Tweede op Flevonice

Ik was vanmorgen al vroeg in de weer om alle spullen bij elkaar te rapen voor de wedstrijd in Biddinghuizen. De tocht met de Quest op het dak van de auto ging voorspoedig, dit keer zowaar geen files, zodat ik ruim op tijd aan kwam rijden bij de baan. Ik was een van de eerste fietsers die de baan ging verkennen.







De baan was nog bochtiger dan ik al dacht, in bijna iedere bocht moet je flink afremmen om er niet uit te vliegen. Daarmee werd ook het voordeel van de race-kap een stuk minder. Achteraf bleek ik d enige te zijn die met een kap ging fietsen. Een ander nadeel van de kap was dat je niet door hebt hoe hard het waait en het gevoel voor de bochten wordt een stuk minder. Maar ik moest wel met deze kap rijden aangezien ik er vanmorgen ook was achtergekomen dat ik de zwarte schuimkap op het cycle vision had laten staan.

Nadat ik een aantal rondjes had gereden waren de andere deelnemers ook aangekomen en kon de wedstrijd beginnen. de eerste wedstrijd ging over 1 rondje, dat in verband met werkzaamheden aan de baan was beperkt tot 3,75km. Later bleek dat het criterium hierdoor ook was verlengt tot 11 rondjes, terwijl ik steeds dacht dat het een race van 25km was.

Ik startte als vierde en voor ik lekker op gang was passeerde k de finish alweer. Ik was niet echt tevreden, er zat veel meer in. Ik was zo bezig met "niet omslaan in de bochten", dat ik bijna niet aan hard doortrappen toekwam. Bovendien waaide het stevig (4-5Bft), waardoor het nog lastiger wordt om de bochten heelhuids door te komen. Deze baan is helemaal open en in de polder kan het stevig waaien. Achteraf bleek ik op de derde plaats te staan achter Ymte(Quest) en Niels (M5 lowrider). De laatste zat maar 1sec voor me. Deze baan is duidelijk beter geschikt voor twee wielers die de bochten beter kunnen nemen.


Tijdens het wachten kwam er een enorm vliegtuig over, een Antonov transport vliegtuig. Volgens een kenner in de groep is dit het grootste vliegtuig ter wereld en is er maar 1 operationeel (deze dus).



Anderhalf uur later gingen we weer van start, nu allemaal tegelijk. Dit keer stond ik vooraan, hetgeen een veel betere eerste ronde opleverde aangezien ik niemand hoefde in te halen. Deze keer had ik weer dezelfde problemen als bij de eerste wedstrijd, hoe kom ik de bocht door. Sommige bochten zijn venijnig, die worden op het einde nog iets scherper waardoor je alsnog dreigt om te gaan. Ik rij liever een constant tempo, daarom moet ik steeds weer denken: versnellen, versnellen als ik een bocht uitkom. Zeker op de rechte stukken moet ik snelheid maken om voordeel van de kap te hebben.

Dit keer ging het iets beter en kwam ik uit op de tweede plaats achter Ymte. Dat leverde me alweer een prijs op, een opvouw barbecue (handig voor de vakantie).

De volgende wedstrijd is op Texel (NK tijdrijden, op 3 september)