Met elektro assist

Ik heb de smaak weer goed te pakken, maandag met de Quest, vandaag ook en morgen weer. Vandaag was het fietsen zelfs dubbel fijn omdat er een prachtige file op de snelweg stond.

Heen ging als een speer, ik was niets vergeten mee te nemen en kon dus lekker doorrijden. De snelheid zat er goed in, tussen Delft en Rotterdam reed ik constant 50, verschillende bromfietsers voorbij rijdend.

Het was druk op het werk, dus ik ging pas om half zes weer huiswaarts. Dat betekend minder fietsers en dus minder mensen die bij verkeerslichten al op het knopje hebben gedrukt. Soms is het lastig om vanuit de Quest op zo'n knopje te drukken.

Voorbij Papendracht ging ik een bromfietsers voorbij. Even later stonden we samen voor een verkeerslicht te wachten, hij zei tegen mij dat dit de eerste keer was dat hij door een fietsers was ingehaald. Hierop antwoorde ik dat het er toch een keer van moest komen.

Tegen de helling bij de Brienenoordbrug op had ik het zwaar om een fietser in te halen, die daar op een herenfiets met nette broek en overhemd voor me uit reed. Toen ik hem uiteindelijk inhaalde zag ik zijn geheim: elektro assist. Achterop de fiets een heel kleine accubox en voor een nauwelijk grotere voornaaf met motor ingebouwd.

Ondertussen bedacht ik me dat ik later (wanneer ik oud en versleten ben) misschien wel een elektro assist voor de Quest wil.

Met dit soort overpinzingen en een lekker muziekje op vloog de tijd en was ik weer thuis voor ik het wist. Morgen weer!