Eduard Botter en zijn velomobiel Quest: Tocht naar Wetzlar

Het is al weer een week geleden, maar door de drukte op mijn werk ben ik nog niet eens toegekomen met het bijwerken van mijn weblog over deze tocht. Hierbij dan maar een korte samenvatting (en kijk anders eens naar het uitgebreide relaas van Wim Schermer).

Woensdag avond ben ik na werktijd met de Quest op het dak van de auto naar de camping op de Appelweide bij Winterswijk gereden. Deze camping ligt op een heerlijk rustige locatie tussen de landerijen. De meeste andere fietsers waren er al, een aantal was nog onderweg. ik was een van de weinige die niet met de Quest naar de camping was gereden, had ik ook wel gewild, maar de tijd ontbrak. Ymte verzorgde volgens traditie een heerlijke pastamaaltijd. Om een uur of tien gingen we slapen wat me niet erg best afging op de harde vloer. Ik heb het grootste deel van de nacht wakker gelegen, volgende keer neem ik een luchtbed mee. Dat kon ook makkelijk omdat op de volgende locatie bedden aanwezig zijn.

Donderdag morgen stonden we om 7uur op en om 8uur waren we al onderweg. Ik ging met de eerste groep mee, achteraf bleek dit de snelle groep te zijn. Al snel reden we Duitsland in en begon het terrein al wat heuvelachtiger te worden. Tussen de middag stopten we om proviand in te slaan en om wat te eten. Naast de Lidl zat een broodjeszaak waar je heerlijk broodjes kon kopen, die smaakten nu dubbel lekker. Om circa 15:30 uur kwamen we als eerste op de camping in Sorpesee aan waar we een plaatsje in een van de trekkers hutten konden zoeken. na het douchen gingen we op de naastgelegen camping in het restaurant een heerlijke schnitzel met bier wegspoelen.

Vrijdag morgen ging de wekker weer om 7:00 uur en aten we een lekker eitje met gebakken spek, dat ging er wel weer in!! Al snel na het vetrek werd het terrein behoorlijk heuvelachtig, wat het fietsen met de Quest behoorlijk zwaar maakte. Tegenover de langzame beklimming stond steeds een snelle afdaling waar de snelheid flink opliep. De kunst was om de remmen zo min mogelijk te gebruiken. Toch rook ik regelmatig de warmgelopen remvoeringen. naar mate we dichter bij Wetzlar kwamen gingen de afdalingen sneller. Bij de laatste afdaling liep de snelheid op tot 97km/uur. We kwamen om 18:00 uuraan bij de jeugherberg, de tweede groep was te laat voor het avondeten, de keuken ging sluiten. Dit losten we op door voor iedereen van de tweede groep een bord eten klaar te zetten.

Zaterdag stond er aanvankelijk niets op het programma. Tocht werd er snel een rondrit geïmproviseerd zodat we samen met de andere deelnemers door de omliggende plaatsen konden fietsen. De zon scheen volop en het werd een prachtige rit. in een van de dorpjes stopten we op het marktplein om wat te eten. Hier hadden we erg veel bekijks van de aanwezigen, het was ook wel een bont gezelschap van allerhande velomobielen.

Zondag was het weer tijd voor de terugtocht, dat betekende dat er weer flink moest worden gewerkt. Het weer was langzaam minder geworden, in de ochtend was het zelfs erg fris. Na elf uur steeg de temperatuur en verdween de mist en dichte bewolking. In de middag was het zelfs behoorlijk warm, vooral tijdens de beklimmingen.

Uieindelijk bereikten we in de buurt van Winterberg een hoogte van 750meter na een beklimming van wel drie kwartier. Het tempo tijdens deze beklimming lag op een schamele 8km/uur. Wat wil je ook met zoveel bagage in een fiets die leeg ook al niet bepaald ligt is.

Maandag was de laatste dag al weer aangebroken. Toen we de camping afreden konden we gelijk met een klim beginnen, dat viel niet mee. Daarna werd het steeds makkelijke naarmate we dichter bij Nederland kwamen.

Om drie uur waren we al weer terug bij de Appelweide. De meesten van de groep moesten echter nog veel verder fietsen over afstanden variërend van 100 tot 230km. Ik kon in de auto stappen en was om 17:45 weer terug in Wateringen. Jammer dat het weer voorbij is, ik heb erg genoten van het fietsen en het gezelschap. ca 650km

Stop op het dorpsplein