zaterdag, juli 21, 2007

Het geheime wapen


De afgelopen weken heb ik nogal wat tijd in een stroomlijnkap voor de Quest gestoken. Het is me bepaald niet meegevallen om hier iets moois van te maken. De minder succesvolle pogingen heb ik al eerder tot in detail beschreven. Maar als ik ergens aan begin, dan is opgeven geen alternatief. Kortom, ik heb mijn tanden erin gezet en dan moet het er ook komen. Ik denk dat het alles bij elkaar wel zo'n 50 uur werk heeft gekost.

Het resultaat mag er naar mijn idee wel wezen. Misschien verdient het geen schoonheidprijs, maar die zou je ook niet geven aan de stroomlijnkap die velomobiel zelf maakt. Als deze kap me goed bevalt in het gebruik dan maak ik misschien nog een mooiere variant met een veel grotere ruit aan de voorzijde (een beetje zoals de go-one).

In principe is de kap nu af. Ik werk nog wel aan een paar kleine verbeteringen zoals een verbeterde ventilatie. Ik wil ook nog ergens wat testjes gaan doen om te zien of ik inderdaad een beter stroomlijn heb. Het mooiste zou een heuvel zijn waar ik vanaf rij terwijl ik de snelheid registreer.

En nu maar kijken hoeveel ik in September bij de tijdrit op Texel van mijn PR af kan snoepen.

Naar Dordrecht en terug via omweg


Afgelopen donderdag was het prachtig fietsweer en ik kon de verleiding ook niet weerstaan om naar mijn werk te fietsen. Omdat ik vroeg was vertrokken had ik op de terugweg tijd voor een ommetje. Ditmaal zonder voorbereiding (geen GPS track geladen). Ik durfde ik het wel aan, ik had deze alternatieve route immers deels al eerder gereden.

Van Dordrecht tot voor knooppunt Ridderkerk was het bekend terrein. Ik had al op http://maps.google.nl/ gezien dat er een fietspad over een grote afstand dicht langs de A15 loopt. Toen ik daar was aangekomen leek het er even op dat het plan niet zou doorgaan, er waren asfalterings werkzaamheden aan de gang. Op zich prima, nieuw asfalt fietst weer een stuk beter. Maar nu stonden de machines nog op de weg en er reed ook een wals heen en weer. Toch waagde ik het er maar op en aanvankelijk het leek best wel goed te gaan. Ik kon de warmte van de weg voelen en na een paar honderd meter vroeg ik me af of dit wel zo slim was. Door de warmte loopt de druk in de banden flink op met het risico op een klapband. Ook ging het stroever naar mate ik verder de weg op reed, het asfalt kleefde nog behoorlijk. Gelukkig ging alles goed en een stuk verderop was de kleeflaag weer van de banden verdwenen.

Tot aan Rhoon reed het lekker door, een paar onvolkomenheden in de route van de vorige keer had ik nu weggepoetst. Bij Rhoon trapte ik in de zelfde val als de vorige keer, je kan dit dorp gewoon niet fatsoenlijk passeren. Er ligt een heel netwerk van snelwegen en spoorlijnen waardoor het heel lastig is om de juiste route te vinden. Ik vraag me zelfs af of het veel beter kan dan wat ik nu heb gefietst.

Na Rhoon was het ook weer bekend terrein en ging het vlot door de Benelux tunnel (70km/uur) richting Vlaardingen, Schipluiden en tenslotte Wateringen.

Voorlopig zal er door de vakantie wel niet zoveel van fietsen in de Quest komen, de komende tijd zal ik meer op de mountainbike gaan rijden.

gefietst 110km, totaal

maandag, juli 16, 2007

Deurne Valkenburg vv


Ik had al een tijdje een afspraak staan om met een goede vriend van mij (Henk) van Deurne naar Valkenburg te rijden. Het kwam er steeds maar niet van om een geschikt moment te vinden.

Eigenlijk zouden we dan op zaterdag vertrekken om op Zondag weer terug te komen. Maar aangezien Francis op Zaterdag werkt is het erg lastig te realiseren. Als goed compromis zijn Henk en ik daarom maar op een dag heen en weer gereden. Toen we eindelijk de knoop doorhakten wisten we nog niet dat de temperatuur dit weekend in Limburg tropische waarden zou gaan bereiken.

Eigenlijk had ik gistermorgen heel vroeg moeten vertrekken, de autorit van Wateringen naar Deurne duurt immers al zo’n twee uur. Maar dat ging ook weer niet omdat het etentje van de Zaterdag avond wat uitliep. Daarom stapte ik om 7:00 uur uit bed en had ik dus toch nog een beetje nachtrust, dat heb je toch wel nodig voor zo'n fietstocht. Francis hielp me met het op het dak zetten van de Quest en twee uur later was ik in Deurne. Weer een uurtje later waren we op weg richting zuiden.


Ik had van te voren al een poging gewaagd om een route te plannen. Dat valt vooral in Limburg niet mee omdat je ook nog rekening moet houden met hoogteverschillen. Voor je het weet plan je een route die voortdurend op en neer gaat en dat is met een Quest geen goed idee. Henk had deze toch al eerder gemaakt en wist hierdoor al aardig de weg. Er stond bijna geen wind en de rit ging best wel voorspoedig, het fietspad loopt vaak naast de weg is meestal ook van goede kwaliteit. Na een kleine drie uur fietsen waren we bij de bestemming aangekomen. Veel tijd hadden we niet en dus gingen we na de lekkere lunch direct weer richting noorden. Vooral het eerste stuk kon je merken dat de weg daalt, er was weinig energie nodig om de Quest vooruit te krijgen en op een paar stukken liep de snelheid op tot een kleine 60km/uur.

Toen we nog zo'n 20km van Deurne waren hadden we het allebei wel een beetje gehad, blijkbaar ging de warmte ons toch wel parten spelen. Als ik nu de optelsom maak dan heb ik over de hele dag wel zo'n acht liter water gedronken, dat geeft ook wel aan dat het best warm was. Ook tijdens het fietsen kan je minder water drinken dan je nodig hebt, daardoor duurt het nog een hele tijd voor de dorst verdwenen is.


Na het avondeten takelde we de Quest weer op het dak en ging ik weer huiswaarts. Ik kan terugkijken op een heerlijk dagje fietsen in Limburg. De volgende keer komt Henk naar Wateringen en maken we een tocht door Zuid-Holland.


Allebei roodverbrand na een dagje in de Limburgse tropen.


Vandaag 170km, totaal 14019km




woensdag, juli 11, 2007

parijs-delft trike-tandem gespot


mte

de ta
Vandaag leek een gewone dag met een retourtje Wateringen-Dordrecht in de Quest te worden. Op de heenweg bleef het droog en had ik er wat moeite mee om de energie voor het fietsen op te brengen. Je hebt van die dagen dat het net wat minder gaat.. Vlak voor de Brienenoordbrug kwam ik een Surinaamse moeder met kindje tegen die naast haar fiets met platte band stond. Dan komt het wel van pas als je een full-size fietspomp bij je hebt. De band was in no-time weer opgepompt en ze kon haar reis hervatten. hopelijk voor haar liep de band nu niet al te snel leeg. Plakken was ook geen optie, zo'n klein gat vind je niet zonder een bak met water (en de Maas was net wat te ver weg, haha)

Op de terugweg zag het er gelijk al erg dreigend uit met dikke, zwarte wolken aan de hemel. Ik had geluk en het bleef bij een enkel spatje. Bij het oprijden van de brug over de Noord moest ik even denken aan de blikseminslag bij Kinderdijk. op zo'n hoge brug zou je dat ook gemakkelijk kunnen overkomen. dan heb ik wel het voordeel dat ik in een fiets van epoxy zit, een materiaal met een zeer hoge weerstand voor elektriciteit. Hoewel een wandje van een paar milimeter met een isolatiewaarde van 3000V/mm je ook niet echt help bij een blikseminslag met een spanning van meerdere keren 100000V. Om een lang verhaal kort te houden, ik heb het passeren van de brug overleefd!

Het fietsen ging nu beter dan op de heenweg, het paard ruikt de stal zal ik maar zeggen. In Rotterdam passeerde ik een wielrenner, die het er niet op liet zitten. Nu is dit niet echt terrein voor een Quest, wanneer ik stopte voor het verkeerlicht kon hij steeds weer tussen de auto's doorglippen. Vlak voor de Erasmusbrug haalde ik hem weer in, nu kon ik hem echt niet weer laten passeren. Brug op was ik in het nadeel van het veel hogere gewicht (van mij en de fiets: 90Kg+35Kg) maar ik had wel voordeel omdat er een straffe tegenwind was. Uiteindelijk kwam ik als eerste boven en toen had hij het nakijken.

Het stuk door het centrum ging erg moeizaam, veel fietser en lastige automobilisten. Rotterdam uit via Blijdorp gaat dan weer lekker snel. Op het stuk naar Delft zag ik plots een heel aparte fiets onder een viaduct staan. Daar wilde ik natuurlijk meer van weten en ik keerde direct om.
bij de fiets aangekomen bleek het de recordfiets voor de wedstrijd Parijs-Delft te zijn. Ik wilde alles weten over deze fiets, terwijl zij meer in mijn fiets interesseert waren. Dus ik maakte foto's van de trike-tandem en zij (de fotografe) maakte foto's van mijn Quest.





Ik vond het wel vreemd dat de fietsers ontbraken. Het bleek dat deze een normale race-tandem prefereerden en ze op dit punt op de trike zouden overstappen voor het laatste stukje naar Delft. Ik ben benieuwd of ze de beoogde tijd van 13 uur hebben gehaald.



Toen ik naar bovenstaande website zocht kwam ik een leuk artikel uit het blad NVHPV tegen over eerdere record pogingen van Derk Thijs en Ymte Sybrandi tegen. Deze laatste reed de afstand van Parijs naar Amsterdam in minder dan 13uur!!!!

vandaag 100km, totaal 13849km

zondag, juli 08, 2007

richting oosterschelde kering


Het weer van de afgelopen tijd nodigt niet uit om lange fietstochten te maken. Vandaag was echter een uitzondering en ik heb gelijk van de gelegenheid gebruik gemaakt om een mooie route te fietsen. Deze route ken ik van de site snelfietsroutes.nl
Ik heb al eerder een poging gewaagt om hem uit te fietsen maar dat is steeds niet gelukt in de beperkte tijd die ik er voor neem. Ook vandaag kwam daar geen verandering in, ik wilde immers ook nog even met het gezin op stap. Vanmorgen was ik al om 7:00 uur op zodat ik een extra lange morgen had. Om 8:00 stond ik al bij het pontje in Maassluis voor de overtocht naar Rozenburg.

Tijdens de overtocht stelde ik de GPS in zodat ik de route in principe probleemloos kon rijden. Omdat ik op een aantal keer toch niet goed oplette was het niet helemaal probleemloos, maar dat komt dus niet door de GPS. Voor de rit had ik de moeren aan de rechterzijde van de achteras strak aangetrokken in de hoop dat het gekraak minder zou worden. En er was inderdaad een verbetering, in het begin hoorde ik niets meer, later kwam het deel weer terug. Ik kan natuurlijk niet door gaan met het steeds vaster draaien van de moeren, anders zit de as straks veel te vast.


Een stuk voorbij Ouddorp was ik over de helft van de beschikbare vier uren heen en maakte ik rechtsomkeer. Even verderop kwamen drie meisjes te paard me tegemoet. Alle drie de paarden maakten problemen. Uiteindelijk moiesten ze een stuk terug rijden om me door te laten, de foto die ik van ze nam is helaas niet erg goed gelukt.



De terugrit ging erg voorspoedig en op de pont had ik veel bekijks met mijn Quest. Een groepje wielrenners had mijn 's morgena al zien rijden en ze waren onder de indruk van de snelheid. Aan de overkant aangekomen besloot ik om via Hoek van Holland terug te rijden, zonde om te vroeg thuis te komen.


Het was behoorlijk druk op het fietspad door de duinen, niet gek natuurlijk gezien het prachtige fietsweer. Deze foto nam ik op het duinpad.

Vandaag 126km, totaal 13749km

woensdag, juli 04, 2007

De laatste dagen komt er weinig van fietsen, Ik heb geen tijd, geen zin of het is gewoon te slecht weer naar mijn zin. Het positieve daarvan is dat ik wel meer tijd voor andere dingen heb zoals bijvoorbeeld het maken van de race-kap voor de Quest waarmee ik de stroomlijn verder kan verbeteren.



De eerste poging heeft een weinig fraai resultaat opgeleverd, ik heb het mezelf gewoon veel te moeilijk gemaakt. Het is erg lastig om een driedimensionale negatieve mal te maken die bovendien nog goed aansluit op de contouren van het instapgat en bovendien voldoende ruimte voor mijzelf biedt. Ik heb er wel veel van geleerd en daarmee ben ik een tweede poging gestart.

Ik heb de kap nu in twee delen gesplitst: 1. het deel dat het instapgat afsluit en 2. het deel waar ik met mijn hoofd in zit. Na veel proberen en meten ben ik tot de conclusie gekomen dat het eerste deel eigenlijk heel simpel is, een enkelvoudig gebogen vorm. Om dit te maken heb ik een steun gemaakt waarin een acryl plaat kon worden gespannen. Daarop heb ik drie lagen glasvezeldoek gelegd en het geheel met epoxy bestreken. Daarna heb ik het geheel ingepakt in folie en luchtdicht afgeplakt. Met een aquariumpomp heb ik toen de lucht eruit gezogen zodat de vezel mooi tegen de mal werd aangetrokken. Na 24 uur drogen kon ik het eerste deel van de kap gemakkelijk uit de mal halen, zonder dat ik losmiddel hoef te te gebruiken. (losmiddel maakt het lastig om het epoxy in een later stadium weer te verlijmen). Nu moet ik de vorm alleen nog op maat knippen. Het resultaat is een erg strak gevormde gebogen plaat.




Het tweede deel heb ik opgebouwd uit stukken isolatieplaat (XPS hardschuim van 5cm dik) welke ik met speciale lijm op elkaar heb gelijmd. Over dat lijmen ben ik niet helemaal tevreden, de lijm droogt niet goed op omdat er geen lucht tussen de platen komt. Ik ben nu een proefje aan het doen met verschillende lijmsoorten. Niet ieder lijm is geschikt omdat sommige soorten het materiaal aantasten. De verschillende lagen heb ik voor het lijmen met een decoupeerzaag ruw op vorm gebracht. Na het lijmen heb ik de vorm verder verbeterd met zagen, raspen en een schuurmachine. Als laatste stap heb ik de mal met de hand geschuurd.



Morgen ga ik weer even langs bij polyservice om nieuwe materialen te halen, de epoxy en glsvezel is weer bijna op.

De volgende stappen zijn:
- mal van XPS met acrylverf aflakken. (polyurethaan tast het materiaal aan)
- tweede deel van de kap met glasvezel en epoxy maken.
- de twee delen aan elkaar vastlijmen (met epoxy).
- venster maken.
- schuren en aflakken.


- Er is wel wat fantasie voor nodig om te zien of dit wat wordt.

Hopelijk kan ik zaterdag weer een stukje fietsen, het weer lijkt in het weekend ook weer wat beter te worden.

Van Ymte (velomobiel) kreeg ik een mailtje dat hij (waarschijnlijk) een oplossing heeft voor het gekraak van de achteras. Ze brengen nu een coating van nikkel aan op de achteras waardoor de passing met het lager wat strakker wordt (en waardoor de as waarschijnlijk minder snel slijt, nikkel is een erg duurzaam materiaal). Dus ga ik binnenkort een keertje richting Dronten om de as te laten vervangen.

wordt vervolgt...