Twee dagen nadat ik bij Ymte van velomobiel een groter tandwiel had besteld lag het pakketje al bij ons in de bus. Een tandwiel met 57t en een stukje ketting met de vijf extra benodigde schakels.
plaatje: direct vanuit de nieuwste versie van Google earth, nu nog mooier.
Sleutelen op het eind van de route bij de stormvloedkering
Ik vind het altijd moeilijk om aan mijn Quest te gaan sleutelen als die het nog perfect doet, het kan alleen maar minder worden. Toch wilde ik graag het grotere tandwiel gemonteerd hebben, dan is er nog voldoende tijd voor de wedstrijd van 22 oktober om er aan te wennen.
Het monteren was een eitje, oude tandwiel los nemen en het nieuwe er voor terug zetten. Alleen de voor derailleur moest wat hoger om plaats te maken voor het grotere tandwiel. De consequentie is wel dat ik voor niet meer naar een kleiner blad kan schakelen (wat ik toch al nooit deed). Ymte had me verteld dat het in principe nog wel mogelijk is om te schakelen, maar daarvoor moet de ketting geleider wat worden bijgebogen. Daar begin ik maar niet aan, straks buig ik naar de verkeerde kant en wordt het er alleen maar slechter op.
Bij de proefrit liep alles als een zonnetje, alleen het schakelen van het voorblad, zoals verwacht, niet. Toen kon ik ook wel een groter rondje fietsen om te kijken hoe het fietsen in het grootste verzet bevalt.
Op het stuk langs schipluiden had ik de wind pal tegen, teveel wind voor het hoogste verzet. Langzamerhand merkte ik dat de ketting achter soms van het blad sprong. Naarmate ik verder kwam werd dit erger en er was geen versnelling waarbij er geen probleem was. Nog een stukje verder merkte ik dat om de vier a vijf omwentelingen de retourketting niet doorliep en een lus vormde. Die lus werd dan groter en groter en schoot dan ineens weer verder. Soms schoot de ketting achter er geheel af en moest ik voorzichtig proberen om hem weer op het goede spoor te krijgen.
Bij de stormvloed kering kreeg ik er genoeg van en heb ik de Quest op zijn kant gelegd om te kijken wat er aan de hand was. Omdat dit probleem zo regelmatig optrad verwachte ik dat er een schakel niet goed scharnierde, vreemd want daar had ik bij het verlengen van de ketting goed op gelet. Na een half uurtje prutsen zat ik al aardig onder het kettingvet en was het probleem nog niet opgelost. In de tijd dat ik bezig was stopten er zeker drie hulpvaardige fietsers die hun hulp aanboden. Van een wielrenner kreeg ik een aantal vochtige doekjes waarmee ik mijn handen weer een beetje schoon mee kon maken.
Nadat ik het ketting schoon had gemaakt en hem voor de tiende keer schakel voor schakel had bekeken zag ik ineens het probleem. Eén schakel van het stukje dat ik had toegevoegd bleek slechts aan één kant vast te zitten, de andere kant was losgeschoten. Daardoor trok de ketting scheef en liep hij niet goed door de achter-derailleur. Toen was het leed snel geleden. De schakel heb ik eruit gehaald en de ketting opnieuw geponst. Daarbij bleek wel hoe kritisch dit is. Mijn lowcost kettingpons maakt het erg moeilijk om de ketting goed te monteren. Nu drukte ik het pennetje weer niet perfect in het tegenoverliggende schakeltje en dan wordt de schakel opzij gedrukt en zit het pennetje ook niet goed vast.
Het begin van de terugrit reed ik maar niet al te hard, ik had geen zin om weer te moeten sleutelen. Toen ik merkte dat het allemaal weer prima liep ging ik weer wat harder. Langs de weg richting Schipluiden zag ik plots een man met een camera en een statief staan. Toen ik dichterbij kwam zag ik dat het een agent met een lasergun was. Hij stond wat vreemd te kijken toen ik langskwam. Ik weet niet of hij mijn snelheid kon meten (heeft een Quest stealth eigenschappen?) maar ik reed net onder de 60 en was dus niet in overtreding.
Vanmorgen ben ik niet gaan hardlopen aangezien mijn hardloopmaat op reis is. Niet getreurd, fietsen is minstens even lekker. En bovendien was het weer boven verwachting goed. De aangekondigde verslechteringen laten nog even op zich wachten. Nu wilde ik niet zo lang wegblijven en ben ik slechts tot Maassluis gereden. Lekker hard en terug met wind mee nog wat sneller. Toch geen nieuwe snelheid record, ik voelde het nog in mijn benen dat ik vrijdag de hele dag trappen heb gelopen om allerlei spullen naar boven te sjouwen.
Voor aanstaande vrijdag heb ik mijn route al gepland naar camping de Woensberg in Huizen waar het Herfst-treffen plaatsvindt. De route is net onder de 100km, vrijdag heen en zondag weer terug. Nu maar hopen dat het weer goed is. Ik verheug me er wel op.
Gisteren 54 km, Vandaag 34,5 in 40km/uur gemiddeld, totaal 7740 km
Geen opmerkingen:
Een reactie posten