Zondags ritje Zeeland

Het fietsen zonder het zwarte dekje is goed bevallen, zo goed dat ik gisteren een wat langere tocht heb gemaakt richting zeeland. Niet zo lang als ik zou willen want ik moest om 12 uur weer terug zijn. Mijn dochter Michelle was uitgenodigd om piano te spelen op het open podium in de hofboerderij in Wateringen en daar moet ik natuurlijk bij zijn. Als route had ik de snelfietsroute naar de Brouwersdam gekozen. Ik zou wel kijken hoever ik kon komen als ik maar op tijd terug was. Om kwart over 8 reed ik weg, iets later dan de bedoeling maar het is ook niet gemakkelijk om zondag morgen vroeg je bed uit te komen. De temperatuur was gelijk al lekker, zelfs in een shirt terwijl de beschermende kap thuis lag. Bij de veerpont naar Rozenburg kwam ik een grote groep van wel veertig wielrenners tegen. Een paar maakten de gebruikelijke opmerkingen over het naar de overkant varen in de Quest (leuk hoor, die had ik nog niet gehoord maar mijn tijd komt nog wel). Ik moet er niet aan denken bij deze sterke stroming, zelfs de boot moet nog aardig zijn best doen om op het goede punt uit te komen.

Aan de overkant aangekomen fietste ik de eerste kilometers met de groep mee, dat kon ook niet anders omdat de paadjes te smal waren om in te halen. Een stuk verderop liet ik de groep achter me om op mijn eigen tempo te gaan fietsen. Na ongeveer anderhalf uur besloot ik dat het weer tijd was om terug te gaan, zo zou ik op tijd terug moeten zijn. Waar ik geen rekening mee had gehouden is de veerpont, die voor mijn neus vertrok zodat ik extra lang moest wachten voor ik kon overstekken. Er zat niet anders op dan vol gas naar huis te rijden, de 20 kilometer van de pont tot aan huis reed ik met een gemiddelde van 40km/uur. Ik had nog net genoeg tijd om even te douchen, anders was het wel erg onsmakelijk geweest voor de ander toeschouwers. Michelle speelde de sterren van de hemel met het perfect ingestudeerde nummer van de film Amelie. Ze viel ook erg op doordat ze de drie nummers geheel uit haar hoofd speelde.

95 km

Vandaag weer een retourtje Dordrecht. Op de heenweg langs de Kralingse plas en daarna de Bienenoord brug over. Beter fietsweer kan ik me niet wensen. Op de terugweg weer door de tunnels. Bij Vlaardingen kwam ik een grote klas giechelende kinderen tegen, een aantal vond mijn Quest op een banaan lijken. Op de Holyweg weer het oude liedje, de doseer installatie staat nog niet aan. Vlak voor Schipluiden werd ik bijna van mijn sokken gereden door een automobilist die zo’n haast had dat hij mij maar even in de kant drukte. Het scheelde maar heel weinig! Echt een absurde situatie, je kan wachten op het volgende ongeluk. Zelfs een doseerinstallatie voorkomt niet dat automobilisten veel te hard rijden om de schade weer in te halen. Er zou eigenlijk aan beide zijden van de weg een dergelijke vertraging moeten zijn.

Vandaag 107 km, totaal 5214 km