zondag, april 26, 2009

Halve poldertocht met FTCW

Nu het fiets seizoen bij FTCW weer is aangebroken probeer ik regelmatig een tochtje me te pikken. Vorige week zondag was daar de bollentocht. Tot halverwege wist ik aansluiting te houden met de groep wielrenners die voor mij uit reed. Op een rotonde bij Wassenaar reed ik verkeerd en kon het fietspad niet meer op. Toen ik de groep weer bijna had ingehaald sprong op een drukke kruising het licht op rood. Even later in Katwijk kwam de hele groep me weer tegemoet, ze waren blijkbaar verkeerd gereden. weer moest ik bij het kruispunt wachten, daarna was ik ze echt kwijt en ben ik op eigen houtje weer huiswaarts gereden.





Vandaag werd de Poldertocht gereden. Wat ik vooral leuk vind aan deze tochtjes is dat het tempo sterk wisselend is. Soms gaat het langzaam als de groep wielrenners door een smalle bocht gaat. Na de bocht wordt er weer volop gesprint en kan ik me aardig uitleven om de groep bij te houden. Qua sprinten lukt dat me wel . Ook wanneer er een brug wordt opgereden kan ik ze goed bijhouden. Maar soms gaat het net iets te snel, dat gebeurde vandaag dus weer.

Eerst was er een zeer steil bruggetje waar iedereen moest afstappen, ik dus zeker ook! Daarna herhaalde de situatie zich bij een erg smal bruggetje. Op het moment dat iedereen gepasseerd is wordt er volop gesprint, blijkbaar om achterblijvers af te schudden. De derde keer werd het te erg, eerst een bruggetjes, daarna een wegopbreking en toen was ik het spoor bijster. Ik heb nog naar pijlen op de weg gezocht maar die waren ook niet erg duidelijk. Dan maar geen koffie met appeltaart, ik ben gewoon verder gereden en heb mijn weg naar huis gezocht. Dat viel nog niet mee want er wordt overal aan wegen gesleuteld en fietspaden zijn erg makkelijk voor het werkverkeer, de fietsers zoeken het maar zelf uit.

Na een paar keer verkeerd te zijn gereden kwam ik uiteindelijk weer op bekend terrein lang de A12. Dat reed aardig door tot er een politie busje op het fietspad stond dat de weg blokkeerde. Verderop stonden nog meer politie auto's en ik zag ook motoren. Toen ik om het busje heen was gereden en verder wilde rijden sprong er een agent uit het busje die mij riep te stoppen. Blijkbaar mocht ik daar niet verdere fietsen. Ik vroeg de agent wat de reden was (een moord gepleegd misschien?). Het bleek dat er een voetbal wedstrijd van ADO was in het stadion even verderop.

Toen ik weer thuis kwam bleek ik 101 km te hebben gereden, waarvan het grootste deel in de stromende regen.
totaal stand 1404km

woensdag, april 15, 2009

via een ommetje naar huis

Vanmorgen ben ik super relaxed naar Dordrecht gereden. Om te beginnen was ik al een half uurtje langer in bed blijven liggen, toen voor de verandering met het gezin ontbeten en rustig van start gegaan. Ik merkte wel dat het drukker dan normaal was, er waren veel fietsers onderweg.

De consequentie was dat ik ook pas later weer terug naar huis kon. Het was zo mooi weer dat ik al snel besloot dat de route verlengt moest worden. Tevens wilde ik wel iets nieuw uitproberen, erg onverstandig zonder de route te plannen. Gelukkig verliep het allemaal voorspoedig, behalve bij die automobilist die dacht dat hij de rotonde voor mij kon verlaten. Hij had duidelijk mijn snelheid niet goed ingeschat en we moesten beiden in de remmen. Daarbij merkte ik dat mijn rechterwiel slipte (was al eerder gebeurt, toen dacht ik dat het aan het grint op de weg lag). Daar moest ik snel eens naar kijken voordat het me een band kost.

Nabij Barendrecht reed ik over de brug naar de andere kant van de snelweg, op zoek naar een mooie alternatieve route. Deze starte in een park met veeroosters in het fietspad. De er naast staande bord gaf aan dat fietsers moesten afstappen, dat deed ik maar toch maar niet. Even verderop kwam een man, type woonwagenbewoner, me tegemoet. Twee gigantische, vervaarlijk uitziende, honden kregen me in de gaten en sprintten op me af. Gelukkig waren ze te zwaar om hard te lopen, dus ze gaven het al gauw weer op.

De afslag naar de Benelux tunnel reed ik bewust voorbij en in de aanloop naar de brug haalde ik nog een klein wielerpeloton in. Over de Botlekbrug moest ik improviseren, gelukkig kwam ik al snel bordjes Rozenburg tegen.

Daar aangekomen nam ik een afslag te vroeg en moest door een woonwijk heen ploeteren. De pont kwam al snel aangevaren. Op de boot benutte ik de tijd door de remmen af te stellen. De rechter rem stond veel strakker afgesteld dan links. Niet gek dat het wiel slipte! Rond half acht was ik weer thuis.

120km, totaal 1098km

dinsdag, april 14, 2009

Fietstocht naar Deurne (Brabant)

De tweede paasdag zouden we met de familie bij goede vrienden van ons in Deurne op bezoek gaan. Henk heeft zelf ook een Quest en daarom spraken we af dat ik hem bij ’s Hertogenbosch zou ontmoeten. Voor mij een rit van 105km, ik schatte in dat ik daar drie uur over zou doen.

Bij de vorige route die ik voor mijn GPS had gepland kende een paar vervelende fouten.
Hoe herken je immers wegen die niet voor fietsers toegankelijk zijn.
Een mogelijk antwoord hierop is gebruik te maken van Garmin onroute.

Dit programma is er in twee varianten, voor de computer en op memorystick voor de GPS.
Bij deze laatste versie wordt de route berekend terwijl je fietst, de eerste variant maakt het mogelijk de route vooruit op de PC te plannen.

Twee dagen nadat ik de bestelling had gedaan lag de CD al in de brievenbus.
Het programma (of eigenlijk de database), wordt gebruikt als toevoeging op Garmin Mapsource.
Dit is het PC programma dat je bij een Garmin GPS krijgt.

In de onroute database zit een groot aantal fietsroutes in Nederland. Door een aantal waypoints op de kaart te maken kan je Mapsource een fietsproute langs deze punten laten berekenen. Daar doet het programma trouwens best wel lang over.

Het resultaat levert een route op die gebruik maakt van al die stukjes fietsroute (en niet van de andere wegen). De consequentie is dat het resultaat soms nogal grillig is. In een enkel geval wordt je een zijweg ingestuurd, terwijl je het vervolg van de route 100 meter verderop ziet liggen. Gewoon 100m doorrijden zou dan een stuk sneller zijn. De enige remedie is de route secuur te bekijken en deze "omleidingen" er met de hand uit te halen. Ik moet daar wel bij opmerken dat het grootste deel van de route wel prima is.

Eigenlijk zou onroute ook de andere fietswegen moeten bevaten zodat snellere verbindingen kunnen worden gemaakt tussen al deze stukjes fietsroute!

Maar als eindresultaat heb je dan een fiets-route. Dit is in feite een verzameling van waypoints. Alleen daar waar het programma hetnodig vind krijg je een aanwijzing. (net als met een auto-gps zoals TOMTOM).

Mijn Garmin GPS-60 heeft geen kaart en daarom is een route gewoon te sumier. Gelukkig is daarvoor een freeware oplossing (WinGDB) door de route te converteren naar een track. Een track kan ook (in tegenstelling totn een route) in Google earth worden weergegeven. (erg handig voor de controle achteraf).

Met het resultaat ben ik gisteren morgen in de Quest gestapt. Het eerste stuk tot Papendrecht heb ik eigenwijs anders gereden dan wat de GPS wilde. Dit stuk ken ik immers op mijn duimpje (duim).

Van Papendrecht naar Gorinchem dacht ik prachtig achter de geluidswal van de A15 te kunnen fietsen. helaas, dat ging niet door. Als er namelijk gegraven moet worden dan neemt men daar bij voorkeur het fietspad voor. Aangezien er blijkbaar iets de grond in moest kon ik een flinke omweg door de woonwijk nemen (die voor de verandering dit keer goed werd aangegeven). Vanaf dat punt ging het echter weer gesmeerd.

Op het plaatje zie je waar ik een omweg moest maken. De groene lijnen geven de routes aan waar onroute mee werkt. Een stukje langs het geluidscherm staat er niet in, doch bestaat wel als fietspad

Bij de brug over de Maas (oude rijksweg bij 's Hertogenbosch) had ik met Henk afgesproken. Hij was tien minuten te laat, ik tien te vroeg.
vanaf dat punt reden we weer mijn route verder. Henk kent dit stuk goed en ging een paar keer eigenwijs zijn eigen weg, wat natuurlijk niet de bedoeling was.
Vooral door 's Hertogenbosch leverde de route verassingen op en niet bepaald de kortste weg door de stad (wat je toch wel graag wilt want fietsen door de stad doe je meestal niet voor je plezier).

Eenmaal buiten de stad ging het snel beter. We kwamen behalve gigantische groepen motorrijders ook racefietsers tegen wat een extra stimulans is om de snelheid op te voeren. We reden nu ook door het bos, daar kom je niet met je TOMTOM. Ook was er een stuk over een zandpad waar je met de nodige moeite in laag verzet door het zand moet ploegen.

Een automobilist gebaarde dat hij iets wilde vragen. Het bleek dat hij in de organisatie van Helmond Classic Car zat. Het thema was dit keer autoreis door de tijd. We werden uitgenodigd om op 24 mei met onze Quest door de stad te gaan fietsen. Ik moet er nog even over nadenken, wat mij betreft is de stap van auto naar Quest wat te groot.


Even na half 1 reden we Deurne binnen (171km)

zaterdag, april 11, 2009

Rondje Texel met de Twisker ligfietsclub

Toen ik een paar weken terug op Wim z'n weblog las dat hij het rondje Texel met de "Twisker" fietsclub ging rijden dacht ik meteen: dat wil ik ook. Me niet realiserend dat er dan wel een stevig stukje moest worden gefietst. Het startpunt van de route was immers, hoe kan het ook anders, in Twisk. Als stok achter de deur heb ik me opgegeven via de website agenda van de ligfiets vereniging. Naarmate de dagen verstreken werd het plan concreter en kwam er een mooie route in beeld. Dit keer zou ik niet via het pontje bij Velsen rijden maar via het oostelijker gelegen Connexion pontje bij Spaarndam. Het mooie van deze route is dat het grootste deel buiten stedelijk gebied ligt, slechts een heel klein deel loopt door een stad.

Het plannen van deze route gaat vrij omslachtig. Ik plan de route in Google maps (stand lopen), zet de gegevens om via GMAPtoGPX in een GPX file, deze converteer ik weer naar een GDB track met het programma G7toWin, bewerk de track in Mapsource en uiteindelijk laad ik deze file in mijn Garmin GPS60. Een hoop gedoe dus!

Gisteren morgen om 2:45 ging de wekker en een half uurtje later zat ik in mijn Quest. Omdat ik vorig jaar had ontdekt dat je geen 360km kan rijden op vier krentenbollen had ik nu wat meer eten ingeslagen: 4 krentenbollen (daar heb je ze weer), 6 boterhammen, 20 mueslyrepen, 4 bananen en 1,5 liter limonade. De route was inderdaad erg mooi, het eerste deel liep tot in leiderdorp langs de Vliet, daar sloeg de route Oostwaarts af richting Braassemermeer. Op de stukken waar ik wel door stedelijk gebied reed kon ik ook op het mooie auto-asfalt rijden aangezien er toch geen hond op de weg was. (toen ik dat op de terugweg ook probeerde begonnen enkele van de automobilisten flink te toeteren omdat ik gebruik maakte van "hun" asfalt, en daar moet je als fietser immers van af blijven!!).

De rit ging eigenlijk heel gesmeerd tot ik in Halfweg aankwam en de GPS me de snelweg op wilde sturen. Dat ging me wat te ver en even later ontdekte ik een mooie fietsbrug. Helaas was deze voor een ander type fiets gebouwd, een die je over een gootje naar boven rijd of anders de trap optilt. Na enig zoeken zag ik dat ik deze hindernis ook kon omzeilen.

De pont was helaas aan de andere kant, dus ik moest samen met een bromfietser een tiental minuten wachten. Deze pont vaart de hele nacht door, wat eigenlijk wel heel luxe is als je ziet dat er slechts twee man meevaren.

Aan de overkant dacht ik dat het nu nog een klein halfuurtje zou duren voor ik bij Wim zou aankomen, het was immers nog zo'n 15km. Dat betekende dat ik daar een half uur te vroeg zou zijn. Nu ging Google echt in de fout in door me de N246 op te sturen. Dat betekend dus improviseren en daar heb ik op zo'n moment een hekel aan want dat betekend gegarandeerd omrijden. Toe ik met de behulp van mijn MIO230 de weg weer enigszins had hervonden (deze Gps wilde me aanvankelijk ook via de N246 laten rijden) sloeg het "noodlot" weer toe, wegopbrekingen. Gelukkig maar, nu hoefde ik nog maar tien minuten voor de pont in De Woude te wachten..

Wim kwam precies op tijd en samen gingen we op weg naar Kees van Hattem. Daar waren al een stuk of vijf Quest bestuurders verzameld. Na een heerlijke bak koffie (daar was ik wel aan toe) gingen we gezamenlijk op weg.

Het kwam mij goed uit dat het tempo nu wat lager lag, dit hou ik wel een paar dagen vol! Bovendien kwam de wind kwam schuin van achteren en werden we vanzelf de goede richting in geblazen.



In Twisk was het een gezellige drukte. Ik had nooit verwacht dat er zoveel mannen aan deze tocht mee zouden doen, er stonden er maar een stuk op vijf op de inschrijf lijst. Na een lekker kopje koffie en een banaan-soesje gingen we weer op weg. Niet voor er een flink aantal foto's van de fietsen was genomen, dit zou de rest van de dag zo doorgaan.







Na 39km en 1,5 uur stonden we bij de boot naar Texel. De groep was wat uit elkaar geslagen omdat enkele Quest-mannen het weer zo nodig vonden om aan een groepje wielrenners te laten zien hoe hard ze wel niet konden (57km/uur). Ik moet toegeven dat ik zelf ook de verleiding niet kon weerstaan, ondanks de wetenschap dat ik nog een stukje voor de boeg had.









Eerst leek het erop dat we een boot moesten laten gaan. De boot had lichte vertraging en dat was onze mazzel, we konden nog mee. Op de boot wachtte Yvonne ons op, ze was erg geïnteresseerd in het fenomeen Quest en reed zelf op een lage Baron. De Quest had een onverwacht voordeel voor haar, dan zou haar hondje ook mee kunnen rijden, dat had ik nog niet bedacht!

Een leuke verassing was dat mijn ouders ook stonden te wachten. Ze wisten natuurlijk al dat ik er aan kwam maar ze hadden bovendien de moeite genomen om ons tegemoet te varen.

Mijn ouders gingen huiswaarts om de honden op te halen, wij reden langs de waddendijk Noordwaarts richting Cocksdorp.

Hier werd ons een heerlijk stuk gebak met een kopje koffie aangeboden door de Twisker ligfietsclub (bedankt Nico en Matthijs). Nu was ik halverwege, vanaf hier ging het weer huiswaarts. In het bos bij het Turfschip waren we een paar mannen kwijt. na wat telefonisch overleg vonden we ze een stuk verderop weer terug.

Bij de boot werden we weer getrakteerd, dit maal door Wim.( bedankt voor het ijsje). Yvonne had volop belangstelling van de mannen toen zij haar half gesmolten ijsje alsnog wilde nuttigen. Het was bijna onbegonnen werk, maar ze bracht het tot een goed einde.

(Was dit opzet Wim? :))

In Den Helder splitsten we op en ging ik met Wim en Sebastiaan er vandoor. Ondanks het feit dat de wind nu schuin tegen stond reden we lekker door. Bij de plaspauze halverwege Den Helder-Alkmaar werd me nog gevraagd of het tempo goed was waarop ik antwoorden dat ik alles prima vond.

Sebastiaan ging een stuk na Alkmaar zijn eigen weg en Ik ging met Wim verder naar de Woude. Wim nodigde me nog uit voor een kopje koffie maar dat sloeg ik af, ik moest immers nog zo'n 100km. Op Wim zijn aanwijzingen reed ik al een stuk vlotter richting pont. Toch ging het nog een keer fout en moest ik extra kilometers maken.

Ditmaal stond de pont te wachten en was ik binnen no-time aan de overkant. Helaas ging de klep van de pont niet meer open en kostte het wat extra tijd (en gedoe) voor we de boot weer af konden rijden. bij de snakbar haalde ik een heerlijk flesje cola (wat kan dat toch lekker zijn als je dorst hebt).

Aan de nadere kant ging het weer even fout, nu had ik geluk en vond ik een bordje dat me de goede kant op wees (Halfweg).

Bij het Braasemmermeer stopte ik nog een keer bij een snackbar voor nog een flesje cola. Mijn eigen voorraad water begon op te raken.

Ondertussen begon het te schemeren. Bij een plaspauze maakte ik nog een prachtige foto van het natuurschoon.

Om kwart voor tien kwam ik weer thuis waar het ongeruste vrouwtje me stond op te wachten.

Ik voelde me na 390km nog verrassend fit.

Dat duurde niet lang meer en na een paar biertjes wilde ik maar al te graag naar bed. Nog geen minuut nadat ik lag was ik onder zeil, waarschijnlijk dromend van een prachtige fietstocht naar Texel.

Het was een onvergetelijk mooie dag!!

zondag, april 05, 2009

Poldertocht met FTCW

Fiets en Toer Club Westland organiseert toertochten in het warmere deel van het jaar. Vanmorgen heb ik de poldertocht meegereden. Dat is een tocht die langs een aantal dorpjes in de omgeving gaat.

Net als bij de vorige tochten van FTCW begon het met een voor mij rustig tempo. Later moet ik zo nu en dan best wel hard doortrappen om niet achter te raken. Meestal is de aanleiding een krappe bocht, een smal bruggetje of een auto die mij in de weg zit. om de wielrenners niet te hinderen blijf ik een beetje achter de groep hangen. Soms gaat er een kleiner groepje vandoor en daar haak ik dan weer aan.

De hele ochtend bleef het een beetje kil weer, zonder noemenswaardige wind. Pas toen ik terug was brak de zon door!

Na 60 km werd er gestopt voor een kopje koffie en appelgebak, de horeca vaart er wel bij!
Daarna sloot ik weer aan bij een vertrekkend groepje. Vooral op het laatste stuk moest ik alle zeilen bijzetten om gelijktijdig aan te komen. Dat lukte en tegelijk reden we de dorpskade in Wateringen op.

96km met 34km/uur gemiddeld

woensdag, april 01, 2009

Nieuwe Questcomputer

Kort nadat ik had besloten om een nieuwe Quest te bestellen bedacht ik me dat ik ook een veel geavanceerder Quest computer wilde. Gezien de best wel lange wachttijd had ik immers ook voldoende gelegenheid om hier aan te werken. Deze computer moet een aantal onzekerheden wegnemen die je als Quest rijder hebt. Soms lijkt het fietsen wat zwaarder te gaan dan anders en dan vraag je af waar dat aan kan liggen. Ik heb zo vaak genoeg gedacht dat bepaalde lagers plots toenemende wrijving vertoonden, maar zeker weet je het niet. Ook leek een deel van de Quest spontaan te gaan resoneren bij bepaalde trapfrequenties, dit geeft energie verlies en kan tot materiaal moeheid leiden met alle gevaren van dien. Verder moet deze computer informatie geven die mijn wedstrijd prestaties verbeteren. Hij registreert hartslag, trapfrequentie, cadans, tegenwind, hellingshoek, weg-gesteldheid, temperatuur, luchtvochtigheid en positie/tijd/datum vanuit de Mio GPS. (er is een optie voor bloeddruk en hersen-activiteit)

Nu ik mijn nieuwe Quest heb ben ik direct begonnen met het inbouwen van het prototype van de nieuwe Quest computer. Het idee voor de uitgebreide diagnose is in feite heel simpel en een beproeft concept in de industriële wereld. Met ultrasone transducers worden pulsjes in het frame geïnjecteerd. De reflecties daarvan vertellen veel over het materiaal. Breuken en/of resonanties komen direct aan het licht. Ook het kenmerkende ultrasone geluid dat lagerwrijving geeft blijft niet onopgemerkt voor deze gevoelige sensoren..

Ondanks het simpele principe is hier toch wel behoorlijk wat rekenkracht voor nodig. De signalen moeten in hoog tempo worden gedigitaliseerd en verwerkt. Hiervoor is een 12 kanalen analoog naar digitaal converter gebruikt met een sample frequentie van 20MHz. Voor het exciteren van de transducers is een 12 kanaals digitaal naar analoog converter gebruikt die signalen tot 40MHz kan genereren. Dit maakt een uitgebreide materiaal analyse, een zogenaamde breedspectrum diagnose mogelijk. Zelfs de 266MHz Cirrus Logic processor kan dit niet alleen af, een DSP (digitale signaal processor) helpt bij het uitvoeren van de 1024 punt FFT (fast fourier transformation). Deze DSP kan 50 van deze bewerkingen per seconde uitvoeren.

De ultrasone transducers zijn op strategische plaatsen in de Quest bevestigd zoals op de achterbouw, de voorpoten, naast de trapas, op de body en zelfs onder het zitje. (onnodige beweging van de bestuurder werkt immers contraproductief).

Ik overweeg ook om contactloze bandingspanning sensoren toe te passen, deze maken momenteel ook opgang in de automobiel industrie! Bandenspannings verlies is immers een belangrijke factoor waardoor de prestaties afnemen.

Een R&D collega van mij, zelf ook enthousiast ligfietser, kwam zelf met een reken algoritme waarmee de rolweerstand van de banden kan worden bepaald. Dit is niet geheel nieuw maar tot kort geleden ontbrak het aan rekenkracht om uit deze metingen betrouwbare resultaten te filteren. Als dit lukt dan zijn binnenkort de uitrol-proeven die Wim Schermer uitvoert verleden tijd.

Al onder het fietsen kan ik belangrijke informatie aflezen. Hiervoor heb ik een applicatie voor mijn Mio GPS ontvanger geschreven. De meetresultaten worden over de USB kabel verstuurd en op het scherm van de Mio getoond. Dit is in feite een vrij simpele interface omdat ook de Questcomputer op windows CE embedded draait, net als de MIO.

Deze USB verbinding kan ik ook gebruiken om nieuwe firmware in de computer te laden en om opgeslagen gegevens te downloaden. Zo wil ik een database opzetten waar al mijn ritten in worden vastgelegd. een groter harddisk voor mijn thuiscomputer is dan onontbeerlijk, een enkele rit levert al gauw 4 Gbyte aan informatie op.

Het energie verbruik van de computer moet nog verder worden verlaagd. Momenteel kan ik slechts 2 uur op de standaard velomobiel accu werken. Ik overweeg om voorlopig een tweede accu aan te schaffen. Op de langere termijn wil ik een en ander in een ASIC integreren, dan kan de behuizing ook een stuk kleiner. Voorlopig komt de electronica in een vergrote uitvoering van het standaard Quest bakje dat met klittenband op de linker wielkast zit bevestigd.

Vandaag heb ik niet gefietst zodat ik meer tijd had om een vervelende bug uit release 10.2 .1 van deze firmware op te lossen.

De eerste resultaten binnenkort op deze blog