1e Bij NK tijdrijden op Texel!

Vrijdag morgen was ik samen met (mijn zoon) Timo al vroeg op weg met de Quest op het dak van de auto. Eerst moest ik even bij Henk in Amsterdam langs om wat spullen op te halen, daarna naar Velomobiel voor het vervangen van mijn achteras. In Amsterdam duurde het langer dan verwacht. Even na twaalf kwamen we bij Velomobiel aangereden waar het zogezegd gonsde van de bedrijvigheid. Een paar mensen kwamen hun nieuwe Quest ophalen, een Mango was aan een service beurt toe en er moesten nog nieuwe frames gelast worden. Ondanks al dat werk ging Ymte toch gelijk aan de slag voor het vervangen van mijn as door een nieuw (kraakvrij) exemplaar met een nikkel coating. Tussendoor had ik ook nog allerlei vragen over PBP die Ymte vorige week met Hans Wessels had gereden (wat een prestatie!), over nieuwe banden, Led verlichting, enz. Er is altijd genoeg om over te kletsen. Bovendien had ik reserve banden nodig voor mijn Quest en die van Henk. Dankzij de perfecte service van Velomobiel waren we Rond half drie weer op weg. De reis richting Texel ging niet erg voorspoedig, het was best wel druk op de smalle polderwegen. Toen we (ik) ook nog een afslag miste en de afsluitdijk opreed was de vaart er helemaal uit. Er zat niets anders op dan naar de overkant rijden en daar boven de weg te keren. Bij de boot was het behoorlijk druk maar gelukkig konden we met de tweede boot al naar de overkant. Ondertussen was het al te laat om nog met de Quest te gaan rijden.

Zaterdag morgen ben ik gelijk na het ontbijt de wedstrijdroute gaan verkennen. Ook moest ik ervaren hoe mijn nieuwe zelfgemaakte bandenhelm voldeed. De gewone fietshelm beperkt de bewegingsvrijheid binnen de kap teveel en bovendien maakt het een hoop lawaai als je steeds tegen de kap stoot. Mijn voornemen was om het rustig aan te doen. De kap deed zijn werk goed en de snelheid zat al gauw boven de 50km/uur. Er stond niet veel wind, de temperatuur was erg gunstig en volgens de weersverwachting zou het vandaag ook niet echt warm worden. Ideale omstandigheden dus voor een wedstrijd met stroomlijnkap op de Quest.

Weer thuisgekomen heb ik even gedoucht en ben toen met mijn ouders en Timo gaan shoppen in Den Burg. Om twee uur ben ik langzaam richting start gereden zodat ik nog tijd had om met de andere ligfietsers te babbelen. Het was weer een gezelligheid als elk jaar, vooral erg leuk omdat het in feite zo'n klein clubje is. Wim Schermer die de racekap van Bob Vroegh geleend had toch besloten om deze keer eens met de kap op te gaan rijden. Harry Lieben reed ook, net als vorig jaar met een stroomlijnkap.


foto: start met mijn fanclub aan de zijlijn (Timo en mijn moeder)

Een kwartiertje voor de starttijd ben ik in de Quest gestapt om nog even warm te rijden. Toen ik bij de start aankwam stond Wim nog te wachten. Om 15:28 ging ik van start en ik zat binnen no-time op een kruissnelheid van zo'n 56km/uur.

Steeds zag ik Wim een stuk voor mij uit rijden maar de afstand werd toch niet zo snel kleiner als ik zou willen. Vlak voor het eindpunt kwam hij mij tegemoet. Het keren op het eindpunt ging niet erg voorspoedig. Ik zag al snel dat ik geen hulp kreeg dus ik maakte het rondje zo ruim mogelijk en klikte toen mijn linkervoet om om me naar achter te duwen. Daarna kon ik weer inklikken en direct het rondje vervolgen. door deze plotse beweging kreeg ik gelijk kramp in mijn linker kuit en moest ik even rustig aandoen om het niet te verergeren. Later zag ik aan de data van de GPS dat ik pas na 90 seconden weer op snelheid was, de gemiddelde snelheid daalde hierdoor met 1km/uur. Even na het keerpunt kwam Harry me tegemoet. Dit leek veel sneller dan ik had verwacht en ik concludeerde dat hij op me in liep. Dat gaf mij een extra impuls om nog harder te rijden.

Even later begon het lastige bochtenwerk dat de snelheid verder verlaagd. Pas op zo'n 30km na de start passeerde ik die taaie Wim. Petje af!! Ik hoop dat op die leeftijd ook nog zulke prestaties neerzet. Op dit bochtige stuk was het ook lastiger door de automobilisten die hier rondreden, de baan is immers gewoon toegankelijk. Op een punt ging het bijna mis toen een klein meisje met haar skelter vlak voor me linksaf wilde slaan. Een uur eerder was een tandem al gevallen door een toeriste die plots naar links ging. Een van de fietsers moest naar het ziekenhuis worden afgevoerd.

Na de bochten ging het weer rechtuit en kon het gas er weer vol op. Ik merk aan mezelf dat ik soms na een bocht een beetje "inkak" waardoor de snelheid te lang laag blijft. En dat is natuurlijk jammer. Door de finish heen geen ik bijna voluit (60) en dat viel de toeschouwers en de man met de microfoon blijkbaar wel op, zo hoorde ik later. Na de finish moet ik wel even uitrijden om weer een beetje bij te komen. Vijf minuten later was ik al weer helemaal de oude, zo snel hersteld dat. Wim reed me tegemoet en hield zijn duim omhoog. Even later begreep ik wat hij bedoelde, ik stond op de eerste plaats en Harry was inmiddels al binnen.

Eduard Botter Wateringen 0:46:46 uur 52,60km/uur
Harry Lieben Groningen 0:49:33 49:65
Wim Schermer Castricum 0:49:57 49,25
Bastiaan Welmers Delfgauw 0:52:47 46,61
Theo van Goor Koudhoorn 0:57:00 43,16

zie ook: wielervereniging Texel

Ik bleek een zeer comfortabele voorsprong van ruim drie minuten te hebben op nummer twee.


foto: fotograaf en fan vader Jan.


foto: de winnaars van de verschillende categorieën.


foto: na de wedstrijd nog even napraten.
foto: Timo heeft een mooi overzicht vanuit het kraaiennest.

foto: de verzamelde ligfietsers na de wedstrijd

Ik kan terugkijken op een heerlijk weekend op Texel met zon, zee, wind, strand en een lekker stukje fietsen. Volgend jaar ben ik weer van de partij!