woensdag, september 27, 2006

twee keer papendrecht

Vandaag voor de tweede keer deze week naar Papendrecht en terug gefietst. Om de route verder te stroomlijnen heb ik een paar wijzigingen uitgeprobeerd. Die wijzigingen werk ik altijd eerst uit op mijn PC met de mapsource software, voorzien van de topo Nederland uitbreiding. Daar heb ik ondertussen al de nodige ervaring mee: een weg op de kaart is nog niet perse begaanbaar (het kan ook een pad door een weiland zijn waar alleen een koe profijt van heeft. Zo zijn er de nodige valkuilen, die haal je er pas uit als je de route ook daadwerkelijk fietst. Als ik dan vind dat ik een verbetering heb gevonden dan pas ik mijn route aan. In de praktijk blijkt maar een klein deel van wat ik uitprobeer ook tot een aanpassing te leiden.
Zo had ik gisteren een omweg bedacht waardoor ik een lastig stuk richting Kralingen dacht te omzeilen. Deels was de omweg een succes, maar er was ook weer een verslechtering bij waardoor ik hem niet kan gebruiken. De lastige zaken zijn kruispunten, al dan niet met verkeerslichten, uitritten en slecht wegdek. Soms begint een fietspad met mooi asfalt, maar is na een paar honderd meter het geld op en gaat de weg verder met een beroerd klinkerpaadje.

Natuurlijk levert dit uitproberen de nodige teleurstellingen op. Maar aan de andere kant is het ook een voortdurende uitdaging om de route verder te verbeteren. Ook voor de route terug had ik een paar mogelijkheden bedacht. De eerste die ik uitprobeerde was een grote flop. Dit deel van de route leidde me door Rotterdam zuid en niet door al te beste buurten. Uiteindelijk kwam ik bij het havengebied terecht. Het lijkt erop dat ze bij de ontwikkeling van dit gebied op een bepaald moment bedachten dat ze de fietspaden waren vergeten en ze toen alsnog maar met minimale middelen hebben aangelegd. De tegels in de paden liggen schots en scheef. Net toen ik een druk kruispunt was overgestoken zag ik een bord staan met de vermelding dat het fietspad was afgesloten. Zo van: zoek het zelf maar uit. Over de weg rijden was ook geen optie want het is er razend druk met allerlei grote vrachtwagens beladen met containers. Uiteindelijk kwam ik weer op een bekend stuk van de route uit. Wat een verademing!

Bij de volgende poging, een paar dagen later had ik meer succes, nu was de weg in orde. Wel jammer dat de route weer een kilometer of 5 langer werd maar ik weet nu dat er een alternatief is, misschien rij ik hem nog wel eens als variatie.

Vandaag ging het redelijk gestroomlijnd. De 115 km legde ik af met een gemiddelde snelheid van 34km/uur. Dat had wel sneller gekund maar ik had nog een beetje last van het hardlooprondje van afgelopen zondag. Mijn benen zijn momenteel meer geschikt voor fietsen dan voor hardlopen.

Ik heb me inmiddels ingeschreven voor de race Lelystad-Enkhuizen-Lelystad op 22 oktober. Voor die tijd wil ik nog een groter voortandwiel monteren, uiteindelijk wordt het een 57t tandwiel. Dat scheelt toch bijna 10% met het standaard tandwiel. En nu maar hopen dat er flinke wind staat op het traject LEL! Dan heb ik maximaal profijt van.

Volgende week (6,7 en 8 oktober) heb ik ook een uitje met mijn Quest, ik ga dan naar het velomobiel treffen in Huizen. Tot nu toe hebben zich zo’n 43 mensen gemeld voor dit evenement.

totaal aantal kilometers: 7645

zondag, september 17, 2006

Twee keer 200 km op de koga miyata


Dit weekend is het zover, ik ga met mijn vriend Ernst proefdraaien voor ons (race)fietsavontuur van volgend jaar. De bedoeling is om dan binnen twee weken van Nederland naar een locatie in Spanje te rijden (mogelijk naar Denia aan de Costa Blanca), een afstand van zo’n 2200km. Dit moet dan in dag-etappes van 200km. De vraag is of we dat langere tijd volhouden. Ik fiets nu twee dagen met Ernst, zondag is Timo jarig en kan ik niet fietsen. Ernst gaat Zondag nog een derde dag met zijn fietsclubje rond het IJsselmeer fietsen (over de dijk Enkhuizen-Lelystad en over de Afsluitdijk, zo’n 200km).

Ik heb een paar routes voorbereid en in mijn GPS gezet. Vrijdag rijden we ’s morgens om 8:15 uur weg voor een rondje Flevoland.



Als we tien minuten onderweg zijn halen we een meisje dat naar school fietst in. Ze slaat plots linksaf en Ernst kan er nog net omheen. Ik roep wat naar haar maar ze reageert niet. Er rest me geen andere mogelijkheid dan haar proberen te ontwijken en het struikgewas in te duiken. Dat gaat wonderbaarlijk goed, alleen mijn stuur staat scheef en heb ik een blauwe plek op mijn arm. Het meisje huilt vooral van schrik, ze heeft hooguit een zetje gekregen. Als we haar troosten komt opeens haar moeder aangelopen, ze heeft het allemaal zien gebeuren vanuit haar auto. Blijkbaar reed ze op een afstandje achter het kind aan. We zijn er allemaal goed afgekomen en vervolgen onze weg.

Even later rijden we de dijk op richting Urk. Een erg gezonde omgeving lijkt het niet, de aanwezige varkens boerderijen verspreiden een enorme stank. De weg is wisselend van kwaliteit. Sommige stukken zijn geasfalteerd, andere bestaan uit een soort klinkers die meestal niet best aansluiten. Na de Ketelbrug slaan we linksaf, tegen de wind in richting oosten. De strategie is dat we dan het zwaarste deel gelijk hebben gehad. Er staan een flinke wind, naar schatting windkracht vier en we moeten er flink tegenaan om nog een redelijke snelheid te halen. We rijden om beuretn aan kop en proberen de hartslag onder de 140 te houden. Als we aan de andere kant (bij Kampen) komen wordt het veel gunstiger en uiteindelijk krijgen we de wind van achteren. We rijden tot Almere haven door en eten daar een lekkere uitsmijter op een terrasje. Voor we verder gaan koop ik nog een twee liter fles jus de orange. Later blijkt dat een slechte keuze te zijn geweest, je krijgt er alleen maar verschrikkelijke dorst van. Als we de bocht om zijn bij Almere moeten we pal tegen de wind in. De wind lijkt nog verder toegenomen en het wordt een hele dobber om weer bij de Ketelbrug te komen. Vanaf daar wordt het al snel makkelijker en om half zes zijn we weer terug in Emmeloord.

Dag 1 207 km in 9:15 uur (ca 7:30 uur fietstijd)

’s Avonds nemen we het er lekker van en gaan we naar de sauna in Joure. Even de spieren verwennen want morgen moeten we er weer tegenaan.

Zaterdag morgen vertrekken we iets later. We proberen de eerste helft (100km) tegen de wind in te rijden zodat we het op de terugweg makkelijkere hebben. Nu heb ik geen kant en klare track, we rijden ruwweg oost richting Emmen.



Dat gaat best wel voorspoedig, we voelen ons prima en kunnen met een redelijk tempo rijden. We stoppen ongeveer om het uur voor een korte drink/strek pauze. De omgeving is prachtig en het weer kan niet beter voor een fietstocht.







Na een tijdje komen we in het bosrijke gebied onder Dwingelo. In het nationaal park “Dwingelderveld” gaat het een beet5je fout en rijden we een rondje. Het is wat minder warm dan gisteren, we zweten ongemerkt toch behoorlijk en het valt niet mee het vochtverlies te compenseren. Als je dit soort afstanden een elf dagen lang wil rijden dan is het nog niet zo makkelijk voldoende voedingstoffen binnen te krijgen. Tien uur fietsen betekend dat je zo’n 5000 Kcal verbrand. We eten voortdurend energie repen, bananen en dextrose snoepjes. Daarnaast drinken we AA drankjes en water met siroop. Toch hebben we allebei niet echt honger.

Sneller dan verwacht zijn we op het keerpunt en draaien we om. Het is jammer dat de wind bijna is gaan liggen. In Dwingelo eten we wat en dan gaan we weer verder richting Emmeloord. Omdat we meer in een rechte lijn fietsen dan op de heenweg komen we nog wat kilometers tekort. Om dat te compenseren rijden we nog even over de dijk naar Kuinre. Deze dijk ligt op de scheiding van het oude en het nieuwe land (ingepolderd). Moeilijk voor te stellen dat hier ooit het Ijsselmeer (Zuiderzee) ophield.

Om half zes zijn we weer thuis en we voelen ons beter dan na de eerste dag. Het was ook niet zo zwaar als gisteren, toen we zo tegen de wind in moesten ploeteren. Na een lekker bordje spaghetti keer ik weer huiswaarts. Voor mij zit het erop, ik ben benieuwd hoe Ernst de derde dag ervaart.

Dag 2 193km in 9:00 uur (ca 7:15 uur fietstijd)

woensdag, september 13, 2006

trainingsritjes via brienenoord


Vandaag was het weer een fantastische dag om een mooi rondje te fietsen. Als ik een dag oversla dan heb ik daar meestal later weer spijt van. Het is soms wel moeilijk om vroeg op te staan, vooral als je de avond ervoor te laat naar bed gaat en dat doe ik meestal. Gisteren lag ik er gelukkig vroeg in, dus kon ik om de warmte een beetje voor te zijn lekker vroeg vertrekken.

Het blijft lastig om een mooie route te vinden in de drukke randstad, maar ik weet er nog steeds stukjes van te verbeteren. Soms valt het tegen en dan haal ik dat stukje route weer uit mijn collectie gps tracks. Nu heb ik er juist weer een mooi stukje aan toe gevoegd. Het is jammer maar fietsroute planners zullen nooit goed genoeg zijn. De enige manier om mooie routes te vinden is de "trial and error methode", ofwel vallen en opstaan.

Vanmorgen stak ik om 7:25 de brienenoordbrug over en kon ik het niet laten om even een foto te maken. Eigenlijk was ik net een paar minuten te laat want de zon was al weer een tijdje op.

Na de brug kan je fantastisch doorrijden op het fietspad langs de A16. Waren er maar meer van dit soort paden. Eigenlijk zou het een verplichting moeten zijn om langs iedere snelweg een fietspad aan te leggen. Maar helaas, fietsers zijn van ondergeschikt belang.

Verderop kan je de A16 onderdoorijden en je weg vervolgen langs de A15, hier gaat het mooie fietspad weer verder.

Nu zal ik een paar dagen niet in de Quest rijden want ik moet mijn krachten sparen voor aanstaande weekend. Dan ga ik met mijn vriend Ernst oefenen voor de grote trip van volgend jaar. Het is de bedoeling om zowel op Vrijdag als Zaterdag 200km met de racefiets te rijden.

vandaag 108 km, gem snelheid 35km/uur totaal 7313km

zondag, september 10, 2006

Quest versus koga miyata.


Toen ik op de weblog van twee collega bloggers (Wim Schermer en de baksteen uit Maasluis) las dat ze aan de Gerrie Kneteman klassieker mee zouden doen begon het bij mij ook te kriebelen. Helaas een beetje te laat, ik kon er niet meer op het laatste moment tussen uit. Wel jammer want het leek me wel een mooie rit om aan mee te doen en ook het weer werkte goed mee.

Als pleister op de wonde heb ik mijn hardlooptraining voor de zondag morgen afgezegd en ben ik eens extra vroeg van start gegaan met de quest. Om pakweg 8:25 reed ik de straat uit richting Schipluiden. Het grote voordeel van een vroege rit is dat het heerlijk rustig is op de weg, zonder problemen en lastige automobilisten die hun territorium willen verdedigen kon ik gebruik maken van de rijbaan. De bedoeling was dat ik om 10uur weer terug zou zijn. Francis had vrijkaarten gekregen voor “Rembrand de musical in Caré” waar we om 12 uur moesten zijn.

Het weer was perfect voor een fietstochtje, niet te warm en bijna onbewolkt. Al snel besloot ik dat ik maar eens flink moest uitpakken. Langs de nieuwe waterweg was het wel oppassen voor loslopende honden, ik wil niet meemaken dat ik een overstekend stuk wild ram. Dat lijkt me voor beide partijen geen aangename ervaring. Helaas was er weinig competitie op de weg, pas toen ik Hoek van Holland naderde kwam ik wat wielrenners tegemoet. De beslissing was snel genomen, rechtsomkeer en probeer er maar wat in te halen, vlak voor Maassluis had ik de meeste wel weer achterhaald.


Richting Schipluiden merkte ik dat er een wielerwedstrijd aan de gang was. Op de kruispunten stonden verkeersregelaars met oranje vestjes. Jammer genoeg reden de groepjes renners in tegengestelde richting en viel er dus weinig in te halen. Bij Schipluiden maakte ik rechtsomkeer om toch maar in de zelfde richting het parcours te kunnen rijden. Jammer voor mij kon ik geen enkel groepje achterop rijden in het stuk tot Maassluis. Dan maar weer terug, nu had ik meer geluk en reed ik een paar groepjes voorbij. Nu nog even doorbijten tot aan Wateringen, het hoge tempo begon ik nu toch wel te voelen.













"voorbeeld van een overstekende hond"

65km, 41km/uur gemiddeld

De musical was werkelijk zeer indrukwekkend. Prachtige kostuums en mooie decors. Er was bovendien een soort mix gemaakt met projecties op half doorschijnende doeken. Zeer de moeite waard! Jammer dat de zaal maar voor een derde was gevuld. Misschien kwam het door het mooie weer want het leek wel een zomerse dag in Amsterdam.

Teruggekomen uit Amsterdam vond ik dat ik nog wel een ritje op de racefiets kon maken. Volgend weekend ga ik twee dagen fietsen met mijn vriend Ernst en ik wil toch niet helemaal onvoorbereid zijn. Fietsen op een racefiets is toch wel iets anders dan in de quest. Zo zal ik deze week nog even een fietsbroek (met zeemleren kruis, nietwaar?) moeten aanschaffen, die heb ik niet. In de quest draag ik gewone hardloopbroeken. De gebogen houding zal ook nog wel even wennen zijn. En dan nog de ongemakken van het fietszadel, na een uur krijg ik al last van gestremde bloedtoevoer in bepaalde delen. Misschien is het een kwestie van de juiste zadel-stand vinden of misschien moeten we volgend jaar een masseuse in de bezemwagen meenemen..

Dus toch nog maar even op de fiets gesprongen. Het viel niet tegen maar het scherpe had ik er vanmorgen al afgefietst. Ook heb je als racefietser beduidend meer last van de wind. (vanmorgen windkracht 4 oost, nu windkracht 3 zuid-oost). Toch was het heerlijk fietsen en vond ik het jammer dat ik maar een uurtje “mocht” wegblijven.
Een uurtje bleek net genoeg voor een retourtje Wateringen-Maassluis.


29 km, 30km/uur gemiddeld
totaal in de quest 7202km

vrijdag, september 08, 2006

drie keer fietsen

Helaas heb k deze week niet veel tijd gehad om te schrijven, gelukkig wel tijd om te fietsen.

Dinsdag ben ik bij een vriend langs geweest in Papendrecht. Ik had van tevoren al bekeken dat ik de A16 over kon steken en zo langs de A15 zou kunnen fietsen waar een prachtig fietspad ligt. In theorie mooi maar de praktijk bleek anders. Ik nam een brug te vroeg en kwam niet langs de A15 te rijden, die was nergens te vinden. In plaats daarvan reed ik richting Maas en moest ik de kaart erbij pakken om weer op het goede spoor te komen. Uiteindelijk kwam ik bordjes Gorinchem tegen en zat ik weer op de goede route. Het laatste stuk ging inderdaad over het fietspad langs de A15 zodat ik lekker vaart kon maken.

Op de terugweg ging het al iets beter, hoewel het nog niet echt vlekkeloos verliep. Nu wilde ik mijn oude route door Rotterdam rijden. Hoe snel vergeet je een route eigenlijk! Maar aan de andere kant zijn deze tochtjes dwars door een grote stad misschien ook best wel lastig. De doseer installatie langs de zweth doet zijn werk fantastisch. Er zijn nu bijna geen automobilisten meer die hier langs willen, een hele verbetering voor fietsers en wandelaars! Toch blijft het oppassen als een auto je tegemoet komt. De meeste geven weinig ruimte zodat ik toch elke keer sterk moet afremmen.

112km, 29km/uur gemiddeld

Woensdag avond is eigenlijk mijn hardloop avond bij Pauls hardloopgroep. Alleen wist ik niet meer waar we zouden starten en bovendien was het prachtig fietsweer. Stiekem ben ik ook een beetje aan het trainen voor de LEL race (Lelystad-Enkhuizen-Lelystad) van 22 oktober. Als ik hier aan meedoe wil ik wel eerst een groter voortandwiel monteren. En dan geen wiel met 55 tanden maar gelijk een met 60 tanden, anders is het verschil met het originele tandwiel te klein. Dat ik dan niet meer kan overschakelen met het middelste tandwiel dat neem ik voor lief. Zolang ik niet in de bergen rij is dat geen probleem.

Een mooi doel van dit avond ritje is het verkennen van een route die boven Rotterdam Airport langs gaat, onder de A20 door gaat naar het Kralingsebos en uiteindelijk bij de Brienenoordbrug uitkomt. Zover kom ik niet. Het is al donker wanneer ik verstrikt raak in een gebied langs een nieuw stuk weg (later blijkt het de N203 te zijn). Er staan weinig borden maar aan het type weg kan ik wel zien dat ik hier beter niet verder kan fietsen. Op de terugweg rij ik door de polder bij Delft. Ik kan niet voluit rijden omdat er dichte mistflarden over de weg trekken. Ook moet ik de koplamp tot 25% dimmen omdat deze e anders verblind. Thuisgekomen blijkt dat hier ook geen doorgang was, de weg houdt op bij de spoorweg, ik moet mijn route dus een stukje verleggen.

47km, 27km/uur

Vandaag ben ik weer een rondje gaan rijden, richting Papendrecht. Nu heb ik me beter voorbereid en ontdek ik dat er inderdaad betere wegen zijn om naar de Brienenoordbrug te fietsen. De heen weg gaat redelijk goed, terug lukt het nog een stuk beter. Wat is het toch mooi fietsen op een nieuw stuk asfalt.

115km, 32 km/uur gemiddeld totaal 7137

zaterdag, september 02, 2006

Nederlands kampioenschap tijdrijden op texel



Vandaag is het zover. Ik doe mee aan de tijdrit op Texel. Gisteravond heb ik mijn Quest op het dak van de auto gezet en ben samen met Anouk (mijn dochter) naar Texel gereden. We vertrokken om 19:00 uur en om 21:00 uur waren we al op het eiland. Ondertussen hadden we mijn ouders al gebeld, dus de koffie stond klaar toen we bij hun huis in Den-Burg aankwamen. Om fit aan de wedstrijd mee te kunnen ben ik maar lekker vroeg onder de dekens gekropen.

Vanmorgen ben ik na het ontbijt een deel van de route gaan verkennen, niet de hele route want dan kost me dat misschien teveel energie. Bij elkaar heb ik 30km gereden als ik weer in Den-Burg terugkom. Dan drinken we weer een bakkie en vertrek ik met Anouk naar het dorp om nog wat rond te kijken tussen de touristen. Texel is een echt vakantie eiland en bijna iedereen die je tegenkomt is dan ook goedgehumeurd.

Vanmiddag om half twee vertrokken we na de lunch richting Oudeschild, ik met de Quest en de rest met de auto. De Quest had ik wat sneller gemaakt door de accu eruit te halen en de spiegel te demonteren. Bij de start kwam ik een aantal andere Quest wedstrijdrijders tegen (Wim Schermer, Marjolein van der Schoot, Harry Lieben, Guus van der Schoot en Rene Boon (Texelaar met een Mango)). Het was wel leuk al deze mensen eens te ontmoeten. De namen kende ik al van de verschillende blogs op internet.

Om 3 uur vertrok ik om nog een stukje warm te rijden. Ik had echt geen idee hoe ik zou gaan presteren. Je kan het woon-werk verkeer niet vergelijken met een wedstrijd, ook een trainingsrit is anders. Hoewel ik al lang van plan was deze wedstrijd te rijden was het er de laatset tijd niet van gekomen om er gericht voor te trainen. Het plan was om in ieder geval binnen het uur terug te zijn, dat moest toch wel lukken! Om 3:11 vertrok ik. Het eerste stuk tot het keerpunt had ik flink de wind in de rug. Waar ik al bang voor was gebeurde ook, ik kon gewoon niet snel genoeg trappen omdat het hoogste verzet te klein was. Om me niet teveel te vermoeien stopte ik zo nu en dan maar met trappen om de Quest een stukje uit te laten rollen. Na een kilometer of tien reed ik mijn eerste voorganger voorbij, een tandem.

Ik was op het keerpunt voor ik het door had. Eerst dacht ik dat ik nog verder moest rijden maar uiteindelijk zag ik dat ik hier weer terug moest. Door de verwarring kon ik alleen nog maar een voet losmaken en achteruit steken tot ik de draai weer kon maken.Bovendien stond de Quest in de verkeerde versnelling en ging het weer op gang komen niet makkelijk. Later zag ik dat het draaien me bij elkaar 16 seconden had gekost.

Nu had ik de wind pal tegen en was het hoogste verzet weer ruim toerijkend. Het was nu een kwestie van stug doortrappen. Een stuk verderop moest ik rechts afslaan voor de extra lus in het parkoers. Hier reed ik weer een aantal tandems en racefietsers voorbij, blijkbaar was mijn snelheid wel in orde. Het begon nu een beetje te regenen en ik moest het schermpje regelmatig schoonvegen. Hoe moest dat gaan met de stroomlijnkappen van Harry en Guus?

Na de lus kwam ik weer op het rechte stuk langs de dijk te rijden. De omstandigheden waren de Quest op het lijf geschreven. Hoe zwaar zouden de andere fietsers zonder stroomlijn het wel niet hebben. Later las ik dat het weer van vandaag een soort herhaling was van het weer van de race van vorig jaar. Typisch Hollands fietsweer!

Op het laatste stuk had ik nog een extra uitdaging door een paar racefietsers en een tandem in te halen. Toen ik door de finisch reed zag ik dat dat de klok op 4:01:56 stond, dat zou betekenen dat ik de rit in 50:26 minuten had gereden. Toen ik even later terug kwam vertelde Marjolein me dat ik op de eerste plaats stond met een hele beste tijd. Ik vond het maar vreemd want ik had helemaal niet het idee dat ik zo hard had gereden, bovendien had ik nog best wel wat harder kunnen rijden. Omdat ik niet wist hoe ik presteerde had ik me er vooral op gefocused om de race uit te rijden.

Na mij wist alleen Harry mijn tijd te verbeteren. Guus deed er 40 seconden langer over en kwam daarmee op de derde plaats terecht.


Harry Lieben 0:49:58 (49,23 km/uur)
Eduard Botter 0:50:26 (48,78 km/uur)
Guus van der Schoot 0:51:06 (48,14 km/uur)
Wim Schermer 0:52:41 (46,69 km/uur)
Marjolein van der Schoot 0:59:42 (41,21 km/uur)









Snelheidsverloop tijdens de race
(stilstand bij het keerpunt)



Nadat iedereen binnen was gekomen startte de prijsuitreiking. Voor alle categorien waren er drie medailes, bovendien kregen de verschillende winnaars een T-shirt.
Nu heb ik de smaak te pakken, misschien doe ik bij een volgende ligfiets wedstrijd wel weer mee.





vandaag 88km , totaal 6860km