Maartse buien

Vandaag reed ik mijn eerste rit naar mijn werk in Dordrecht sinds die fatale rit waarbij ik met de Quest omviel. De omstandigheden waren nu iets beter, de temperatuur was een paar graden boven het nulpunt zodat er weinig kans was op bevroren stukken weg. Toch had ik wat moeite met het snel nemen van bochten waar de weg nat was. Het is een kwestie van tijd, over een paar maanden ga ik weer zo hard als voor de duikeling.

Mijn benen wilden niet zo hard als afgelopen zaterdag, maar ja dat kan je zo vroeg op de ochtend ook niet verwachten. Het laatste kwartier reed ik bijna recht tegen de zon in, terwijl ik geen zin had om te stoppen zodat ik mijn zonnebril uit mijn tas kon opduikelen. Dit is toch nog beter dan in het donker rijden. Er waren verder weinig bijzonderheden, behalve dan dat ik uiteindelijk toch nog de 35 km/uur gemiddeld haalde.


Op de terugweg zag de lucht er dreigend uit. Het bleef niet bij dreigen want net voorbij Papendrecht viel de hagel met bakken naar beneden. Ik reed op dat stuk langs de snelweg net een kleine 50km/uur tegen de wind in om een achter me rijdende bromfietser voor te blijven. Gelukkig duurde de bui niet lang want het deed verschrikkelijk pijn aan mijn gezicht.

Het bleef droog tot voorbij Rotterdam, toen kreeg ik nog een klein regen buitje over me heen. Wat me deugt deed was dat het verschrikkelijk druk was op de weg, overal stonden auto's stil. Dat begon al in Dordrecht en ging door tot in Rijswijk. Het zal wel met het weer te maken hebben. Ik had er in ieder geval geen last van.

De terug weg deed ik iets sneller dan de heenweg: 36km/uur

vandaag 104 km


Mijn rolweerstand meter project ligt nu even stil doordat ik het erg druk heb met mijn werk. Wel zie ik zo nu en dan kans om te werken aan het programma voor mijn Quest computer. Veel stelt het programma niet voor, maar het kost toch nog wel wat tijd, vooral omdat ik het in assembler schrijf (voor de geïnteresseerden: dat is de basis taal voor microprocessors, compacter kan het niet. Het huidige pr0gramma bestaat uit ca 250 bytes)


Ik heb al een dergelijke computertje in mijn Quest zitten, maar nu heb ik er een mooi printje voor gemaakt.

De connectors rondom zijn voor het aansluiten van de 12V voeding, schakelaar en lampen (knipperlichten, achterlicht, voorlicht, remlicht en binnenlicht).

Alles gaat automatisch, vergeet je bijvoorbeeld de richtingaanwijzers dan gaan ze even later vanzelf weer uit.

De bediening gaat via druktoetsen: 1 keer indrukken = aan, 2-e keer indrukken = uit. Je kan ook snel wisselen van linker knipperlicht naar rechter knipperlicht (en andersom) zonder de eerste uit te schakelen: makkelijk als je twee bochten achter elkaar hebt. Als de richting aanwijzer aan is dan zie je dat aan de knipperende binnenverlichting.

De knipperleds kunnen rechtstreeks worden aangesloten, de stroom beperkend weerstanden zitten al op de print. Ook als je vergeet om de verlichting uit te schakelen dan gebeurt dat even later vanzelf, de computer gaat dan in de slaapmode en gebruikt bijna geen stroom meer. Indien de accuspanning te laag wordt dan geeft de computer een waarschuwing. In dat geval kan je de verlichting dimmen (100%, 40%, 20%, 10% of helemaal uit). De dimmer werkt met zogenaamde pulsbreedte modulatie, ongeveer zoals een huis tuin en keuken dimmer functioneert.

Het achterlicht brand alleen maar 100% of is anders uit. Als je remt gaat het achterlicht even aan, als het daarvoor al aan was gaat het juist knipperen. Wanneer de parkeerrem wordt gebruikt gaat het achterlicht na 15 seconden vanzelf weer uit.

Zaterdag rij ik misschien, in het kielzog van Mart (de baksteen), de zoetemelk klassieker (150km).