snelle rit naar Dordrecht en terug

Gisteren was het weer een mooie dag om naar het werk te fietsen. De weervooruitzichten gaven al aan dat er weinig kans was op regen en de zon zou zelfs nu en dan schijnen. Maandag avond had ik mijn spullens al klaar gezet, het vergt toch wel wat voorbereiding (schone kleren mee, eten en drinken voor onderweg en de quest even controleren). Zo controleer ik ook regelmatig de voorbanden op beschadigingen. Er komen steeds meer kleine sneetjes in de banden waar soms nog een stukje glas inzit. Het lijkt me beter deze te verwijderen voordat ze dieper in het rubber dringen en een lek veroorzaken.

Voor deze rit had ik ook mijn hartslagmeter meegenomen, ik weet wel ongeveer wat mijn hartslag is maar ik wilde het toch eens controleren. Verder natuurlijk mijn GPS 60 zodat ik het gereden track kan terugzien en bewaren. Normaal ontbijt ik niet maar als ik ga fietsen dan lijkt het me beter om toch maar wat te eten, je levert immers toch de nodige inspanning. Deze keer had ik weer gekozen voor de route door Rotterdam. ’s Morgens is het nog rustig en heb ik niet zoveel last van nadere weggebruikers. Eerst reed ik naar het centrum van Delft en als ik eenmaal langs de Schie rijd dan kan ik deze helemaal tot in Rotterdam volgen. Dan de Schie met het fietsbruggetjes oversteken en aan de andere kant mijn weg vervolgen. Vanaf daar richting Klein Polderplein en richting Erasmusbrug. Vlak voor de brug reed ik door een kuil en gelijk daarna hoorde ik een tikkend geluid uit de linker wielkast komen. Ik durfde het niet aan om hier mee door te rijden dus maar even uitgestapt, Quest op zijn kant gelegd en in de wielkast gekeken. Gelukkig niets ernstigs, de wiel magneet van de snelheidmeter was verschoven en tikte de sensor aan.

Vanaf hier ging het weer vlot verder. Bij het bekijken van het gelogde track bleek dat ik mijn snelste tijd tot nu toe had gereden (1:41, de stop-tijd eraf getrokken). Dat lijkt me gezien het aantal verkeerslichten en het andere oponthoud dat je al gauw hebt in een stad geen slechte tijd.

Aan mijn hartslagmeter had ik trouwens niet zoveel omdat hij binnen in de Quest slecht functioneert. Het signaal van de hartslagband komt niet goed bij het horloge aan, alleen als ik het horloge dichtbij de band houd krijg ik een waarde te zien.

Zo globaal is mijn hartslag 135 bij 35km/uur, hartslag 150 bij 45 km/uur (maar dit ga ik nog eens een keer wat nauwkeuriger meten!)

29km/uur gemiddeld, afstand 49km

Voor de terugweg heb ik een uurtje eerder vrijgenomen zodat ik ruim voor het donker word weer thuis ben. Nu koos ik de route via de Hoekse Waard. Eerst weer door de Kiltunnel bij ’s Gravendeel, zonder trappen 70km/uur. Vanaf hier de weg binnendoor naar de Heinenoordtunnel. Helaas zat er een tractor voor me die zo breed was dat ik hem niet durfde in te halen. Normaal ga ik hier ook 70km/uur en door die snelheid rijd ik aan de ander kant weer een heel stuk omhoog. Nu dus niet en dat betekende zwoegen om boven te komen. Nu volgde de mooie route langs de oude maas, helaas is het fietspad wel aan een nieuw toplaagje toe. Vandaar ging het vlot naar de Beneluxtunnel. Hier moet ik de kap losmaken om de lift te bedienen. Wat ik in die tunnels wel vervelend vind (en vooral in de beneluxtunnel) is dat je de uitlaatgassen van de brommers in ademt.

In Vlaardingen kan ik weer een heel stuk het fietspad langs de vaart volgen, wel met veel slingers maar daar wen je ook aan. Op een bepaald punt kwam er een man van een jaar of 50 van rechts het fietspad op. Ik probeer de snelheid erin te houden en dat beviel hem blijkbaar minder. Ik hoorde hem nog net een krachtterm roepen, die ik maar als aanmoediging beschouw om nog iets harder te gaan.

Een stuk verder bij het Woudt gebeurde er iets soortgelijks met een andere man van dezelfde leeftijd categorie. Hij fietste aan mijn kant van het fietspad en leek niet van plan mij erlangs te laten. Blijkbaar oordeelde hij dat ik niet op het fietspad thuishoorde. Pas na herhaaldelijk toeteren ging hij op het laatste moment opzij. Ook nu weer met een luide aanmoediging aan mij gericht. Wat een zeikerd!

Thuis gekomen bleek de terugrit nog sneller te zijn gegaan. Ik merk dat ik aan het fietsen in de Quest gewend raak. Blijkbaar hebben je spieren nogal wat tijd nodig om aan de liggende houding te wennen. Ik denk dat er nog voldoende ruimte voor verdere verbetering is

30km/uur gemiddeld, afstand 55,5km totaal 1748km