Het heeft een paar dagen geduurd voor ik weer fit genoeg was om naar mijn werk te fietsen. De wedstrijden afgelopen weekend hadden wel veel energie gekost. Ik had verder nergens last van, behalve pijnlijke voetzolen. Tijdens de 6-uurs race begon de onderkant van mijn voeten steeds meer geïrriteerd te raken, maandag waren ze ronduit pijnlijk. Gelukkig gaat dat nu ook weer beter.
Vanmorgen ben ik weer in mijn fiets gestapt, het moest er maar weer eens van komen! Na een paar honderd meter had ik mijn draai weer gevonden en genoot ik van de rit. Erg hard ging het niet en alle verkeerslichten stonden op rood. Ook de brug over de Noord ging voor mijn neus open om een kneuterig bootje door te laten. Lang nadat de boot was gepasseerd was de brug pas weer dicht en zo kwam ik een kwartier later dan gewoonlijk aan.
Op de terugweg ging het een stuk vlotter. Ik had in de middagpauze lekker in de zon gezeten en was weer behoorlijk fit. De wind stond schuin tegen en was best wel sterk ( ff kijken op de site ), ja 6Bft pal uit het westen. Maar ondanks de wind ging ik als een speer, het lijkt wel of mijn conditie erop is vooruit gegaan. Dat gevoel heb ik ook wel gehad na hardloopwedstrijden. Hopelijk kan ik de goede vorma vasthouden tot de volgende wedstrijd, wellicht op 6 juli op Flevonice. .
Toen ik over de brug richting Papendrecht reed riep iemand heel hard: He, Ik schrik me de tering, he, he, alsof hij een antwoord van mij verwachte. Ik reed wijselijk door want het klonk allemaal erg agressief, hij wilde mij op mijn gezicht slaan of anders een gat in mijn Quest trappen. Ik heb wel vaker van dit soort aanvaringen in deze buurt. Het eikel gehalte in de regio Dordrecht is wel erg groot!
Langs de A20 kwam een paard met berijdster me tegemoet. Ik hield zoveel mogelijk afstand en nam snelheid terug. Je weet het nooit, gisteren las ik een verhaal van een Quest bestuurder waarbij een paard een scheur van 1meter in zijn Quest trapte toen hij achterlangs reed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten