maandag, november 12, 2007

Van uitspoor naar toespoor

Mijn relatief slechte tijd van gisteren bleef me nogal bezig houden. Ymte vertelde me bijvoorbeeld dat hij op het stuk terug steeds boven de 65km/uur had gereden. Ik kan me natuurlijk niet met hem vergelijken maar ik zat zeker 10km/uur lager. Het leek wel of de wind helemaal niet van achteren kwam. Waar kan dat toch aan hebben gelegen? Vast niet aan het feit dat ik mijn spiegel was vergeten te verwijderen?

Gisteravond schoot me ineens te binnen dat ik Zaterdag nog op de valreep een proefritje had gemaakt om te kijken hoe het fietsen met de stroomlijnkap in de regen beviel. Dat ging op zich best wel goed, ik had net een klein kiertje onderaan de kap om doorheen te kijken als de druppels me het zicht bijna onmogelijk maakten. Alleen op het allerlaatste stukje lette ik even niet op en knalde ik met het linker wiel op een stoeprand. Dat is me wel vaker overkomen en ik had op dat moment alleen mezelf een verwensing toegeroepen. Maar nu bedacht ik me dat dit de sporing misschien had ontregeld. Ik had de sporing van de voorwielen wel eens eerder gecontroleerd en die was steeds zo goed als nul.

Deze gedachte bleef maar in mijn hoofd hangen en vanmiddag heb ik gelijk de sporing gecontroleerd. Die bleek 4 tot 7 mm uitspoor te zijn, afhankelijk van de speling. Dat is natuurlijk niet zoals het hoort maar waarschijnlijk ook niet de verklaring voor de lagere snelheden.

Om te controleren of de Quest inderdaad merkbaar langzamer reed heb ik vanavond een rondje gereden. Dat leverde niets op, hoe merk je zo'n klein verschil nu eenmaal op. dan zou ik eerst een tijdrit moeten rijden onder vergelijkbare omstandigheden, niet erg praktisch dus.



Om de sporing nauwkeurig op te meten heb ik de Quest op de tafel in de serre gezet (Francis is er niet blij mee). Ik heb twee aluminium profielen aan de wielen bevestigd en meet de afstand 10cm voor het wiel en op een afstand van twee keer de velgmaat, 70cm voor het wiel. Hierdoor wordt de meting nauwkeuriger, de verschillen moeten wel door twee worden gedeeld voor de juiste meetwaarde.

De meetpunten liggen 60cm uit elkaar, de gewenste metingen op de velg liggen 30 cm uit elkaar.

Tijdens het opmeten beweeg ik de wielen licht heen en weer om de invloed van de speling te bepalen. De resultaten zijn als volgt:

kogelkopje

10cm voor velg

70 cm voor velg

uitspoor / toespoor

ongewijzigd

68,6

69

69

70

0,2 uitspoor min

0,5 uitspoor max

1 slag uit

68,5

68,9

68

69

0,25 toespoor min

0 max

2 slagen uit

68,4

68,6

67

68

0,7 toespoor max

0,3 toespoor min

2 slagen uit


[maten in cm]
68,3
68,5
68,0
67,8
68,2
67,0
0,25 toespoor
0,15 toespoor
0,50 toespoor


De laatste drie metingen zijn eerst in ruststand, daarna de wielen aan de achterzijde naar elkaar toe bewogen (speling), de laatste meting met de wielen aan de voorkant naar elkaar toe bewogen (zonder al teveel spanning, het gaat erom de speling eruit te halen).

De meetwaarden zijn inclusief het aluminium profiel en een kleine ruimte tussen velg en profiel, samen goed voor 24mm (links en rechts samen 48mm).

Het is lastig om reproduceerbare waarden te krijgen, ik heb de metingen een aantal keer moeten herhalen om meetfouten te verwijderen.

De verdraaiing van het kogelkopje geeft dus een verandering van ca 0,4cm per slag. Voorlopig vind ik dat acceptabel.

Het komt er dus op neer dat ik nu een gemiddelde toespoor heb van 0,35 cm (ongeacht de speling heb ik nu altijd toespoor). Bijna gelijk aan de fiets van Frans Grotepass! Ik ben geen deskundige maar ik denk dat dit een mooie waarde is.

NB. nog even voor de lezers die zich afvragen waar dit verhaal in godsnaam over gaat: toespoor betekend dat de beide voorwielen naar voren toe elkaar naderen. Uitspoor betekend dat de voorwielen naar voren toe uit elkaar staan. Uitspoor geeft slecht stuurgedrag, beide geven extra banden slijtage en (heel belangrijk) snelheids verlies. Een beetje toespoor schijnt niet erg te zijn.





En nu nog kijken wat dit in de praktijk oplevert.

zondag, november 11, 2007

Wel of geen LEL?


De vooruitzichten waren vrijdag op zijn minst niet erg best. Het KNMI voorspelde wind tot een sterkte van 9 Bft. Ik verwachtte daarom niet dat de afsluitende tijdrit van het ligfiets seizoen, de LEL (Lelystad-Enkhuizen-Lelystad) door zou gaan. De dagen daarna werden de voorspellingen steeds verder afgezwakt en vanmorgen wist ik dat er geen reden was om het niet door te laten gaan. Er werd een windsterkte van 4Bft rond het middaguur voorspeld.


Op de rit naar Lelystad merkten we, Francis ging gezellig met me mee om me aan te moedigen, dat het toch wel behoorlijk hard waaide. Een paar keer trok de wind zo hard aan de Quest op het dak van de auto dat hij met een piepend geluid over het dak schoof. Voor de zekerheid ben ik een paar keer gestopt om te controleren of de bevestiging van de Quest nog wel goed was.


Toen we om 12:45 uur aan kwamen rijden stonden de meeste deelnemers al te wachten. Het deelnemersveld was behoorlijk sterk, het zou niet gemakkelijk worden! Toen ik me achter de auto aan het omkleden was betrok de lucht en werd het bijna donker. De regen viel met bakken uit de lucht en de wind werd stormachtig.


Mijn starttijd was 13:12 en ik moest me haasten om op tijd klaar te zijn. Voor de rit wilde ik me nog even warm rijden maar ik kon geen kant op, aan de ene kant was de brug open en aan de andere kant was de start. Ik probeerde nog een rondje over het parkeer terrein te rijden maar toen ik de startplek wilde passeren kon ik gelijk aan de bak. Dat betekende dat ik tijdens de wedstrijd moest warmdraaien.



Ik was maar net onderweg toen ik me realiseerde dat ik was vergeten de spiegel te demonteren. dat is natuurlijk niet optimaal voor de stroomlijn. Helaas was er nu niet meer aan te doen en moest ik er maar het beste van maken. De eerste helft ging bijna recht tegen de wind in. Op zich reed ik nog redelijk hard en ik passeerde alle voorgangers, op Ymte na.



Op een bepaald punt gaat het fietspad van onder de dijk naar een plek op de dijk en kom je vol in de wind te rijden. Ik merkte al dat de wind hier erg sterk was en snel veranderde door de nabijgelegen buien. De wind was plotseling zo sterk dat de het klittenband van de stroomlijnkap deels losscheurde. Ik moest snelheid verminderen en het klittenband weer op zijn plek zien te krijgen hetgeen niet meeviel. een stuk verderop was het keerpunt en het keren ging jammer genoeg niet zo snel als vorig jaar.

Op de terugweg had ik geen voorganger meer om in te halen maar nu kwamen alle resterende deelnemers me wel tegemoet gereden. Ik had verwacht dat ik nu flink snelheid kon maken maar op de een of andere manier was de fut eruit. Misschien had ik de afgelopen tijd toch te weinig gefietst? Of misschien was het feestje van gisteren avond de boosdoener. Een reden zal toch ook het bar-slechte weer geweest zijn. Regelmatig gutste het water uit de lucht en dat ging dan weer gepaard met sterke windvlagen.



Na 1:08 was ik weer terug bij de finish, op dat moment als tweede.

De organisatie had voor erwtensoep gezorgt en die ging er wel in, van fietsen krijg je immers honger. Ondanks het slechte weer was het een gezellig samenzijn met al die ligfietsers bij elkaar.
Gelukkig regende het nu niet meer en zo nu en dan kwam zelfs de zon door de wolken schijnen.



Toen er meer deelnemers binnenkwamen zakte ik af tot de zesde positie in het klassement. Zeker vergeleken met de tijdrit op Texel heb ik niet optimaal gepresteerd, daar was mijn gemiddelde bijna 53km/uur. Gelukkig heb ik een heel jaar om me goed voor te bereiden op de volgende LEL, misschien dat het dan beter gaat.

52km in 1:08 uur