vrijdag, december 21, 2007

Fietsvriendin


Omdat fietsen in een Quest meestal betekend dat je lange tijd alleen bent heb ik van mijn dochter Michelle een fietsvriendin gekregen. Als Sinterklaas surprise!

Ik realiseer me dat het nu al weer bijna Kerst is, maar ik vond het toch leuk om de foto alsnog op mijn blog te zetten.

Vanmiddag de kerst-run!! met zo'n 2000 andere kerstmannen!!

woensdag, december 19, 2007

Koud en toch te warm?

Het was behoorlijk fris toen ik vanmorgen op weg ging richting Dordrecht. Gelukkig had ik me er op gekleed: een thermo broek + fietsbroek en een thermo hemd + thermo shirt en hoesjes over mijn fiets schoenen. Gisteravond had ik wat ventilatie gaten in het voorste schermpje gemaakt in de hoop dat het nu niet zou beslaan. Tot halverwege Rijswijk ging het inderdaad prima maar toen kreeg de condens toch de overhand, dan het ruitje maar weer open.

De combinatie van thermo hemd en shirt bleek behoorlijk warm, misschien wel wat te warm. Dat is vaak het probleem als je gaat sporten: eerst is het te koud en later krijg je het weer te warm.

Wat me wel stoorde is dat mijn snelheid ondermaats was. Waar ik anders ruim 43km/uur kruissnelheid haal bleef ik nu onder de 40 hangen. Ik ben waarschijnlijk niet helemaal fit, of komt het door de lage temperaturen? Ik heb wel gelezen dat de lucht dichtheid zodanig toeneemt dat je snelheid minder wordt. Waarschijnlijk maakt de lage temperatuur het rubber van de banden ook veel stugger zodat de rolweerstand toeneemt (misschien een mooie test voor Wim?).

De terugweg ging sneller dan heen, maar dat heb je als het paard de stal ruikt. Ik koos nu maar voor de langere weg langs Kralingen, zodat ik het centrum van Rotterdam niet in hoefde, al dat stilstaan bij verkeerslichten is niet prettig. Nu had ik alleen mijn thermo hemd aan, dat was net warm genoeg.

Toen ik thuis was uitgestapt dampte de Quest als een warme ....
En dat terwijl de kunststof kap bevroren was.

Ik heb gelijk maar een paar foto's gemaakt.
De accu van mijn EOS300 was kaduuk, een originele accu kost 79,-
Gelukkig kan kan je tegenwoordig via internet goedkope alternatieven krijgen.
Nu heb ik voor 40,- twee nieuwe accus gekocht bij de BatteryKing.eu (dat is weer eens anders dan de haring Koning!). Prachtig hoe snel dat tegenwoordig kan via internet,



Kortom: vandaag weer lekker gefietst, alleen jammer dat ik het grootste deel in het donker moet rijden. Het venstertje ga ik nog aanpassen zodat het beter ventileert. Ook wil ik het gemakkelijk in verschillende standen kunnen zetten. Het wordt nog eens wat!


dinsdag, december 18, 2007

Q-Santa run


Mocht ik misschien normaal gesproken nog niet genoeg opvallen in mijn Quest?
Vrijdag val ik zeker op als ik meeloop met de Santa run.

Het lijkt me een fantastische belevenis, zoiets doe je niet ieder jaar!

Op de website van Q-music kan je filmpjes bekijken van soortgelijke evenementen.

geen Quest kilometers, misschien morgen weer...

zondag, december 16, 2007

go-quest of quest-one


Ik vind dat mijn quest met de zelfgemaakte stroomlijnkap wel wat wegheeft van een go-one. Vandaar de bovenstaande woordspeling.

Afgelopen donderdag heb ik voor het eerst een woon-werk rit met deze kap op de quest gemaakt. Dat was best wel spannend want er zit toch wel enig risico bij. Eenmaal onderweg moet de rit ook worden afgemaakt, ik ben immers op weg naar mijn werk en je kan de kap niet achterin de quest bewaren.

De omstandigheden waren niet helemaal ideaal, het was namelijk koud en erg vochtig. Dat betekend dat de kap gemakkelijk beslaat. Gelukkig had ik genoeg ventilatie en kon ik altijd door de opening vooruit kijken. Vooral op de heenweg kon ik profiteren van de kap, bij het wegrijden in de vrieskou was het veel aangenamer omdat ik niet vol in de rijwind zit. Waarschijnlijk was de stroomlijn ook iets beter dan gewoonlijk, hoewel dat moeilijk in cijfers valt uit te drukken.

Op de terugweg was het nog vochtiger, hier en daar waren er zelfs mist flarden over de weg. Toen ik ook nog besloot om door het centrum van Rotterdam te rijden, waar je vaak en langdurig moet wachten op verkeerslichten, werd het een behoorlijke beproeving. Bovendien waren er een hoop fietsers op de weg wat het er ook niet gemakkelijker maakt.

Uiteindelijk gingen beide ritjes goed en kan ik concluderen dat de kap voor bepaalde omstandigheden (zoals regen en kou) een verbetering is. Ik denk wel dat ik de luchtstroom rond het voorste venster nog wat moet verbeteren. Dan kan ik het venster op de lange stukken verder afsluiten waardoor het ook weer wat (aangenaam) warmer in de fiets wordt. Verder moet ik ook nog eens een rit met regen maken om te bekijken of dit inderdaad zo goed lukt.

2 keer 50km in twee keer 1,5 uur

Vandaag heb ik van het prachtige winterweer geprofiteerd door een trainingsritje te maken. Zonder veel fantasie koos ik voor het bekend traject richting stormvloedkering. Daar aangekomen ben ik een paar keer omhoog gesprint om daarna verder te rijden richting Hoek van Holland. Het venstertje dat ik voor op de schuimdeksel had gezet bleek te warm. Althans het besloeg gewoon teveel. Dit ruitje is zo klein dat ik het gemakkelijk naast me in de quest kan zetten, wat ik ook heb gedaan.

Bij Hoek van Holland lag er op een drietal plaatsen glas op het fietspad (het werk van vandalisten). Daar wilde ik mijn banden niet aan wagen waarna ik weer ben gekeerd.

Een mooie bijkomstigheid van het mooie weer was het grote aantal racefietsers dat ik kon inhalen.

62 km, totaal 17132 km

zondag, december 09, 2007

roofvogels en zandhappen

Het is al weer een tijd geleden dat ik wat in mijn blog heb geschreven. Dat komt omdat ik er een tijdje gewoon niet zoveel zin in had. Ik heb wel een paar keer gefietst, maar niet zoveel als ik eigenlijk zou willen. Dat komt natuurlijk door het kwakkelweer maar ook doordat ik me een tijdje niet zo fit heb gevoeld. Vandaag was het prachtig weer en ik heb gelijk van de gelegenheid gebruik gemaakt door een rondje westland te fietsen. Bovendien heb ik de rit met de stroomlijnkap op gereden, in een speciale uitvoering die genoeg comfort moet geven voor de door de weekse ritjes.

Het eerste stuk ging prima, maar toen ik op temperatuur begon te raken besloeg het venster steeds verder tot het rijden bijna onmogelijk was geworden. Ik was toen net bij de nieuwe waterweg aangekomen. De kap heeft een klein rechtopstaand ruitje dat naar binnen kan klappen. Met een postelastiek (bedankt KPN) heb ik het ruitje een stukje naar binnen getrokken zodat het op een kier blijft staan, daarna ging het een stuk beter met de ventilatie.

Terwijl ik heerlijk relaxed langs de nieuwe waterweg fietste zag ik op een paar plaatsen roofvogels stil in de lucht hangen op zoek naar muizen en andere lekkere hapjes. Wat voor vogels het precies waren daar ben ik niet genoeg vogelkenner voor, misschien waren ze buizerds?

Bij de waterkering aangekomen ben ik drie keer een rondje omhoog en weer omlaag gereden. Bij de derde rondgang zag ik een stel racefietsers passeren waar ik achteraan ben gereden. Voor Hoek van Holland had ik ze ingehaald.

Halverwege Hoek van Holland - Kijkduin maakt het fietspad een zwaai naar links en gaat dan vlak voor het starnd weer verder langs de duinen. Op dit punt verzameld zich soms zand op het fietspad. De vorige twee keer ben ik er met wat extra snelheid doorheen geploegd, deze keer lipe het echter anders. Waar het zand het hoogst was schepte ik met de trapgaten een flinke partij zand. Zelfs zoveel dat ik moest uitstappen om de extra ballast te lozen. Terwijl ik daarmee bezig was stopten een paar racefietsers voor een praatje. Ze wilde weten of ik de fiets zelf had gemaakt en of de kap niet erg warm was. Op de laatste vraag konden ze zelf het antwoord wel geven, ik stond behoorlijk te stomen nu ik uit de Quest was geklommen.



plaatje: hier kan je zien dat ik van het pad afraakte toen ik zandschepte.

Even later kon ik weer op pad en zat de snelheid al gauw boven de 50 in de poging om alle gepasseerde racefietsers weer in te halen.

Vandaag 63km (misschien dinsdag weer naar Dordrecht vv?)

Ik heb de hele rit mijn MP3 speler aangehad. Normaal vind ik dat niets omdat het windgeruis de muziek overstemt. Met de kap op wordt het echter een stuk anders. Alleen is het jammer dat de geluiden van de Quest nog boven de muziek uitkomen. Ik ga binnenkort nog eens uitproberen of een gesloten koptelefoon beter werkt.

maandag, november 12, 2007

Van uitspoor naar toespoor

Mijn relatief slechte tijd van gisteren bleef me nogal bezig houden. Ymte vertelde me bijvoorbeeld dat hij op het stuk terug steeds boven de 65km/uur had gereden. Ik kan me natuurlijk niet met hem vergelijken maar ik zat zeker 10km/uur lager. Het leek wel of de wind helemaal niet van achteren kwam. Waar kan dat toch aan hebben gelegen? Vast niet aan het feit dat ik mijn spiegel was vergeten te verwijderen?

Gisteravond schoot me ineens te binnen dat ik Zaterdag nog op de valreep een proefritje had gemaakt om te kijken hoe het fietsen met de stroomlijnkap in de regen beviel. Dat ging op zich best wel goed, ik had net een klein kiertje onderaan de kap om doorheen te kijken als de druppels me het zicht bijna onmogelijk maakten. Alleen op het allerlaatste stukje lette ik even niet op en knalde ik met het linker wiel op een stoeprand. Dat is me wel vaker overkomen en ik had op dat moment alleen mezelf een verwensing toegeroepen. Maar nu bedacht ik me dat dit de sporing misschien had ontregeld. Ik had de sporing van de voorwielen wel eens eerder gecontroleerd en die was steeds zo goed als nul.

Deze gedachte bleef maar in mijn hoofd hangen en vanmiddag heb ik gelijk de sporing gecontroleerd. Die bleek 4 tot 7 mm uitspoor te zijn, afhankelijk van de speling. Dat is natuurlijk niet zoals het hoort maar waarschijnlijk ook niet de verklaring voor de lagere snelheden.

Om te controleren of de Quest inderdaad merkbaar langzamer reed heb ik vanavond een rondje gereden. Dat leverde niets op, hoe merk je zo'n klein verschil nu eenmaal op. dan zou ik eerst een tijdrit moeten rijden onder vergelijkbare omstandigheden, niet erg praktisch dus.



Om de sporing nauwkeurig op te meten heb ik de Quest op de tafel in de serre gezet (Francis is er niet blij mee). Ik heb twee aluminium profielen aan de wielen bevestigd en meet de afstand 10cm voor het wiel en op een afstand van twee keer de velgmaat, 70cm voor het wiel. Hierdoor wordt de meting nauwkeuriger, de verschillen moeten wel door twee worden gedeeld voor de juiste meetwaarde.

De meetpunten liggen 60cm uit elkaar, de gewenste metingen op de velg liggen 30 cm uit elkaar.

Tijdens het opmeten beweeg ik de wielen licht heen en weer om de invloed van de speling te bepalen. De resultaten zijn als volgt:

kogelkopje

10cm voor velg

70 cm voor velg

uitspoor / toespoor

ongewijzigd

68,6

69

69

70

0,2 uitspoor min

0,5 uitspoor max

1 slag uit

68,5

68,9

68

69

0,25 toespoor min

0 max

2 slagen uit

68,4

68,6

67

68

0,7 toespoor max

0,3 toespoor min

2 slagen uit


[maten in cm]
68,3
68,5
68,0
67,8
68,2
67,0
0,25 toespoor
0,15 toespoor
0,50 toespoor


De laatste drie metingen zijn eerst in ruststand, daarna de wielen aan de achterzijde naar elkaar toe bewogen (speling), de laatste meting met de wielen aan de voorkant naar elkaar toe bewogen (zonder al teveel spanning, het gaat erom de speling eruit te halen).

De meetwaarden zijn inclusief het aluminium profiel en een kleine ruimte tussen velg en profiel, samen goed voor 24mm (links en rechts samen 48mm).

Het is lastig om reproduceerbare waarden te krijgen, ik heb de metingen een aantal keer moeten herhalen om meetfouten te verwijderen.

De verdraaiing van het kogelkopje geeft dus een verandering van ca 0,4cm per slag. Voorlopig vind ik dat acceptabel.

Het komt er dus op neer dat ik nu een gemiddelde toespoor heb van 0,35 cm (ongeacht de speling heb ik nu altijd toespoor). Bijna gelijk aan de fiets van Frans Grotepass! Ik ben geen deskundige maar ik denk dat dit een mooie waarde is.

NB. nog even voor de lezers die zich afvragen waar dit verhaal in godsnaam over gaat: toespoor betekend dat de beide voorwielen naar voren toe elkaar naderen. Uitspoor betekend dat de voorwielen naar voren toe uit elkaar staan. Uitspoor geeft slecht stuurgedrag, beide geven extra banden slijtage en (heel belangrijk) snelheids verlies. Een beetje toespoor schijnt niet erg te zijn.





En nu nog kijken wat dit in de praktijk oplevert.

zondag, november 11, 2007

Wel of geen LEL?


De vooruitzichten waren vrijdag op zijn minst niet erg best. Het KNMI voorspelde wind tot een sterkte van 9 Bft. Ik verwachtte daarom niet dat de afsluitende tijdrit van het ligfiets seizoen, de LEL (Lelystad-Enkhuizen-Lelystad) door zou gaan. De dagen daarna werden de voorspellingen steeds verder afgezwakt en vanmorgen wist ik dat er geen reden was om het niet door te laten gaan. Er werd een windsterkte van 4Bft rond het middaguur voorspeld.


Op de rit naar Lelystad merkten we, Francis ging gezellig met me mee om me aan te moedigen, dat het toch wel behoorlijk hard waaide. Een paar keer trok de wind zo hard aan de Quest op het dak van de auto dat hij met een piepend geluid over het dak schoof. Voor de zekerheid ben ik een paar keer gestopt om te controleren of de bevestiging van de Quest nog wel goed was.


Toen we om 12:45 uur aan kwamen rijden stonden de meeste deelnemers al te wachten. Het deelnemersveld was behoorlijk sterk, het zou niet gemakkelijk worden! Toen ik me achter de auto aan het omkleden was betrok de lucht en werd het bijna donker. De regen viel met bakken uit de lucht en de wind werd stormachtig.


Mijn starttijd was 13:12 en ik moest me haasten om op tijd klaar te zijn. Voor de rit wilde ik me nog even warm rijden maar ik kon geen kant op, aan de ene kant was de brug open en aan de andere kant was de start. Ik probeerde nog een rondje over het parkeer terrein te rijden maar toen ik de startplek wilde passeren kon ik gelijk aan de bak. Dat betekende dat ik tijdens de wedstrijd moest warmdraaien.



Ik was maar net onderweg toen ik me realiseerde dat ik was vergeten de spiegel te demonteren. dat is natuurlijk niet optimaal voor de stroomlijn. Helaas was er nu niet meer aan te doen en moest ik er maar het beste van maken. De eerste helft ging bijna recht tegen de wind in. Op zich reed ik nog redelijk hard en ik passeerde alle voorgangers, op Ymte na.



Op een bepaald punt gaat het fietspad van onder de dijk naar een plek op de dijk en kom je vol in de wind te rijden. Ik merkte al dat de wind hier erg sterk was en snel veranderde door de nabijgelegen buien. De wind was plotseling zo sterk dat de het klittenband van de stroomlijnkap deels losscheurde. Ik moest snelheid verminderen en het klittenband weer op zijn plek zien te krijgen hetgeen niet meeviel. een stuk verderop was het keerpunt en het keren ging jammer genoeg niet zo snel als vorig jaar.

Op de terugweg had ik geen voorganger meer om in te halen maar nu kwamen alle resterende deelnemers me wel tegemoet gereden. Ik had verwacht dat ik nu flink snelheid kon maken maar op de een of andere manier was de fut eruit. Misschien had ik de afgelopen tijd toch te weinig gefietst? Of misschien was het feestje van gisteren avond de boosdoener. Een reden zal toch ook het bar-slechte weer geweest zijn. Regelmatig gutste het water uit de lucht en dat ging dan weer gepaard met sterke windvlagen.



Na 1:08 was ik weer terug bij de finish, op dat moment als tweede.

De organisatie had voor erwtensoep gezorgt en die ging er wel in, van fietsen krijg je immers honger. Ondanks het slechte weer was het een gezellig samenzijn met al die ligfietsers bij elkaar.
Gelukkig regende het nu niet meer en zo nu en dan kwam zelfs de zon door de wolken schijnen.



Toen er meer deelnemers binnenkwamen zakte ik af tot de zesde positie in het klassement. Zeker vergeleken met de tijdrit op Texel heb ik niet optimaal gepresteerd, daar was mijn gemiddelde bijna 53km/uur. Gelukkig heb ik een heel jaar om me goed voor te bereiden op de volgende LEL, misschien dat het dan beter gaat.

52km in 1:08 uur

zondag, oktober 28, 2007

test met nieuwe stroomlijnkap


Vanmiddag ben ik er eindelijk toe gekomen om eens een rondje te fietsen met mijn nieuwe kap. Foto's heb ik er nog niet van, vorige week was ik speciaal naar het Hofpark in het centrum Wateringen gereden om een paar mooie shots te maken. Toen ik eindelijk zover was om de foto's te maken bleek de batterij van mijn EOS350 leeg te zijn. Ik ben echt aan een nieuwe accu toe, aangezien deze onbetrouwbaar is. Het ene moment lijkt hij nog vol en even later blijkt hij compleet leeg te zijn, echt heel vervelend.

De temperatuur is op dit moment prima voor een ritje met deze kap. De temperatuur stijgt nog behoorlijk maar het is uit te houden. Ik moet het helemaal van de natuurlijke ventilatie hebben, een ventilator zit er niet in. Eigenlijk moet de stroomlijn hiermee verder zijn verbeterd, de kap oogt in ieder geval heel aerodynamisch. Of het in de praktijk ook zo goed is dat moet nog blijken.

De wind kwam vanmiddag uit het zuiden met 5 tot 6Bft. Daar merkte ik weinig van, behalve dat de Quest zo nu en dan behoorlijk schudde. Daar schuilt ook een gevaar in dat je plots kan worden verrast door een sterke windvlaag waar je eerst nauwelijks weet van hebt.

In het begin had ik nog last van stijve spieren, overgehouden van het ritje naar Texel en terug. Later ging het weer beter en kon ik een aardige snelheid halen. Langs de nieuwe waterweg richting stormvloedkering was de gemiddelde snelheid 50km/uur op zowel de heen als de terugweg. Ook op de Gaagweg richting Schipluiden haalde ik de 50 gemiddeld. Dat moet toch wel beter kunnen maar ik weet niet of het nu aan de stroomlijn licht of aan mij. Misschien had ik mijn banden eerst nog even op moeten pompen.

Verder ben ik op zoek naar het ideale navigatie systeem. De GPS60 die ik momenteel gebruik heeft een paar grote nadelen:

- Hij kan geen routes plannen.
- Hij heeft geen kaartmateriaal (je kan alleen de track volgen).
- De ontvangst onder slechte omstandigheden (mist, bladerdek) is belabberd.

Ik heb al een paar systemen bekeken en die zijn er gelikt uit (MIO230 bijvoorbeeld). Deze systemen zijn ontworpen voor in de auto. Of ze op de fiets handig zijn dat moet ik nog uitzoeken. De prijzen zijn wel heel interessant, meestal rond de 200,-

dinsdag, oktober 23, 2007

Van Texel naar Wateringen


Vandaag was alweer onze laatste dag van de kleine vakantie naar Texel. Gisteren ben ik nog een rondje rond het eiland gefietst. Het was zulk stralend weer, we boffen enorm dat het juist deze vier dagen zo goed was, dat ik wel moest. Op het parkeerterrein bij de vuurtoren in Cocksdorp bood een toerist aan om me te fotograferen in mijn Quest. dat is weer eens wat anders dan een foto van een lege fiets.



Vanmorgen heb ik eerst een nieuwe route op de computer gepland, deels van snelfietsroute.nl , deels van google maps en een deel zelf bedacht. Met wat kunst en vliegwerk, knippen en plakken creƫer ik een file die mijn GPS lust. En dan maar hopen dat de GPS me niet de snelweg op probeert te sturen. De route van de heenweg was me behoorlijk tegengevallen, al die wegomleggingen, daar wordt ik niet goed van.

Om tien uur vertrok ik eerst richting vliegveld waar een paar kennissen van ons een tandem sprong gingen maken. Om 11:30 besloot ik niet langer te wachten en vertrok ik richting veerpont naar Den helder. De 16km naar de boot raffelde ik in 25 minuten af en gelukkig was ik nog net op tijd, anders had ik een uur moeten wachten.

Ik kwam er al snel achter dat je tegenwoordig in Nederland niet meer ongestoord kunt fietsen. In Den Helder was het meteen raak, daarna een omleiding voor Alkmaar en even later een omleiding na Alkmaar. Toen ik op de plek kwam waar het fietspad onder de N244 door zou moeten gaan hield het pad gewoon op. Toen ik het verderop nog een keer probeerde ging het weer mis. pas bij mijn derde poging kon ik een doorgang vinden. Dat schiet natuurlijk niet erg op!

Vanaf hier gaat het een stuk beter. Een bromfietser die me in Alkmaar was gepasseerd vormt een mooie uitdaging. Bij "De Woude" passeer ik hem. Ik realiseer me plots dit dit de speeltuin is van Wim Schermer. Ja, hier kan je inderdaad lekker fietsen. Wat een prachtige omgeving en nog zoveel ruimte ook.



Niet veel later ben ik bij de pont over het Noordzeekanaal. Hij is net naar de overkant vetrokken, dus ik heb even tijd om de lekkere, zelf gebakken, krenten boterham van mijn moeder in het zonnetje op te eten.

Aan de overkant van het water kan het gas er weer op. Nu ben ik op het stuk snelfietsroute aangekomen. Haarlem is een groot drama, hier mag de route absoluut geen snelfietsroute heten. Ik denk dat een dergelijke route over het algemeen ook niet door een grote stad mag gaan, daar kan je immers niet snel fietsen. Ik probeer het toch en prompt passeert een politie auto me. Een agent probeert uit te stappen voordat ik hem ben gepasseerd. Even schiet het door me hoofd, doorrijden! Maar dan ben ik toch braaf en stop keurig voor de agent. (Als ik was doorgereden had ik toch aan het kortste eind getrokken). Even later staan er drie agenten naast de Quest. Ik hou een betoog dat ik verblind werd door de zon, een doorgang probeerde te zoeken langs de op het kruispunt staande ambulance en dat ik het hele verkeerslicht niet heb gezien. Waarschijnlijk hebben ze haast en ik kom er met een waarschuwing vanaf. gelukkig maar, dat scheelt een hoop geld en bovendien had ik geen legitimatie bij me.

De wegen door Haarlem zijn slecht en even verderop slaat het wegomleiding noodlot weer toe.

Ondertussen beginnen mijn knieƫn aardig pijnlijk te worden. Hier heb ik sinds zaterdag al last van omdat ik met korte broek naar Texel ben gereden, wat met lage temperaturen geen goed idee is. Eigenlijk heb ik alleen in de winter last van mijn knieƫn. Hierdoor moet ik het tempo wat verlagen, anders blijf ik hier nog heel lang last van houden.

Bij Leiden, Voorschoten en Leidschendam is het fietspad ook niet zoals het zo als ik het graag zie. Maar gelukkig kom ik geen omleidingen meer tegen. Rond zes uur ben ik , gelukkig, weer thuis.

Vandaag 180km, totaal 16420km

zondag, oktober 21, 2007

Naar texel


Bijna ieder jaar gaan we met de familie in de Herfst vakantie naar mijn ouders op Texel. Sinds ik een Quest heb fiets ik en gaat de rest van het gezin met de auto. Gisteren was ik nogal druk met allerlei klusjes die ik eerst nog wilde doen, daardoor was het al 3 uur ´s middags toen ik vetrok. Eigenlijk een beetje aan de late kant..

Om weer een beetje te onthaasten had ik de route door de duinen in mijn GPS ontvanger geladen. Achteraf misschien niet zo´n goede keus omdat deze route niet zo snel is en bovendien een omweg geeft. Maar ja het is wel prachtig fietsen! Ook is het jammer dat een groot deel van de route niet is geasfalteerd.

Tot aan Bloemendaal fietste het wel lekker door maar zodra ik in een bebost stuk kwam viel de GPS uit. Omdat ik hier maar een enkele keer eerder had gefietst wist ik de weg niet uit mijn hoofd en prompt reed ik een afslag voorbij. Daar kwam ik pas achter toen de GPS ontvanger weer een teken van leven gaf. Op dat moment kan je kiezen: terugrijden of zo goed als kwaad je weg proberen te vinden. Ik kies dan meestal de tweede optie en vaak geeft dat weer extra complicaties.

In de bossen ten zuiden van Castricum ging het weer goed mis. Ik dacht de weg wel weer te kunnen bereiken door een smal paadje in het duingebied te nemen. Dit pad bleek echter meer voor een mountainbike geschikt dan voor een Quest. De laatste meters moest ik zelfs uitstappen omdat het achterwiel geen grip meer had.

De laatste tijd wordt er overal aan de wegen gesleuteld, de fietspaden zijn dan een mooie plek om het bouwmateriaal te bewaren. De fietsers, een onbelangrijke groep verkeersdeelnemers, worden dan gewoon met een kluitje in het riet gestuurd. Een aantal weken terug had ik dit al ervaren toen ik naar Zutphen reed, nu was het weer precies zo op weg naar Texel. In de meeste gevallen negeer ik dan de omleidingsborden (ik had al genoeg omleiding gehad) en rij ik tussen de auto´s verder.

Bij Alkaar had ik de geplande duinroute verlaten omdat ik al zag dat dit te lang ging duren. Bovendien is het lastig fietsen in dit gebied waar geen verlichting is. Toen ik het fietspad langs de N9 had bereikt werd ik weer verrast met een ... omleiding. Hier had ik echt geen zin in, maar over de N9 gaan fietsen staat gelijk met zelfmoord, dat dus maar niet. Aan de andere kant van het water loopt echter ook een fietspad, waarom worden de fietsers hier niet langs geleid?

Dit bleek een prachtig alternatief, wellicht zelfs beter dan het pad dat ik altijd volg. Deze weg loopt grillig langs het kanaal en leidt langs allerlei prachtige huisjes. Ondertussen was de zon al aardig aan het zakken en scheen een oranje/rood licht tegen de onderkant van de wolken aan. In de verte zag ik een meisje op een paard rijden, toen ik dichterbij kwam stapte ze af en leidde het paard aan de teugel verder. Ik minderde vaart en reed stapvoets langs het paard. Toen ik naast het paard reed liet ze het beest in mijn richting kijken, blijkbaar wilde ze hem aan mijn fiets laten wennen. Ik maakte een praatje en al snel bleek dat ze steeds vaker fietsen van dit type voorbij zag komen. Het paard zag dat er gewoon een mens in zat, hopelijk schrikt het nu in het vervolg niet meer.

De zon zakte nu snel en even later was het aarde donker. Toen ik bijna in Den Helder was kreeg ik weer een verrassing, jawel een wegomleiding voor fietsers. Ik schatte mijn kansen in en draaide snel de N9 op achter een paar auto´s aan. Waarschijnlijk was het fietspad maar over een kleine afstand onbruikbaar. De auto mochten hier maar 50km/uur en bovendien kon ik makkelijk uitwijken naar het al afgefreesde deel van de weg. Alles ging goed en even later reed ik weer op het fietspad.

Bij de boot aangekomen bleek dat deze net weg vertrokken, dat betekende dat ik bijna een uur zou moeten wachten. De dames van het loket waren nogal geĆÆnteresseerd in mijn fiets en wilden er alles over weten.

Een groep meisjes stond even later giegelend om mijn fiets heen. Een van de meisjes wilde er graag inzitten voor een foto en dan kan ik maar beter even vertellen hoe je er het beste in kan gaan zitten, een Quest blijft een kwetsbare fiets. Ik waarschuwde haar nog dat de binnenkant nogal vochtig was, ondanks de lage temperaturen zweet ik toch nog behoorlijk. Ze antwoorde, duidelijk met weinig respect voor wat oudere mensen, ja dat is zeker een gewone lichte incontinentie... Wat moet je daar nu op antwoorden.

Toen de boot aan de overkant was aangekomen had ik het toch wel wat koud gekregen. Het laatste stuk heb ik daarom maar met de kap op de Quest gefietst.

Een mooie maar vermoeiende fietstocht, 159km

donderdag, oktober 11, 2007

De fiets van de televisie

Toen ik vanmiddag thuis kwam aangereden klampte een oudere mevrouw me aan en vroeg me: dat is toch die fiets die pas op de televisie was. Gelukkig had ik het programma ondertussen ook gezien naders had ik niet geweten waar ze het over had.

Afgelopen dinsdag avond werd ik door mijn vader gebeld met het verzoek om snel de TV aan te zetten. Er was een uitzending van "blik op de weg" waarin een Quest bestuurder werd geĆÆnterviewd. Ik was wat laat en zag slecht het laatste stukje van het programma. Gisteren kon ik ook het eerste deel zien via de website "uitzending gemist". Quest op TV

Misschien was het verbeelding maar ik had vandaag het idee dat mijn fiets meer belangstelling kreeg dan op andere dagen. Waarschijnlijk is de bekendheid van deze fiets hiermee gelijk wel een heel stuk toegenomen.

De rit naar Dordrecht en terug ging op zich redelijk voorspoedig. Alleen in Rotterdam werd op een bepaald moment mijn weg door wel vijf verschillende fietsers geblokkeerd zodat ik er zigzaggend tussendoor moest laveren. De vijfde van het stel besloot plots dat hij maar de andere kant op moest en zette zijn fiets dwars op het fietspad. Ook een slingerende man, zo uit donker Afrika, maakte me het fietsen lastig. Die jongens hebben waarschijnlijk nooit leren fietsen en hier worden ze in het drukke verkeer van een stad als Rotterdam losgelaten.

Ik dacht dat het koud genoeg was om met de zwarte kap op de Quest te fietsen. Op de heenweg was het inderdaad behoorlijk frisjes (en mistig), maar terug werd de fiets een soort sauna. Het zweet vormde gewoon een plasje op de bodem van de Quest.

Gister avond heb ik weer meegelopen met Paul en de mannen. Ik had vandaag het idee dat dit wel een positief effect op mijn prestaties had. Ik had er echt zin in, het mooie weer werkte natuurlijk ook wel mee.

Vandaag 100km, totaal 15925km

donderdag, oktober 04, 2007

Lege accu

Toen ik vanmorgen Watering uitreed, de polder tegemoet, reed ik al snel door dikke mistflarden. Ik twijfelde of ik de koplamp, na het onderhoud dat ik pas had uitgevoerd, wel in de goede stand had teruggezet. Ook leek het alsof het licht minder fel was dan voorheen, of verbeelde ik het me?
In Rotterdam aangekomen begon het al licht te worden en zag ik de lichtbundel nog nauwelijks op de weg schijnen. Even later viel het me op de de koplamp vanzelf was uitgegaan, een slecht contact misschien?

Nadat ik het licht weer had ingeschakeld merkte ik dat de binnenverlichting aan,- en uit-ging met de knipperlichten, ook al geen normale situatie. Plots had ik het door, de accu was bijna leeg. En dat terwijl ik hem altijd trouw oplaad als ik thuiskom.

Er kunnen een aantal oorzaken zijn: 1) de accu is defect. 2) de lader is defect. 3) er is ergens een slechte verbinding.

Op mijn werk heb ik de accu de hele dag opgeladen. Dat laad proces ging precies zoals je het van een loodaccu kan verwachten: bij een constante stroom (en begrensde spanning) loopt de spanning langzaam op tot de maximale laadspanning (14,5V) is bereikt, blijkbaar is de accu dus in orde.

Wat me wel verbaasde is het hoge gewicht van de accu. Normaal haal ik hem nooit uit de Quest en dan valt het ook niet op. Misschien moet ik maar eens een ander soort accu aanschaffen?

De terugrit ging, mooi gezegd, op rolletjes. Het was prachtig nazomerweer en er stond bijna geen wind. Mijn benen hadden er ook weer zin in en binnen 1,5 uur was ik weer thuis.

Na het eten heb ik het laadapparaat even doorgemeten en wat blijkt: geen enkel probleem. Blijkbaar moet ik het probleem in de bedrading zoeken.

105km

maandag, oktober 01, 2007

Fietsen, trainen en stroomlijnen

Gisteren heb ik mijn middag goed besteed door wat onderhoud aan de Quest uit te voeren. De ketting moest al een tijd worden gesmeerd, dat kwam er steeds maar niet van. Daarnaast heb ik de kogelkopjes van nieuw vet voorzien en kwam daarbij nog een gebroken spaak in het linker wiel tegen. Gelukkig had ik nog reserve spaken, dus die heb ik meteen vervangen.

Ik heb nu ook een lamp geplaatst in de berging van de Quest, dat is met de donker wordende dagen wel zo handig. Dat vind ik wel een van de grote nadelen van Nederland, die korte dagen in de winter. Nog even en ik vertrek in het donker en kom 's avond weer thuis in het donker. Bovendien duurt het tot april/mei voor er weer verbetering in komt.

Ik heb ook nog wat geƫxperimenteerd met de nieuwe stroomlijnkap door de voorste punt van het kunststof venster af te zagen. Het is al een heel stuk beter, ik kan nu goed vooruit kijken en hij beslaat zeker niet gauw. Misschien heb ik nu nog wat teveel ventilatie, een klein rechtop staand stuk venster zou dat punt nog verbeteren. Het zou mooi zijn als dit kleine ruitje naar binnen kan worden geklapt zodat je het kan schoonvegen als het vuil of beslagen is.

Afgelopen donderdag ben ik naar Dordrecht heen en weer gefietst. Eigenlijk valt er niet zoveel over te melden, behalve dan dat ik een andere gele Quest tegenkwam. De eigenaar was op weg naar zijn werk in het bedrijvenpark bij de Kralingsezoom. We hebben niet lang gepraat, hij was bij zijn werk aangekomen en het is bovendien lastig om elkaar te verstaan met het windgeruis.

Gisteren heb ik een nog een training ritje gemaakt via Schipluiden, Maasland en nieuwe waterweg richting maaslandkering. Daar aangekomen nog een keer lekker naar boven sprinten en weer naar beneden uitrijden. Veel energie had ik eigenlijk niet, het gemiddelde bleek bij thuis komst op 37km/uur over de gereden 57km te staan

maandag, september 24, 2007

De groene trein gemist.



Ernst had tijdens ons uitstapje naar de heuvels van Limburg al verteld dat hij met zijn wielergroep een rondje IJsselmeer zou gaan rijden. Ze noemen dit groepje ook wel de groene trein, vanwege de groene, door Nedfox gesponsorde, shirts die zij dragen. Een paar dagen later ontspon zich een plan in mijn hoofd om het groepje tegemoet te gaan rijden op de dijk Lelystad-Enkhuizen. Ik zou ze onmogelijke kunnen mislopen, er is daar op de dijk namelijk maar Ć©Ć©n fietspad. Toen ik Ernst een tijdje later polste over het schema dat ze zouden volgen (ze moesten me natuurlijk wel tegemoet rijden anders zou ik ze nooit tegenkomen), bleek dat het hele verhaal niet door ging omdat de dijk tijdelijk voor fietsers is afgesloten.

Maar … er was een alternatieve route gekozen. De groep zou namelijk van Emmeloord langs de westkant van de IJssel naar Zutphen rijden, daar omkeren en aan de andere kant weer terugrijden. Dat betekende wel dat ik een stukje verder zou moeten rijden. Daar had ik geen moeite mee, fietsen is immers mijn hobby en hoe meer kilometers hoe beter.

Nadat ik de route had bepaald (deel vanaf de site snelfietsroute.nl en deel zelf verzonnen) bleek dat ik een kleine 180km enkele reis zou moeten fietsen voor ik in Zutphen zou belanden. Een simpele rekensommetje gaf aan dat ik, uitgaande van een gemiddeld snelheid van 35km/uur, ongeveer 5,5 uur onderweg zou zijn. Mijn streven was om 12:00 uur in Zutpen aan te komen, ongeveer gelijk met het groepje renners dat vanaf Emmeloord 110km moest rijden.

Zaterdag avond vierden we de verjaardag van Timo, dus vroeg naar bed gaan was er niet bij. Zondag morgen stond ik om 6:15 naast mijn bed en 6:45 was ik al onderweg. Je kan dit soort tochten uitgebreid plannen maar de praktijk is echter weerbarstig en bij Voorburg ging het al fout. Het fietspad langs de A12 was verdwenen en de argeloze fietser werd naar links verwezen. Als een weg voor auto wordt afgesloten staat iedereen op zijn achterste benen maar voor fietsers gelden blijkbaar andere regels.

Tot Utrecht herhaalde dit scenario zich nog wel een keer of zes. Het leek wel of alle aannemers die tot voor kort met de Betuwelijn bezig waren nu in de randstad aan het werk zijn gezet. En elke keer wordt de fietser met een kluitje in het riet gestuurd. Kortom, ik kwam te laat in Zutphen aan. Toen ik Ernst om 12:30 belde bleek dat ze alweer op de terugreis waren. Ik dacht er nog even aan om de achtervolging in te zetten, maar dat zou weinig kans van slagen hebben omdat ik hun route niet kende.

Niet getreurd, het was immers een prachtige dag om te fietsen en even later fietste ik alweer op de brug over de IJssel. Op de heenweg was ik een stukje van de geplande route afgeweken, dit kon ik nu een keer goed doen. Het fietspad dat ik volgde was wel erg slecht en even later blokkeerde een hek de doorgang. Voor de echte fietsen was er een smalle doorgang maar daar kon ik natuurlijk niet langs. Een paar aardige fietsers hielpen me door het hek open te doen. Een paar kilometer verderop was de situatie helaas minder rooskleurig, het hek zat op slot!

Snel overzag ik de mogelijkheden, teruggaan , of… Ik vroeg een passerende fietsen of hij me even kon helpen en dat wilde hij wel. Ik zetten de Quest op het hek en de man hield hem in evenwicht. Daarna liep ik naar de andere kant en samen tilden we de Quest er weer af. Je moet toch wel creatief zijn in een dergelijke situatie. En de onderkant van de Quest kan wel wat hebben. Dat moet ook wel want regelmatig bots ik tegen een obstakel aan.

Op de dijkweg van Zutphen naar Deventer kwam ik een groep van wel 100 motorrijders tegen, die vormen een soort plaag in dit soort gebieden. Nadat je ze bent gepasseerd hap je nog zeker een kwartier lang benzine houdende lucht. Als de ene groep voorbij is komt de volgende alweer aan. Teug in Deventer ben ik op een camping naar het toilet gegaan en heb ik de waterfles weer gevuld. Ondertussen begon het immers aardig warm te worden. Daarna keek ik nog een beetje rond voor ik weer op weg ging.

Terugrijden ging verrassend goed. Alleen op het stuk tussen Apeldoorn en Amersfoort had ik het (net als op de heenweg) wat zwaar. De weg stijgt en daalt hier behoorlijk. Bij het naar beneden rijden tipte ik de 80km/uur zelfs even aan. Tussen Amersfoort en Utrecht ben ik even bij een tankstation gestopt om een gevulde koek een twee flesjes AA te kopen. Ik moest mijn energie nodig aanvullen, de vier krentenbollen waren duidelijk niet genoeg. Daarna kon ik weer lekker vaart maken en regelmatig reed ik weer boven de 40km/uur.

Zo’n twee uur voor de geplande thuiskomst begon ik het wat zwaar te krijgen. Langzamerhand kreeg ik ook meer last van een tintelend gevoel in mijn voetzolen, dit schijnt veel voor te komen bij lange afstand fietsers. Het blijft echter niet bij tintelen, later gaat het over in een zeurderig gevoel.

Bij Zoetermeer besloot ik om Voorburg te omzeilen, wat resulteerde een het volgende van een nog veel slechtere weg. Om 19:00 was ik weer thuis, een half uur later dan ik had doorgegeven aan Francis. Gelukkig hadden ze eten voor me over gelaten en kon ik direct (na het douchen) aan tafel. Daar had ik wel trek in.

Volgende keer 500km??


Vandaag 360km (in 12 uur), totaal 15496km

maandag, september 17, 2007

Fietsen in Limburg


Het afgelopen weekend heb ik geen Quest kilometers gereden. Ik ben namelijk met twee vrienden (Ernst en Mark) in limburg gaan fietsen. Zij op hun racefiets en ik op mijn mountainbike. Mark heeft wat minder fietsconditie en daarom leek het me wel een goed idee, zo met de mountainbike. Dat had wel tot gevolg dat ik Ernst nauwelijks kon bijhouden, een racefiets is veel geschikter voor het klimwerk. En bovendien heeft Ernst sinds kort een splinternieuwe Jan Jansen van nauwelijks 8 kilo. Ik denk dat mijn fiets minstens de helft meer weegt.

We hadden van tevoren niet durven te hopen dat we zulk mooi zomerweer zouden krijgen. Werkelijk perfect fietsweer! Slechts een enkele keer werd het wat fris als de zon achter een grotere wolk verdween.

Op vrijdag ben ik met Ernst gestart en we hebben tussen 14:00 en 18:00 uur samen zo'n 100 kilometer gefietst. Daarna zijn we op een terras een lekker biertje gaan drinken, zulke sportmannen zijn we ook wel weer.

Zaterdag zijn we met zijn drieƫn gaan fietsen. In de middag naar de sauna in Valkenburg en daarna hebben we weer een terrasje in Maastricht opgezocht. Mark werkt bij Adidas in Sjanghai en we zien hem eigenlijk maar een paar keer per jaar. Ik kan terugkijken terug op een erg gezellig en sportief weekend .

Volgend jaar weer....

maandag, september 10, 2007

nog betere stroomlijn

Het afgelopen weekend ben ik druk in de weer geweest met een verbeterde uitvoering van een stroomlijnkap voor de Quest. Ik merk wel dat het maken van de kap nu veel makkelijker gaat dan de vorige pogingen terwijl het resultaat eigenlijk steeds beter wordt. De bedoeling is de kap een betere stroomlijn te geven, de ventilatie te verbeteren en bovendien het uiterlijk te verfraaien. Kortom, de lat ligt hoog.

De nieuwe kap is 5cm lager en een stukje smaller, dit kon mede door het iets lager zetten van de stoel van de Quest.

Het vizier van de kap is nu een stuk groter en heeft een lastiger vorm. Het vorige vizier kon ik nog maken met de hulp van een hete lucht fƶhn, dat lukte nu niet meer. Het ruitje is te groot en de vorm te complex voor deze werkwijze. Om het kunststof in de juiste vorm te buigen heb ik een soort buigmal gemaakt. Het kunststof ruitje warm ik eerst op in de oven (80 Ɣ 100 graden) en wanneer het week begint te worden leg ik het in de mal. Door de ondersteuning in de mal krijgt het vizier de juiste vorm.

De mal voor het epoxy gedeelte heb ik deels aangepast, het is nu in zijn geheel een positieve mal. Hiermee kan ik in Ć©Ć©n keer de hele epoxy kap vervaardigen. Dit bleek bovendien veel sneller te gaan dan de vorige keer. Bij het van de mal losmaken kwam een stuk van de mal mee., ik denk dat de beschermende verflaag niet lang genoeg was gedroogd. Het beschadigde stuk heb ik later weer met plamuur gerepareerd.

Daarna moest ik de kap in de juiste vorm knippen, wat over het algemeen prima ging. Om gewicht te besparen en de kap wat flexibeler te maken heb ik de kap grotendeel van twee lagen glasvezel gemaakt. Alleen een paar delen die meer sterkte nodig hebben bestaan uit drie lagen glasvezel.

Uiteindelijk heb ik gisteren het vizier op de kap gezet en het geheel in de Quest uitgeprobeerd. Dat viel niet bepaald tegen, de ruimte is goed en het grote vizier laat veel daglicht door. Enige minpuntje is dat het vizier enigszins vervormend werkt. De kap is in de eerste plaatst bedoeld voor wedstrijden en daar neem je dat nadeel voor lief.

Gisteren heb ik ook nog een het bekend rondje westland gefietst. Eerst langs Schipluiden richting nieuwe waterweg. Daar aan gekomen kon het gas erop tegen de wind in. Het bleek dat ik er toch nog een kleine 50km/uur uit kon persen. Bij de waterkering ben ik maar liefst vijf keer naar boven gesprint, mede omdat ik de strijd aanging met een paar racefietsers. Het zit wel goed met de vorm want ik bleef ze, ondanks het feit dat de Quest toch wel een stukje zwaarder is dan de gemiddelde racefiets, toch mooi voor.

Daarna ben ik verder gereden richting Hoek van Holland, waar ik werd gehinderd door het deels ontbreken van het fietspad. Het “werken aan de weg” houdt ook nooit op.

Terug in wateringen bleek ik 67km te hebben gefietst

Totaal 15136km

woensdag, september 05, 2007

Verder met het gewone leven

Na het succesvolle weekend moest ik natuurlijk gewoon weer aan het werk. Vandaag was ik weer toe aan een lekker fietstochtje met de Quest. Het weer bleef behoorlijk achter bij de weersverwachting die aanvankelijk ook nog zon voorspelde.



Voor het eerst heb ik de kap weer gebruikt en daar had ik bepaald geen spijt van. Zowel bij de heen-rit naar Dordrecht als de terug-rit reed ik in de motregen. En met de kap op de fiets heb je daar niet eens zoveel last van. Nat worden doe ik toch wel! Op de terugweg twijfelde ik nog even of ik wel de gisteravond geplande alternatieve terugrit zou rijden. Op basis van de route die ik de laatste keer had gevolgd had ik wat verbeteringen gevonden. Nu hoef ik niet langer door het plaatsje Rhoon te dolen met zijn slechte klinkerwegen.




Bij Smitshoek had ik nog even een spannend moment. Zoals je op de vierde foto kan zien zit er een scherpe bocht direct na de brug waarna ik dan weer onder de weg verder rij. Ik dacht de bocht wel te kunnen maken maar kwam recht naast de weg uit. Deze weg ligt echter op een verhoging, ik ging ik met mijn rechterwiel de diepte in en het leek er even op dat ik met Quest en al naar beneden zou duikelen. Ik was nog wel op tijd gestopt maar daarna zat ik in een hachelijke situatie, ik kon niet voor of achteruit. Heel langzaam kreeg ik weer grip en door me met beide voeten naar achter te duwen kwam ik weer op de weg.



In Vlaardingen was ik zo dom om een fiets richtingbord "Schipluiden" bij wijze van experiment te volgen. Na dit ene bord kwamen er niet meer en verdwaalde ik al gauw tussen weg opbrekingen en omleidingen.

Ik voelde de inspanningen van afgelopen weekend nog wel in mijn benen maar toch was het een heerlijke rit. En dankzij mijn nieuwe as is de Quest fluisterstil op asfalt paden.

Vandaag 108km, totaal 15069 km

zondag, september 02, 2007

1e Bij NK tijdrijden op Texel!




Vrijdag morgen was ik samen met (mijn zoon) Timo al vroeg op weg met de Quest op het dak van de auto. Eerst moest ik even bij Henk in Amsterdam langs om wat spullen op te halen, daarna naar Velomobiel voor het vervangen van mijn achteras. In Amsterdam duurde het langer dan verwacht. Even na twaalf kwamen we bij Velomobiel aangereden waar het zogezegd gonsde van de bedrijvigheid. Een paar mensen kwamen hun nieuwe Quest ophalen, een Mango was aan een service beurt toe en er moesten nog nieuwe frames gelast worden. Ondanks al dat werk ging Ymte toch gelijk aan de slag voor het vervangen van mijn as door een nieuw (kraakvrij) exemplaar met een nikkel coating. Tussendoor had ik ook nog allerlei vragen over PBP die Ymte vorige week met Hans Wessels had gereden (wat een prestatie!), over nieuwe banden, Led verlichting, enz. Er is altijd genoeg om over te kletsen. Bovendien had ik reserve banden nodig voor mijn Quest en die van Henk. Dankzij de perfecte service van Velomobiel waren we Rond half drie weer op weg. De reis richting Texel ging niet erg voorspoedig, het was best wel druk op de smalle polderwegen. Toen we (ik) ook nog een afslag miste en de afsluitdijk opreed was de vaart er helemaal uit. Er zat niets anders op dan naar de overkant rijden en daar boven de weg te keren. Bij de boot was het behoorlijk druk maar gelukkig konden we met de tweede boot al naar de overkant. Ondertussen was het al te laat om nog met de Quest te gaan rijden.

Zaterdag morgen ben ik gelijk na het ontbijt de wedstrijdroute gaan verkennen. Ook moest ik ervaren hoe mijn nieuwe zelfgemaakte bandenhelm voldeed. De gewone fietshelm beperkt de bewegingsvrijheid binnen de kap teveel en bovendien maakt het een hoop lawaai als je steeds tegen de kap stoot. Mijn voornemen was om het rustig aan te doen. De kap deed zijn werk goed en de snelheid zat al gauw boven de 50km/uur. Er stond niet veel wind, de temperatuur was erg gunstig en volgens de weersverwachting zou het vandaag ook niet echt warm worden. Ideale omstandigheden dus voor een wedstrijd met stroomlijnkap op de Quest.

Weer thuisgekomen heb ik even gedoucht en ben toen met mijn ouders en Timo gaan shoppen in Den Burg. Om twee uur ben ik langzaam richting start gereden zodat ik nog tijd had om met de andere ligfietsers te babbelen. Het was weer een gezelligheid als elk jaar, vooral erg leuk omdat het in feite zo'n klein clubje is. Wim Schermer die de racekap van Bob Vroegh geleend had toch besloten om deze keer eens met de kap op te gaan rijden. Harry Lieben reed ook, net als vorig jaar met een stroomlijnkap.


foto: start met mijn fanclub aan de zijlijn (Timo en mijn moeder)

Een kwartiertje voor de starttijd ben ik in de Quest gestapt om nog even warm te rijden. Toen ik bij de start aankwam stond Wim nog te wachten. Om 15:28 ging ik van start en ik zat binnen no-time op een kruissnelheid van zo'n 56km/uur.

Steeds zag ik Wim een stuk voor mij uit rijden maar de afstand werd toch niet zo snel kleiner als ik zou willen. Vlak voor het eindpunt kwam hij mij tegemoet. Het keren op het eindpunt ging niet erg voorspoedig. Ik zag al snel dat ik geen hulp kreeg dus ik maakte het rondje zo ruim mogelijk en klikte toen mijn linkervoet om om me naar achter te duwen. Daarna kon ik weer inklikken en direct het rondje vervolgen. door deze plotse beweging kreeg ik gelijk kramp in mijn linker kuit en moest ik even rustig aandoen om het niet te verergeren. Later zag ik aan de data van de GPS dat ik pas na 90 seconden weer op snelheid was, de gemiddelde snelheid daalde hierdoor met 1km/uur. Even na het keerpunt kwam Harry me tegemoet. Dit leek veel sneller dan ik had verwacht en ik concludeerde dat hij op me in liep. Dat gaf mij een extra impuls om nog harder te rijden.

Even later begon het lastige bochtenwerk dat de snelheid verder verlaagd. Pas op zo'n 30km na de start passeerde ik die taaie Wim. Petje af!! Ik hoop dat op die leeftijd ook nog zulke prestaties neerzet. Op dit bochtige stuk was het ook lastiger door de automobilisten die hier rondreden, de baan is immers gewoon toegankelijk. Op een punt ging het bijna mis toen een klein meisje met haar skelter vlak voor me linksaf wilde slaan. Een uur eerder was een tandem al gevallen door een toeriste die plots naar links ging. Een van de fietsers moest naar het ziekenhuis worden afgevoerd.

Na de bochten ging het weer rechtuit en kon het gas er weer vol op. Ik merk aan mezelf dat ik soms na een bocht een beetje "inkak" waardoor de snelheid te lang laag blijft. En dat is natuurlijk jammer. Door de finish heen geen ik bijna voluit (60) en dat viel de toeschouwers en de man met de microfoon blijkbaar wel op, zo hoorde ik later. Na de finish moet ik wel even uitrijden om weer een beetje bij te komen. Vijf minuten later was ik al weer helemaal de oude, zo snel hersteld dat. Wim reed me tegemoet en hield zijn duim omhoog. Even later begreep ik wat hij bedoelde, ik stond op de eerste plaats en Harry was inmiddels al binnen.

Eduard Botter Wateringen 0:46:46 uur 52,60km/uur
Harry Lieben Groningen 0:49:33 49:65
Wim Schermer Castricum 0:49:57 49,25
Bastiaan Welmers Delfgauw 0:52:47 46,61
Theo van Goor Koudhoorn 0:57:00 43,16

zie ook: wielervereniging Texel

Ik bleek een zeer comfortabele voorsprong van ruim drie minuten te hebben op nummer twee.


foto: fotograaf en fan vader Jan.


foto: de winnaars van de verschillende categorieƫn.


foto: na de wedstrijd nog even napraten.
foto: Timo heeft een mooi overzicht vanuit het kraaiennest.

foto: de verzamelde ligfietsers na de wedstrijd

Ik kan terugkijken op een heerlijk weekend op Texel met zon, zee, wind, strand en een lekker stukje fietsen. Volgend jaar ben ik weer van de partij!

woensdag, augustus 29, 2007

Gewoon een lekker tochtje

Vandaag ben ik voor de tweede keer deze week naar Dordrecht gefietst. Als ik mijn benen niet hoefde te sparen voor Zaterdag dan had ik morgen nog een derde retourtje gedaan. Het is echt lekker fiets weer. In de ochtend een beetje fris in mijn T-shirt maar na een minuut of tien ben ik al lekker op temperatuur. Op de terugweg is de temperatuur een stuk hoger maar nog steeds prima.

Vanmorgen reed ik in Rotterdam door een rood verkeerslicht en toen ik halverwege was zag ik een motor agent aan de andere kant van de kruising staan. Hij maakte er gelukkig geen probleem van. Vanmiddag had ik een zelfde situatie toen ik in Delft alweer door het rood reed. Toen ik de polietiewagen zag stopte ik op het stuk tussen de twee weghelften en weer kwam ik er mee weg. Ik besef dat dat niet goed blijft gaan, maar stoppen voor al die op rood staande verkeerslichten kost wel heel veel tijd.

totaal 14855km

dinsdag, augustus 28, 2007

Ongeluk gedroomd?

Vannacht droomde ik van allerlei ongelukken in het verkeer. Toen ik vanmorgen op weg ging moest ik hier wel even aan terug denken. De heenweg naar Dordrecht ging echter erg voorspoedig. Het enige oponthoud werd veroorzaakt door een openstaande brug over de Noord. Heel ver weg zag ik een ponton aankomen met een grote kraan erop dus vermoedde ik al dat het erg lang ging duren. Gelukkig bleek de brug niet voor dit transport open te staan maar voor een zojuist gepasseerd zeilbootje. Ik vind het altijd wel heel apart dat een plezierboot je zoveel vrachtwagens en auto's dwingt te stoppen. Waarschijnlijk zijn er wel bepaalde tijden waarop de brug wordt geopend.




Even na vijf uur ging ik weer op weg voor de terugreis. Ook deze ging gesmeerd, tot ik in Rotterdam richting Erasmus brug reed...

Op dit stuk rij ik altijd flink door en probeer ik de auto's voor te blijven die hier netjes 50 rijden. Wanneer ik bijna bij de Erasmus brug ben zijn er verschillende zijstraten waar auto uitkomen of juist ingaan. Hier ben ik altijd erg op mijn hoede (in principe ben ik altijd alert wanneer er andere weggebruiker in de buurt zijn). En ja hoor, een automobilist sloeg vlak voor mijn Quest rechtsaf en een ander stak tegelijk de kruising over en ik kon alleen nog toeteren, hard remmen en een koers kiezen waarop ik de minste schade had. De ene automobilist hoorde me en stopte, de ander reed doodleuk door. Ik kon nog net achter hem langs, tussen beide auto's door rijden, anders had mijn mooie Quest flink in de prak gezeten. De automobilist stopte even verderop en riep dat hij me nooit had gezien. Ik riep terug: en ook niet gehoord zeker! Misschien was hij te druk met zijn navigatie systeem bezig of met SMS-en, wie zal het zeggen!

Er schiet me nu nog een mooie situatie van vanmorgen te binnen. Toen ik over het fietspad langs de A16 reed zag ik een reiger staan met een enorme vis in zijn bek. Het beest stond ergens op te wachten, tot de vis dood was of misschien stond hij moed te verzamelen om hem in zijn keel te laten zakken. Ik twijfelde nog even of ik misschien terug zou rijden voor een foto. Toch maar niet gedaan, dit was echt zo'n momentopname die een seconde later weer zou veranderen. De zon scheen en er waren prachtige wolken formaties aan de hemel. Wat is fietsen toch heerlijk!

Vrijdag ga ik langs Velomobiel voor een nieuwe achteras met nikkel coating. Daarmee zal het kraken verleden tijd zijn.

totaal 14750km

donderdag, augustus 23, 2007

Gespot door Paul en zijn meisjes


Ik ben er nog steeds niet uit of ik de wedstrijd op 1 september met of zonder stroomlijnkap ga rijden. Vandaar dat ik vandaag nog maar een proefritje heb gemaakt. Ik vertrok eerst met mijn fietshelm op en de stroomlijnkap op de Quest. De kap is in principe groot genoeg op de helm op te zetten. Althans volgens mijn bedoeling, de praktijk kan wel eens anders zijn. De praktijk is in dit geval inderdaad anders. Het is lastig om opzij te kijken en op een klinkerweg stoot ik steeds mijn helm tegen de kap aan. Dat 9is dus nog een punt van aandacht, misschien dat een zogenaamde "worsthelm" uitkomst biedt.

De helm heb ik maar weer thuisgebracht en daarna ben ik opnieuw aan de proefrit begonnen. De temperatuur was op dit moment 23 graden. Indien het 1 September warmer is dan zal ik zeker zonder kap fietsen. In de Quest was het verschrikkelijk warm, vergelijkbaar met een sauna. De route die ik volgde start vanaf mijn huis richting Schipluiden. Zodra ik op de Rijksststraatweg kwam kon ik "volgas". DE snelheid liep op tot boven de 50km/uur en dit hield ik vol tot het einde van de Oostgaag, vlak voor Maasdijk. Hier keerde ik om (wat erg problematisch bleek) en reed ik terug tot het punt waar ik op de Rijksstraatweg was gekomen. Dit herhaalde ik nog een keer en daarna reed ik in een rustiger tempo weer terug naar huis.

statistieken;

snelste stuk: 35 km, 48km/uur (inclusief het keren)
hele testrun: 45 km, 45 km/uur



Thuisgekomen deed ik de kap af, trok een droog T-shirt aan en ging ik weer op weg om af te koelen. Er stond gewoon een laag zweet op de bodem van de Quest, zo warm had ik het gehad.
Het komt er dus op neer dat ik pas op het laatste moment besluit wel of niet met de kap te rijden.

Terwijl ik het "afkoel" rondje maakte stond me nog een verrassing te wachten. Paul startte net het hardloop uurtje met zijn meisjes. De dames waren erg geinterresseerd in mij (ik bedoel in mijn Quest). Toen ik mijn nieuwe telefoon-fototoestel liet zien (Sony Ericsson K810i) dat ik met de Panorama weblog wedstrijd had gewonnen poseerden ze zelfs even met de Quest voor een foto.

Vandaag 66km, totaal 14649 km

ps Ymte en Hans, gefeliciteerd met jullie geweldige prestatie bij de Parijs-Brest-Parijs fietstocht van 1225 km met de Quest. Ik weet nog geen exacte tijd maar ik denk dat jullie een hele mooie tijd hebben neergezet (ik schat ergens tussen 48 en 52 uur)

dinsdag, augustus 21, 2007

Sneller door Rotterdam?





Met nog maar twee weken te gaan tot de Nederlandse kampioenschappen tijdrijden op Texel moet ik iedere gelegenheid gebruiken om mijn conditie verder op te vijzelen. Vooral ook omdat ik aanstaande weekend met Franciska vijf etappes van het Pieterpad ga wandelen. Dat betekend dat ik hooguit nog een keer of vijf kan fietsen. Vanmorgen startte ik in een dichte mist. Het is weliswaar geen regen maar je wordt er bijna net zo net van. Op sommige plekken was de mist zo dik dat er zich zelfs druppels vormden die als regen naar beneden vielen. mijn bril besloeg en om de paar minuten moest ik de glazen even schoon vegen om tenminste nog iets te kunnen zien. Het was mijn bedoeling om een alternatief stuk door Rotterdam uit te proberen. Dit dreigde even fout te lopen toen de weg plots was opgebroken. Een paar straten verder kon ik de draad weer oppakken en ik wist de geplande route redelijk goed te vinden.

Vanmiddag was het weer een stuk beter en kon ik ook een wat hogere snelheid halen. Nu probeerde ik het nieuwe stuk door Rotterdam vanaf de andere kant te rijden. Vooral rond de brug van de Vlaardingweg moest ik nog een doorgang vinden, dit stuk had ik namelijk vanmorgen overgeslagen. Deze brug wordt momenteel vervangen, als hij klaar is kan er weer onderdoor gefietst worden. Nu is het nog niet zover en strandde ik in een zandbak. Een passerende fietser zei dat hij mijn Quest een prachtig apparaat vond, waarop ik antwoordde: ja maar hij is minder geschikt voor off road fietspaden!

Nu ik toch lekker aan het experimenteren was besloot ik in Sion ook maar eens gek te doen. Hierdoor kwam ik achter de nieuwe rioolzuiverings installatie Harnaschpolder uit. Op de Zwethkade stopte ik even om een mooie bos rozen voor Francis te kopen, dat doe ik wel vaker als ik hier langs kom. Zulke mooie bloemen kan je bijna niet laten staan. Nu maar hopen dat de kat deze bos vannacht niet weer sloopt (dat lijkt wel een hobby van onze Tommy). Op het laatste plaatje kan je de kast zien staan waar je een bos rozen mag uitzoeken. Zoals je wel vaker ziet in het westland wordt er gewoon op vertrouwd dat je het geld in het busje doet. (dat zou in een grote stad toch niet meer kunnen).