Het is al weer een tijdje geleden dat ik hier een stukje schreef. Hopelijk kan ik er vanaf nu weer wat meer regelmaat in krijgen. Vrijdag start het “normale” leven weer en moet ik weer van maandag tot vrijdag werken. Nu heb ik eigenlijk vrij maar het komt er op neer dat ik nauwelijks tijd heb om te fietsen.
Gisteravond had ik de gelegenheid om een rondje te fietsen. Ik moet wel wat trainen want aanstaande zaterdag rij ik een tijdrit op Texel en dan wil ik toch wel redelijk voor de dag komen. Een recordtijd zit er niet in maar dat geeft ook niet, het is meer een eerste verkenning met een wedstrijd in de Quest.
Ook reed ik gisteren weer voor het eerst sinds lange tijd met de kap op de fiets. Tot nu was het daar eigenlijk veel te warm voor en zelf nu levert het aardig wat extra zweetdruppeltjes op. Toch het me direct op dat je met de kap een stuk sneller kan. Op het stuk lang de nieuwe waterweg haalde ik nu wel een snelheid boven de 60km/uur, hetgeen me de vorige keer niet lukte (opm. er was nauwelijks wind). Het viel me nu op dat ik best wel een wat groter verzet kan gebruiken. Bij 50km/uur is de trapfrequentie behoorlijk hoog. Misschien laat ik ook wel eens een 55-tands voortandwiel plaatsen (ipv de huidige 52-tands).
Ik twijfelde of ik vanaf Hoek van Holland de omgekeerde route terug zou rijden of mijn weg vervolgen door de donkere duinen. Uiteindelijk koos ik voor het laatste en dat heb ik ook geweten. Halverwege naar Kijkduin begon de binnenverlichting te knipperen en tien seconden later viel alles uit. Dat was mijn eigen schuld want toen ik de Quest voor de rit naar buiten reed merkte ik dat ik was vergeten de accu los te koppelen, blijkbaar was 80% van de energie uit de accu verdwenen.
Daar stond ik dan midden in de duinen zonder licht. Gelukkig had ik wel een zaklantaarn en een knipperlichtje. Deze laatste weigerde dienst dus moest ik er even aan prutsen om hem weer werkend te krijgen. Het ding viel half uit elkaar en het kostte me wat moeite om hem weer goed te krijgen. Met een elastiek bevestigde ik het lampje op mijn helm (is die helm toch ergens goed voor). Zelf had ik er niets aan want ik kon de weg nog steeds niet zien, maar anderen konden me nu wel zien aankomen. Met de zaklantaarn kon ik het fietspad weer enigszins volgen. Ik koos de kortste weg naar de “bewoonde wereld” waar de fietspaden verlicht zijn. Vanaf hier ging ik zo snel mogelijk weer terug naar huis. In Kwintsheul passeerde ik een politieauto, die wel even inhield maar gelukkig niet stopte. Anders waren ze gegarandeerd over het ontbrekende achterlicht begonnen.
Hopelijk kan ik morgen nog een ritje maken zodat ik zaterdag toch nog enigszins voorbereid kan starten.
50km, totaal 6772km
Geen opmerkingen:
Een reactie posten