens bekend voor, hier had ik immers afgelopen vrijdag nog gereden. De bordjes stuurden me via Rhoon, Hoogvliet, over de Spijkenisserbrug, Spijkenisse tot vlak voor Brielle. Hier sloeg ik rechtsaf naar het pontje naar Maassluis. Ik mocht de overtocht dit keer bij een dame betalen die zichtbaar (oranje petje) al helemaal in de stemming was voor de voetbal wedstrijd van vanavond tegen Portugal. Op de pont kreeg mijn Quest de nodige belangstelling van een drietal medepassagiers.

Aan de overkant ging ik zo snel mogelijk weer richting Wateringen, ik was immers al weer lang genoeg op pad geweest. Een oude, stinkende, Toyota-jeep reed tergend langzaam voor me uit, inhalen was geen optie dus ik mocht zijn uitlaatgassen inhaleren. Een andere automobilist spoot me even later voorbij met veel onnodig machtsvertoon. Je hoeft mij niet te laten zien dat een auto meer pk’s heeft dan een mens. Vijftig meter verder moest hij weer vol in de remmen voor het kruispunt dat hij moest oversteken. Toch wel zonde van al die verspilde brandstof.








Vandaag 82km in 3 uur, totaal 5672km

zaterdag, juni 24, 2006

Bijna-botsing in bijna Zeeland


Het voordeel van vier dagen per week werken is dat je een extra dag vrij hebt. Meestal heb ik op mijn vrijdag nog voldoende omhanden dat het niet echt tot fietsen komt. Vanmorgen heb ik eerst een klusje beetgepakt, de slaapkamerdeur moest nog steeds een keer kaal worden gemaakt. De deuren van ons huis zijn van mooi grenen gemaakt. In de zestiger jaren vonden ze het mooier staan om er hardboard platen tegen aan te spijkeren, deze heb ik er weer vanaf gehaald zodat de panelen weer tevoorschijn komen. Maar als je A zegt moet je ook B zeggen, dus als de panelen eraf zijn moet ook de verf worden verwijderd. Dat is bij de meeste deuren al gebeurt, op één deur van de slaapkamer na. En dat tijdrovende klusje heb ik vanmorgen geklaard. Als beloning ben ik daarna met de Quest op stap gegaan.

Ik wilde al een hele tijd een wat groter rondje fietsen. Het plan was om eerst een deel van mijn woon-werk route te fietsen tot voorbij de Heinenoord tunnel en om dan rechtsaf te slaan richting Zeeland. Ondertussen heb ik ook wat alternatieven uitgeprobeerd, die allemaal desastreus uitkwamen, dat kan je wel zien aan de slingers die ik rond Rhoon maak. Dit gebied is druk bezaaid met spoorwegen en snelwegen en er zijn maar enkele plaatsen waar je ze kunt kruisen. Na de tunnel dus rechtsaf, later bleek dat ik ook een fietspad langs de oude Maas had kunnen volgen, in plaats daarvan reed ik dwars door het levendige (grapje) dorpje “Oud Beijerland”. Vandaar bleef ik de dijk volgen tot ik in het ookzo prachtige “Nieuw Beijerland “ met de pont kon oversteken. Het valt me op dat de tarieven nogal van keer tot keer verschillen. Op deze pont betaal je bijvoorbeeld 50 cent, terwijl ik op de pont bij Rozenburg de ene keer 80 cent betaal en vandaag zelfs 110 cent. Zij er misschien dagprijzen voor deze veerdiensten of snabbelen die pontjongens er een beetje bij?

Na de pont bleef ik het water volgen. Hier is het een echt paradijs voor Questrijders, lange rechte wegen met perfect asfalt en bijna geen andere weggebruikers. Je komt hooguit een enkele fietser of een paar schapen tegen. Om de paar honderd meter moet je wel een vee-rooster oversteken wat een behoorlijk kabaal maakt. Dit duurde tot aan Hellevoetsluis waar ik aardig gas terug moets nemen om de haven te ronden. Een oudere man, die er uitzag als een soort Einstein, gebaarde dat ik de straat niet mocht in fietsen terwijl er duidelijk stond aangegeven dat het een-richtings verkeer alleen voor auto’s gold. Blijkbaar kon hij het onderscheid auto-fiets niet goed bepalen.

Na de haven reed ik nog een stuk door langs het water. Ik wilde nog wel verder rijden maar de tijd begon al te dringen, ik moest uiterlijk om zeven uur weer thuis zijn om op de kinderen te passen. Francis zou vanavond immers aan de oranjeloop meedoen en om 9 uur kwam Michelle weer thuis van haar schooltripje naar Engeland. Dat betekend dat ik helaas weer noordwaarts moest. Dat ging redelijk vlot, tot ik me in Brielle vastfietste. Als je eenmaal zo’n nieuwbouwwijk binnenrijd dan kom je bijna niet meer uit. Uiteindelijk lukte het toch en kon ik mijn weg vervolgen. Op een van de binnenweggetjes reed een personenauto netjes achter me aan, ik zat net onder de 50 km/uur en dat is toch niet echt langzaam. Even later sloot een busje zich aan en ik weet dat bestuurders van busjes altijd haast hebben. Zo ook deze man en vlak voordat ik het dorp bereikte haalde hij de personenauto in zodat hij achter mij kwam te rijden. Hij wilde gelijk doorstoten naar de eerste plaats maar ondertussen zaten we vlak voor een onoverzichtelijke bocht. Dit kon hem natuurlijk niet weerhouden en hij scheurde met veel misbaar langs mij heen. Daarbij leek hij ook de koppeling ruim te laten slippen om de bus meer lawaai te laten maken. Al met al best wel stoer niet? Helaas kwamen er in die bocht twee auto vanaf de andere kant aangereden waarvan de eerste remde. De tweede had dat wat laat door en moest vol in de ankers, daarbij het nodige rubber verbrandend. Een paar honderd meter later zie ik de bus weer geparkeerd staan, de bestuurder liep juist naar zijn woning, zo maakt hij zijn ritjes toch nog spannend!?

Op het pontje naar Maassluis zag ik een leuke variant op de kaart staan, bij de waterkering rechtsaf het spoor over en dan het fietspad naar Westerlee volgen. De theorie is weer mooier dan de praktijk want de spoorweg overgang was afgesloten met een groot hek dat ik maar niet verder heb bekeken. Een stukje verderop kan je immers ook het spoor over en dat heb ik toen maar gedaan. Vanaf hier was het een beetje improviseren maar uiteindelijk kwam ik toch weer heelhuids in wateringen aan.

ps: Ik dacht dat ik al in Zeeland was geweest, maar dan moet ik nog een stukje verder. Misschien volgende keer!

Vandaag 132km in 4:30 uur (29km/uur gemiddeld), totaal 5592km

woensdag, juni 21, 2006

Kort trainings rondje


Aangezien de inboedel van mijn kantoor halverwege Dordrecht en Essen is had het geen zin om vandaag naar het werk te gaan. Veel zin om te gaan fietsen had ik ook niet omdat het de hele morgen aan een stuk bleef regenen. Toen vanmiddag eindelijk de lang verwachte zon doorbrak heb ik ook snel de Quest gepakt en ben ik op pad gegaan. Helaas was er niet zoveel tijd meer om een grote tocht te gaan maken, dus maar weer het standaard training rondje met een kleine variatie. Toen ik net op weg was merkte ik dat de wind al aardig aan het toenemen was. Naarmate ik dichter bij de nieuwe waterweg kwam werden de windvlagen sterker. Tussen Schipluiden en Vlaardingen had ik bewust de autosluiproute vermeden omdat ik niet wist wat ik daar zou aantreffen. Bij de doseer installatie aangekomen zag ik dat de automobilisten toch wel snel leren, er stonden hooguit tien auto’s te wachten. Het zou ook kunnen dat er op dit moment (15:40) nog geen file op de A13 stond. Ik reed snel verder over het fietspad langs de vaart en had dus toch al geen last van files. Vanaf hier snel naar de nieuwe waterweg waar ik het tempo lekker kon opvoeren. Dit fietspad langs het water is redelijk recht en behoorlijk lang maar over het grootste stuk toch niet echt snel omdat het wegdek te grof is. Op enkele stukken is het asfalt wel glad en dan loopt de snelheid al gauw verder op.

In Hoek van Holland aangekomen draai ik om en ga ik in tegengestelde richting weer terug. Nu heb ik de wind pal van rechts en merk ik dat de wind de kritieke sterkte bijna bereikt. En hiermee bedoel ik dat bij een nog sterkere wind de kans op omvallen aanzienlijk wordt. Zover kwam het gelukkig niet en ik bereikte veilig het einde van het fietspad in Maassluis, vlak voor de pont naar Rozenburg.

Vanaf hier was het echt feest want nu had ik de wind pal van achteren. Dit stuk weg richting Schipluiden is zodanig recht dat ik nauwelijks in de bochten hoef te remmen. De maximum snelheid is hier 60 km/uur en daar bleef ik net onder. Desondanks was de gemiddelde snelheid over dit stuk van 15km toch “slechts” 42 km/uur omdat je soms toch in een bocht moet remmen of op een afslaande auto moet wachten. Er zijn hier in het Westland nauwelijks stukken weg waar je lange tijd voluit kunt rijden zonder enige hinder. Ik denk dat ik daarvoor toch met het pontje moet oversteken richting Zeeland.




Na twee uur was ik weer thuis: 70km, 35km/uur gem. Totaal 5460km

zaterdag, juni 17, 2006

Rit in de middagzon

Afgelopen dinsdag ben ik nog heen en weer naar Dordrecht geweest. ‘s Morgens ging ik niet zoals gewoonlijk over de holyweg maar reed ik voor de verandering langs de vaart. Toen ik bijna bij Vlaardingen was aangekomen zag ik daar een vreemd schouwspel, een rij van circa 40 auto’s stond stil langs de Holyweg. Eerst dacht ik aan een ongeluk maar toen drong tot me door welk heugelijk feit zich aankondigde: de doseerinstallatie was in gebruik genomen. Blijkbaar had men geoordeeld dat het naastliggende fietspad dat inderhaast was aangelegd aan de eisen voldeed. Hopelijk levert voldoet deze ingreep aan de verwachtingen en wordt het misbruiken van deze sluiproute hiermee aan banden gelegd.
Toen ik ’s avonds weer terugreed was ik het hele voorval al weer vergeten tot ik bij de beweegbare autosluis aankwam. Er stonden drie studenten bij met oranje hesjes die de automobilisten blijkbaar een aantal vragen wilden stellen. Aan mijn kant stond geen auto, dus ik kon doorrijden zonder gebruik te hoeven maken van het veel te smalle fietspaadje. Eerst dacht ik weer een veertigtal auto’s aan te treffen maar aan de rij kwam bijna geen einde. Uiteindelijk bleek de rij wachtende auto’s meer dan 800 meter lang te zijn. Later las ik in de krant dat een aantal automobilisten de verkeersregelaars wilden molesteren waarna de politie ze moest ontzetten. Waarschijnlijk stond er op dat moment en fikse file op de A13, daarmee wordt het sluipverkeer flink gestimuleerd. Het zal wel een paar dagen duren voordat men weet dat de sluiproute geen tijdvoordeel meer oplevert. Ik hoop wel dat het ook daadwerkelijk veiliger wordt voor fietsers, ik heb hier zelf ook al een paar hachelijke momenten gehad doordat automobilisten roekeloos en/of veel te hard reden op deze smalle weggetjes (die stammen uit de tijd dat men nog met paard en wagen reed).

Heenweg: 56km 31km/uur gemiddeld. Terug: 57km 33km/uur gemiddeld

Vanmiddag nog even lekker een rondje gemaakt. Nou ja, eigenlijk geen rondje. Eerst naar Schipluiden, Maassluis, Hoek van Holland en dan in de omgekeerde volgorde weer terug. Op de heenweg passeerde ik een klein peloton wielrenners met flink snelheidverschil, dat voelt natuurlijk altijd goed. Onderweg kwam ik nog verschillende groepjes wielrenners en tourfietsers tegen, het was ook wel een lekker dagje om te fietsen. Voor de verandering had ik de kap er weer eens op, dat levert waarschijnlijk tocht wel iets snelheids winst op maar is ook verschrikkelijk warm.

Omdat het vrij druk was met al die fietsers moest ik een aantal keer in de remmen en besloot ik om niet door de duinen verder te rijden maar om de route in omgekeerde volgorde terug te rijden. Op het fietspad in de duinen achter treinstation Maassluis west schrok ik me een ongeluk toen een medelander van Noord Afrikaanse afkomst me passeerde op een scooter zonder nummerplaat. Hij wurmde zich tussen mij en een tegenligger door die ik juist aan het passeren was. Hij reed naar mijn idee wel 70 a 80 km/uur en droeg natuurlijk ook geen helm (staat niet stoer). Hij kwam zo dicht langs me dat de Quest en van heen en weer slingerde, het scheelde werkelijk niks of hij had me geraakt. Of hij in dat geval was gestopt daar hoef ik me geen illusies over te maken.

59 km, 38km/uur gemiddeld, totaal 5390 km

maandag, juni 12, 2006

Zondags ritje Zeeland

Het fietsen zonder het zwarte dekje is goed bevallen, zo goed dat ik gisteren een wat langere tocht heb gemaakt richting zeeland. Niet zo lang als ik zou willen want ik moest om 12 uur weer terug zijn. Mijn dochter Michelle was uitgenodigd om piano te spelen op het open podium in de hofboerderij in Wateringen en daar moet ik natuurlijk bij zijn. Als route had ik de snelfietsroute naar de Brouwersdam gekozen. Ik zou wel kijken hoever ik kon komen als ik maar op tijd terug was. Om kwart over 8 reed ik weg, iets later dan de bedoeling maar het is ook niet gemakkelijk om zondag morgen vroeg je bed uit te komen. De temperatuur was gelijk al lekker, zelfs in een shirt terwijl de beschermende kap thuis lag. Bij de veerpont naar Rozenburg kwam ik een grote groep van wel veertig wielrenners tegen. Een paar maakten de gebruikelijke opmerkingen over het naar de overkant varen in de Quest (leuk hoor, die had ik nog niet gehoord maar mijn tijd komt nog wel). Ik moet er niet aan denken bij deze sterke stroming, zelfs de boot moet nog aardig zijn best doen om op het goede punt uit te komen.

Aan de overkant aangekomen fietste ik de eerste kilometers met de groep mee, dat kon ook niet anders omdat de paadjes te smal waren om in te halen. Een stuk verderop liet ik de groep achter me om op mijn eigen tempo te gaan fietsen. Na ongeveer anderhalf uur besloot ik dat het weer tijd was om terug te gaan, zo zou ik op tijd terug moeten zijn. Waar ik geen rekening mee had gehouden is de veerpont, die voor mijn neus vertrok zodat ik extra lang moest wachten voor ik kon overstekken. Er zat niet anders op dan vol gas naar huis te rijden, de 20 kilometer van de pont tot aan huis reed ik met een gemiddelde van 40km/uur. Ik had nog net genoeg tijd om even te douchen, anders was het wel erg onsmakelijk geweest voor de ander toeschouwers. Michelle speelde de sterren van de hemel met het perfect ingestudeerde nummer van de film Amelie. Ze viel ook erg op doordat ze de drie nummers geheel uit haar hoofd speelde.

95 km

Vandaag weer een retourtje Dordrecht. Op de heenweg langs de Kralingse plas en daarna de Bienenoord brug over. Beter fietsweer kan ik me niet wensen. Op de terugweg weer door de tunnels. Bij Vlaardingen kwam ik een grote klas giechelende kinderen tegen, een aantal vond mijn Quest op een banaan lijken. Op de Holyweg weer het oude liedje, de doseer installatie staat nog niet aan. Vlak voor Schipluiden werd ik bijna van mijn sokken gereden door een automobilist die zo’n haast had dat hij mij maar even in de kant drukte. Het scheelde maar heel weinig! Echt een absurde situatie, je kan wachten op het volgende ongeluk. Zelfs een doseerinstallatie voorkomt niet dat automobilisten veel te hard rijden om de schade weer in te halen. Er zou eigenlijk aan beide zijden van de weg een dergelijke vertraging moeten zijn.

Vandaag 107 km, totaal 5214 km

zaterdag, juni 10, 2006

Trainingsrondje zonder kap

Afgelopen woensdag heb ik weer eens zowel ’s morgen als ’s avonds te tunnelroute gekozen. Een leuk detail dat ik kan noemen is het onderhoud van de lift in de Beneluxtunnel. Er stond een monteur op de lift en een glazenwasser was de ruiten aan het lappen. Toen ik kwam aanrijden dacht ik eerst van, shit dat moet mij weer overkomen. Ik vroeg de man of ik nu soms een stukje om moest rijden, daar kon hij wel om lachen en hij gaf aan dat ik er snel in kon. Ondertussen bedacht ik me dat dit wel eens een leuke test was om te kijken hoe ik zonder lift door de tunnel kon. Daarvoor stapte ik uit en ging ik met Quest en al op de roltrap staan, dit ging eigenlijk heel erg makkelijk. Alleen stootte de onderkant van de Quest tegen de trap toen ik beneden was gekomen.

De Heinenoord tunnel ging een stuk vlotter, daar kan je immers gewoon doorheen fietsen. Halverwege het stuk tunnel-Gravendeel vergiste ik me en reed ik Maasdam binnen. Ongelooflijk dat een mens zelfs in een fiets kan zitten slapen. Ik vond al snel de juiste richting terug maar vlak voor Gravendeel reed ik weer te ver door. Omdat ik geen zin had om door dit pittoreske dorp te fietsen keerde ik om en vond ik de juiste afslag terug. Mede door het prachtige weer was het een heerlijke ritje met de Quest.

Op het stuk tussen Vlaardingen en Schipluiden is de verkeer doseer installatie alweer buiten werking gesteld omdat men er achter kwam dat het fietspad langs de blokkade was vergeten. Nu wordt er in alle haast een fietspaadje van een meter breed als pleister op de wonde langs de blokkade gelegd. Dit paadje slingert zich tussen struiken en bomen (die natuurlijk niet mogen worden gerooid) zodat je ook niet kunt zien of er een tegenligger aankomt (er is maar één paadje voor beide richtingen). Ik ben benieuwd hoe ik hier volgende keer doorheen kom. Wel vind ik het positief dat er nu eindelijk iets aan dit sluipverkeer wordt gedaan.


Heen 59 km, 32 km/uur gemiddeld. Terug 56 km, 34 km/uur gemiddeld


Vanmiddag Heb ik voor het eerst een ritje in de Quest gemaakt zonder het zwarte dekje. Ik dacht steeds dat dit funest zou zijn voor de stroomlijn, maar nu blijkt dat toch reuze mee te vallen. Ondanks de drukte, er waren nogal wat mooi weer fietsers onderweg, halde ik toch een rit gemiddelde van 35 km/uur zonder dat ik me echt moest inspannen. Omdat het zo druk was moest ik een aantal keer flink in de remmen omdat het niet mogelijk was fatsoenlijk te passeren. Ik vindt het zelfs nogal asociaal om anderen te hinderen omwille (wat een mooi woord) mijn eigen tempo. Alleen op het laatste stukje (de Lozerlaan) was ik wat minder netjes door me tussen de auto’s te begeven en ze zelfs hier en daar in te halen. De automobilisten mogen immers maar 50km/uur en daar hou ik me niet altijd aan. Eén automobilist toeterde (niet vriendschappelijk) toen hij door mij werd ingehaald. Hij moest immers voor het rode stoplicht (met camera) stoppen terwijl ik naar het fietspad snelde om daar over te steken.

Ik heb mijn nieuwe speeltje binnen (Garmin topo Nederland) en hoop nu mijn ritten nog beter te kunnen plannen. De eerste indruk is goed, al is het grafisch niet zo mooi als bijvoorbeeld Microsoft autoroute (maar ja daar staan weer geen fietspaden op).


Hier staan een paar voorbeelden van kaartjes.






Vandaag 50km, 35km/uur gemiddeld. Totaal 5010 km (joepie, de 5000 gepasseerd!)

dinsdag, juni 06, 2006

Terugslag na uitbundig weekend

Het tochtje op de racefiets van afgelopen zaterdag heeft ervoor gezorgd dat mijn ligfiets prestatievermogen een behoorlijk dip heeft gekregen. Terwijl de overstap naar de racefiets zonder enige problemen verliep heb ik het nu in de Quest vreemd genoeg extra zwaar. Dat merkte ik gisteren al toen ik tussen de bedrijven door een klein rondje maakte. Bij de start merkte ik toen al dat het fietsen me moeilijk afging, ik had gewoon niet veel kracht in mijn benen. Daarom wilde ik het tempo laag houden, tot en stel dagjes mensen in hun auto er echt om vroegen om te worden ingehaald. Daarvoor moest ik de snelheid wel even opvoeren van 50 naar 60 km/uur. Gelukkig niet voor een al te lange afstand.

Vanmorgen moest ik natuurlijk wel weer met de Quest om de calorieën van het heerlijke etentje op de radarboot kapitein Kok van gisteravond te verbranden. Voor dit uitstapje waren wij samen met Franciska en zo’n 180 anderen uitgenodigd door Paul (onze hardloop trainer) en zijn vrouw Gerda. Gelukkig hoefde ik niet zo vroeg te vertrekken en reed ik vooral in het begin redelijk rustig. In Sion moest ik wel erg rustig aan doen omdat er een vrachtwagen voor me reed, die ik door de smalle weg niet kon passeren. In Rotterdam was het weer zoeken tussen alle fietspad-omleidingen. Toen ik eindelijk weer op bekend terrein was, de Coolsingel, Hoorde ik ineens de harde klap van een bierglas dat ik aan stukken reed. Dit geluid werd niet gevolgd door een gesis, dus blijkbaar was de band niet erg beschadigd. Ook de rest van de rit gaf geen lekke band, je mag in zo’n situatie ook wel eens geluk hebben. Op het stuk naar Dordrecht waren er nog twee situaties waar ik een minuut of wat moest wachten voor ik verder kon. Al met al bepaald geen snelle rit. De rittijd tot Dordrecht viel eigenlijk nog reuze mee (1:34 uur voor 48km)

De terugweg ging al een stuk beter, blijkbaar kom ik toch weer snel terug op het oude niveau. In de Heinenoord tunnel lukte het niet om boven de 85 uit te komen, dat record blijft denk ik nog wel even staan. Bij de oude Maas moest ik een wegomleiding volgen die me langs de oostkant van Rhoon leidde. Deze route heb ik trouwens al eerder gereden bij wijze van proef. Vlak voor de Heinenoord tunnel haalde ik een racefietsers in. De roltrap ging blijkbaar sneller dan de lift want halverwege de tunnel reed ik hem weer voorbij. Vanmorgen ontdekte ik dat de doseer installatie op de Schieweg in werking was gesteld, hetgeen ook al geruime tijd op de naastliggende borden was aangekondigd. Nu bleek echter dat deze belofte bij Vlaardingen niet was waargemaakt en reed ik nog steeds tussen een hele kudde sluiproute rijdende automobilisten. (1:36 voor 55km)

Vandaag 103 km, totaal 4841 km (morgen weer met de Quest!)

Fietsen rond Nijmegen

Afgelopen weekend ben ik met twee (jeugd)vrienden naar Nijmegen geweest voor ons traditionele fietsweekendje (op de racefiets). Dat is een jaarlijks terugkerend uitje waarbij we steeds overdag een flinks stuk gaan fietsen en ’s avonds gezellig gaan stappen. Andere keren waren we met ze tweeën (Ernst en Ik) maar dit keer was een vriend van ons, die normaal in Sjanghai werkzaam is, ook van de partij. Zaterdag morgen reden we, nadat we onze spullen in het hotel hadden gebracht, naar de andere kant van de waalbrug om de fietstocht van daaruit te starten. Ik had als voorbereiding een tweetal fietsroutes van internet (www.gpstracks.nl : rondom pannerdemsekop en route liemers en duitsland) gehaald en aan elkaar geplakt. Door deze route te volgen hoef je eigenlijk geen kaart bij je te hebben, je moet alleen zorgen dat je niet naast de route raakt want dan is het soms lastig om erop terug te keren.


Na ruim een uur fietsen vonden we dat het tijd was om wat te gaan eten. In deze omgeving is voldoende keus uit cafés en restaurant aangezien hier veel toeristen zijn. Na een lekkere uitsmijter te hebben gegeten gingen we weer verder richting pontje over een zijtak van de rivier. Na de oversteek maakten we een lus richting Duiven om later weer bij het pontje terug te keren. Niet om weer over te steken, nee we gingen verder naar het oosten met de wind weer in de rug. Ernst en ik reden om de beurt aan kop terwijl we Mark, die niet zoveel fietst in Sjanghai, een beetje probeerde te ontzien. Tot aan Emmerich ging dat nog redelijk vlot. Maar nadat we de Rijnbrug waren overgestoken daalde het tempo sterk. Nu moesten we immers tegen de wind in en werd het fietsen vooral voor Mark steeds zwaarder. Ook het uit de wind houden hielp hem niet voldoende om het tempo nog op peil te houden. Toen we 65 km hadden afgelegd stopten we voor een lekker Duits biertje, hetgeen de sportieve prestatie niet echt ten goede komt. Na deze stop daalde het tempo snel verder tot Mark aangaf dat zijn knie te pijnlijk was om verder te fietsen. Ernst en ik gingen verder om de auto te halen, nadat ik de positie van Mark op mijn GPS had vastgelegd. Nu konden we ons weer lekker uitleven en reden we om beurt een minuut aan kop. Bij elke wisseling ging het tempo verder omhoog, we wilden natuurlijk wel weten wie nu de beste fietscondities heeft. Uiteindelijk reden we 36km/uur tegen de wind in en moesten we voorlopig concluderen dat we aardig tegen elkaar opgewassen zijn.

Na bijna 6 uur fietsen kwamen we weer terug bij de auto. Het terugvinden van Mark was lastiger dan we eerst dachten omdat de dijk deels voor autoverkeer was afgesloten. Dankzij de GPS, die ons de exacte plek wees waar Mark was achtergelaten, vonden we hem uiteindelijk toch weer terug.


De bedoeling was om Zondag weer te gaan fietsen, maar omdat Mark toch wel last had van zijn knie, gingen we in plaats daarvan naar de sauna (de Thermen). We sloten de dag af met een bezoek aan een café in Nijmegen waar we naar een teleurstellend Nederlands team keken dat Australië niet eens de baas kon zijn (hoe moet dat straks?) en een lekker diner in een restaurant. Hier maakten we voor het eerst kennis met een nieuw culinaire kleingoed, de wapas (een combinatie van wereld en tapas!).


We bedachten ons dat we dit soort dingen eigenlijk vaker moeten doen, maar dat bedenken we elk jaar steeds opnieuw. Dit weekend was wel heel relaxed en we hadden alle tijd om eens goed te praten over allerlei zaken zoals:

- hoe zet Adidas zijn wereld- communicatie netwerk voor de bevoorrading op
- hoe functioneert de automatisering van een levenmiddelen warenhuishuis in elkaar (Nedfox)
- op welke business moet mijn (eventuele) nieuwe (elektronica) bedrijf zich richten
- allerlei personelijke relaties
- het weer en (lig)fietsen
- etc

Niet veel gefietst maar wel lekker genoten! (100km op de racefiets en 0 km met de Quest)