woensdag, juni 25, 2008

Weer helemaal fit

Het heeft een paar dagen geduurd voor ik weer fit genoeg was om naar mijn werk te fietsen. De wedstrijden afgelopen weekend hadden wel veel energie gekost. Ik had verder nergens last van, behalve pijnlijke voetzolen. Tijdens de 6-uurs race begon de onderkant van mijn voeten steeds meer geïrriteerd te raken, maandag waren ze ronduit pijnlijk. Gelukkig gaat dat nu ook weer beter.

Vanmorgen ben ik weer in mijn fiets gestapt, het moest er maar weer eens van komen! Na een paar honderd meter had ik mijn draai weer gevonden en genoot ik van de rit. Erg hard ging het niet en alle verkeerslichten stonden op rood. Ook de brug over de Noord ging voor mijn neus open om een kneuterig bootje door te laten. Lang nadat de boot was gepasseerd was de brug pas weer dicht en zo kwam ik een kwartier later dan gewoonlijk aan.

Op de terugweg ging het een stuk vlotter. Ik had in de middagpauze lekker in de zon gezeten en was weer behoorlijk fit. De wind stond schuin tegen en was best wel sterk ( ff kijken op de site ), ja 6Bft pal uit het westen. Maar ondanks de wind ging ik als een speer, het lijkt wel of mijn conditie erop is vooruit gegaan. Dat gevoel heb ik ook wel gehad na hardloopwedstrijden. Hopelijk kan ik de goede vorma vasthouden tot de volgende wedstrijd, wellicht op 6 juli op Flevonice. .

Toen ik over de brug richting Papendrecht reed riep iemand heel hard: He, Ik schrik me de tering, he, he, alsof hij een antwoord van mij verwachte. Ik reed wijselijk door want het klonk allemaal erg agressief, hij wilde mij op mijn gezicht slaan of anders een gat in mijn Quest trappen. Ik heb wel vaker van dit soort aanvaringen in deze buurt. Het eikel gehalte in de regio Dordrecht is wel erg groot!

Langs de A20 kwam een paard met berijdster me tegemoet. Ik hield zoveel mogelijk afstand en nam snelheid terug. Je weet het nooit, gisteren las ik een verhaal van een Quest bestuurder waarbij een paard een scheur van 1meter in zijn Quest trapte toen hij achterlangs reed.

zondag, juni 22, 2008

CycleVision 2008

Het afgelopen weekend ben ik met Timo op de ligfietsdagen op de Sloter wielerbaan geweest. Daar hebben we kunnen genieten van het prachtige zomerweer, gelukkig kwamen de slechte weersvoorspellingen niet uit. Nu konden we lekker kamperen, het is heel relaxed dat je zo vanuit je tent naar een wedstrijd kan gaan. Het is werkelijk een internationaal evenement, er komen zelfs fietsers uit Duitsland, Belg


Gisteren heb ik twee verschillende wedstrijden met mijn Quest gereden. Mijn hooggespannen verwachtingen kwamen helemaal uit. Bij de 1 uurs wedstrijd eindigde ik op de 5-e plaats, achter de twee superrijders uit de ligfietswereld Ymte Sijbrandij en Hans Wessels en twee bestuurders van tweewiel gestroomlijnde ligfietsen (deze fietsen hebben nog minder weerstand dan een Quest). Mijn gemiddelde was 51,9 km/uur, de afgelegde afstand bijna 52km

Vorig jaar heb ik ook met deze wedstrijd meegedaan, dus het parcours kende ik al goed. Deze baan dateert uit de zestiger jaren en het asfalt is hier en daar wel aan vernieuwing toe. Gelukkig is een deel pas geleden ook verbeterd. Tijdens deze wedstrijd deelde ik de baan met zo'n 60 andere fietsers en dat geeft soms lastige situaties. Zo gebeurde het een paar keer dat ik flink in de remmen moest omdat ik door een ander werd klemgereden, dan kost het heel veel energie om weer op snelheid te komen.

Gisteravond heb ik de tweede wedstrijd gereden, een tijdrit over 25 km. Wanneer de eerste rijder 25 km heeft gereden wordt de wedstrijd gestaakt. Ik had hierbij een gemiddeld snelheid van 52,8 en eindigde op de vierde plaats wat me nog een mooie prijs opleverde (een Kojak buitenband).










De klapper kwam vanmorgen om 8 uur, de tijdrit van 6 uur. Bij het inschrijven had ik mezelf al afgevraagd waar ik aan ging beginnen. Een dergelijke afstand op volle snelheid fietsen kost ongelooflijk veel energie. Als je niet oppast ben je na een paar uur door je reserves heen en gaat het kaarsje uit. De afgelopen tijd heb ik wel speciaal getraind voor dit soort lange afstanden maar dat is toch anders dan de wedstrijd. Om dit probleem zoveel mogelijk te vermijden had ik flessen limonade en een pak pannenkoeken bij me. Drinken is geen probleem maar eten krijg je tijdens een wedstrijd nauwelijks naar binnen. Ik startte met 3 liter en tijdens de race gaf Timo me nog twee keer een fles aan zodat ik in totaal 6 liter heb gedronken. Ik reed deze wedstrijd met de stroomlijnkap op de Quest, wat heel erg warm was, er stond gewoon een sloot condenswater naast me op de bodem van de fiets. De meeste anderen die gestart waren met een dergelijke kap gingen op een bepaald moment verder zonder kap omdat het te warm was. Achteraf had ik dat misschien ook wel moeten doen.

De eerste uren ging het eigenlijk best wel lekker maar uiteindelijk is het toch enorm slopend om zo hard te fietsen. Bij bepaalde bochten moest ik iets snelheid terugnemen want boven de 50 komt het linkerwiel van de grond. Dat betekend dat je na de bocht weer extra moeite moet doen om weer op snelheid te komen. Vlak na de start is er een heuvel waar de baan over de toegangsweg heen gaat. Dat klimmetje begin je na verloop van tijd ook te voelen. En dan moest ik ook bij deze race een paar keer flink in de remmen omdat iemand voor me geen ruimte liet in de bocht.

Halverwege de race gaf Timo me een fles aan. Toen ik daarna weer wilde optrekken kreeg ik kramp in mijn linker bovenbeen. Gelukkig kon ik het weer weg masseren terwijl ik met een slakkengang verder reed. Even dacht ik de race hier te moeten staken, maar dat hoefde gelukkig niet. Je kan dit punt herkennen aan de dip in de grafiek. Je ziet dat andere ook hun zware momenten hebben gehad. Ik zag Ymte op een bepaald moment ook naast zijn fiets op de grond zitten. De ronden daarvoor kon ik hem bijhouden en zelfs passeren. Hij had het ook te warm gekregen onder de kap. even later kwam hij mij weer voorbij, nu zonder kap. Ik weet niet meer hoe ik de laatste ronden heb gereden, ik was werkelijk helemaal op. Toen het sein kwam dat de 6 uur vol waren had ik zelfs de grootste moeite met het rondje uitrijden. En na de race kon ik maar met moeite uit de Quest klimmen. Ik denk dat dit het zwaarste is wat ik ooit heb gedaan. Timo had gelukkig alle spullen opgeruimd zodat ik alleen maar onder de douche hoefde te stappen.

Ik eindigde op een prachtige vijfde plaats in het klassement met 272 km.

(De uitslagen zijn te zien op ligfiets.net)

Volgend jaar toch maar weer meedoen?





foto's Hans Huijgen en Luc Willeart



links: ik ben een slechte starter, dat kost tijd!








De derde prijs voor de velomobiele race (25km), een mooie buitenband van Velomobiel.

Timo is mijn assistent .

donderdag, juni 19, 2008

compacte accu voor de Quest

Al sinds ik de Quest heb wil ik de loodaccu vervangen door een lichter exemplaar. Het is natuurlijk niet slim om een fiets waarbij zoveel moeite is gedaan om gewicht te besparen uit te rusten met een accu van 2,4Kg. Maar ja, deze accu deed het altijd prima, zo lang ik hem maar op tijd oplaad. Vorige week heb ik eindelijk een aantal onderdelen bij Farnell.nl besteld om het accugewicht te verminderen. Mijn plan is namelijk om een houder met 10 NiMh oplaadbare cellen te gebruiken, die dan samen nominaal 12V leveren.Na enig speurwerk kwam ik bij Duracell cellen met een capaciteit van 2650mAH. Het is makkelijk om je te laten verleiden door allerlei merken die een enorme capaciteit beloven, maar deze accu maakt het waarschijnlijk ook waar. Het is immers een gerenommeerde fabrikant, die waar moet maken wat hij beloofd.

Nu had ik al op een ander blog gelezen hoe iemand de cellen iedere keer oplaad door ze uit de Quest te halen en ze daarna in drie externe laders op te laden. Dat wil ik dus niet! Het opladen moet net zo gemakkelijk gaan zoals het nu is. Ik kom thuis en doe de steker in het stopcontact, de volgende morgen is de accu vol.

Ik wil ook liever niet aan de cellen gaan solderen, dat bevorderd de levensduur van de cel niet echt. Bovendien wil ik een enkele cel eenvoudig kunnen vervangen als deze defect zou raken.

De oplossing kwam in de vorm van een batterijhouder. Helaas was de uitvoering voor 10 cellen niet meer leverbaar bij farnell. Als goed alternatief heb ik nu een houder voor acht cellen en een houder voor twee cellen gecombineerd. Ik heb beide houders met tyraps op een stuk aluminium plaat geklemd. Op dit stuk plaat zit weer klittenband om de houder in de Quest vast te zetten

Na wat zoeken heb ik bij Farnell (een soort Overtoom voor elektronica onderdelen) een ideale lader gevonden, die bovendien niet duur is. De lader weegt slechts 150 gram en kan dus ook worden meegenomen, altijd makkelijk als je de accu onverwacht moet laden. Deze lader kan 6 tot 10 cellen in een keer opladen en voert bovendien de nodige controles op de accu uit. Het is dus geen “domme” lader die via een timer de accu gewoon een aantal uren volstampt. Bij dit soort laders krijgt de accu het flink te verduren wanneer er per abuis een laadcyclus wordt gestart met een volle accu. Deze lader controleert de celspanning, start indien nodig met laden, eindigd met een vereffenings ladining om de cellen zoveel mogelijk gelijk te krijgen en gaat uiteindelijk over op een onderhoudslading. Deze fabrikant blijkt een zeer grote serie laders te fabriceren, ook voor medische toepassingen waar veiligheid voorop staat.

Mijn bestellijstje zag er als volgt uit:

Farnell nr omschrijving prijs opm

1270317 Friwo charger 10.5544.003-10 35,54 dat is toch geen geld voor een dergelijke lader!
1453748 plug, 2,1x5,5x9,5mm 0,72
4282851 plug, mains 3,03
1183118 holder battery 8xAA 4,61 dit zijn vijf houders
1183116 holder battery, 2xAA 1,79 dit zijn vijf houders
1330278 Duracell battery (3x4 stuks) 38,19
9350454 MF-R090-0-99 5,70 dit zijn er vijf

Prijzen ex btw, sommige producten hebben een minimaal bestelaantal (5)

Het laatste onderdeel is en zogenaamde multifuse van 0,9A, een zekering die zich weer hersteld nadat de kortsluiting is opgeheven. Deze heb ik op de accupack, tussen beide houders in, gesoldeerd.

Het is namelijk wel zo veilig om een zekering in het batterypack op te nemen, bij kortsluiten kunnen deze ontbranden of zelfs exploderen. De inwendige weerstand van deze cellen is erg laag, bij kortsluiting gaan er enorme stromen lopen.

Voor de zomer is een enkele accu voldoende, voor de winter zal ik er een tweede bij moeten hebben. Het maximale stroomverbruik van mijn Quest is ongeveer 1A, met deze accu kan ik dan 2,5 uur voorruit. Als ik de verlichting dim doe ik natuurlijk langer met de accu.

Ik ben nu wat testen aan het uitvoeren met deze lader en de Duracell cellen om te kijken of ze waar maken wat is beloofd.

Daartoe ontlaad ik de accu over een vermogensweerstand met een stroom van 0,9A. Na het ontladen laad ik de accu weer op (laadstroom is ca 1A) waarbij ik laad en ontlaad tijden noteer. Hiermee is uit te rekenen wat de capaciteit is.

Resultaat tot nu toe:

1-ontlaadtijd 0:30 uur 450 mAh
1-e laadtijd 1:30 uur 1500 mAh
2-e ontlaadtijd 1:45 uur 1500 mAh
2-e laadtijd 3:00 uur 3000mAh
3-e ontlaadtijd 2:45 uur 2500 mAh
4-e laadtijd 1:30 uur 1500 mAh
4-e ontlaadtijd 1:00 uur 900 mAh
5-e laadtijd 2:00 uur 2000mAh


Ik twijfel aan het contact van de batterijen in de houder. Bij de korte laadcyclus heb ik de houder opgetild en mogelijk is hierdoor de laadcyclus onderbroken. Ook tijdens het fietsen mag er geen spanningsonderbreking zijn, daar de fietscomputer anders ge-reset wordt en de instellingen opnieuw moeten worden gedaan (dimstand voorlicht, etc). Als de contacten inderdaad slecht zijn zal ik de cellen alsnog solderen.

Foto:

Loodaccu van 2400 gram (12V, 7000mAH) en NiMh accu van 330gram (12V, 2650 mAH)






Foto van accu met houder, op het aluminium komt nog klittenband







Foto van acculader








Zo wordt de accu in de Quest bevestigd, met een stukje polycarbonaat om de contacten af te schermen.


En nu nog twee nachten slapen tot het cycle vision. Ik heb de lijst met start posities binnen, een aantal rijders ken ik nog van vorig jaar. Dit is een stukje van de 1-uurs tijdrit startlijst van zaterdag:






10:17:00 34 Lieben, H@Rry M
10:18:00 33 Seibel, Arno O R T
10:18:00 32 Thijs, F., Derk O R T
10:19:00 31 Schermer, Wim M
10:20:00 30 Malssen, van, Kees O
10:21:00 29 Welmers, Bastiaan M
10:22:00 28 Zonneveld, Maikel M
10:23:00 27 Vermeij, Dennis O R
10:24:00 23 Bülk, Eggert M
10:25:00 22 Botter, Eduard M
10:30:00 21 Baeten, Eric P
10:31:00 20 Gorter, Joeri O R
10:32:00 19 Schwarzer, Herbert M
10:33:00 18 Verbroekken, David O
10:34:00 17 Schröder, Lars O
10:35:00 16 Mateman, Martijn O R
10:36:00 15 Schoot, van, Guus M

dinsdag, juni 17, 2008

Nog meer grafieken


Een van mijn lezers liet weten dat hij dol op grafieken is, vandaar dat ik er nog wat sommetje tegenaan heb gegooid. Op basis van dezelfde formules die ik eerder heb gebruikt kan je ook een berekening maken waarbij de waarde voor Cr en voor Cw de input vormen. Ik heb in Exel een spreadsheet gemaakt waar als functie van de tijd het verloop van de snelheid wordt weergegeven. deze grafiek moet dan weer dezelfde vorm hebben als de grafiek van de eerdere metingen. dit blijkt in grote mate te kloppen, alleen er mist nog iets. Ik denk dat de ontbrekende factor de lagerweerstand is. deze zal vooral bij lagere snelheden een rol gaan spelen door de Quest sneller af te remmen dan alleen met de rolweerstand het geval zou zijn. hoe groot de lagerweerstand precies is, is niet duidelijk. Het verlies door de lagers wordt geschat tussen 0,7Watt tot 5 Watt.


Ook heb ik een grafiek gemaakt van de Fr (de constant is) en Fw (de afhankelijk is van de snelheid) en Ft (de som van beide krachten).

Bij ongeveer 35km/uur wordt de luchtweerstand groter dan de rolweerstand. ook is te zien dat bij 10km/uur de luchtweerstand nauwelijks van betekenis is.


Om te illustreren hoe sterk de luchtweerstand toeneemt bij hogere snelheden, ondanks de lage Cw van de Quest, heb ik ook deze grafiek gemaakt.


Deze grafiek laat zien dat de snelheid bij uitrollen sterk afneemt vanwege hoge luchtweerstand bij deze hoge beginsnelheden










Hier is te zien dat bij hoge snelheden de luchtweerstand toch wel erg groot wordt. Het bijbehorende vermogen is helemaal kolossaal aangezien dit met de derde macht van de snelheid toeneemt.







n.b. Ik realiseer me ook dat er meer runs nodig zijn zodat de resultaten kunnen worden uit gemiddeld. Wellicht dat ik in de toekomst een proef op grotere schaal doen. Maar ik denk dat deze wijze van data verwerking (met een groot aantal metingen over de uitrol test) al snel onregelmatigheden aan het licht brengt. In de uitrol van de Quest met de nieuwe stroomlijnkap (gesloten) zie je bij de allerlaagste snelheden bijvoorbeeld ineens een oprekken van de roltijd. dit kan door het wegdek of door de wind zijn veroorzaakt. Gelukkig viel deze onregelmatigheid buiten het gebied dat k voor de metingen heb gebruikt.

Vanavond heb ik nog een verstelbare luchtinlaat op de stroomlijnkap gemaakt die ik aanstaande weekend ga gebruiken. Ook heb ik nog iets geregeld met een tandwiel, maar over mijn geheime wapen laat ik verder niets los! Later heb ik er nog een proefrit mee gemaakt waarbij de snelheid opliep tot 60km/uur.

maandag, juni 16, 2008

uitrolproeven vervolg

Op basis van de meetgegevens heb ik nog wat berekeningen uitgevoerd. De volgende formules zijn hier bij nodig:

Ft=m x a

Ft is de som van de krachten Fr en Fw [N]
m is de massa Quest + bestuurder [Kg]
a is de versnelling (of vertraging) [m/s^2]

Fw = 0,5 x rho x Cw x A x V^2 (luchtweerstand)

Rho is de luchtdichtheid (1,3) [Kg/m^3]
Cw is de lucht weerstands coëfficiënt [dimensieloos]
A is het frontaal oppervlak (ca 0,5 m^2 bij de Quest) [m^2]

Fr = Cr x m x g (rolweerstand)

Cr is de rolweerstand coëfficiënt [dimensieloos]
M is de massa Quest + bestuurder (130Kg)
g is de zwaartekracht coëfficiënt [9,81 m/s^2]

Bij lage snelheden is de invloed van Fw minimaal, hoe hoger de snelheid hoe groter het effect van de aerodynamica. De energie die de fietser levert gaat voornamelijk in deze twee weerstand verliezen en zitten. Daarnaast zijn er wrijvings weerstanden in lagers, verliezen in ketting en tandwielen, etc. Die verliezen kan ik alleen proberen te minimaliseren door goed onderhoud aan de Quest uit te voeren.

Bepalen van de rolweerstand: Bij alle runs heb ik uit de logfiles de tijd bepaald die de snelheids afname van 11 tot 5 m/s duurde. Dat leverde op: (29, 35,28,28 en 34 seconden). Dit is dezelfde volgorde als eerder genoemd: zonder kap, schuimkap, etc.

Hiervan heb ik het gemiddelde genomen, de verschillen in de diverse runs zitten in de luchtweerstand, deze worden bij de lage snelheid verwaarloost. Om een nauwkeuriger berekening van de rolweerstand te kunnen maken gebruik ik nu alle runs. Het gemiddelde is 31 seconden, de vertraging is dus a = (5km/uur/3,6) / 31 seconden = 4,5 x 10-2 m/s^2

opm: /3,6 is om te rekenen van km/uur naar m/s

Deze vertraging zorgt ervoor dat de Quest in snelheid mindert, dus:

Uit Fr = m x a volgt Fr = 5,8N

Tenslotte volgt uit Fr = Cr x m x g (rolweerstand), Cr = Fr / (m x g) = 0,0045 (een hele mooie waarde!)

De zelfde berekening wordt nu uitgevoerd met het snelheidsverloop van 39 km/uur tot 29km/uur. Hier is de aerodynamica wel van belang en worden de verliezen gevormd door rolweerstand + luchtweerstand.

Dit levert de volgende tijden op (25, 28, 28, 31 en 31 seconden. De laatste twee waarden zijn dus de resultaten van de twee beste stroomlijnkappen.

Hiermee kan de Ft worden berekend (Ft=Fr + Fw, de rolweerstand + de luchtweerstand)

Uit de berekening volgt Ft= 11,6N

Hier trek ik de rolweerstand vanaf zodat Fw = 11,6-5,8=5,8N (toevallig is Fw even groot als Fr bij deze snelheid)

Door Fw in te vullen in de formule voor Fw kan Cw worden berekend.

Voor de snelheid wordt de gemiddelde waarde genomen 29+39/2=34km/uur)

Dan volgt

Quest met optimale stroomlijnkap Cw = 0,18

Quest met schuimkap kap levert op Cw = 0,22

En Quest met zonder kap Cw = 0,27


Met deze waarden kan worden berekend hoeveel vermogen nodig is om een bepaalde snelheid te bereiken door de Cw en Cr in te vullen met een snelheid van 50km/uur. (13,8m/s). Het noodzakelijke vermogen is namelijk P=Ft x v

Hieruit volgt:

zonder kap -> P=309 Watt
Schuimkap -> P=266 Watt
optimale kap -> P=231 Watt

Het benodigde vermogen neemt toe met de derde macht van de snelheid (v^3)
Hiermee kan ook weer worden berekend dat het vermogen van 266 Watt een snelheid van 53km/uur geeft bij gebruik van de optimale stroomlijnkap, deze waarde is gelijk aan mijn eerdere schatting!

zondag, juni 15, 2008

Resultaten uitrolproeven

Ik heb de hele middag gespendeerd aan het uitvoeren van een aantal uitrol proeven met de Quest. Francis was zo lief om me te helpen met het vervoer van de verschillende kappen, dat scheelde mij weer een hoop heen en weer rijden. Ondertussen konden de kinderen heerlijk spelen op het terrein bij Sjors Janszen aan de Zweth.


Dit was de dichtstbijzijnde locatie waar het rustig genoeg was voor de proeven en waar ook voldoende ruimte voor het uitrollen was. Bij alle testen zijn dezelfde banden gebruikt, op de maximale druk opgepompt (Stelvio 7 bar, Koyak achter 5 bar).

op het plaatje links is de "testbaan" te zien. Ik reed steeds van boven naar onderen. daar keerde ik dan om om de volgende kap te gaan halen waarna de test zich weer herhaalde.






Ik heb de volgende situaties getest:

1. Quest zonder kap
2. Quest met standaard zwarte schuimkap
3. Quest met de tweede stroomlijn kap, grote opening voorzijde
4. Quest met mijn eerste stroomlijnkap (van de tijdrit op Texel)
5. Quest met de tweede stroomlijnkap, kleine opening voorzijde

Quest met de eerste stroomlijnkap (test 4)












Quest met de tweede stroomlijnkap, open versie (test 3)











Ik heb alle proeven in dezelfde richting gehouden, dan zijn de resultaten in ieder geval onderling vergelijkbaar. Tijdens de testen was er een zwakke westenwind (dwars op de rijrichting) van 3Bft. Bij iedere test versnelde ik tot 40km/uur en liet de Quest daarna verder uitrollen tot 5km/uur. Tijdens de test sloeg de GPS iedere seconde een meetwaarde op waarin onder andere de snelheid en afgelegde afstand sinds de vorige meetwaarde. De testen zelf verliepen gestroomlijnd, een enkele keer reden er fietsers voor me maar die kon ik steeds passeren zonder te remmen.

Het weer werkte uitstekend mee, mijn ervaring met de verschillende kappen is als volgt:
2. schuimkap: best wel warm in deze zon, weinig ventilatie
3. stroomlijnkap met grote opening: goede ventilatie, comfortabel
4. eerste stroomlijnkap: weinig ventilatie maar nog goed uit te houden
5. stroomlijnkap, kleine opening: wordt nu al erg warm, slechte ventilatie

Thuis gekomen ben ik gelijk begonnen met het verwerken van de data. Eerst laad ik de track van de GPS60 in Mapsource op de pc. Daar maak ik een selectie van de verschillende stukjes data, op basis van mijn eerder gemaakte notities. Vanuit mapsource selecteer ik de data om deze weer in Exel te kunnen laden. In Exel selecteer ik de data voor de grafieken, nu zie je ook gelijk wanneer je een selectiefout maakt. Dan wijkt de grafiek namelijk af van de andere grafieken.

Resultaten:

Hoewel ik in het begin erg sceptisch was zijn de resultaten precies zoals ze zouden moeten zijn. De test is wat mij betreft bijzonder goed gelukt!


Links zijn de resultaten in grafiekvorm te zien. Op de y-as is de snelheid uitgezet, op de x-as de tijd, iedere meting duurt 1 seconde









Bij deze tweede grafiek is nog beter het verschil tussen de verschillende configuraties te zien. Er onderscheiden zich drie situaties:
- Quest zonder kap (ca 700m uitrol)
- Quest met standaard schuimkap of stroomlijnkap met grote opening aan voorzijde (ca 775m uitrol)
- Quest met 1-e en 2-e stroomlijnkap, kleine ventilatieopening (ca 840m uitrol).


Op basis van mijn ervaring bij de NK-tijdrijden afgelopen jaar op Texel schat ik dat de laatste twee stroomlijnkappen 3km/uur winst geven tov de standaard schuimkap. Met de gewone kap 50km/uur, met deze kappen 53km/uur. Zonder kap wordt de snelheid misschien nog 3km/uur lager.

Vaderdag


Hier een "artist impression" van lieve Anouk, ter ere van vaderdag.


Gisteren heb ik wat uitrolproeven met de Quest gedaan. Ik versnel tot 40km/uur en laat de fiets dan uitrollen tot 5km/uur. De GPS maakt elke seconde een registratie van de afstand en snelheid. deze gegevens kan ik later verwerken in een spreadsheet om het effect van de verschillende situaties te bekijken. De bedoeling is dat ik een vergelijking maakt van:

- Quest zonder kap, met vredestein perfect moiree banden
- Quest zonder kap met schwalbe stelvio banden
- Quest met drie verschillende kap configuraties (en stelvio banden)

Toen ik de banden ging wisselen van vredestein naar Schwalbe, die ik speciaal voor het cycle vision heb aangeschaft, ontdekte ik dat het loopvlak van de Vredestestein banden al helemaal versleten is. En dat terwijl ze pas 3500km onder de Quest zitten. Normaal gesproken gaan de voorbanden de dubbele afstand mee.

De stelvio bandjes zien er erg goed uit, maar zijn fragiel en daardoor te weinig lekbestendig. Bovendien heb ik voor de gelegenheid zeer lichte binnenbanden die goed beschermd moeten worden door de buitenband, dit alles voor de snelheid.

Mijn eerste indruk is dat dit soort uitrolproeven zeer nauw luisteren, een klein beetje wind en je rijd zo 100m meer of minder. Verder is het lastig om een goede testlocatie te vinden, de Quest rolt al gauw een kleine 1000m uit en er zijn hier weinig rechte fietspaden van die lengte.

donderdag, juni 12, 2008

1 week voor het cycle vision


Blijkbaar heeft de toertocht van afgelopen zondag me toch wel veel energie gekost. Deze week had ik weinig fut om naar mijn werk te fietsen en als het niet goed voelt moet je het fietsen ook niet forceren. Vanavond had ik weer zin in een ritje, uiteindelijk werd het een ommetje van 58 km. Om alvast aan de racekap te wennen had ik deze (de meest open uitvoering die ik heb) op de Quest meegenomen. Of het nu veel harder ging dan zonder kap dat is moeilijk te zeggen. Uiteindelijk was mijn gemiddelde snelheid van start tot eind 39km/uur terwijl ik op het rechte stuk langs de nieuwe waterweg tegen de wind in bijna continue 50 reed. De bochten en het andere verkeer haalt er zo nu en dan behoorlijk de snelheid uit.

Ik merkte al dat er een behoorlijke wind stond, later zag ik dat het 6Bft NW was. Met de kap op de Quest merk je nog minder van de wind, zelfs als die verraderlijk sterk is. Voor je het weet lig je dan op je kant.

Komende week ga ik het heel rustig aan doen in de fiets, ik moet uitgerust zijn voor de wedstrijden van volgende weekend. Wel wil ik nog wat proefjes doen met de verschillende kappen voor de Quest. En als het kan nog een paar uitrolproeven met de verschillende banden die ik heb.

maandag, juni 09, 2008

Wateringen-Den Helder met FTCW


Zondag. Om 4:30 spring ik uit bed, ik ga immers vandaag naar Den Helder rijden met de FTCW. Om 5:00 is het vertrek dus ik moet nog aardig opschieten om de laatste voorbereidingen af te ronden. Gauw eet ik een bord Brinta en vul ik een 1,5l fles met limonade. een paar minuten voor 5:00 kom ik bij de Velohal aan waar zich al een groep stoere mannen hebben verzameld voor het Koningsnummer onder de FTCW toertochten: Wateringen-Den Helder-Wateringen. (Deze tocht werd vroeger ook gereden, de laatste jaren werden de fietsers echter eerst naar Den Helder gebracht.) Bij de FTCW bestel ik een retourtje Den-Helder waarop de man achter de tafel moet lachen. Ik schijf snel in en een paar minuten later zit ik alweer in de fiets. Er staat een fotograaf te wachten die wat foto's maakt van de vertrekkende fietsers. Het eerste stuk van de route is me bekend, zo starten meer routes van FTCW. Het gaat in een groepje van 9 man in een rustig tempo van ca 33km/uur noordwaarts, het windje schuin in de rug. We komen een aantal jongeren tegen die net terug komen van een avondje stappen, zo heeft ieder zijn hobby's! De route leid ons via een reeks van plaatsen waarvan ik de meeste niet eens ken: Leiden, Woubrugge, Langeraar, Papenveer, Vrouwenakker, Uithoorn, Nes a/d Amstel, Oudekerk a/d Amstel. Bij het Amstel station in Amsterdam missen we een pijl en moet we weer een stukje terug. De pijl die we uiteindelijk vinden is niet rond maar ook niet vierkant. Toch besluiten we dat dit hem moet zijn en we vervolgen onze weg door de stille straten. Het valt me op dat je zo snel van de drukke stad de rustige polder in rijd. We fietsen door Tot vlak voor Purmerend waar we stoppen voor de koffie en een appelpunt.


Na een half uurtje pauze gaat de route verder. We passeren een aantal hekken en smalle fietsbruggen, die mij behoorlijk ophouden omdat ik er niet makkelijk langs kan. Ik moet steeds flink doortrappen om de groep weer in te halen. Bij driehuizen komen we bij een zeer smalle fietsbrug. Als ik me er uiteindelijk overheen heb gemanouvreerd is de groep al lang uit het zicht verdwenen. Ik probeer de pijlen op de weg te volgen maar ik kan er geen meer vinden. In plaats daarvan volg ik de ANWB richting wijzers en even later zie ik de groep in de verte rijden. De snelheid loopt op tot 50 en al gauw kan ik weer aansluiten. De route voert ons dwars door de Beemster, nu snap ik waarom de Beemster kaas zo goed smaakt. Het is hier een prachtig weids landschap! Jammer dat ik hier niet vaker kan fietsen.


We passeren een grote groep wandelaars. Ik kan Mart (Baksteen uit Maasluis) zijn opmerking over mooie meiden onderstrepen, ze zitten er niet bij! Deze meiden hebben allemaal dikke kuiten, zijn op leeftijd en zijn meestal aan de stevige kant. Dat geeft niet want dan kan ik mijn aandacht meer op het mooie polder landschap richten.


Ondertussen fietsen we gestaag door, het tempo ligt steeds rond de 33km/uur. Bij St Pancras zijn we het spoor weer even bijster. Nadat we een stukje zijn terug gereden vinden we de pijl die ons in de goed richting stuurt. Na Koedijk komen we aan het kanaal te rijden, vanaf hier kan ik de weg wel dromen en ik ga alvast vooruit. Met de wind schuin in de rug loop de snelheid op tot 45km/uur en met een uurtje ben ik bij de controlepost in Den Helder. Daar staan mijn vader (mijn trouwste fan) en de man van FTCW al op me te wachten. Het is ondertussen prachtig zonnig weer geworden, de zon kwam maar moeizaam door de bewolking heen. Nu is het lekker warm en ik trek wat dunnere kleren aan. Het natte shirt en broek kunnen ondertussen een beetje drogen op de kap van de Quest.


Ik krijg een krentenbol, een banaan en een blikje limonade toegestopt. Eigenlijk heb ik helemaal geen honger, ik heb nog genoeg aan de appelpunt van de koffiestop, de limonade gaat er des te beter in. Toch prop ik het eten ook naar binnen, uit ervaring ken ik de noodzaak maar al te goed. Als je niet voldoende eet, wel of geen honger, gaat het kaarsje des te sneller uit.

Na een minuut of 15 a 20 komen ook de andere renners binnen. Nadat ze wat hebben gedronken gaan ze op zoek naar een plek om wat te eten. Ik blijf achter om nog wat met mijn vader te praten, onder andere over het nieuwe aanrechtblad dat hij gisteren bij de gamma heeft gescoord met een korting van 30%. Als ik weer op Texel ben in september (NK tijdrijden) ga ik het keukenblad plaatsen.

Na een half uurtje komt de tweede groep van vier renners binnen, zij waren ook een half uur later bij Velo vertrokken. Als ook zij op zoek gaan naar een restaurant stap ik weer in mijn Quest voor de terugweg naar Wateringen, met nog zo'n 140km te gaan.

Nu is het makkelijk om de route te volgen, deze is immers gelijk aan die van vorig jaar en die heb ik in mijn GPS staan. In tegenstelling tot vorig jaar rij ik nu grote stukken over de duinpaden. Naar boven is vermoeiend maar daarna is het prachtig als je met hoge snelheid naar de beneden kan suizen over de bochtige weggetjes. Het begint nu al wat drukker te worden, er zijn veel fietsers en wandelaars onderweg. Het is ook prachtig strandweer, dit in tegenstelling tot het weer in de zuidelijker badplaatsen waar het gewoon koud blijkt te zijn.

Het volgen van de route gaat zo goed dat ik de controlepost bij Bergen voorbij rijdt. Achteraf hoor ik dat de controleur me wel voorbij heeft zien rijden. Niet getreurd, de volgende post is niet echt veel verder. Bij Velsen zie ik het pontje voor mijn neus wegvaren, ik ben net een tiental seconden te laat. Tijdens het wachten laat ik mijn Quest aan een paar geintereseerde voorbijgangers zien en voor ik het weet kan ik de pont weer op. Nu is het nog maar een paar kilometer tot de controlepost in de speeltuin in velsen.

Als ik in de speeltuin uit mijn Quest klim vraagt een klein meisje waar ik vandaan kom met mijn vliegtuig. De dames van de speeltuin horen het aan en schieten beide in de lach, toch wel schattig van zo'n klein kindje. Nadat ik wat heb gedronken een praatje met de controleman heb gemaakt en het toilet heb bezocht spring ik weer in mijn Quest voor de volgende etappe. Hoe dichter ik bij Zandvoort kom, hoe drukker het wordt. Het is vreemd om te zien hoe hier de mistflarden vanaf zee over de duinen komen waaien. Op de boulevard gaat het even niet zo snel, de automobilisten rijden me duidelijk in de weg. Na zandvoort rij ik weer door de duinen richting noordwijk en daarna naar Katwijk. Bij strandtent "zee en zon" stop ik voor de laatste controle. Ik hoor dat de groep renners achter mij zeker niet voor sluitingstijd bij Velo zullen zijn, misschien hebben ze te zwaar getafeld? ik drink een cola en ga weer op stap, het is nu nog maar een kleine 30km. ik heb de afgelopen 100km flink doorgereden, dat begin ik nu wel in mijn benen te voelen. Wanneer ik eindelijk bij velo het parkeertereein oprij neem ik met een flinke knal een stoeprandje mee met mijn linker voorwiel. Het zal de vermoeidheid wel zijn, gelukkig heb ik geen schade. Bij Velo krijg ik een herrinnering en twee biertje die inslaan als een bom.

Thuis stap ik gelijk onder de warme douche en even later doe ik een dutje in de warme zon. Ik had niet eens door dat ik in slaap viel en ogenschijnlijk seconden later roep Francis me voor het eten. Ik blijk een minuut of twintig te hebben geslapen. Ik kan terugkijken op een fantastische dag en een prima georganiseerde toertocht van FTCW. Ik heb genoten van mooie landschappen, mooi weer en lekker fietsen. Als er nu wat meer mooie vrouwen gaan wandelen is het helemaal af.

325km van 5:00 tot 17:00, totaal Quest 21200km

woensdag, juni 04, 2008

Voorbereiding op het Cyclevision

Ik was vanmorgen niet helemaal fit, misschien fiets ik wel wat te veel de laatste tijd. Als ik niet in mijn Quest rij ben ik wel weer met mijn mountainbike op pad. Hopelijk bouw ik hier voldoende conditie mee op om eind deze maand een goed figuur te slaan op de cyclevision, het jaarlijkse ligfiets evenement. Gisteravond ben ik naar Scheveningen gereden en van daaruit door de duinen richting Hoek van Holland. Op de terugweg ben ik achter een racefietser gaan hangen en toen ik hem voorbij ging kon ik het tempo ook niet meer laten zakken. Misschien is het toch niet zo vreemd dat ik vanmorgen om 5:30 nog moe was.

Het fietsen ging toch nog voorspoedig, om 7:25 was ik al op mijn werk. Dat is fijn, dan kan ik ook bijtijds weer richting Wateringen. Twee jongens op de brommer konden niet geloven dat er geen motor in mijn Quest zat, toen ze naast me stopten bij een verkeerslicht nadat ik ze even daarvoor had ingehaald met 50. Tegen de Erasmusbrug op moest ik ze voor laten gaan maar onderaan de andere kant stond het verkeerslicht op groen en kon ik ze weer voorbij. Als er veel gestopt moet worden ben je geen partij voor een brommer, maar op de langere stukken kan ik er wel langs.

Op de terugweg koos ik voor de langere weg door de tunnels. Bij de Heynenoordtunnel bleef de teller steken op 84, soms vraag ik me af of het niet aan de teller ligt, kan hij hogere snelheden niet meten. Dat weet ik pas als ik een keer ben mee geweest met het jaarlijkse uitstapje van Velomobiel naar Giesen. Daar worden bergafwaarts snelheden van 100+ bereikt. Misschien doe ik dit jaar wel mee.

Ik was na twee uur en 65km weer terug in Wateringen.

Waarschijnlijk rij ik aanstaande Zondag met de FTCW het retourtje DenHelder. Vorig jaar heb ik dat ook gedaan, toen reed de rest van de fietsers nog een enkele reis. Nu kan iedereen meedoen met de rit van 325km. Ik moet er wel vroeg voor uit mijn bed, de start is om 5:00 bij Velo Wateringen.

Vandaag 115km, totaal 20730km

maandag, juni 02, 2008

vroege start

Ik wilde eigenlijk vanmorgen pas om 7:00 naar Dordrecht vertrekken. Toen ik een uur voor de wekker uit wakker werd besloot ik om ook maar een uur eerder te vertrekken. Dat heb ik vorige week ook een keer gedaan en het beviel me uitstekend. Veel minder verkeer op de weg en sommige verkeerslichten doen het op dat tijdstip nog niet. Zodoende was ik om 8:30 al op mijn werk wat ook betekende dat ik om 16:00 weer mocht vertrekken. nu was het een stuk druker maar om de een of andere reden ging het fietsen vandaag erg vlot. De 50km heen in 1:30 en de 50km terug in 1:25.

Ik heb een stukje schuimrubber achter mijn zitje gelegd, daarmee maak ik het zitje iets boller achter mijn rug. Bovendien wordt de afstand naar de trapas iets verkleind, de afstand was eigenlijk net aan de lange kant en is nu perfect. Alle kleine details helpen!

De Questcomputer bevalt me erg goed. Ik dacht dat de software nog niet helemaal in orde was, maar met de kleine "bug" valt goed te fietsen.

De verwachting voor de komende dagen ziet er niet zo best uit, waarschijnlijk wordt het volgende fietstochtje naar Dordrecht pas donderdag gereden