Zondag. Om 4:30 spring ik uit bed, ik ga immers vandaag naar Den Helder rijden met de FTCW. Om 5:00 is het vertrek dus ik moet nog aardig opschieten om de laatste voorbereidingen af te ronden. Gauw eet ik een bord Brinta en vul ik een 1,5l fles met limonade. een paar minuten voor 5:00 kom ik bij de Velohal aan waar zich al een groep stoere mannen hebben verzameld voor het Koningsnummer onder de FTCW toertochten: Wateringen-Den Helder-Wateringen. (Deze tocht werd vroeger ook gereden, de laatste jaren werden de fietsers echter eerst naar Den Helder gebracht.) Bij de FTCW bestel ik een retourtje Den-Helder waarop de man achter de tafel moet lachen. Ik schijf snel in en een paar minuten later zit ik alweer in de fiets. Er staat een fotograaf te wachten die wat foto's maakt van de vertrekkende fietsers. Het eerste stuk van de route is me bekend, zo starten meer routes van FTCW. Het gaat in een groepje van 9 man in een rustig tempo van ca 33km/uur noordwaarts, het windje schuin in de rug. We komen een aantal jongeren tegen die net terug komen van een avondje stappen, zo heeft ieder zijn hobby's! De route leid ons via een reeks van plaatsen waarvan ik de meeste niet eens ken: Leiden, Woubrugge, Langeraar, Papenveer, Vrouwenakker, Uithoorn, Nes a/d Amstel, Oudekerk a/d Amstel. Bij het Amstel station in Amsterdam missen we een pijl en moet we weer een stukje terug. De pijl die we uiteindelijk vinden is niet rond maar ook niet vierkant. Toch besluiten we dat dit hem moet zijn en we vervolgen onze weg door de stille straten. Het valt me op dat je zo snel van de drukke stad de rustige polder in rijd. We fietsen door Tot vlak voor Purmerend waar we stoppen voor de koffie en een appelpunt.
Na een half uurtje pauze gaat de route verder. We passeren een aantal hekken en smalle fietsbruggen, die mij behoorlijk ophouden omdat ik er niet makkelijk langs kan. Ik moet steeds flink doortrappen om de groep weer in te halen. Bij driehuizen komen we bij een zeer smalle fietsbrug. Als ik me er uiteindelijk overheen heb gemanouvreerd is de groep al lang uit het zicht verdwenen. Ik probeer de pijlen op de weg te volgen maar ik kan er geen meer vinden. In plaats daarvan volg ik de ANWB richting wijzers en even later zie ik de groep in de verte rijden. De snelheid loopt op tot 50 en al gauw kan ik weer aansluiten. De route voert ons dwars door de Beemster, nu snap ik waarom de Beemster kaas zo goed smaakt. Het is hier een prachtig weids landschap! Jammer dat ik hier niet vaker kan fietsen.
We passeren een grote groep wandelaars. Ik kan Mart (Baksteen uit Maasluis) zijn opmerking over mooie meiden onderstrepen, ze zitten er niet bij! Deze meiden hebben allemaal dikke kuiten, zijn op leeftijd en zijn meestal aan de stevige kant. Dat geeft niet want dan kan ik mijn aandacht meer op het mooie polder landschap richten.
Ondertussen fietsen we gestaag door, het tempo ligt steeds rond de 33km/uur. Bij St Pancras zijn we het spoor weer even bijster. Nadat we een stukje zijn terug gereden vinden we de pijl die ons in de goed richting stuurt. Na Koedijk komen we aan het kanaal te rijden, vanaf hier kan ik de weg wel dromen en ik ga alvast vooruit. Met de wind schuin in de rug loop de snelheid op tot 45km/uur en met een uurtje ben ik bij de controlepost in Den Helder. Daar staan mijn vader (mijn trouwste fan) en de man van FTCW al op me te wachten. Het is ondertussen prachtig zonnig weer geworden, de zon kwam maar moeizaam door de bewolking heen. Nu is het lekker warm en ik trek wat dunnere kleren aan. Het natte shirt en broek kunnen ondertussen een beetje drogen op de kap van de Quest.
Ik krijg een krentenbol, een banaan en een blikje limonade toegestopt. Eigenlijk heb ik helemaal geen honger, ik heb nog genoeg aan de appelpunt van de koffiestop, de limonade gaat er des te beter in. Toch prop ik het eten ook naar binnen, uit ervaring ken ik de noodzaak maar al te goed. Als je niet voldoende eet, wel of geen honger, gaat het kaarsje des te sneller uit.
Na een minuut of 15 a 20 komen ook de andere renners binnen. Nadat ze wat hebben gedronken gaan ze op zoek naar een plek om wat te eten. Ik blijf achter om nog wat met mijn vader te praten, onder andere over het nieuwe aanrechtblad dat hij gisteren bij de gamma heeft gescoord met een korting van 30%. Als ik weer op Texel ben in september (NK tijdrijden) ga ik het keukenblad plaatsen.
Na een half uurtje komt de tweede groep van vier renners binnen, zij waren ook een half uur later bij Velo vertrokken. Als ook zij op zoek gaan naar een restaurant stap ik weer in mijn Quest voor de terugweg naar Wateringen, met nog zo'n 140km te gaan.
Nu is het makkelijk om de route te volgen, deze is immers gelijk aan die van vorig jaar en die heb ik in mijn GPS staan. In tegenstelling tot vorig jaar rij ik nu grote stukken over de duinpaden. Naar boven is vermoeiend maar daarna is het prachtig als je met hoge snelheid naar de beneden kan suizen over de bochtige weggetjes. Het begint nu al wat drukker te worden, er zijn veel fietsers en wandelaars onderweg. Het is ook prachtig strandweer, dit in tegenstelling tot het weer in de zuidelijker badplaatsen waar het gewoon koud blijkt te zijn.
Het volgen van de route gaat zo goed dat ik de controlepost bij Bergen voorbij rijdt. Achteraf hoor ik dat de controleur me wel voorbij heeft zien rijden. Niet getreurd, de volgende post is niet echt veel verder. Bij Velsen zie ik het pontje voor mijn neus wegvaren, ik ben net een tiental seconden te laat. Tijdens het wachten laat ik mijn Quest aan een paar geintereseerde voorbijgangers zien en voor ik het weet kan ik de pont weer op. Nu is het nog maar een paar kilometer tot de controlepost in de speeltuin in velsen.
Als ik in de speeltuin uit mijn Quest klim vraagt een klein meisje waar ik vandaan kom met mijn vliegtuig. De dames van de speeltuin horen het aan en schieten beide in de lach, toch wel schattig van zo'n klein kindje. Nadat ik wat heb gedronken een praatje met de controleman heb gemaakt en het toilet heb bezocht spring ik weer in mijn Quest voor de volgende etappe. Hoe dichter ik bij Zandvoort kom, hoe drukker het wordt. Het is vreemd om te zien hoe hier de mistflarden vanaf zee over de duinen komen waaien. Op de boulevard gaat het even niet zo snel, de automobilisten rijden me duidelijk in de weg. Na zandvoort rij ik weer door de duinen richting noordwijk en daarna naar Katwijk. Bij strandtent "zee en zon" stop ik voor de laatste controle. Ik hoor dat de groep renners achter mij zeker niet voor sluitingstijd bij Velo zullen zijn, misschien hebben ze te zwaar getafeld? ik drink een cola en ga weer op stap, het is nu nog maar een kleine 30km. ik heb de afgelopen 100km flink doorgereden, dat begin ik nu wel in mijn benen te voelen. Wanneer ik eindelijk bij velo het parkeertereein oprij neem ik met een flinke knal een stoeprandje mee met mijn linker voorwiel. Het zal de vermoeidheid wel zijn, gelukkig heb ik geen schade. Bij Velo krijg ik een herrinnering en twee biertje die inslaan als een bom.
Thuis stap ik gelijk onder de warme douche en even later doe ik een dutje in de warme zon. Ik had niet eens door dat ik in slaap viel en ogenschijnlijk seconden later roep Francis me voor het eten. Ik blijk een minuut of twintig te hebben geslapen. Ik kan terugkijken op een fantastische dag en een prima georganiseerde toertocht van FTCW. Ik heb genoten van mooie landschappen, mooi weer en lekker fietsen. Als er nu wat meer mooie vrouwen gaan wandelen is het helemaal af.
325km van 5:00 tot 17:00, totaal Quest 21200km
Geen opmerkingen:
Een reactie posten