CycleVision 2008

Het afgelopen weekend ben ik met Timo op de ligfietsdagen op de Sloter wielerbaan geweest. Daar hebben we kunnen genieten van het prachtige zomerweer, gelukkig kwamen de slechte weersvoorspellingen niet uit. Nu konden we lekker kamperen, het is heel relaxed dat je zo vanuit je tent naar een wedstrijd kan gaan. Het is werkelijk een internationaal evenement, er komen zelfs fietsers uit Duitsland, Belg


Gisteren heb ik twee verschillende wedstrijden met mijn Quest gereden. Mijn hooggespannen verwachtingen kwamen helemaal uit. Bij de 1 uurs wedstrijd eindigde ik op de 5-e plaats, achter de twee superrijders uit de ligfietswereld Ymte Sijbrandij en Hans Wessels en twee bestuurders van tweewiel gestroomlijnde ligfietsen (deze fietsen hebben nog minder weerstand dan een Quest). Mijn gemiddelde was 51,9 km/uur, de afgelegde afstand bijna 52km

Vorig jaar heb ik ook met deze wedstrijd meegedaan, dus het parcours kende ik al goed. Deze baan dateert uit de zestiger jaren en het asfalt is hier en daar wel aan vernieuwing toe. Gelukkig is een deel pas geleden ook verbeterd. Tijdens deze wedstrijd deelde ik de baan met zo'n 60 andere fietsers en dat geeft soms lastige situaties. Zo gebeurde het een paar keer dat ik flink in de remmen moest omdat ik door een ander werd klemgereden, dan kost het heel veel energie om weer op snelheid te komen.

Gisteravond heb ik de tweede wedstrijd gereden, een tijdrit over 25 km. Wanneer de eerste rijder 25 km heeft gereden wordt de wedstrijd gestaakt. Ik had hierbij een gemiddeld snelheid van 52,8 en eindigde op de vierde plaats wat me nog een mooie prijs opleverde (een Kojak buitenband).










De klapper kwam vanmorgen om 8 uur, de tijdrit van 6 uur. Bij het inschrijven had ik mezelf al afgevraagd waar ik aan ging beginnen. Een dergelijke afstand op volle snelheid fietsen kost ongelooflijk veel energie. Als je niet oppast ben je na een paar uur door je reserves heen en gaat het kaarsje uit. De afgelopen tijd heb ik wel speciaal getraind voor dit soort lange afstanden maar dat is toch anders dan de wedstrijd. Om dit probleem zoveel mogelijk te vermijden had ik flessen limonade en een pak pannenkoeken bij me. Drinken is geen probleem maar eten krijg je tijdens een wedstrijd nauwelijks naar binnen. Ik startte met 3 liter en tijdens de race gaf Timo me nog twee keer een fles aan zodat ik in totaal 6 liter heb gedronken. Ik reed deze wedstrijd met de stroomlijnkap op de Quest, wat heel erg warm was, er stond gewoon een sloot condenswater naast me op de bodem van de fiets. De meeste anderen die gestart waren met een dergelijke kap gingen op een bepaald moment verder zonder kap omdat het te warm was. Achteraf had ik dat misschien ook wel moeten doen.

De eerste uren ging het eigenlijk best wel lekker maar uiteindelijk is het toch enorm slopend om zo hard te fietsen. Bij bepaalde bochten moest ik iets snelheid terugnemen want boven de 50 komt het linkerwiel van de grond. Dat betekend dat je na de bocht weer extra moeite moet doen om weer op snelheid te komen. Vlak na de start is er een heuvel waar de baan over de toegangsweg heen gaat. Dat klimmetje begin je na verloop van tijd ook te voelen. En dan moest ik ook bij deze race een paar keer flink in de remmen omdat iemand voor me geen ruimte liet in de bocht.

Halverwege de race gaf Timo me een fles aan. Toen ik daarna weer wilde optrekken kreeg ik kramp in mijn linker bovenbeen. Gelukkig kon ik het weer weg masseren terwijl ik met een slakkengang verder reed. Even dacht ik de race hier te moeten staken, maar dat hoefde gelukkig niet. Je kan dit punt herkennen aan de dip in de grafiek. Je ziet dat andere ook hun zware momenten hebben gehad. Ik zag Ymte op een bepaald moment ook naast zijn fiets op de grond zitten. De ronden daarvoor kon ik hem bijhouden en zelfs passeren. Hij had het ook te warm gekregen onder de kap. even later kwam hij mij weer voorbij, nu zonder kap. Ik weet niet meer hoe ik de laatste ronden heb gereden, ik was werkelijk helemaal op. Toen het sein kwam dat de 6 uur vol waren had ik zelfs de grootste moeite met het rondje uitrijden. En na de race kon ik maar met moeite uit de Quest klimmen. Ik denk dat dit het zwaarste is wat ik ooit heb gedaan. Timo had gelukkig alle spullen opgeruimd zodat ik alleen maar onder de douche hoefde te stappen.

Ik eindigde op een prachtige vijfde plaats in het klassement met 272 km.

(De uitslagen zijn te zien op ligfiets.net)

Volgend jaar toch maar weer meedoen?





foto's Hans Huijgen en Luc Willeart



links: ik ben een slechte starter, dat kost tijd!








De derde prijs voor de velomobiele race (25km), een mooie buitenband van Velomobiel.

Timo is mijn assistent .