donderdag, augustus 23, 2012

Dutch capitals tour 2012 - 1426km in drie dagen - dag 1


DCT 2012 (klik voor interactief)


 Woensdag 15 augustus om tien uur was het eindelijk zo ver en ging de DCT2012 van start. Ik had al maanden naar deze tocht uitgekeken en ook wel opgezien.  Deze nonstop fietstocht gaat langs alle hoofdsteden van Nederland. Ik was mijn voorbereidingen goed begonnen door een aantal kortere randoneurs ritten te rijden. Helaas viel de laatste tocht (600km)  in het water toen deze ruw werd verstoord door een aanrijding in Simpelveld (limburg). Voor de start werd er een praatje gehouden waarbij de enige vrouwelijke deelneemster een beker kreeg overhandigd, tevens was er een beker voor de oudste deelnemer, een krasse baas van 82!  Dat is wel een hele prestatie op die leeftijd!

De deelnemers (45 stuks) waren in de uren voor de start al komen binnendruppelen en ik had al kennis gemaakts met Peter de Rond en Tom Hospes (beide ook met een Quest). Peter kende ik al van een Giesen tocht, Tom alleen via de mail. Ze gaven aan  de tocht met een schema van 100km in drie uur te willen gaan rijden. Dat zou betekenen dat ze na zo'n 44 uur weer terug konden  zijn. Ik rij ook wel eens tochten met deze snelheid maar die zijn dan ook maar 100km lang! Daardoor had ik absloluut geen illusie om met deze jongens mee te kunnen rijden.


Klokslag tien uur gaf Leo Forster het sein te vertrekken en de stoet deelnemers kwam in beweging met Peter en Tom voorop. Mijn plan was om ze zolang mogelijk bij te houden, ik zou wel afhaken als dat niet meer lukte. We gingen eerst richting Brienenoordbrug via Niewerkerk en Capelle aan de ijssel. Vanaf hier ging het via Rijsooord, Barendrecht en Spijkenisse richting Hellevoetssluis. Het tempo lag hoog maar ik kon volgen! Nu gingen we verder met als doel het Esso pompstation te middelburg. Bij Ouddorp kregen we de geheime controle waar ik gelukkig mijn water kon aanvullen. De drie liter die ik had meegenomen bleek al snel  te weinig met deze hitte. Al gauw bleek dat je wel mooie ritschema's kan maken maar dat de realisatie een ander verhaal is. In de buurt van Breezand kwam er plots een meisje een hellende weg van links afgereden die de Quest van Tom , die voorop reed, vol raakte. Het kind maakte een salto over de Quest heen en kwam in het struikgewas terecht. Het gevolg was een grote scheur in de Quest en zeker een half uur vertraging. Het kind, van franse ouders, mankeerde op een schram na niets. Later bleek dat ze die dag voor het eerst op een fiets met terugtraprem reed en er nog niet goed mee kon omgaan. Peter seinde hulptroepen in om bij Middelburg klaar te staan met reparatie tape.

We konden weer op weg maar het tijdschema lag nu al aan duigen. Ook de hitte was een dwarsligger, het ging allemaal iets langzamer dan we wilden. Even later zat ik alweer bijna zonder water en kon ik gelukkig een flesje cola van Tom lenen. In Middelburg stond de familie van Peter klaar en kon de Quest getaped worden. Ik had mijn les geleerd en startte vanaf nu een etappe met minstens vijf liter water aan boord. De eerste 158km zat er op!

Omdat ik meestal vanaf een paar honderd kilometer last krijg van mijn knieen had ik kniebeschermers om gedaan. Helaas begon de ellende nu al, ondanks deze voorzorgs maatregel. Dat beloofde weinig goeds voor de komende 1350km!

Na deze korte stop gingen we weer verder richting Ossendrecht. Hier was een controle post in cafe de Vrede waar ook Leo al klaar zat om te stempelen. Normaal gesproken hou ik mijn fietsschoenen de hele tocht aan. Maar een vervelende probleem is dat mijn voetzolen na verloop van tijd beginnen te steken. uiteindelijk lijkt het er op alsof er met naalden in je voet wordt gestoken. Peter had hier blijkbaar ook last van gehad en trok bij elke stop een paar slippers aan. Die had ik niet bij me dus vanaf nu liep ik bij iedere controle post op mijn sokken rond. Hiermee was het probleem grotendeels opgelost, hoewel later in de route de pijn vaak al halverwege een etappe begon, mede door het feit dat we slechts zeer kort pauzeerden. In het cafe konden we uit drie gerechten kiezen waaronder een bord soep en een broodje gezond. Dit ging er wel in vooral omdat het meegenomen eten al aardig begon op te raken (de hoeveelheid eten is ook bijna niet aan te slepen!)

Na deze stop gingen we op weg naar de controle post in het Esso station in 's Hertogenbosch. maar zover was het nog lang niet. Het was nog steeds erg warm maar daar begon langzaam verandering in te komen door een regenfront in de verte. Het was nu al donker aan het worden en het bliksemde flink aan de horizon. Aan de weg zagen we dat het flink had geregend, maar wij kregen slechts enige druppels op ons hoofd. In Gilze gas Peter plots aan dat we gingen stoppen. Een zak patat met mayo was de reden. De uitbater van de tent, een chinees natuurlijk, was zeer geïnteresseerd in onze fietsen en kwam even naar buiten om ze te bekijken. Behalve de patat kocht ik een grote hoeveelheid cola om de dorst te lessen.

In  's-Hertogenbosch kwamen we bij het mij bekende Esso tankstation controle punt aan. Hier mogen de klanten de winkel niet meer in op de late avond maar kan je de bestelling aan het loket doorgeven. Wij kochten weer zowat de hele cola voorraad op om de komende uren door te komen. Na een korte pauze gingen we gedrieën verder.

Aan de A2 richting Maastricht was er een stempelpost in het Esso station aan de snelweg. Helaas voor ons was het ook alleen vanaf de snelweg bereikbaar op dit tijdstip. Na een tijdje naar de ingang te hebben gezocht zijn we uiteindelijk over een hek geklommen  om de begeerde stempel te gaan halen. Inmiddels hadden we ruim 21 uur gereden en zo'n 460km afgelegd.

Nu was het volgende doel het drielanden punt waar we donderdag morgen omstreeks tien uur in de ochtend aankwamen. De klimmetjes in Limburg werden ons weer niet bespaard. Leo stond ons al op te wachten met zijn stempel. Hij beloofde ons dat er nog maar een klim zou volgen, wat achteraf niet erg bleek te kloppen.

De eerste dag (24 uur) zat erop en we hadden 500km afgelegd. Nog maar 926km te gaan




Geen opmerkingen: