Wateringen-DenHelder met FTCW 2009

De tijd lijkt te vliegen dit jaar. Gisteren werd alweer de afsluitende toertocht van FTCW verreden, de schoonmoeder der tochten Wateringen-DenHelder-Wateringen.

De wekker stond op 4:25 en even daarvoor hoorde ik, de regen nog op het dak kletteren. De weersvoorspelling was al niet best en ik vroeg me af of ik wel de hele dag in de regen wilde fietsen. Toen ik echter om kwart voor 5 mijn Quest uit zijn stalling haalde was het droog en dat zou het de hele dag blijven. Bij Velo aangekomen bleek dat we de tocht met tien man gingen fietsen, wel wat minder dan de 44 van vorig jaar! Even na vijf uur gingen we van start. Ik had de route-track gelukkig nog van vorig jaar bewaard, dat maakte het wel wat makkelijker. Bovendien had ik voor het eerst een MP3 speler mee, wat achteraf gezien ook een hele goede beslissing was.

In grote lijnen herkende ik de route nog wel. Toch waren er enkele aanpassingen zoals een stuk over een paadje van 60cm breed tussen de schapen door. Voor mij erg lastig omdat de voorwielen net naast het pad in het gras reden. Bovendien schoot het niet erg op via dit pad. Het weer bleef onverwacht goed, er was nog geen druppel regen gevallen. Terwijl ik naar de muziek luisterde schoof het prachtige landschap voorbij. Al vrij snel (zo leek het) kwamen we bij de weg langs de Amstel uit. Op het punt voor het Amstel station waar we vorig jaar verkeerd reden ging het nu gesmeerd maar even later gingen we toch de fout in en reden we een doodlopende weg in. Pas na een paar kilometer werd dat duidelijk en moesten we het hele stuk weer terug rijden.

De eerste koffie-stop lieten we rechts liggen, althans wat koffie betreft. We scoorden wel een stempeltje, er moest wel bewijs verzameld worden dat we er ook geweest waren.
Natuurlijk kwamen we weer bij het bruggetje in West-Graftdijk waar ik eerst 5 keer heen en weer moet voor ik recht genoeg sta om erop te rijden. Op de foto zie je ook dat het maar net past. Aan de overkant aangekomen was de groep foetsie, het duurde zeker een minuut of 15 voor ik ze weer gevonden had.

Nu ik dit schrijf en de route nog even in google earth bekijk ontdek ik waarom de groep weg was. Net als vorig jaar rij ik rechtdoor waar ik linksaf moet. Hierdoor maak ik meer kilometers en zie ik niet waar de groep heen is. Bovendien mis ik een afslag waardoor ik moet omkeren, een hoop tijdverlies dus.

Het tempo lag behoorlijk hoog en ook het stuk naar DenHelder ging vlot. Vlak na Alkmaar ging ik de groep voorruit zodat ik even lekker hard kon. De wind stond nu schuin achter en dat zou op de terugweg schuin van voren worden, niet bepaald ongunstig dus. Even na half elf kwam ik op het stationsplein in Den-Helder aan waar niemand stond te wachten. Ik had op zijn minst verwacht dat mijn vader zou staan te wachten en misschien iemand van de organisatie. Een paar minuten later belde mijn vader, het bleek dat hij zich in de tijd had vergist. Twee jaar geleden was ik namelijk alleen naar Den-Helder gereden en kwam ik daar om 9:00 aan, de andere wielrenners werden met de bus gebracht. Vorig jaar werd er weer vanuit Wateringen gereden en daarmee verschoof het tijdstip van aankomst. Mijn vader was al in Den-Helder geweest en weer terug op Texel, jammer pa!

De man van de bananen en krentenbollen was er ook niet. Later bleek dat dit kwam doordat het zulk noodweer was in Zuid-Holland. Wij dronken een kopje koffie en gingen na een half uurtje weer op stap.

De volgende stop was in Bergen. Hier waren wel mensen van FTCW aanwezig, die helaas niet veel te doen hadden. Door het slechte weer in Wateringen was de animo maar erg laag, vooral voor de kortere tochten, die op een later tijdstip starten. Wij zaten ondertussen in de stralende zon, niet te geloven dat er zo’n contrast kon zijn. Vanaf hier ging het verder richting speeltuin de veilige haven bij Velzen, waar traditiegetrouw een controlepost is. Ik moest nog een stuk voorruit rijden omdat we de route kwijt waren, ik had immers de GPS-track. Ook hier bleven een hoop bananen en krentenbollen over, er waren duidelijk veel minder deelnemers dan verwacht.

Na Zandvoort ging ik weer alleen voorruit, heerlijk om zo door de duinen te rijden.
Omdat het zulk mooi weer was waren er veel fietsers onderweg. Dat leverde gelukkig weinig problemen op, soms moest ik even wachten voor ik kon passeren maar meestal ging men tijdig opzij. Het fietsen is ook zo leuk om wat je allemaal onderweg tegenkomt. Zo zag ik een man met zijn zwarte vriendin lopen. Ik moest even goed kijken maar het was echt zo. Net zoals ik wel een in het programma Belgen in de rimboe had gezien droeg ze een sigaret in haar neusgat! Verderop zag ik in een bosrijk gebied een kerel in een soort van lederhosen met korte broek. Blijkbaar een goede uitrusting om bij een bepaald publiek te scoren!

Een stuk voor Katwijk naderde ik op het duinpad een kruising waar met borden op werd geattendeerd.Vlak voor de kruising liep een echtpaar op het fietspad die ik even met de toeter op het rechte spoor moest helpen. De man schrok blijkbaar en sprong opzij. Vlak daarna zag ik van links een persoon op een mountainbike het kruispunt naderen. Ik reed netjes voor hem langs maar in mijn spiegel zag ik dat hij linksaf draaide op achter mij aan kwam. Verder viel me op dat hij op een blauwe mountainbike reed en een wit overhemd droeg, niet de standaard uitrusting voor een recreant. (politie?!)

Gezien de sprint die hij maakte wilde hij blijkbaar inhalen. Waarschijnlijk zou het niet bij een vermaning blijven, gezien de moeite die hij ervoor deed! Hoewel ik al aardig vermoeide benen had zorgde ik er voor dat dat niet ging lukken. In de eerste honderd meter kwam hij nog iets dichterbij maar toen ik weer vaart kreeg werd het beeld in de spiegel al snel kleiner. Na een paar bochten had hij blijkbaar ingezien dat het een verloren strijd was en verdween hij uit beeld. Ik nam het zekere voor het onzekere en bleef lekker doortrappen. Misschien stond op een volgend kruispunt wel een gewaarschuwde collega op me te wachten. In Katwijk merkte ik dat ik nu wel erg vermoeide benen had, bij een klimmetje kreeg ik tegelijkertijd kramp in mijn bovenbeenspieren. Ik kwam met moeite boven en kon het toen wat rustiger aandoen waardoor de kramp weer wegtrok.

Bij Wassenaar nam ik een verkeerde afslag en kwam ik bij een strand-afslag terecht. Nu was het niet zo ver meer en rond 6:30 kwam ik weer bij Velo aan. Dit keer had ik 324km gereden, 1 km minder dan vorig jaar. Even na mij kwam de rest van de groep weer binnen, blijkbaar was ik mijn voorsprong kwijtgeraakt toen ik verkeerd reed. We dronken nog een biertje en toen ging ik weer huiswaarts. Ik heb de hele avond nog flink water moeten drinken, blijkbaar had ik onderweg te weinig gedronken (ondanks de 2 liter water, 3 glazen cola en 2 koffie)

volgend jaar weer?



NB. Het zat me niet helemaal lekker dat ik dit jaar een half uur later (18:11 ipv 17:45) aankwam dan vorig jaar. Na het bestuderen van de track is het helemaal duidelijk. Vorig jaar was ik de controle in Bergen straal voorbij gereden, dit jaar hebben we er een uur in de zon zitten bakken. Uiteindelijk heb ik het stuk van Bergen naar Velo een half uur sneller gereden. (rij-tijd 10:35 / 30,5km/uur gem)