Katjeskelder

Afgelopen Vrijdag ben ik ’s morgens naar mijn werk in Dordrecht gereden. En dat terwijl de regen met bakken uit de lucht viel. Normaal kies ik dan liever een andere dag, maar dit keer moest het wel. Het plan was namelijk dat ik na afloop van de werkdag door zou fietsen richting de Katjeskelder in west Brabant. Daar zaten we het weekend in een luxe vakantie huisje. Ook ’s avond miezerde het nog, niet echt ideale omstandigheden om een lekker stuk te fietsen Het stuk van Dordrecht naar Oosterhout had ik vorig jaar ook al gereden, dat maakte het navigeren een stuk makkelijker. Het laatste stuk weg, de Bredaseweg, was deels afgesloten en er was een omleiding voor fietsers ingesteld. Die omleiding was niet geheel duidelijk aangegeven, waardoor ik maar de voor fietsers verboden (auto)weg volgde. Een automobilist in een busje vond 50 km/uur (daar de maximaal toegestane snelheid) blijkbaar niet voldoende en zat me aardig op de hielen. Rond zeven uur kwam ik op het park, waar Francis ook net kwam aanrijden.

Zondag morgen maakten we eerst een prachtige wandeling op de nabij gelegen Vrachelse heide. Later op de ochtend ging de familie naar het zwembad, ik ging liever met de Quest op pad. Het was daar ook uitstekend weer voor, de kap hoefde er niet op want de temperatuur was lekker in het zonnetje. De GPS ging mee op weg zodat ik ook de weg terug makkelijk kon vinden. Mijn GPS (GPS60) heeft namelijk geen kaart, je kan alleen de geladen track, of een eerder gereden track volgen. Een GPS met kaartmogelijkheid staat nog op mijn verlang lijstje! Al fietsend probeerde ik zoveel mogelijk mooi asfalt te volgen. Er waren ook mountainbikers en wielrenners in de omgeving actief, die vormeden een extra uitdaging. Eerst reed ik tot vlak voor Tilburg om aan de stadsgrens rechts af te slaan. Weer later kreeg ik het bordje Baarle Nassau in beeld, daar wilde ik ook wel eens naar toe fietsen. Daar aangekomen kocht ik wat lekkers voor bij de koffie en ging weer terug richting Katjes kelder.

Maandag morgen had ik moeite met het op tijd vertrekken, terwijl de rest van de familie lekker kon blijven liggen. Uiteindelijk vertrok ik rond 8 uur, het voordeel was dat de zon nu al op was en ik niet ik het donker hoefde te fietsen. Het stuk langs de wegwerkzaamheden in Oosterhout ging nu veel voorspoediger en ik schoor lekker op. Deze route naar mijn werk staat wel in schril contrast met mijn normale route door Delft en Rotterdam. Terwijl ik normaak wel 30 keer voor een verkeerslicht moet stoppen en tientallen lastige kruisingen moet over steken bleef het aantal verkeerslichten nu beperkt tot hooguit vijf. Op de Moerdijkbrug aangekomen zag ik een wegwerkers busje staan. De man er naast mompelde iets dat eindigde op fiets. Ik kon het niet verstaan, volgens mij was de beste man een Pool die Nederlands probeerde te praten. Ik dacht we zien wel, desnoods moet ik strak even uitstappen. Toen ik bijna aan de andere kant van de brug was werd duidelijk wat me hij me probeerde te vertelen. Er kwam een veegwagen mijn kant op die het hele fietspad in beslag nam. Een gewone fiets had er nog niet langs gekunt. Er zat niets anders om dan de Quest te draaien (wat maar net paste) en terug te fietsen. De veegwagen deed er nog een minuut of tien over en toe kon ik pas weer verder. Nu was het nog maar een klein stukje naar mijn werk.

’s Avond ging het weer voorspoedig op weg naar huis. Ik merkte wel dat ik wat weinig had gegeten. Gelukkig kon ik zonder stoppen het stuk naar huis afronden.