zaterdag, maart 25, 2006

Rondje op snelheid.



Vanmiddag om een uur of drie ben ik eindelijk klaar met mijn gebruikelijke huishoudelijke klusjes (extra stopcontact in de badkamer, satelliet schotel aangesloten, CV ketel onderhoud, etc). Het weer is veel beter dan ik had verwacht, nee, het is werkelijk stralend fietsweer. Wel wat veel wind, maar daar heb ik niet zoveel last van. Lang hoef ik niet over mijn route na te denken. De kleine variant van mijn ritje van vorige weekend, dit is een redelijk ideale route. Het eerste stukje door de winkelstraat doe ik maar rustig aan, het is daar op zaterdag zo druk dat je erg goed moet oppassen. Na de rotonde richting Schipluiden. Ik wil eigenlijk niet te hard van stapel gaan maar al snel haakt er een wielrenner aan. Die kan ik niet teleurstellen, dus toch maar tempo gemaakt. Oeps, nu rijd ik al 50 en ik wilde rustig aan doen. De wielrenner geeft al snel op en verdwijnt uit het zicht. Nu dan toch maar wat langzamer aan. Mijn route loopt recht door het centrum van schipluiden, het is daar zo smal dat de stadsbus een tegenligger niet kan passeren (16:10, zie grafiek). Nu moet ik nog over het klinkerweggetje tot buiten het dorp en daarna kan het gas erop (nou ja, trappen maar dus). De wind is zuidwesten komt van opzij. De snelheid loopt op tot ca 45 km/uur. In Vlaardingen aangekomen moet ik wat rustiger aandoen. Het fietspad is vrij smal en er lopen mensen te wandelen. Even verderop gaat de route over het water en ga ik richting nieuwe waterweg. Bij de kruising onder de A20 door is het erg druk, er komt een hele stoet auto’s uit het natuurgebied Broekpolder. Blij dat ik niet in de auto zit. Aan de andere kant van de A20 ga ik over het tegelpad verder. Hier zijn niet veel fietsers maar de weg is erg hobbelig, maar goed dat de quest zulke goede vering heeft. Het fietspad komt uit bij het industrie terrein langs de nieuwe waterweg. En stukje verderop steek ik door het bos richting water, althans dat is de bedoeling. Ik kom op het voetpad uit en het duurt even voor ik bij het water ben (16:30). Nu kan ik er weer tegenaan. Nu heb ik de wind schuin van voren. Bij het pontje Maassluis-Rozenburg moet ik even het spoor over en weer terug richting nieuwe waterweg. Nu begint het echte werk (16:44). Het hele stuk tot aan de waterkering (16:54) kan je hier hard gaan en dat doe ik ook. Bij de waterkering moet ik even omrijden en dan volgt er nog een stuk rechtuit tot aan het spoor. De weg gaat dan weer verder over het fietspad richting hoek van Holland. Daar aangekomen (17:04) is het weer even tobben over de slechte klinkerwegen. Maar wanneer ik op het fietspad door de duinen aankom (17:08) kan ik weer snelheid maken. Het fietspad loopt niet in een keer door tot KijkDuin, er zijn een paar haakse bochten waar je flink moet afremmen. Maar over het algemeen blijf ik flink op snelheid. Om 17:15 wil ik juist een wielrenner inhalen maar er komt ook een fietser ons tegemoet. Ik besluit om flink snelheid te maken en ik kan er precies tussendoor. Mijn snelheid loopt bij deze actie op tot 57 km/uur, maar nu heb ik de wind ook pal achter. De ca 12km van Hoek van Holland en Kijkduin doe ik in ongeveer 17minuten (41 km/uur gemiddeld), dat is nog een lekker fietsen. Maar dan zit het rondje er al weer bijna op. Nog een stukje langs de Lozerlaan en ik ben weer thuis.

Vandaag 60km totaal 1894 km

donderdag, maart 23, 2006

stukje snelfietsroute richting haaksbergen


Gisteravond twijfelde ik al of ik vandaag naar Dordrecht zou gaan fietsen. Ik had immers al een stevige hardlooptraining achter de rug en dit zou misschien teveel van het goede zijn. Na het hardlopen drinken we met de hele groep gezellig een kopje koffie en het is dan al gauw vrij laat wanneer ik weer thuis ben. Vanmorgen had ik dan toch maar besloten om niet te gaan fietsen, ik voelde het hardlopen nog teveel in mijn benen. Ik was nog geen 5 minuten onderweg of ik had er al stevig spijt van. Richting Rotterdam stond de A13 vast en het alternatief via Gouda was ook een puinhoop. Kortom het kostte me twee keer zoveel tijd om op het werk te komen, terwijl het stralend mooi weer was. Omdat het morgen weer gaat regen heb ik daarom vanmiddag vrij genomen en ben ik alsnog een stukje gaan fietsen. Ik had op de site http://www.snelfietsroute.nl al een interessante route gezien “DenHaag – Haaksbergen”. Deze route is bovendien een goede start wanneer ik van huis uit naar een vriend van mij (en oud collega) Frans Grotepass in Breukelen wil fietsen. We gaan binnenkort samen met de Quest op stap en het zou dan mooi zijn als ik ook naar hem toe kan fietsen. Bovendien moet ik ook nog een keer naar Velomobiel om de achteras te laten vervangen (ze nemen het zekere voor het onzekere en vervangen de as door een 15mm dik exemplaar van de betere staalsoort. Hiervoor moet echter de naaf en het freewiel in de werkplaats worden geruimd). Breukelen ligt al een heel eind in de goed richting.

Zo gezegd zo gedaan, de track in mijn GPS geladen en richting noorden gefietst tot ik op de route zat. Het eerste stuk ging wat moeizaam vanwege de vele scholieren die over de fietspaden zwermen. Maar toe ik eenmaal in Voorburg langs de A12 reed ging het werkelijk als een speer. Dit is met recht een snelfietsroute. Op de heenweg reed ik recht tegen de wind in. Het fietspad volgt tot voorbij Zoetermeer de A12, daarna gaat de weg een stuk richting Noorden. Hier kwam de wind van opzij en kon jet met recht zeggen dat de wind aan de Quest plukte. Mijn benen waren niet optimaal maar toch heb ik hier even getest wat mijn maximale snelheid was. Dit hele stuk kon ik aardig richting 50km/uur rijden en bleef ik het verkeer zelfs voor, het maximum lag op 58 km/uur. Ik denk dat ik dat nog wel eens een keertje ga verbeteren. Nu ging de weg weer richting oost en kwam ik door Boskoop heen. Even later ging de weg door Bodegraven. Hier hebben ze wel een heel apart idee over veilige fietspaden. Er is een nieuw stuk weg met links en recht een stuk voor fietsers (achter de stippellijn). Om de paar honderd meter ligt er echter een betonnen rand over het fietspad en wordt de fietser “gedwongen om voor een auto te springen”, werkelijk heel apart. Deze betonnen randen zijn natuurlijk bedoeld om de auto’s af te remmen, normaal kan de fietsers gewoon achter deze rand door rijden. Een stukje buiten Bodegraven vond ik het wel mooi voor vandaag en maakte ik rechtsomkeer. De terugweg ging mogelijk nog vlotter dan de heenweg al ging ik helaas een keer verkeerd en moest ik op de Flintstone manier heen en weer steken om te keren. Op de heenweg was me dat ook al een keertje op een dijk overkomen en dat drukt de gemiddelde snelheid wel behoorlijk. Het probleem was dat ik met mijn zonnebril op de GPS niet goed kan aflezen.

Het was weer een fantastisch mooie fietstocht, een andere keer ga ik hem over een langer stuk rijden want ik vermoed dat de hele route erg goed te fietsen is.

Vandaag 86 km totaal 1834km

woensdag, maart 22, 2006

snelle rit naar Dordrecht en terug


Gisteren was het weer een mooie dag om naar het werk te fietsen. De weervooruitzichten gaven al aan dat er weinig kans was op regen en de zon zou zelfs nu en dan schijnen. Maandag avond had ik mijn spullens al klaar gezet, het vergt toch wel wat voorbereiding (schone kleren mee, eten en drinken voor onderweg en de quest even controleren). Zo controleer ik ook regelmatig de voorbanden op beschadigingen. Er komen steeds meer kleine sneetjes in de banden waar soms nog een stukje glas inzit. Het lijkt me beter deze te verwijderen voordat ze dieper in het rubber dringen en een lek veroorzaken.

Voor deze rit had ik ook mijn hartslagmeter meegenomen, ik weet wel ongeveer wat mijn hartslag is maar ik wilde het toch eens controleren. Verder natuurlijk mijn GPS 60 zodat ik het gereden track kan terugzien en bewaren. Normaal ontbijt ik niet maar als ik ga fietsen dan lijkt het me beter om toch maar wat te eten, je levert immers toch de nodige inspanning. Deze keer had ik weer gekozen voor de route door Rotterdam. ’s Morgens is het nog rustig en heb ik niet zoveel last van nadere weggebruikers. Eerst reed ik naar het centrum van Delft en als ik eenmaal langs de Schie rijd dan kan ik deze helemaal tot in Rotterdam volgen. Dan de Schie met het fietsbruggetjes oversteken en aan de andere kant mijn weg vervolgen. Vanaf daar richting Klein Polderplein en richting Erasmusbrug. Vlak voor de brug reed ik door een kuil en gelijk daarna hoorde ik een tikkend geluid uit de linker wielkast komen. Ik durfde het niet aan om hier mee door te rijden dus maar even uitgestapt, Quest op zijn kant gelegd en in de wielkast gekeken. Gelukkig niets ernstigs, de wiel magneet van de snelheidmeter was verschoven en tikte de sensor aan.

Vanaf hier ging het weer vlot verder. Bij het bekijken van het gelogde track bleek dat ik mijn snelste tijd tot nu toe had gereden (1:41, de stop-tijd eraf getrokken). Dat lijkt me gezien het aantal verkeerslichten en het andere oponthoud dat je al gauw hebt in een stad geen slechte tijd.

Aan mijn hartslagmeter had ik trouwens niet zoveel omdat hij binnen in de Quest slecht functioneert. Het signaal van de hartslagband komt niet goed bij het horloge aan, alleen als ik het horloge dichtbij de band houd krijg ik een waarde te zien.

Zo globaal is mijn hartslag 135 bij 35km/uur, hartslag 150 bij 45 km/uur (maar dit ga ik nog eens een keer wat nauwkeuriger meten!)

29km/uur gemiddeld, afstand 49km

Voor de terugweg heb ik een uurtje eerder vrijgenomen zodat ik ruim voor het donker word weer thuis ben. Nu koos ik de route via de Hoekse Waard. Eerst weer door de Kiltunnel bij ’s Gravendeel, zonder trappen 70km/uur. Vanaf hier de weg binnendoor naar de Heinenoordtunnel. Helaas zat er een tractor voor me die zo breed was dat ik hem niet durfde in te halen. Normaal ga ik hier ook 70km/uur en door die snelheid rijd ik aan de ander kant weer een heel stuk omhoog. Nu dus niet en dat betekende zwoegen om boven te komen. Nu volgde de mooie route langs de oude maas, helaas is het fietspad wel aan een nieuw toplaagje toe. Vandaar ging het vlot naar de Beneluxtunnel. Hier moet ik de kap losmaken om de lift te bedienen. Wat ik in die tunnels wel vervelend vind (en vooral in de beneluxtunnel) is dat je de uitlaatgassen van de brommers in ademt.

In Vlaardingen kan ik weer een heel stuk het fietspad langs de vaart volgen, wel met veel slingers maar daar wen je ook aan. Op een bepaald punt kwam er een man van een jaar of 50 van rechts het fietspad op. Ik probeer de snelheid erin te houden en dat beviel hem blijkbaar minder. Ik hoorde hem nog net een krachtterm roepen, die ik maar als aanmoediging beschouw om nog iets harder te gaan.

Een stuk verder bij het Woudt gebeurde er iets soortgelijks met een andere man van dezelfde leeftijd categorie. Hij fietste aan mijn kant van het fietspad en leek niet van plan mij erlangs te laten. Blijkbaar oordeelde hij dat ik niet op het fietspad thuishoorde. Pas na herhaaldelijk toeteren ging hij op het laatste moment opzij. Ook nu weer met een luide aanmoediging aan mij gericht. Wat een zeikerd!

Thuis gekomen bleek de terugrit nog sneller te zijn gegaan. Ik merk dat ik aan het fietsen in de Quest gewend raak. Blijkbaar hebben je spieren nogal wat tijd nodig om aan de liggende houding te wennen. Ik denk dat er nog voldoende ruimte voor verdere verbetering is

30km/uur gemiddeld, afstand 55,5km totaal 1748km

zondag, maart 19, 2006

twee uitstapjes




Gisteren was het zulk mooi weer dat ik er wel even uit moest. Aangezien ik niet echt zin had om op een route te puzzelen heb ik maar een oude bekende uit de kast getrokken. De gps ontvanger ging mee, altijd leuk om in Google earth te zien waar je bent geweest. Bovendien kan de opgeslagen track later nog worden gebruikt om een route te plannen. Het lijkt wel of het fietsen in de Quest me steeds beter afgaat, de gemiddelde snelheid loopt ook verder op. Ik moet nog wel een beetje oppassen dat mijn knie geen echt probleem wordt maar voorlopig gaat het de goede kant op. Ik heb deze route nu al een keer eerder gereden en toen ging het niet overal goed, deze keer fiets ik heb zonder te hoeven zoeken. Vooral het stuk langs de nieuwe waterweg is heerlijk, dan kan je lekker snelheid maken. Wel maf als je moet bellen om groepjes wielrenners te passeren, die kijken dan verbaast om van wat komt daar nu aan? Na hoek van Holland door de duinen richting Kijkduin. Het blijft wel oppassen met paarden, die reageren zo verschillend. Het ene paard geeft geen krimp terwijl een ander er gelijk vandoor gaat. Het verbaaste me dat sommige paarden je zelfs in de gaten hebben als je ze van achteren nadert. Ze horen iets vreemd en draaien hun hoofd een stukje. Ze kunnen duidelijk beter naar achteren kijken dan een mens. Vanuit Kijkduin naar Scheveningen na de boulevard richting centrum. Bij Florenzia een kopje koffie. Verschillende mensen wilden nu wel eens weten waar ik in fietste. Een persoon dacht zelfs dat de Quest een omgebouwde bobslee was..

rit 75 km





Vandaag weer op stap geweest met als doel een stuk van de snelfietsroute Port zelande-Rozenburg te rijden. Eerst de route ge-download en toen via Mapsource (van garmin) geprobeerd de track in de GPS 60 te downloaden. Dan zakt je broek wel bijna af als je ziet dat het programma de file niet accepteerd omdat de file van een te oude versie zou zijn (terwijl ze zelf steeds nieuwe versies verzinnen). Gelukkig heb ik nog een (gratis) programma dat bijn alle formaten herkent en kan converteren en/of downloaden (G7towin zie http://www.gpsinformation.org/ronh/g7towin.htm).

Het navigeren met een GPS ontvanger is even wennen. Een paar keer ging ik toch verkeerd maar dat bleek achteraf mijn schuld, je moet de voorgeschotelde informatie goed interpreteren.

Tot het pontje naar Rozenburg was het gesneden koek. Vandaar heb ik de GPS track gevolgd en dat ging best wel goed. Op de route valt weinig aan te merken, alleen is de weg niet overal even goed. Maar dat heb je overal op fietspaden. Ik had de hele tijd een stevige wind in de rug en was toch wel een beetje bang dat dat op de terugweg lastig zou worden. Vandaar dat ik de route niet helemaal uit ben gereden. In Goedereede ben ik even gestopt om een krentenbol te eten. Niet dat ik echt honger had want ik leefde immers op het recept van Kees van Malssen (water, limonadesiroop en zout). Eerst leek het wel wat erg zout smaken maar later bleek dat het zout nog niet goed was opgelost en ik het zo naar binnen zoog. Even schudden en het smaakte best wel goed (bedankt Kees). Als ik alleen water drink dan krijg ik het na een paar uur fietsen moeilijk en dan moet ik echt wat eten, op deze manier kan je langer doorgaan.

De weg terug ging simpel door de "backtrack" optie van de GPS te gebruiken. Het eerste stuk nog even een paar (niet opgevoerde) brommers voorbijgereden. Van de straffe tegenwind bleek ik weinig (of geen) last te hebben (mooi toch zo'n Quest!). Na het pontje ben ik het fietspad langs de nieuwe waterweg weer gevolgd (langs die mooie waterkering die soms niet dichtwil!). Bij het wachten op de pont hoorde ik het gesprek tussen twee wielrenners, ze hadden het over mijn Quest en vroegen zich af waarom ik niet zo het water in reed (ha ha). Op het fietspad kwam ik ze weer tegen en ze dachten waarschijnlijk dat ze stilstonden toen ik ze voorbij schoot. Even later reed er een politie auto voor me. Aangezien het een fietspad is staan er geen snelheid beperkingen op verkeersborden. De auto reed 50km/uur en ik ging ging er makkelijk langs. Ik zag ze alleen glimlachen maar ze ondernamen verder geen actie.

vandaag 113 totaal 1642

opm: de km teller van de GPS 60 komt exact overeen met de teller van de Quest

woensdag, maart 15, 2006

Eindelijk weer gefietst

Het is al weer een aardige tijd geleden dat ik voor het laatst met de Quest op pad ben geweest. Eerst een week op skivakantie in Valoire (FR). Aan het einde van de week merkte ik het al dat ik een virus te pakken had. Het snowboarden ging niet meer zo lekker en ik was steeds snel moe. Op de zondag dat we terug kwamen hoopte ik dat ik het ergste had gehad maar dat was een illusie. Toen ik me op maandag had ziek-gemeld steeg de koorts snel en al gauw kon ik alleen nog maar in bed liggen en slapen . Dat heeft de hele week geduurd en nu pas kan ik zeggen dat mijn conditie weer redelijk is hersteld. Alleen heb ik nog last van mijn keel en kan ik bijna niet praten. Toch kon ik niet langer wachten en heb het er vanmorgen maar op gewaagd om weer een woon-werk ritje te maken. Niet te snel, gewoon rustig aan. En dat heeft gewerkt! De heen-reis van ca 50km in 1:55 en de terug-reis van 58km in 2:00. En dat terwijl het me weinig inspanning kostte. Bovendien wilde ik mijn knieën niet teveel belasten omdat ik daar de laatste tijd zo nu en dan last van heb. Ook heb ik geprobeerd om met een wat hogere cadans te fietsen, normaal kies ik al gauw de hoogste versnelling.

Het weer was fantastisch, het enige wat me niet meeviel was om vanmorgen de moed te verzamelen om te gaan fietsen. Ik had verwacht dat het erg jkoud zou zijn maar dat viel best mee. Als je dan eenmaal op weg bent dan gaat het echt heerlijk. Een minpuntje was een fietspad waar zonder eerdere aankondiging graafwerkzaamheden aan de gang waren. De enige optie was terugkeren en een andere route zoeken. Op de terugreis een racefietser ingehaald en nu ook het “protocol” goed gevolgd: eerst langzaam inhalen tot de racefietsen “aanhaakt”, dan langzaam versnellen. Dit was de eerste keer dat het ook volgens plan verliep, het verbaasde me wel dat hij nog zo lang meekwam (tot 45km/uur), maar toen was het ook in een keer weer over en viel hij snel terug. Ach, een mens heeft zo zijn pleziertjes..

De terugweg voor de verandering maar weer eens door de Kiltunnel, Heinenoordtunnel en de Beneluxtunnel, een heel mooie route maar wel iets langer. Volgende keer moet ik eerst iets eten voor ik vertrek want vanavond na thuiskomst haal ik de schade in en eet ik alles wat ik tegenkomt. Beter om wat reserve op te bouwen voor onderweg

P.S. Het windschermpje voldeed nu echt prima, de gaatjes onderin zorgen ervoor dat hij sneller ontwasemt na stilstand en anders heb ik nog een doekje om het schoon te wrijven

Vandaag 108, totaal 1454