lekke banden misere

De laatste tijd probeer ik 2 of 3 keer per week naar mijn werk in Dordrecht te rijden, steeds zo'n 100km. Het mooie weer werkt ook goed mee en ik kan het grootste deel van de rit in het daglicht rijden. Ik rij nu op de heen en terug weg langs de Delfshavenseweg, op een fietspad waar je heerlijk "vol gas kan geven". Naast het fietspad rijden auto's die ik meestal makkelijk voor kan blijven. Gisteren reed ik de tweede rit van deze week en alles liep gesmeerd. Toen ik rond vijf uur weer in de Quest was gestapt en de terugrit begon merkte ik dat er iets niet lekker liep. Door de MP3 speler hoorde ik niet goed wat er fout ging, na uitstappen zag ik het direct: een lekke band. Er zaten twee kleine gaatjes in de linker voorband. Ik kon niet echt bedenken hoe die er in zouden zijn gekomen, het was beslist geen "snakebite", de gaten zaten allebei links van het loopvlak en bovendien slechts 1cm uit elkaar. (zie kaartje: lek 1)De zon scheen nog heerlijk op deze prachtige nazomer middag en na een minuut of tien was ik weer op weg. Dat een ongeluk meestal niet alleen komt merkte ik even later nadat ik de brug "over de Noord" was gepasseerd. In een bocht naar links reed ik bijna rechtdoor het talud af, door hard te remmen kwam ik op tijd tot stilstand. Ja hoor, weer een lege voorband en nu aan de rechterkant. (lek 2) Toen ik het lek ging zoeken schrok ik van de toestand van de buitenband, tot op de draad versleten! De vorige ervaringen maakten wel duidelijk dat je hier niet makkelijk mee weg komt. Toch moest ik nog zeker 40km rijden en om hulp bellen was geen optie.

Met een stuk reparatie materiaal dichtte ik het grootste gat in de buitenband en het gaatje in de binnenband. Na oppompen bleek er nog een gat in de binnenband en na dit te hebben gedicht bleek er zelfs een derde gat te zijn. Bovendien had ik maar een heel klein restje lijm en een klein stukje reparatie materiaal. Niet erg hoopvol dus!

Na een paar kilometer was het weer bingo. (lek 3) Een oude baas op de brommer bood zijn hulp aan. Meer dan me gezelschap houden bij het plakken kon hij echter niet, de Quest pastte zeker niet in zijn auto. Ik plakte een extra stuk over het opnieuw verschenen gat in de buitenband en binnenband en ging weer voorzichtig op weg. De band had ik nu tot maar 4Bar opgepompt (8 is normaal voor deze swalbe stelvio, ik had de wedstrijd bandjes er nog om liggen)

Ik reed zo rustig mogelijk door de bochten om zo min mogelijk frictie met de weg te hebben. Ook hard afremmen was nu uit ten boze. Op deze manier wist ik het door het centrum van Rotterdam heen te redden en pas na Rotterdam kwam het vierde lek. (lek 4) Het was nog steeds licht en de temperatuur goed. Met het laatste restje lijm en reparatie materiaal wist ik de gaten weer te dichten. Gelukkig bleef het bij dit gat en kon ik het resterende stuk in 1 keer afleggen. In Delft vertrouwde ik het niet en stapte ik nog een keer uit. Het bleek loos alarm, door de lage bandspanning lag de Quest als een dweil in de bocht, maar de band was niet lek.

Rond half acht was ik weer thuis, deze rit had bijna twee keer zo lang als normaal geduurd.
Gauw maar nieuwe banden bestellen!