nieuwe beneluxtunnel ontdekt!

het is wellicht overbodig om te melden dat het vandaag prachtig fietsweer was. Er stond een frisse wind vanuit het noordoosten, niet echt ongunstig voor een ritje naar Dordrecht en terug. Helaas had ik geen GPS bij me, ik weet daardoor ook niet precies hoe lang ik erover heb gedaan. Maar gezien het vroege tijdstip van aankomst leek het zeker een van mijn snellere tijden (<1:30 uur).

Terug besloot ik impulsief om de langere weg door de Kiltunnel te volgen. Met een lekker muziekje op vliegt de tijd. Er waren redelijk veel wielrenners en ook een aantal ligfietsers onderweg. In de Heijnenoordtunnel bleef de teller weer op 82 km/uur steken, daar zal ik wel nooit boven komen, hoewel de teller van mijn oude Quest 85 als maximum aangaf.

Bij de Benelux zag ik een bromfietser een weggetje inrijden waar in principe alleen werkverkeer in mag. Daar wilde ik het mijne van weten en ik ging dus achter hem aan. Wat ik al vermoede bleek de waarheid, er is een service tunnel waar je doorheen kan fietsen. Blijkbaar wordt het oogluikend toegestaan want er wordt je geen strobreed in de weg gelegd. Dat is goed nieuws want ik rij deze stinktunnel niet graag door, met al dat uitlaatgas en die vervelende liften aan weerskanten. Je moet er wel een
klein ommetje voor overhebben, aan beide kanten rij je een paar honderd meter extra.



geheel links de service tunnel, er waait een fris windje






dit is de reguliere stinktunnel (adem inhouden lukt niet)








102km

defect trapaslager?

Vanmorgen kwam ik lekker lui op gang, pas om kwart over 7 was ik op weg. Het was uitstekend fietsweer en ook op de terugweg was het weer puur genieten met de muziek van de MP3 speler. Heen door het centrum van Rotterdam,terug langs het Kralingsebos. Opde terugweg ging het extra snel met de wind (4-5 Bft) schuin van achteren.

Gisteravond heb ik nog eens goed gekeken waar dat rare geluid vandaan kwam. Het bleek dat de trapas erg moeizaam ronddraaide en ik vreesde dat het lager defect was. Toen ik de boel had gedemonteerd bleek er niets met het lager aan de hand, gelukkig maar! Na het weer in elkaar zetten en afstellen van de voor-derailleur liep alles weer als vanouds.

102km

Wateringen-DenHelder met FTCW 2009

De tijd lijkt te vliegen dit jaar. Gisteren werd alweer de afsluitende toertocht van FTCW verreden, de schoonmoeder der tochten Wateringen-DenHelder-Wateringen.

De wekker stond op 4:25 en even daarvoor hoorde ik, de regen nog op het dak kletteren. De weersvoorspelling was al niet best en ik vroeg me af of ik wel de hele dag in de regen wilde fietsen. Toen ik echter om kwart voor 5 mijn Quest uit zijn stalling haalde was het droog en dat zou het de hele dag blijven. Bij Velo aangekomen bleek dat we de tocht met tien man gingen fietsen, wel wat minder dan de 44 van vorig jaar! Even na vijf uur gingen we van start. Ik had de route-track gelukkig nog van vorig jaar bewaard, dat maakte het wel wat makkelijker. Bovendien had ik voor het eerst een MP3 speler mee, wat achteraf gezien ook een hele goede beslissing was.

In grote lijnen herkende ik de route nog wel. Toch waren er enkele aanpassingen zoals een stuk over een paadje van 60cm breed tussen de schapen door. Voor mij erg lastig omdat de voorwielen net naast het pad in het gras reden. Bovendien schoot het niet erg op via dit pad. Het weer bleef onverwacht goed, er was nog geen druppel regen gevallen. Terwijl ik naar de muziek luisterde schoof het prachtige landschap voorbij. Al vrij snel (zo leek het) kwamen we bij de weg langs de Amstel uit. Op het punt voor het Amstel station waar we vorig jaar verkeerd reden ging het nu gesmeerd maar even later gingen we toch de fout in en reden we een doodlopende weg in. Pas na een paar kilometer werd dat duidelijk en moesten we het hele stuk weer terug rijden.

De eerste koffie-stop lieten we rechts liggen, althans wat koffie betreft. We scoorden wel een stempeltje, er moest wel bewijs verzameld worden dat we er ook geweest waren.
Natuurlijk kwamen we weer bij het bruggetje in West-Graftdijk waar ik eerst 5 keer heen en weer moet voor ik recht genoeg sta om erop te rijden. Op de foto zie je ook dat het maar net past. Aan de overkant aangekomen was de groep foetsie, het duurde zeker een minuut of 15 voor ik ze weer gevonden had.

Nu ik dit schrijf en de route nog even in google earth bekijk ontdek ik waarom de groep weg was. Net als vorig jaar rij ik rechtdoor waar ik linksaf moet. Hierdoor maak ik meer kilometers en zie ik niet waar de groep heen is. Bovendien mis ik een afslag waardoor ik moet omkeren, een hoop tijdverlies dus.

Het tempo lag behoorlijk hoog en ook het stuk naar DenHelder ging vlot. Vlak na Alkmaar ging ik de groep voorruit zodat ik even lekker hard kon. De wind stond nu schuin achter en dat zou op de terugweg schuin van voren worden, niet bepaald ongunstig dus. Even na half elf kwam ik op het stationsplein in Den-Helder aan waar niemand stond te wachten. Ik had op zijn minst verwacht dat mijn vader zou staan te wachten en misschien iemand van de organisatie. Een paar minuten later belde mijn vader, het bleek dat hij zich in de tijd had vergist. Twee jaar geleden was ik namelijk alleen naar Den-Helder gereden en kwam ik daar om 9:00 aan, de andere wielrenners werden met de bus gebracht. Vorig jaar werd er weer vanuit Wateringen gereden en daarmee verschoof het tijdstip van aankomst. Mijn vader was al in Den-Helder geweest en weer terug op Texel, jammer pa!

De man van de bananen en krentenbollen was er ook niet. Later bleek dat dit kwam doordat het zulk noodweer was in Zuid-Holland. Wij dronken een kopje koffie en gingen na een half uurtje weer op stap.

De volgende stop was in Bergen. Hier waren wel mensen van FTCW aanwezig, die helaas niet veel te doen hadden. Door het slechte weer in Wateringen was de animo maar erg laag, vooral voor de kortere tochten, die op een later tijdstip starten. Wij zaten ondertussen in de stralende zon, niet te geloven dat er zo’n contrast kon zijn. Vanaf hier ging het verder richting speeltuin de veilige haven bij Velzen, waar traditiegetrouw een controlepost is. Ik moest nog een stuk voorruit rijden omdat we de route kwijt waren, ik had immers de GPS-track. Ook hier bleven een hoop bananen en krentenbollen over, er waren duidelijk veel minder deelnemers dan verwacht.

Na Zandvoort ging ik weer alleen voorruit, heerlijk om zo door de duinen te rijden.
Omdat het zulk mooi weer was waren er veel fietsers onderweg. Dat leverde gelukkig weinig problemen op, soms moest ik even wachten voor ik kon passeren maar meestal ging men tijdig opzij. Het fietsen is ook zo leuk om wat je allemaal onderweg tegenkomt. Zo zag ik een man met zijn zwarte vriendin lopen. Ik moest even goed kijken maar het was echt zo. Net zoals ik wel een in het programma Belgen in de rimboe had gezien droeg ze een sigaret in haar neusgat! Verderop zag ik in een bosrijk gebied een kerel in een soort van lederhosen met korte broek. Blijkbaar een goede uitrusting om bij een bepaald publiek te scoren!

Een stuk voor Katwijk naderde ik op het duinpad een kruising waar met borden op werd geattendeerd.Vlak voor de kruising liep een echtpaar op het fietspad die ik even met de toeter op het rechte spoor moest helpen. De man schrok blijkbaar en sprong opzij. Vlak daarna zag ik van links een persoon op een mountainbike het kruispunt naderen. Ik reed netjes voor hem langs maar in mijn spiegel zag ik dat hij linksaf draaide op achter mij aan kwam. Verder viel me op dat hij op een blauwe mountainbike reed en een wit overhemd droeg, niet de standaard uitrusting voor een recreant. (politie?!)

Gezien de sprint die hij maakte wilde hij blijkbaar inhalen. Waarschijnlijk zou het niet bij een vermaning blijven, gezien de moeite die hij ervoor deed! Hoewel ik al aardig vermoeide benen had zorgde ik er voor dat dat niet ging lukken. In de eerste honderd meter kwam hij nog iets dichterbij maar toen ik weer vaart kreeg werd het beeld in de spiegel al snel kleiner. Na een paar bochten had hij blijkbaar ingezien dat het een verloren strijd was en verdween hij uit beeld. Ik nam het zekere voor het onzekere en bleef lekker doortrappen. Misschien stond op een volgend kruispunt wel een gewaarschuwde collega op me te wachten. In Katwijk merkte ik dat ik nu wel erg vermoeide benen had, bij een klimmetje kreeg ik tegelijkertijd kramp in mijn bovenbeenspieren. Ik kwam met moeite boven en kon het toen wat rustiger aandoen waardoor de kramp weer wegtrok.

Bij Wassenaar nam ik een verkeerde afslag en kwam ik bij een strand-afslag terecht. Nu was het niet zo ver meer en rond 6:30 kwam ik weer bij Velo aan. Dit keer had ik 324km gereden, 1 km minder dan vorig jaar. Even na mij kwam de rest van de groep weer binnen, blijkbaar was ik mijn voorsprong kwijtgeraakt toen ik verkeerd reed. We dronken nog een biertje en toen ging ik weer huiswaarts. Ik heb de hele avond nog flink water moeten drinken, blijkbaar had ik onderweg te weinig gedronken (ondanks de 2 liter water, 3 glazen cola en 2 koffie)

volgend jaar weer?



NB. Het zat me niet helemaal lekker dat ik dit jaar een half uur later (18:11 ipv 17:45) aankwam dan vorig jaar. Na het bestuderen van de track is het helemaal duidelijk. Vorig jaar was ik de controle in Bergen straal voorbij gereden, dit jaar hebben we er een uur in de zon zitten bakken. Uiteindelijk heb ik het stuk van Bergen naar Velo een half uur sneller gereden. (rij-tijd 10:35 / 30,5km/uur gem)

derde Royal van Zanten tocht

Zondag heb ik voor de derde keer met FTCW de Royal van Zanten tocht gefietst. Ik verscheen niet geheel fit aan de start want de nacht ervoor heb ik Francis gezelschap gehouden bij de wandeling in het Wateringse Hofpark voor het kankerfonds (Samenloop voor Hoop). Op zich heel leuk om aan mee te doen, langs de hele route van circa 700m stonden kaarsjes en de sfeer was opperbest, maar wel funest voor de nodige nachtrust. Na een zeer korte nachtrust ging de wekker weer en haaste ik me naar de velohal.

Net als vorig jaar had ik nu de route al in mijn GPS zitten en kon ik zelfstandig rijden. Direct na de start ontdekte ik dat ik mijn GPS houder thuis had laten liggen. Geen ramp want vanaf Velo kan ik makkelijk via huis de route starten. Dat zorgde er wel voor dat de meeste renners nu voor mij reden. Rijdend richting Rijswijk had ik het snode plan om het eerste stuk wat te vereenvoudigen. Bij de rotonde op de Schaapweg in Rijswijk kwam ik echter een eerste grote groep wielrenners tegen, nu moest ik wel de gewone route volgen. Ik gaf flink gas om voldoende afstand tussen mij en de groep te krijgen. Een paar kilometer verderop reed ik voor het eerst fout (dom) en kon ik weer achter een aantal renners aansluiten. Gelukkig waren het er maar drie en vond ik snel een gaatje om er langs te rijden.

De volgende groep kon ik makkelijk voorbij op de brede weg langs de Vliet richting Voorburg. Weer een stuk verder kon ik er helaas niet zo makkelijk langs, dan maar rustig er achteraan tot ik wel kon passeren. Toen ik een tijdje achter de groep had aangereden kwamen van achteren ook weer renners aansluiten. Ik wilde me langzaam laten afzakken maar het leidde toch tot gemopper omdat ik blijkbaar in de weg zat. Ik moest nog even mijn kans afwachten maar uiteindelijk werd de weg breed genoeg. Hoewel, schuin tegen de wind in waaiden de wielrenners zo sterk uit dat zelf deze 7 meter brede weg niet voldoende was. Door te bellen en flink door te trappen kwam ik uiteindelijk weg. Even verderop stonden we weer allemaal voor een gesloten brug, ik gelukkig vooraan. Ik zorgde ervoor dat ik het snelst weg was en daarna had ik het rijk alleen.

Bij de firma Royal van Zanten at ik een heerlijke gesponsorde appelkoek met kopje koffie. Na de koffie ging het weer huiswaarts. Ondertussen begon ik de vermoeidheid goed te voelen. Zo nu en dan passeerde ik weer groepjes renners op weg naar Velo. Er zijn immers ook kortere varianten van deze tocht (70 en 120km) (hoewel je met 70km nog niet bij de koeken bent aangekomen!).

Achter Zoetermeer zat ik tegen kramp in de bovenbenen aan, dat is lang geleden dat ik hier last van had! Gelukkig kon ik het goed doseren en resulteerde het niet in totale kramp. Het fietspad langs de A12 is weer groetendeels open, daar ben ik wel erg blij mee. Vorig jaar moesten we nog een heel stuk door Zoetermeer zwalken. Om kwart voor 1 was ik weer thuis. Snel even douchen voor ik weer met Timo op de fiets richting Den haag mocht stappen.

135km

Vanavond ben ik ook maar even snel in de Quest gestapt. Aangezien ik me onder andere voor de 200m sprint op het WK ligfietsen in Tilburg volgende maand heb ingeschreven moet ik ook eens wat trainen op die afstand. Sinds een week ben ik wat verkouden en de conditie is mede daardoor niet optimaal. dat was goed te merken want ik haalde een teleurstellende topsnelheid van 52km/uur tegen de wind in en 62km/uur met de wind mee. Bij de waterkering aangekomen deed ik wat ik me had voorgenomen. Als er een wielrenner naar boven zou rijden ging ik ook. Op die manierben ik in totaal drie keer naar boven gesprint.

Op de terugweg richting Maassluis kwam ik in de wandel vierdaagse vast te zitten. De groep kwam me tegemoet en ik reed slechts stapvoets. grappig om te zien dat sommige kinderen lopen te dromen tot ze op het allerlaatset moment ineens een grote gele fiets voor zich zien

55km

aanstaande zondag naar Den Helder en terug met FTCW?

Bijna van de wal in de sloot

De rit van vanmorgen naar mijn werk in Dordrecht begon al wat ongewoon. Ik was er van overtuigd dat ik even na 6 uur van huis was vertrokken. Maar naarmate ik dichter bij Dordrecht kwam werd het duidelijk dat het al een uur later was, blijkbaar was de wekker een uur van slag. In Delft reed ik zowaar verkeerd en moest ik door een woonwijk mijn weg zoeken, hetgeen toch een behoorlijke vertraging gaf. Vanaf daar ging het lekker vlot richting Rotterdam. Even nadat ik onder het verkeersplein bij de Brienenoord brug door was gereden maakte ik een scherpe bocht naar links, het fietspad op dat langs de snelweg loopt. Vanaf de andere kant kwam een groep schoolkinderen, drie fietsen dik, de bocht om. In een reflex stuurde ik naar rechts de berm in. Daar kwam ik tot stilstand met de neus van de Quest over het randje van de dijk. Ik stond stil en kon geen kant meer op. Elke beweging zou er toe hebben geleid dat ik drie meter naar beneden zou vallen en onderaan de dijk zou ik dan weer in de sloot belanden. In deze hulpeloze toestand zat er niets anders op dan om hulp te roepen. Die kwam gelukkig snel, een paar van de kinderen waren afgestapt en trokken me weer het fietspad op. Dat liep dus met een sisser af!

De terugweg uit Dordrecht was gelukkig minder spannend. Dit is de tweede rit die ik maak met een mp3 speler. Ik heb eindelijk een paar redelijke in-ear oortelefoontjes (Philips) gevonden waarbij de muziek nog te horen is boven het gebulder van de wind uit.