Schermpje, scherm, schermer

Een dag nadat Wim Schermer zijn windschermpje van mij had ontvangen stond zijn "recensie" al op zijn weblog. Omdat dit ritje onder gunstige omstandigheden had plaatsgevonden was zijn reactie ook erg positief. Een paar dagen later heeft hij een wat minder goede ervaring, met mist beslaat het scherm toch nog en wel aan beide kanten. Ik realiseer me dat hier weinig aan is te doen, ook een fietsbril ondergaat hetzelfde lot. Vorig jaar heb ik ook onder soortgelijke omstandigheden gefietst en dan zit er niets anders op dan om de paar honderd meter je bril met een tissue droog te maken.

Hoewel dit schermpje een grote verbetering is ten opzichte van de eerdere uitvoeringen is er toch nog wel wat op aan te merken. Wat ik vervelend vindt is dat het scherm wel erg dicht bij mijn gezicht is. Verder beslaat het nog als je stil staat, bijvoorbeeld voor een verkeerslicht (en dat gebeurt nogal eens). Als ik dan weer op gang kom is de condens snel weg, maar de eerste meters zie je niet veel. Een ander klein nadeel is dat dit scherm nogal bewerkelijk is om te vervaardigen. Het boren van de gaatjes moet met veel beleid gebeuren, het plexiglas scheurt makkelijk. Ook het extra ruitje aan de binnenkant geeft extra werk. Stiekem hoop ik erop dat er meer Questrijders zijn die wel een dergelijk schermpje zouden willen hebben. Niet dat ik eraan zou willen verdienen, de eer alleen is al voldoende.

Wim stuurde me gisteren een mailtje waaruit bleek dat hij toch nog niet helemaal tevreden was met deze uitvoering. Ik had niet anders van Wim verwacht, de man is toch een echte perfectionist. Hij stelde voor om het ruitje meer naar voren te plaatsen, eventueel in combinatie met een dakje. Voor dat eerste idee had ik wel oren, maar een dakje is me een station te ver. Ik had een tijdje terug ook al nagedacht over een schermpje dat gebruikt kan worden als je zonder schuimkap rijd. Maar daar heb je momenteel weinig aan, mij is het nu in ieder geval te koud.

Zo'n suggestie is wel een goede stimulans voor mij om er mee verder te gaan, zelf heb ik al eerder het idee dat het wel goed is. Het werkt toch!

Nadat ik Wim zijn idee een dag had laten borrelen wist ik hoe ik het ging doen. In eerste instantie wilde ik het scherm met een platte rand aan de onderzijde uitrusten. Nadat ik de mal voor het vormen van het plexiglas had aangepast kwam ik er achter dat dit geen goede oplossing was. Het plexiglas laat zich wel makkelijk buigen, maar complexe vormen zijn niet makkelijk. De oplossing was simpel, gewoon het bestaande schermpje vergroten en aanpassen zodat het iets naar voren op de schuimkap past. Daar zet ik het met een stukje klittenband vast en klaar is Kees (Eduard). Het resultaat mag er wel wezen.

Ik heb daarstraks snel even een rondje in het donker gereden en het scherm functioneert fantastisch. Ik moet nog een rit onder minder goede omstandigheden maken (morgen wellicht) maar ik denk dat het oordeel positief blijft.






Nu zit het scherm met slechts 1 stukje klittenband vast. Dat zal onder de meeste omstandigheden wel voldoende zijn, maar als er harde wind van achteren komt klapt het vast om. Ik denk dat is daarom nog twee stukjes aan weerszijden toevoeg.






Dit schermpje zit ongeveer 8 cm meer naar voren, daardoor is de kans op beslaan veel kleiner. Het verminderen van windgeruis en het uit de wind houden van de ogen gaat nog steeds even goed.







Met dank aan fotomodel Timo Botter.