rondje amsterdamse bos met ftcw

Vanmorgen werd de afsluitende toertocht gereden van FTCW. Normaal gaan we dan op pas voor een retourtje Den Helder, dit keer stond er een kortere tocht op de agenda. Blijkbaar schrikt de lange afstand (325km) teveel rijders af, dit keer was de opkomst ook een stuk hoger.

We waren nog geen vijf minuten onderweg toen ik me realiseerde dat mijn fles water nog thuis in de keuken stond. Als een speer ben ik terug gereden om zo snel mogelijk de groep weer te pakken te krijgen. Dat lukte maar gedeeltelijk, bij vogelplas starrevaart reed ik een ander groepje achterop waar ik achter ben blijven hangen.

In Bovenkerk was er een stop bij eetcafé silversand. Toen ik mijn kaart had laten stempelen ging net de groep weg waar ik aanvankelijk achter aan had gereden. Ik stapte gelijk weer in mijn fiets om achter deze snellere jongens aan te gaan.

Toen we Osdorp passeerden dacht ik een lekke voorband te hebben. In een bocht was mijn Quest slecht bestuurbaar. Nadat ik was uitgestapt zag ik echter niets bijzonders. Nadat ik weer snel was ingestapt begon ik de jacht op de groep. Dit ging aanvankelijk goed, maar toen ik ze bijna had bereikt werd het steeds zwaarder. Ik moest alle zeilen bijzetten om ze bij te houden, ja nu had ik echt een lekke band.

De band was helemaal warm gelopen en erg plat. Nu kon ik het wel vergeten dat ik de wielrenners nog zou inhalen en ben ik op het GPS-kompas richting westen gereden, ik moest immers in Velsen zijn voor het volgende stempel. Op het kaartje kan je zien dat ik niet de meest logische routen heb gekozen. Helaas kon ik niet beter, ik had geen kaart en mijn GPS60 bevatte ook geen track.

Bij de speeltuin in Velsen (de veilige haven) kwam ik niet al te lang na de wielren jongens aangereden. Snel even een AA-tje met een gevulde koek naar binnen gewerkt en een foto gemaakt.

Even later gingen we weer op pad. Dat ging goed tot ik moest stoppen omdat er twee meisjes te paard vanaf de andere kant kwamen aangereden. Naast het fietspad stonden hekken, dus de paarden konden geen kant op. Als ik daar op volle vaart voorbij dender gebeuren er geheid ongelukken. De meisjes waren me dankbaar dat ik ze rustig liet passeren. Ondertussen sprak ik de paarden toe, dat helpt de beesten te begrijpen dat er gewoon een mens in zo'n vreemde fiets zit.

Nu kon ik de groep echter niet meer terugvinden en ben ik naar eigen inzicht naar Velo terug gereden. dat inzicht leidde me wel langs Florencia, een Italiaanse ijszaak, waar ik een lekker kopje koffie heb genomen.

In totaal had ik 186km gereden, terwijl de tocht eigenlijk 170km zou moeten zijn.

Vanmiddag heb ik het crankstel vervangen. De normale tandwielen 40/53/65 heb ik vervangen door 30/42/53 zodat ik zaterdag de heuvels in Limburg kan gaan bedwingen. Ymte had me al verteld dat ik een cent moest gebruiken zodat de cranksteltrekker geen last had van de holle as. De eerste cent werd echter in de as gedrukt zodat ik het hele crankstel met trapas moest demonteren.. uiteindelijk ging het wel door twee centen te stapelen. De ketting heb ik met dertien schakels ingekort om het verschil te compenseren.